2018-09-15 12:37:21
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
(Μαρκ. 8.34-9.1)
«Ὅς γάρ ἐάν ἐπαισχυνθῇ με καί τούς ἐμούς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καί ἁμαρτωλῷ, καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρός αὐτοῦ».
Ἑoρτάσαμε προχθές τήν παγκόσμιο Ὕψωση τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας ὕψωσε στούς ναούς μας γιά νά ὑπενθυμίσει τήν ἀναγκαία προϋπόθεση γιά νά εἴμαστε ἀληθινοί μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τό νά σηκώνουμε τόν σταυρό μας.
Καί σήμερα, Κυριακή μετά τήν Ὕψωση, τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα συμπληρώνει αὐτή τήν προϋπόθεση μέ ἕνα ἄλλο στοιχεῖο πού ἀποτελεῖ ταυτόχρονα καί κριτήριο γνησιότητος τῶν μαθητῶν.
«Ὅς ἄν ἐπαισχυνθῇ με καί τούς ἐμούς λόγους», λέγει ὁ Χριστός, «ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ … καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν».
Γιά τόν Χριστό δέν ἀρκεῖ νά ἄρει ὁ πιστός τόν σταυρό του, νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά τόν ἀκολουθήσει. Δέν τοῦ ἀρκεῖ νά εἶναι ἀποφασισμένος νά θυσιάσει τήν ψυχή του πρός χάριν τοῦ ἴδιου καί τοῦ εὐαγγελίου του. Ζητᾶ καί κάτι ἀκόμη· ζητᾶ νά ἔχει τή δύναμη νά ὁμολογεῖ τή σχέση του καί τόν σύνδεσμό του μέ τόν Χριστό καί ἐνώπιον τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἀρνητῶν πού θά τόν εἰρωνεύονται καί θά τόν κοροϊδεύουν, πού θά τόν συκοφαντοῦν καί θά τόν περιπαίζουν. Ζητᾶ νά ἔχει τό θάρρος νά ὁμολογήσει εἴτε μέ τόν λόγο του εἴτε μέ τά ἔργα του ὅτι ἀνήκει στόν Χριστό, συνδέεται μέ Αὐτόν, τόν ἀναγνωρίζει ὡς Κύριο καί Θεό του, καί θεωρεῖ τήν ὁμολογία αὐτή τοῦ ἀνθρώπου ὡς κριτήριο γνησιότητος τῆς πίστεώς του καί ὡς προϋπόθεση γιά νά τόν ἀναγνωρίσει καί Ἐκεῖνος ὡς μαθητή του κατά τήν ἡμέρα τῆς μελλούσης κρίσεως.
Τίς περισσότερες φορές, ἀδελφοί μου, δίνουμε βάρος στήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ νά ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας καί νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας, καί νομίζουμε ὅτι ἐκπληρώνοντας αὐτή τήν ἐντολή ἔχουμε ἐκπληρώσει μέ κάποιον τρόπο τό χρέος μας. Ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ πιό εὔκολη ἀπό τίς προϋποθέσεις τοῦ Ἰησοῦ, διότι εἶναι μία προϋπόθεση πού ἀφορᾶ ἀποκλειστικά καί μόνο τόν ἑαυτό μας.
Ἔτσι συχνά ἀπαρνούμεθα τόν ἑαυτό μας μόνο ὅσο θέλουμε, μόνο ὅσο μᾶς βολεύει, μόνο ὅσο δέν μᾶς δυσκολεύει καί ἀποφασίζουμε νά σηκώσουμε ἕνα σταυρό πού τόν κατασκευάζουμε μόνοι μας, στά δικά μας μέτρα.
Ἄς θυμηθοῦμε μέ πόση εὐκολία οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ ὑποσχόταν ὅτι μποροῦν νά πιοῦν τό ποτήριο τοῦ μαρτυρίου πού θά ἔπινε Ἐκεῖνος· μέ πόση εὐκολία ὁ ἀπόστολος Πέτρος διαβεβαίωνε τόν Χριστό ὅτι θά τόν ἀκολουθοῦσε παντοῦ καί δέν ἐπρόκειτο νά τόν ἐγκαταλείψει ποτέ. Καί ὅμως στή συνέχεια, ὅταν ἡ ὑπηρέτρια τοῦ ἀρχιερέως τόν ρώτησε ἄν ἦταν μαζί μέ τόν Χριστό, ἐκεῖνος ἀρνήθηκε, καί ὄχι μόνο μία φορά ἀλλά τρεῖς.
Ἀναμφίβολα ὁ Χριστός δέν θέλει νά μᾶς φέρει σέ δύσκολη θέση θέτοντας αὐτή τήν προϋπόθεση, ἀλλά θέλει νά μᾶς δώσει τή δυνατότητα νά ἐλέγξουμε τή σταθερότητα τῆς πορείας μας, τό μέγεθος τῆς ἀγάπης μας καί τή γνησιότητα τῆς πίστεώς μας. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ἐκπλήρωσε πρῶτος αὐτή τήν προϋπόθεση, δίνοντάς μας τό παράδειγμα.
Θά μποροῦσε νά εἶχε οἰκονομήσει τή σωτηρία μας μέ ἄλλο τρόπο, ἀνώδυνο γιά τόν ἑαυτό του, ὅμως Ἐκεῖνος ἐπέλεξε τόν δρόμο τοῦ Σταυροῦ. Ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά μᾶς δείξει ὅτι ἄν θελήσουμε μποροῦμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοι τῆς θεότητός του, ὅπως αὐτός ἔγινε μέτοχος τῆς ἀνθρωπότητός μας. Καί δέν ἐπέλεξε γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν κατάρα τοῦ νόμου ἕνα ἁπλό μαρτυρικό θάνατο, ἀλλά ἔγινε ὁ ἴδιος «ὑπέρ ἡμῶν κατάρα». Ἀναδέχθηκε γιά χάρη μας μαζί μέ τήν ἀνθρώπινη φύση καί τό βάρος τῆς ἁμαρτωλότητός της, ἄν καί ὁ ἴδιος ἦταν ἀναμάρτητος, καί ὑπέμεινε ὄχι μόνο τόν σταυρικό θάνατο, ἀλλά καί τούς ἐμπτυσμούς, τούς κολαφισμούς, τή φραγγέλωση καί τήν κακία τοῦ ὄχλου, σάν νά ἦταν αὐτός ὁ ἔνοχος, σάν νά ἦταν αὐτός ὁ ἄξιος τῆς καταδίκης καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος.
Ἄς ἐμπνευσθοῦμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, καί ἐμεῖς ἀπό τό παράδειγμα τῆς ζωῆς καί τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου μας καί ἄς τόν ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς, ὄχι μόνο σηκώνοντας τόν προσωπικό μας σταυρό ἀλλά ὁμολογώντας τήν πίστη καί τήν ἀγάπη μας στόν δι᾽ ἡμᾶς σταυρωθέντα Χριστό, ὥστε νά κερδίσουμε στή συνέχεια καί τήν ἀναγνώρισή του ἐνώπιον τοῦ Πατρός του ἀλλά καί τήν αἰώνια ζωή πού ὑπόσχεται στούς ἐκλεκτούς του. Ἀμήν.
Πηγή
paraklisi
(Μαρκ. 8.34-9.1)
«Ὅς γάρ ἐάν ἐπαισχυνθῇ με καί τούς ἐμούς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καί ἁμαρτωλῷ, καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρός αὐτοῦ».
Ἑoρτάσαμε προχθές τήν παγκόσμιο Ὕψωση τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας ὕψωσε στούς ναούς μας γιά νά ὑπενθυμίσει τήν ἀναγκαία προϋπόθεση γιά νά εἴμαστε ἀληθινοί μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τό νά σηκώνουμε τόν σταυρό μας.
Καί σήμερα, Κυριακή μετά τήν Ὕψωση, τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα συμπληρώνει αὐτή τήν προϋπόθεση μέ ἕνα ἄλλο στοιχεῖο πού ἀποτελεῖ ταυτόχρονα καί κριτήριο γνησιότητος τῶν μαθητῶν.
«Ὅς ἄν ἐπαισχυνθῇ με καί τούς ἐμούς λόγους», λέγει ὁ Χριστός, «ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ … καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν».
Γιά τόν Χριστό δέν ἀρκεῖ νά ἄρει ὁ πιστός τόν σταυρό του, νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά τόν ἀκολουθήσει. Δέν τοῦ ἀρκεῖ νά εἶναι ἀποφασισμένος νά θυσιάσει τήν ψυχή του πρός χάριν τοῦ ἴδιου καί τοῦ εὐαγγελίου του. Ζητᾶ καί κάτι ἀκόμη· ζητᾶ νά ἔχει τή δύναμη νά ὁμολογεῖ τή σχέση του καί τόν σύνδεσμό του μέ τόν Χριστό καί ἐνώπιον τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἀρνητῶν πού θά τόν εἰρωνεύονται καί θά τόν κοροϊδεύουν, πού θά τόν συκοφαντοῦν καί θά τόν περιπαίζουν. Ζητᾶ νά ἔχει τό θάρρος νά ὁμολογήσει εἴτε μέ τόν λόγο του εἴτε μέ τά ἔργα του ὅτι ἀνήκει στόν Χριστό, συνδέεται μέ Αὐτόν, τόν ἀναγνωρίζει ὡς Κύριο καί Θεό του, καί θεωρεῖ τήν ὁμολογία αὐτή τοῦ ἀνθρώπου ὡς κριτήριο γνησιότητος τῆς πίστεώς του καί ὡς προϋπόθεση γιά νά τόν ἀναγνωρίσει καί Ἐκεῖνος ὡς μαθητή του κατά τήν ἡμέρα τῆς μελλούσης κρίσεως.
Τίς περισσότερες φορές, ἀδελφοί μου, δίνουμε βάρος στήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ νά ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας καί νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας, καί νομίζουμε ὅτι ἐκπληρώνοντας αὐτή τήν ἐντολή ἔχουμε ἐκπληρώσει μέ κάποιον τρόπο τό χρέος μας. Ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ πιό εὔκολη ἀπό τίς προϋποθέσεις τοῦ Ἰησοῦ, διότι εἶναι μία προϋπόθεση πού ἀφορᾶ ἀποκλειστικά καί μόνο τόν ἑαυτό μας.
Ἔτσι συχνά ἀπαρνούμεθα τόν ἑαυτό μας μόνο ὅσο θέλουμε, μόνο ὅσο μᾶς βολεύει, μόνο ὅσο δέν μᾶς δυσκολεύει καί ἀποφασίζουμε νά σηκώσουμε ἕνα σταυρό πού τόν κατασκευάζουμε μόνοι μας, στά δικά μας μέτρα.
Ἄς θυμηθοῦμε μέ πόση εὐκολία οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ ὑποσχόταν ὅτι μποροῦν νά πιοῦν τό ποτήριο τοῦ μαρτυρίου πού θά ἔπινε Ἐκεῖνος· μέ πόση εὐκολία ὁ ἀπόστολος Πέτρος διαβεβαίωνε τόν Χριστό ὅτι θά τόν ἀκολουθοῦσε παντοῦ καί δέν ἐπρόκειτο νά τόν ἐγκαταλείψει ποτέ. Καί ὅμως στή συνέχεια, ὅταν ἡ ὑπηρέτρια τοῦ ἀρχιερέως τόν ρώτησε ἄν ἦταν μαζί μέ τόν Χριστό, ἐκεῖνος ἀρνήθηκε, καί ὄχι μόνο μία φορά ἀλλά τρεῖς.
Ἀναμφίβολα ὁ Χριστός δέν θέλει νά μᾶς φέρει σέ δύσκολη θέση θέτοντας αὐτή τήν προϋπόθεση, ἀλλά θέλει νά μᾶς δώσει τή δυνατότητα νά ἐλέγξουμε τή σταθερότητα τῆς πορείας μας, τό μέγεθος τῆς ἀγάπης μας καί τή γνησιότητα τῆς πίστεώς μας. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ἐκπλήρωσε πρῶτος αὐτή τήν προϋπόθεση, δίνοντάς μας τό παράδειγμα.
Θά μποροῦσε νά εἶχε οἰκονομήσει τή σωτηρία μας μέ ἄλλο τρόπο, ἀνώδυνο γιά τόν ἑαυτό του, ὅμως Ἐκεῖνος ἐπέλεξε τόν δρόμο τοῦ Σταυροῦ. Ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά μᾶς δείξει ὅτι ἄν θελήσουμε μποροῦμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοι τῆς θεότητός του, ὅπως αὐτός ἔγινε μέτοχος τῆς ἀνθρωπότητός μας. Καί δέν ἐπέλεξε γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν κατάρα τοῦ νόμου ἕνα ἁπλό μαρτυρικό θάνατο, ἀλλά ἔγινε ὁ ἴδιος «ὑπέρ ἡμῶν κατάρα». Ἀναδέχθηκε γιά χάρη μας μαζί μέ τήν ἀνθρώπινη φύση καί τό βάρος τῆς ἁμαρτωλότητός της, ἄν καί ὁ ἴδιος ἦταν ἀναμάρτητος, καί ὑπέμεινε ὄχι μόνο τόν σταυρικό θάνατο, ἀλλά καί τούς ἐμπτυσμούς, τούς κολαφισμούς, τή φραγγέλωση καί τήν κακία τοῦ ὄχλου, σάν νά ἦταν αὐτός ὁ ἔνοχος, σάν νά ἦταν αὐτός ὁ ἄξιος τῆς καταδίκης καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος.
Ἄς ἐμπνευσθοῦμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, καί ἐμεῖς ἀπό τό παράδειγμα τῆς ζωῆς καί τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου μας καί ἄς τόν ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς, ὄχι μόνο σηκώνοντας τόν προσωπικό μας σταυρό ἀλλά ὁμολογώντας τήν πίστη καί τήν ἀγάπη μας στόν δι᾽ ἡμᾶς σταυρωθέντα Χριστό, ὥστε νά κερδίσουμε στή συνέχεια καί τήν ἀναγνώρισή του ἐνώπιον τοῦ Πατρός του ἀλλά καί τήν αἰώνια ζωή πού ὑπόσχεται στούς ἐκλεκτούς του. Ἀμήν.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νέα επικεφαλής για τα ορφανά φάρμακα στην Ευρώπη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
