2018-06-11 17:22:57
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
“Ας μη γυρίζουμε πίσω στις αμαρτίες που έχουμε εξομολογηθεί. Η ανάμνηση των αμαρτιών κάνει κακό. Ζητήσατε συγνώμη; Τελείωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση.
Δεν πρέπει να γυρίζουμε πίσω και να κλεινόμαστε σε απελπισία. Να είμαστε δούλοι ταπεινοί μπροστά στον Θεό. Να αισθανόμαστε χαρά και ευγνωμοσύνη για την άφεση των αμαρτιών μας.
Δεν είναι υγιές να λυπάται κανείς υπερβολικά για τις αμαρτίες του και να επαναστατεί εναντίον του κακού εαυτού του φτάνοντας μέχρι την απελπισία. Η απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι παγίδα του σατανά, για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και να τον φέρει σε απελπισία, σε αδράνεια και ακηδία.
Ο άνθρωπος τότε δεν μπορεί να κάνει τίποτε, αχρηστεύεται. Λέει: “Είμαι αμαρτωλός, άθλιος, είμαι τούτο, είμαι κείνο, δεν έκανα τούτο, δεν έκανα κείνο… Έπρεπε τότε, δεν έκανα τότε, τώρα τίποτε… Πάνε τα χρόνια μου χαμένα, δεν είμαι άξιος”. Του δημιουργείται ένα αίσθημα κατωτερότητας, ένας άκαρπος αυτοεξευτελισμός, όλα γι΄αυτόνε είναι ρημάδια. Ξέρετε τι βαρύ πράγμα είναι αυτό; Είναι ψευτοταπείνωση. Όλ΄αυτά είναι σημάδια απελπισμένου ανθρώπου, που τον έχει κυριεύσει ο σατανάς.
Ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να μη θέλει ούτε να μεταλάβει, νομίζει ότι είναι ανάξιος για τα πάντα. Προσπαθεί να εξουθενώσει τη δράση του, τον εαυτό του, γίνεται άχρηστος. Αυτή είναι παγίδα που στήνει ο σατανάς, για να χάσει ο άνθρωπος την ελπίδα του στην αγάπη του Θεού. Αυτά είναι φοβερά, αντίθετα προς το Πνεύμα του Θεού.
Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά. Ό,τι όμως με στενοχωρεί, το κάνω προσευχή, δεν το κλείνω μέσα μου, πάω στον πνευματικό, το εξομολογούμαι, τελείωσε. Να μη γυρίζουμε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε. Σημασία έχει τι θα κάνουμε τώρα, απ΄αυτή τη στιγμή κι έπειτα. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος: “Τα μέν οπίσω επιλανθανόμενος, τοίς δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος”.
Στον Απόστολο Παύλο πήγαινε το πνεύμα της δειλίας να τον εκκόψει από την προσπάθειά του προς τον Χριστό, αλλά έλαβε το θάρρος και είπε: “Ζώ δε ουκέτι εγώ, ζή δε έν εμοί Χριστός”. Και το άλλο: “Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχωρία, ή διωγμός, ή λιμός, ή γυμνότης, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα; Καθώς γέγραπται ότι ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής”. Και ο προφητάναξ Δαβίδ: “Ούκ αποθανούμαι, αλλά ζήσομαι και διηγήσομαι τα έργα του Κυρίου”. Να εντρυφάτε στις Γραφές. Θυμηθείτε εκείνο το ωραίο: “Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, οί δε εμέ ζητούντες ευρήσουσι χάριν”.
Από το βιβλίο “ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ” γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Καυσοκαλυβίτου.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ
ΧΑΝΙΑ 2003
paraklisi
“Ας μη γυρίζουμε πίσω στις αμαρτίες που έχουμε εξομολογηθεί. Η ανάμνηση των αμαρτιών κάνει κακό. Ζητήσατε συγνώμη; Τελείωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση.
Δεν πρέπει να γυρίζουμε πίσω και να κλεινόμαστε σε απελπισία. Να είμαστε δούλοι ταπεινοί μπροστά στον Θεό. Να αισθανόμαστε χαρά και ευγνωμοσύνη για την άφεση των αμαρτιών μας.
Δεν είναι υγιές να λυπάται κανείς υπερβολικά για τις αμαρτίες του και να επαναστατεί εναντίον του κακού εαυτού του φτάνοντας μέχρι την απελπισία. Η απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι παγίδα του σατανά, για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και να τον φέρει σε απελπισία, σε αδράνεια και ακηδία.
Ο άνθρωπος τότε δεν μπορεί να κάνει τίποτε, αχρηστεύεται. Λέει: “Είμαι αμαρτωλός, άθλιος, είμαι τούτο, είμαι κείνο, δεν έκανα τούτο, δεν έκανα κείνο… Έπρεπε τότε, δεν έκανα τότε, τώρα τίποτε… Πάνε τα χρόνια μου χαμένα, δεν είμαι άξιος”. Του δημιουργείται ένα αίσθημα κατωτερότητας, ένας άκαρπος αυτοεξευτελισμός, όλα γι΄αυτόνε είναι ρημάδια. Ξέρετε τι βαρύ πράγμα είναι αυτό; Είναι ψευτοταπείνωση. Όλ΄αυτά είναι σημάδια απελπισμένου ανθρώπου, που τον έχει κυριεύσει ο σατανάς.
Ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να μη θέλει ούτε να μεταλάβει, νομίζει ότι είναι ανάξιος για τα πάντα. Προσπαθεί να εξουθενώσει τη δράση του, τον εαυτό του, γίνεται άχρηστος. Αυτή είναι παγίδα που στήνει ο σατανάς, για να χάσει ο άνθρωπος την ελπίδα του στην αγάπη του Θεού. Αυτά είναι φοβερά, αντίθετα προς το Πνεύμα του Θεού.
Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά. Ό,τι όμως με στενοχωρεί, το κάνω προσευχή, δεν το κλείνω μέσα μου, πάω στον πνευματικό, το εξομολογούμαι, τελείωσε. Να μη γυρίζουμε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε. Σημασία έχει τι θα κάνουμε τώρα, απ΄αυτή τη στιγμή κι έπειτα. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος: “Τα μέν οπίσω επιλανθανόμενος, τοίς δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος”.
Στον Απόστολο Παύλο πήγαινε το πνεύμα της δειλίας να τον εκκόψει από την προσπάθειά του προς τον Χριστό, αλλά έλαβε το θάρρος και είπε: “Ζώ δε ουκέτι εγώ, ζή δε έν εμοί Χριστός”. Και το άλλο: “Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχωρία, ή διωγμός, ή λιμός, ή γυμνότης, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα; Καθώς γέγραπται ότι ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής”. Και ο προφητάναξ Δαβίδ: “Ούκ αποθανούμαι, αλλά ζήσομαι και διηγήσομαι τα έργα του Κυρίου”. Να εντρυφάτε στις Γραφές. Θυμηθείτε εκείνο το ωραίο: “Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, οί δε εμέ ζητούντες ευρήσουσι χάριν”.
Από το βιβλίο “ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ” γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Καυσοκαλυβίτου.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ
ΧΑΝΙΑ 2003
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σκηνές θρίλερ στην Ηλεία: Μετέφεραν το πτώμα με βέσπα και τους...έπεσε
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
