2018-06-07 13:07:25
Όπως το μήλο συμβολίζει τη γνώση, το κόκκινο γαρύφαλλο την αριστερή ιδιεολογία και ο κρίνος την αγνότητα, έτσι και το βύσσινο θα έπρεπε να συμβολίζει την ακεραιότητα των πολιτικών Η γνωστή έκφραση «να μένει – ή να λείπει- το βύσσινο» χρησιμοποιείται για να δηλώσει άρνηση, και μάλιστα με εμφατικό, έως προσβλητικό τρόπο. Πώς δημιουργήθηκε; Στις αρχές του εικοστού αιώνα λοιπόν, σε κάποιο καφενείο της Αθήνας, ένας ψηφοφόρος είχε καλέσει ένα βουλευτή για να του ζητήσει μια χάρη.
Προεξοφλώντας την αποδοχή του αιτήματος, ο καλός πολίτης είχε παραγγείλει στον καφετζή ένα γλυκό βύσσινο για να τρατάρει τον βουλευτή. Όμως, παραδόξως, ο δημόσιος λειτουργός αποδείχτηκε μεγάλο κέρατο, αρνούμενος κατηγορηματικά το ρουσφέτι στον ψηφοφόρο του. Τότε αυτός, πνέων τα μένεα, φώναξε στο γκαρσόνι: «να μένει το βύσσινο», δηλαδή μη το φέρεις το γλυκό για τον βουλευτή, σιγά μην τον κεράσουμε κιόλας, αφού δεν μας έκανε το ρουσφέτι...
Η λαϊκή μούσα διέσωσε έτσι, μέσω αυτής της παραστατικής έκφρασης, ένα από τα λίγα παραδείγματα εντίμου πολιτικού ανδρός. Βέβαια, μπορεί να μην έκανε το χατίρι του ψηφοφόρου του ο πατέρας του έθνους όχι από ευσυνειδησία, αλλά για άλλους λόγους, ίσως επειδή ο ψηφοφόρος είχε ζητήσει κάτι εξωφρενικό ή παράνομο, που η πραγματοποίησή του ενδεχομένως να έβαζε σε μπελάδες τον ίδιο τον βουλευτή – ποιος ξέρει.. Όπως και να χει όμως, το βύσσινο έμεινε στην Ιστορία.
Το κανάλι της Βουλής θα έπρεπε να έχει ως σήμα του όχι τα σχηματοποιημένα έδρανα του κοινοβουλίου, αλλά ένα πιατάκι με γλυκό του κουταλιού βύσσινο.
Από πού κρατάει η σκούφια μας
Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.
Πηγή Tromaktiko
Προεξοφλώντας την αποδοχή του αιτήματος, ο καλός πολίτης είχε παραγγείλει στον καφετζή ένα γλυκό βύσσινο για να τρατάρει τον βουλευτή. Όμως, παραδόξως, ο δημόσιος λειτουργός αποδείχτηκε μεγάλο κέρατο, αρνούμενος κατηγορηματικά το ρουσφέτι στον ψηφοφόρο του. Τότε αυτός, πνέων τα μένεα, φώναξε στο γκαρσόνι: «να μένει το βύσσινο», δηλαδή μη το φέρεις το γλυκό για τον βουλευτή, σιγά μην τον κεράσουμε κιόλας, αφού δεν μας έκανε το ρουσφέτι...
Η λαϊκή μούσα διέσωσε έτσι, μέσω αυτής της παραστατικής έκφρασης, ένα από τα λίγα παραδείγματα εντίμου πολιτικού ανδρός. Βέβαια, μπορεί να μην έκανε το χατίρι του ψηφοφόρου του ο πατέρας του έθνους όχι από ευσυνειδησία, αλλά για άλλους λόγους, ίσως επειδή ο ψηφοφόρος είχε ζητήσει κάτι εξωφρενικό ή παράνομο, που η πραγματοποίησή του ενδεχομένως να έβαζε σε μπελάδες τον ίδιο τον βουλευτή – ποιος ξέρει.. Όπως και να χει όμως, το βύσσινο έμεινε στην Ιστορία.
Το κανάλι της Βουλής θα έπρεπε να έχει ως σήμα του όχι τα σχηματοποιημένα έδρανα του κοινοβουλίου, αλλά ένα πιατάκι με γλυκό του κουταλιού βύσσινο.
Από πού κρατάει η σκούφια μας
Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
