2018-06-22 18:22:23
Ο Ηλίας Βερχόφσκι, αδελφός του οσίου Ζωσιμά της Σιβηρίας, έπειτα από διάφορες πικρές εμπειρίες περιπλανήσεων, στερήσεων και συμφορών, γέμισε συμπόνια, ευσπλαχνία και στοργή για τους φτωχούς
και τους δυστυχισμένους. Τους πλησίαζε, τους παρηγορούσε με λόγια αγάπης, τους φιλοξενούσε όσο ήθελαν, και ύστερα, όταν έφευγαν, τους φιλοδωρούσε μ’ ένα ποσό χρημάτων ανάλογο των αναγκών τους.
Αν συναντούσε φτωχό και δεν είχε χρήματα μαζί του, του έδινε το μαντήλι που είχε στον λαιμό του.
Κάποτε, στη διάρκεια του χειμώνα, ένας εξαθλιωμένος μονόχειρας στρατιώτης χτύπησε την πόρτα του. Ήταν ντυμένος με ελάχιστα κουρελόρουχα κι έτρεμε από το κρύο. Ο Ηλίας τον έβαλε μέσα, είπε να του φέρουν φαγητό, κι έστειλε να ρωτήσουν αν κανείς στο σπίτι είχε παραπανίσιο πανωφόρι.
Ήθελε να το δώσει στον ξεπαγιασμένο στρατιώτη. Όλοι, όμως, αποκρίθηκαν πως είχαν από ένα μονάχα
. Ο Ηλίας αναστέναξε, μονολογώντας: “Εγώ, ο αμαρτωλός, έχω δύο πανωφόρια, ένα παλιό για πρόχειρο κι ένα καινούργιο για καλό. Ο Πρόδρομος του Κυρίου μάς είπε: «Όποιος έχει δύο χιτώνες, ας δώσει τον ένα σ’ αυτόν που δεν έχει» (Λουκ. 3:11). Ας δώσω, λοιπόν, στον στρατιώτη το παλιό πανωφόρι μου Μα πάλι… τολμώ να ντύσω τον Χριστό με κουρέλια; Όχι! Επομένως, στο όνομα του Ιησού, πρέπει να προσφέρω το καινούργιο σ’ αυτόν τον φτωχό”. Και πράγματι, έδωσε στον στρατιώτη το καλό του πανωφόρι.
Αργότερα, όμως, η γυναίκα του έμαθε τυχαία πως ο στρατιώτης εκείνος ήταν μέθυσος και είχε πουλήσει το πανωφόρι σ’ ένα καπηλειό για πενταροδεκάρες. Φρόντισε, λοιπόν, να το αγοράσει πάλι και να το επιστρέψει στον σύζυγό της.
Άλλη φορά, του είπε, θα πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός, όταν δίνεις ελεημοσύνη στους φτωχούς. Χρειάζεται διάκριση για το τι θα προσφέρεις και σε ποιόν.
Ο Χριστός ήταν εκείνος που του έδωσα το πανωφόρι, αποκρίθηκε ο Ηλίας. Και πιστεύω ακράδαντα ότι Αυτός δέχτηκε το δώρο μου, παρόλο που ήρθε πάλι πίσω σ’ εμένα χάρη στο δικό Του έλεος και στη δική σου φροντίδα.
Από το βιβλίο «Όσιος Ζωσιμάς της Σιβηρίας», εκδόσεις Ι. Μ. Παρακλήτου.
Πηγή
paraklisi
και τους δυστυχισμένους. Τους πλησίαζε, τους παρηγορούσε με λόγια αγάπης, τους φιλοξενούσε όσο ήθελαν, και ύστερα, όταν έφευγαν, τους φιλοδωρούσε μ’ ένα ποσό χρημάτων ανάλογο των αναγκών τους.
Αν συναντούσε φτωχό και δεν είχε χρήματα μαζί του, του έδινε το μαντήλι που είχε στον λαιμό του.
Κάποτε, στη διάρκεια του χειμώνα, ένας εξαθλιωμένος μονόχειρας στρατιώτης χτύπησε την πόρτα του. Ήταν ντυμένος με ελάχιστα κουρελόρουχα κι έτρεμε από το κρύο. Ο Ηλίας τον έβαλε μέσα, είπε να του φέρουν φαγητό, κι έστειλε να ρωτήσουν αν κανείς στο σπίτι είχε παραπανίσιο πανωφόρι.
Ήθελε να το δώσει στον ξεπαγιασμένο στρατιώτη. Όλοι, όμως, αποκρίθηκαν πως είχαν από ένα μονάχα
Αργότερα, όμως, η γυναίκα του έμαθε τυχαία πως ο στρατιώτης εκείνος ήταν μέθυσος και είχε πουλήσει το πανωφόρι σ’ ένα καπηλειό για πενταροδεκάρες. Φρόντισε, λοιπόν, να το αγοράσει πάλι και να το επιστρέψει στον σύζυγό της.
Άλλη φορά, του είπε, θα πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός, όταν δίνεις ελεημοσύνη στους φτωχούς. Χρειάζεται διάκριση για το τι θα προσφέρεις και σε ποιόν.
Ο Χριστός ήταν εκείνος που του έδωσα το πανωφόρι, αποκρίθηκε ο Ηλίας. Και πιστεύω ακράδαντα ότι Αυτός δέχτηκε το δώρο μου, παρόλο που ήρθε πάλι πίσω σ’ εμένα χάρη στο δικό Του έλεος και στη δική σου φροντίδα.
Από το βιβλίο «Όσιος Ζωσιμάς της Σιβηρίας», εκδόσεις Ι. Μ. Παρακλήτου.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
