2018-06-26 10:53:46
Σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο Πάρκινσον έχουν τόσο οι άνδρες, όσο και οι γυναίκες που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με νέα βρετανική μελέτη.
Οι ερευνητές κατέληξαν στη σύνδεση των δύο παθήσεων, παρακολουθώντας τις διαγνώσεις Πάρκινσον σε εκατομμύρια διαβητικούς και μη διαβητικούς ασθενείς που υπάγονται στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας.
Σύμφωνα με το συγγραφέα της μελέτης δρ Τόμας Γουόρνερ, καθηγητή Κλινικής Νευρολογίας στο Ινστιτούτο Νευρολογίας του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου, οι πάσχοντες από διαβήτη τύπου 2 αντιμετώπιζαν 32% μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν αργότερα στη ζωή την εκφυλιστική νευρολογική διαταραχή.
Ο κίνδυνος ήταν πολύ μεγαλύτερος για τους νεότερους πάσχοντες από διαβήτη, ηλικίας 25 έως 44 ετών, οι οποίοι, σύμφωνα με τη μελέτη, αντιμετώπιζαν τετραπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο Πάρκινσον.
Οι ενήλικες πάσχοντες από διαβήτη που είχαν ήδη αναπτύξει επιπλοκές της νόσου, όπως διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, πρόβλημα στα νεφρά ή τα νεύρα, αντιμετώπιζαν 49% μεγαλύτερο κίνδυνο Πάρκινσον.
Αν και η μελέτη δεν απέδειξε σχέση αιτίας-αποτελέσματος, δύο είναι οι πιθανοί λόγοι που συνδέουν τις δύο παθήσεις. Ο πρώτος θα μπορούσε να είναι η κοινή γενετική προδιάθεση για την ανάπτυξη τόσο του διαβήτη τύπου 2, όσο και του Πάρκινσον. Ο δεύτερος είναι οι «κοινοί δρόμοι» που οδηγούν στην ανάπτυξη και των δύο ασθενειών. Στη σύνδεση πιθανώς εμπλέκονται, σύμφωνα με το Γουόρνερ, τα προβλήματα στην παραγωγή ινσουλίνης και τον έλεγχο της γλυκόζης.
«Σε αντίθεση με τους περισσότερους ιστούς στο σώμα, τα εγκεφαλικά κύτταρα εξαρτώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη γλυκόζη ως πηγή ενέργειας. Αν υπάρχει λοιπόν κάποιο πρόβλημα στον τρόπο που ελέγχει η ινσουλίνη τη χρήση της γλυκόζης από τα κύτταρα, αυτό μπορεί να επηρεάσει επιλεκτικά κάποιες ομάδες εγκεφαλικών κυττάρων» αναφέρει.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία από βάση δεδομένων για να εντοπίσουν δύο εκατομμύρια Βρετανούς που είχαν διαγνωστεί με διαβήτη από το 1999 έως το 2011.
Στη συνέχεια συγκέντρωσαν στοιχεία για έξι εκατομμύρια Βρετανούς οι οποίοι είχαν απευθυνθεί στο Εθνικό Σύστημα Υγείας για προβλήματα όπως διαστρέμματα, φλεβική ανεπάρκεια, σκωληκοειδίτιδα ή αντικατάσταση ισχίου.
Διαπίστωσαν ότι από τα δύο εκατομμύρια διαβητικών, οι 14.000 διαγνώστηκαν αργότερα με Πάρκινσον. Από την ομάδα ελέγχου των έξι εκατομμυρίων, διαγνώστηκαν με την ασθένεια 21.000.
Αυτό μεταφράστηκε από τους ερευνητές σε 30% μεγαλύτερο κίνδυνο Πάρκινσον για τους πάσχοντες από διαβήτη.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Neurology».
Πηγές: healthday.com, onmed.gr
_
Οι ερευνητές κατέληξαν στη σύνδεση των δύο παθήσεων, παρακολουθώντας τις διαγνώσεις Πάρκινσον σε εκατομμύρια διαβητικούς και μη διαβητικούς ασθενείς που υπάγονται στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας.
Σύμφωνα με το συγγραφέα της μελέτης δρ Τόμας Γουόρνερ, καθηγητή Κλινικής Νευρολογίας στο Ινστιτούτο Νευρολογίας του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου, οι πάσχοντες από διαβήτη τύπου 2 αντιμετώπιζαν 32% μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν αργότερα στη ζωή την εκφυλιστική νευρολογική διαταραχή.
Ο κίνδυνος ήταν πολύ μεγαλύτερος για τους νεότερους πάσχοντες από διαβήτη, ηλικίας 25 έως 44 ετών, οι οποίοι, σύμφωνα με τη μελέτη, αντιμετώπιζαν τετραπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο Πάρκινσον.
Οι ενήλικες πάσχοντες από διαβήτη που είχαν ήδη αναπτύξει επιπλοκές της νόσου, όπως διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, πρόβλημα στα νεφρά ή τα νεύρα, αντιμετώπιζαν 49% μεγαλύτερο κίνδυνο Πάρκινσον.
Αν και η μελέτη δεν απέδειξε σχέση αιτίας-αποτελέσματος, δύο είναι οι πιθανοί λόγοι που συνδέουν τις δύο παθήσεις. Ο πρώτος θα μπορούσε να είναι η κοινή γενετική προδιάθεση για την ανάπτυξη τόσο του διαβήτη τύπου 2, όσο και του Πάρκινσον. Ο δεύτερος είναι οι «κοινοί δρόμοι» που οδηγούν στην ανάπτυξη και των δύο ασθενειών. Στη σύνδεση πιθανώς εμπλέκονται, σύμφωνα με το Γουόρνερ, τα προβλήματα στην παραγωγή ινσουλίνης και τον έλεγχο της γλυκόζης.
«Σε αντίθεση με τους περισσότερους ιστούς στο σώμα, τα εγκεφαλικά κύτταρα εξαρτώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη γλυκόζη ως πηγή ενέργειας. Αν υπάρχει λοιπόν κάποιο πρόβλημα στον τρόπο που ελέγχει η ινσουλίνη τη χρήση της γλυκόζης από τα κύτταρα, αυτό μπορεί να επηρεάσει επιλεκτικά κάποιες ομάδες εγκεφαλικών κυττάρων» αναφέρει.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία από βάση δεδομένων για να εντοπίσουν δύο εκατομμύρια Βρετανούς που είχαν διαγνωστεί με διαβήτη από το 1999 έως το 2011.
Στη συνέχεια συγκέντρωσαν στοιχεία για έξι εκατομμύρια Βρετανούς οι οποίοι είχαν απευθυνθεί στο Εθνικό Σύστημα Υγείας για προβλήματα όπως διαστρέμματα, φλεβική ανεπάρκεια, σκωληκοειδίτιδα ή αντικατάσταση ισχίου.
Διαπίστωσαν ότι από τα δύο εκατομμύρια διαβητικών, οι 14.000 διαγνώστηκαν αργότερα με Πάρκινσον. Από την ομάδα ελέγχου των έξι εκατομμυρίων, διαγνώστηκαν με την ασθένεια 21.000.
Αυτό μεταφράστηκε από τους ερευνητές σε 30% μεγαλύτερο κίνδυνο Πάρκινσον για τους πάσχοντες από διαβήτη.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Neurology».
Πηγές: healthday.com, onmed.gr
_
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ