2018-08-20 19:52:28
Τεράστιες τραγωδίες όπως οι πρόσφατες πυρκαγιές στο Μάτι Αττικής ή οι πλημμύρες στην Μάνδρα, που στερούν ανθρώπινες ζωές, μπορεί να μη συμβαίνουν κάθε μέρα, ώστε να είμαστε εξοικειωμένοι στην διαχείρισή τους, όμως σχεδόν κάθε άνθρωπος θα βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή του μια προσωπική συμφορά ή έναν αβάσταχτο χαμό. Ο περίγυρος, το περιβάλλον, αλλά και επαγγελματίες ειδικοί καλούνται τότε να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν το άτομο που έμεινε πίσω να διαχειριστεί την απώλεια και τον πόνο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κάθε βοήθεια είναι σημαντική και ευπρόσδεκτη –η δύναμη, όμως, που ο καθένας κρύβει μέσα του και η ικανότητά του να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, είναι αυτό που πραγματικά «σώζει». Η μαμά, εκπαιδευτικός και παιγνιοθεραπεύτρια κ. Κατερίνα Ανδρικοπούλου (*), η οποία βρέθηκε πρόσφατα σε ομιλία του ψυχολόγου, εξειδικευμένου στις μετατραυματικές διαταραχές, Δρ. Mooli Lahad, εξηγεί:
Τον προηγούμενο μήνα είχα τη χαρά και την τύχη να παρευρεθώ σε ένα σεμινάριο Παιγνιοθεραπείας από την Play Therapy Greece με καλεσμένο τον κύριο Mooli Lahad.
Η παρουσία του σε εκείνη την αίθουσα μοιάζει σήμερα στα μάτια μου προφητική. Ο ίδιος είναι ειδικός στην βοήθεια ομάδων/ πληθυσμών που έχουν επιβιώσει φυσικές καταστροφές. Εγώ τον άκουγα χαλαρή, ήταν θυμάμαι και τα γενέθλια μου εκείνη τη μέρα και είχα παρόλ’αυτά μουλαρώσει να πάω. Πού να ήξερα πως έπειτα από λίγες μέρες θα υπήρχε κόσμος, να εδώ παραδίπλα, που θα έτρεχε να σωθεί από τις φλόγες. Που δε θα γλίτωνε, που θα έχανε τα πάντα...
Ο κύριος Mooli Lahad, λοιπόν, ψυχοθεραπευτής ειδικός στο ψυχικό τραύμα, μιλούσε εκείνο το πρωινό για τον ρόλο της ανθεκτικότητας στην αντιμετώπιση καταστροφών.
Και είπε κάτι σημαντικό και ταυτόχρονα ελπιδοφόρο. Είπε ότι όλοι -ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από μας- έχουμε μέσα μας τη δύναμη να σταθούμε στα πόδια μας και να αντιμετωπίσουμε το χειρότερο πράγμα, την πιο δύσκολη κατάσταση. Γιατί έτσι είμαστε. Ο καθένας έχει τα δικά του μέσα, τις δικές του άμυνες τα δικά του μέσα επιβίωσης.
Όταν πρωτοξεκίνησε την έρευνά του, είπε χαρακτηριστικά, ότι την πρώτη φορά που βρέθηκε σε πληθυσμό που είχε επιβιώσει από τσουνάμι και θρηνούσαν χιλιάδες θύματα θεώρησε ότι όλοι θα ήταν στα πρόθυρα αυτοκτονίας και ότι θα έπρεπε να μεταφερθούν σε ψυχιατρικές κλινικές. Συγκλονίστηκε, παρό’αυτά, με την εικόνα που αντίκρισε όταν κατάλαβε πως οι άνθρωποι προσπαθούσαν να συνεχίσουν την καθημερινότητά τους, τη ρουτίνα τους όσο καλύτερα μπορούσαν για να καταφέρουν να επιβιώσουν και να ξεπεράσουν το τραύμα. Ενώ ήταν συνταραγμένοι και ήθελαν να μιλήσουν, και να ακουστούν με προσοχή για να καταλάβουν και οι ίδιοι τι τους είχε συμβεί, ωστόσο δεν είχαν κλονιστεί ψυχικά και μπορούσαν να διαχειριστούν και την πιο ακραία κατάσταση με αξιοπρέπεια.
Ο καθένας από μας έχει κάποια εργαλεία που χρησιμοποιεί για να νιώσει καλύτερα. Κάποιοι κοιμόμαστε παραπάνω, κάποιοι τρέχουμε, κάποιοι ανοίγουμε το ψυγείο τη νύχτα, κάποιοι θέλουμε αγκαλιές και χάδια, κάποιοι το ρίχνουν στη δουλειά, γράφουν ποιήματα, ζωγραφίζουν, φτιάχνουν πράγματα με τα χέρια τους. Το σημαντικότερο σε όλο αυτό είναι να είσαι ικανός να χρησιμοποιείς διάφορα εργαλεία άμυνας για να κρατάς τον εαυτό σου σε ισορροπία, να έχεις δηλαδή ανθεκτικότητα για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις σε μια δύσκολη πραγματικότητα.
Η ανθεκτικότητα είναι επίκτητη αλλά μπορεί και να διδαχτεί. Σύμφωνα με το μοντέλο του Lahad υπάρχουν 5 είδη/κομμάτια άμυνας/επιβίωσης σε πολύ ελεύθερη μετάφραση: Η Πίστη και το σύστημα αξιών, το Συναισθηματικό, Κοινωνικό, Γνωσιακό-Φαντασιακό, Φυσιολογικό *κάνω κάτι/πράττω. Ο ίδιος ονομάζει το μοντέλο του, που προέκυψε από μακροχρόνιες έρευνες, Basic Ph από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων Belief, Affect, Social, Imaginative Cognitive, Physiological.
Οι περισσότεροι από μας έχουμε ένα κράμα εργαλείων επιβίωσης και αυτό είναι το φυσιολογικό.
Κάποιοι τείνουν να κλίνουν σε κάποιες άμυνες περισσότερο από άλλες. Έτσι θα δούμε ανθρώπους που για να ηρεμήσουν θα βρίσκονται συνεχώς στο Ίντερνετ συλλέγοντας πληροφορίες για το τι έγινε, κάποιοι θα πηγαίνουν για καφέ με φίλους, θα κλαίνε και θα γελάνε, κάποιοι θα κάνουν προσευχές, κάποιοι θα φαντασιώνονται λύσεις και θα ονειροπολούν και άλλοι θα βγουν έξω, θα μοιράζουν νερά ή θα καθαρίζουν νεροχύτες και ντουλάπια. Έτσι μπορούν, έτσι κάνουν και καμιά άμυνα δεν είναι κατακριτέα. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μοναδικό τρόπο να αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις και μπορεί να χρησιμοποιεί διάφορες στρατηγικές για να νιώσει καλύτερα.
Σκεφτείτε τον εαυτό σας, εσείς τί κάνετε για να ανεβάσετε τον εαυτό σας; Ο κύριος Lahad τόνισε επίσης εκείνη τη μέρα, ότι το άτομο που χρησιμοποιεί περισσότερες στρατηγικές από τις 5 κατηγορίες είναι και το πιο ισορροπημένο, ενώ στόχος της ψυχοθεραπείας είναι σε τέτοιες καταστάσεις, να δώσει και άλλες λύσεις-εργαλεία σε κάποιον που έχει λιγοστές στρατηγικές άμυνας όπως, π.χ. προσεύχομαι μοιρολατρικά, βρίσκω διέξοδο σε φανταστικό κόσμο.
Οι πυρκαγιές που ζήσαμε πρόσφατα είναι μια φυσική καταστροφή. Είναι πολύ άσχημο αυτό που έγινε. Είναι μια τραγωδία. Εύχομαι να βρουν οι άνθρωποι αυτοί την ψυχική ανθεκτικότητα, εύχομαι η φύση να τους έχει προικίσει με αρκετές στρατηγικές άμυνας, εύχομαι αυτοί που έμειναν πίσω, να βρουν τη δύναμη να σηκωθούν, να θρηνήσουν τους αγαπημένους τους, να γεμίσουν το κενό μέσα τους, να φτιάξουν τα σπίτια τους και τη ζωή τους από την αρχή. Ελπιδοφόρες οι κινήσεις για βοήθεια υλική /οικονομική, τα πλήθη των εθελοντών, οι ουρές για αιμοδοσία, οι πρόσκοποι, οι ομάδες, τα παιδιά που μοιράζουν μπουκάλια, οι γείτονες που προσέχουν άγρυπνοι για πλιάτσικα.
Η χώρα μας έχει μάθει σε σεισμούς, σε πλημμύρες, σε φωτιές, σε μνημόνια, σε κρίσεις οικονομικές. Έχει μάθει να δοκιμάζεται και να παλεύει. Λυπάμαι πολύ για όλα.
Εύχομαι από τη στάχτη να βλαστήσει Ζωή.
(*) Η κ. Κατερίνα Ανδρικοπούλου είναι Certified Play Therapist, Filial Play Mentor
Πηγή Tromaktiko
Τον προηγούμενο μήνα είχα τη χαρά και την τύχη να παρευρεθώ σε ένα σεμινάριο Παιγνιοθεραπείας από την Play Therapy Greece με καλεσμένο τον κύριο Mooli Lahad.
Η παρουσία του σε εκείνη την αίθουσα μοιάζει σήμερα στα μάτια μου προφητική. Ο ίδιος είναι ειδικός στην βοήθεια ομάδων/ πληθυσμών που έχουν επιβιώσει φυσικές καταστροφές. Εγώ τον άκουγα χαλαρή, ήταν θυμάμαι και τα γενέθλια μου εκείνη τη μέρα και είχα παρόλ’αυτά μουλαρώσει να πάω. Πού να ήξερα πως έπειτα από λίγες μέρες θα υπήρχε κόσμος, να εδώ παραδίπλα, που θα έτρεχε να σωθεί από τις φλόγες. Που δε θα γλίτωνε, που θα έχανε τα πάντα...
Ο κύριος Mooli Lahad, λοιπόν, ψυχοθεραπευτής ειδικός στο ψυχικό τραύμα, μιλούσε εκείνο το πρωινό για τον ρόλο της ανθεκτικότητας στην αντιμετώπιση καταστροφών.
Και είπε κάτι σημαντικό και ταυτόχρονα ελπιδοφόρο. Είπε ότι όλοι -ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από μας- έχουμε μέσα μας τη δύναμη να σταθούμε στα πόδια μας και να αντιμετωπίσουμε το χειρότερο πράγμα, την πιο δύσκολη κατάσταση. Γιατί έτσι είμαστε. Ο καθένας έχει τα δικά του μέσα, τις δικές του άμυνες τα δικά του μέσα επιβίωσης.
Όταν πρωτοξεκίνησε την έρευνά του, είπε χαρακτηριστικά, ότι την πρώτη φορά που βρέθηκε σε πληθυσμό που είχε επιβιώσει από τσουνάμι και θρηνούσαν χιλιάδες θύματα θεώρησε ότι όλοι θα ήταν στα πρόθυρα αυτοκτονίας και ότι θα έπρεπε να μεταφερθούν σε ψυχιατρικές κλινικές. Συγκλονίστηκε, παρό’αυτά, με την εικόνα που αντίκρισε όταν κατάλαβε πως οι άνθρωποι προσπαθούσαν να συνεχίσουν την καθημερινότητά τους, τη ρουτίνα τους όσο καλύτερα μπορούσαν για να καταφέρουν να επιβιώσουν και να ξεπεράσουν το τραύμα. Ενώ ήταν συνταραγμένοι και ήθελαν να μιλήσουν, και να ακουστούν με προσοχή για να καταλάβουν και οι ίδιοι τι τους είχε συμβεί, ωστόσο δεν είχαν κλονιστεί ψυχικά και μπορούσαν να διαχειριστούν και την πιο ακραία κατάσταση με αξιοπρέπεια.
Ο καθένας από μας έχει κάποια εργαλεία που χρησιμοποιεί για να νιώσει καλύτερα. Κάποιοι κοιμόμαστε παραπάνω, κάποιοι τρέχουμε, κάποιοι ανοίγουμε το ψυγείο τη νύχτα, κάποιοι θέλουμε αγκαλιές και χάδια, κάποιοι το ρίχνουν στη δουλειά, γράφουν ποιήματα, ζωγραφίζουν, φτιάχνουν πράγματα με τα χέρια τους. Το σημαντικότερο σε όλο αυτό είναι να είσαι ικανός να χρησιμοποιείς διάφορα εργαλεία άμυνας για να κρατάς τον εαυτό σου σε ισορροπία, να έχεις δηλαδή ανθεκτικότητα για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις σε μια δύσκολη πραγματικότητα.
Η ανθεκτικότητα είναι επίκτητη αλλά μπορεί και να διδαχτεί. Σύμφωνα με το μοντέλο του Lahad υπάρχουν 5 είδη/κομμάτια άμυνας/επιβίωσης σε πολύ ελεύθερη μετάφραση: Η Πίστη και το σύστημα αξιών, το Συναισθηματικό, Κοινωνικό, Γνωσιακό-Φαντασιακό, Φυσιολογικό *κάνω κάτι/πράττω. Ο ίδιος ονομάζει το μοντέλο του, που προέκυψε από μακροχρόνιες έρευνες, Basic Ph από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων Belief, Affect, Social, Imaginative Cognitive, Physiological.
Οι περισσότεροι από μας έχουμε ένα κράμα εργαλείων επιβίωσης και αυτό είναι το φυσιολογικό.
Κάποιοι τείνουν να κλίνουν σε κάποιες άμυνες περισσότερο από άλλες. Έτσι θα δούμε ανθρώπους που για να ηρεμήσουν θα βρίσκονται συνεχώς στο Ίντερνετ συλλέγοντας πληροφορίες για το τι έγινε, κάποιοι θα πηγαίνουν για καφέ με φίλους, θα κλαίνε και θα γελάνε, κάποιοι θα κάνουν προσευχές, κάποιοι θα φαντασιώνονται λύσεις και θα ονειροπολούν και άλλοι θα βγουν έξω, θα μοιράζουν νερά ή θα καθαρίζουν νεροχύτες και ντουλάπια. Έτσι μπορούν, έτσι κάνουν και καμιά άμυνα δεν είναι κατακριτέα. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μοναδικό τρόπο να αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις και μπορεί να χρησιμοποιεί διάφορες στρατηγικές για να νιώσει καλύτερα.
Σκεφτείτε τον εαυτό σας, εσείς τί κάνετε για να ανεβάσετε τον εαυτό σας; Ο κύριος Lahad τόνισε επίσης εκείνη τη μέρα, ότι το άτομο που χρησιμοποιεί περισσότερες στρατηγικές από τις 5 κατηγορίες είναι και το πιο ισορροπημένο, ενώ στόχος της ψυχοθεραπείας είναι σε τέτοιες καταστάσεις, να δώσει και άλλες λύσεις-εργαλεία σε κάποιον που έχει λιγοστές στρατηγικές άμυνας όπως, π.χ. προσεύχομαι μοιρολατρικά, βρίσκω διέξοδο σε φανταστικό κόσμο.
Οι πυρκαγιές που ζήσαμε πρόσφατα είναι μια φυσική καταστροφή. Είναι πολύ άσχημο αυτό που έγινε. Είναι μια τραγωδία. Εύχομαι να βρουν οι άνθρωποι αυτοί την ψυχική ανθεκτικότητα, εύχομαι η φύση να τους έχει προικίσει με αρκετές στρατηγικές άμυνας, εύχομαι αυτοί που έμειναν πίσω, να βρουν τη δύναμη να σηκωθούν, να θρηνήσουν τους αγαπημένους τους, να γεμίσουν το κενό μέσα τους, να φτιάξουν τα σπίτια τους και τη ζωή τους από την αρχή. Ελπιδοφόρες οι κινήσεις για βοήθεια υλική /οικονομική, τα πλήθη των εθελοντών, οι ουρές για αιμοδοσία, οι πρόσκοποι, οι ομάδες, τα παιδιά που μοιράζουν μπουκάλια, οι γείτονες που προσέχουν άγρυπνοι για πλιάτσικα.
Η χώρα μας έχει μάθει σε σεισμούς, σε πλημμύρες, σε φωτιές, σε μνημόνια, σε κρίσεις οικονομικές. Έχει μάθει να δοκιμάζεται και να παλεύει. Λυπάμαι πολύ για όλα.
Εύχομαι από τη στάχτη να βλαστήσει Ζωή.
(*) Η κ. Κατερίνα Ανδρικοπούλου είναι Certified Play Therapist, Filial Play Mentor
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σε ύφεση η φωτιά στην Αμαλιάδα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι Ιερές Ακολουθίες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
