ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ;

 

"Η τε­χνο­λο­γί­α εί­ναι πο­λι­τι­σμός" δι­δά­σκουν.

"Η τε­χνο­λο­γί­α στην υ­πη­ρε­σί­α του αν­θρώ­που", λέ­νε.

"Η τε­χνο­λο­γί­α εί­ναι α­πα­ραί­τη­τη για μια κα­λύ­τε­ρη ζω­ή", ε­πι­βάλ­λουν.

Η τε­χνο­λο­γί­α, που έ­χει να κά­νει με την α­νά πά­σα στιγ­μή εύ­ρε­ση της το­πο­θε­σί­ας ε­νός προ­σώ­που ή α­ντι­κει­μέ­νου, ο­που­δή­πο­τε στον πλα­νή­τη, ε­ξε­λί­χθη­κε αρ­χι­κά με βά­ση τις α­νά­γκες της στρα­τιω­τι­κής μη­χα­νής, προ­κει­μέ­νου να λει­τουρ­γή­σει ως στρα­τη­γι­κό ό­πλο. Σε αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις άλ­λω­στε, η α­νά πά­σα στιγ­μή γνώ­ση του που βρί­σκε­ται και του πως κι­νεί­ται ο ε­χθρός, σε πραγ­μα­τι­κό μά­λι­στα χρό­νο, δί­νει έ­να κατ’ ε­ξο­χήν πλε­ο­νέ­κτη­μα σε αυ­τόν που το γνω­ρί­ζει, τη στιγ­μή που έ­χει μια πιο ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη και πραγ­μα­τι­κή ει­κό­να, του τι συμ­βαί­νει.

Η τε­χνο­λο­γί­α αυ­τή, στη­ρί­χθη­κε στην ύ­παρ­ξη και λει­τουρ­γί­α τε­χνη­τών δο­ρυ­φό­ρων, οι ο­ποί­οι βρι­σκό­με­νοι σε τρο­χιά γύ­ρω α­πό τον πλα­νή­τη, κου­βα­λούν μη­χα­νή­μα­τα τα ο­ποί­α έ­χουν τη δυ­να­τό­τη­τα – πλέ­ον – να ε­ντο­πί­ζουν α­κό­μη και α­ριθ­μούς σε πι­να­κί­δες αυ­το­κι­νή­των.

Το υ­περ­βο­λι­κά υ­ψη­λό κό­στος ό­μως αυ­τού του εί­δους της πα­ρα­κο­λού­θη­σης, την κα­θι­στά α­νέ­φι­κτη και α­σύμ­φο­ρη για μα­ζι­κή χρή­ση. Κα­τά δεύ­τε­ρον, εί­ναι πρα­κτι­κά α­δύ­να­το να πα­ρα­κο­λου­θεί­ται, σε πραγ­μα­τι­κό χρό­νο, το ο­τι­δή­πο­τε συμ­βαί­νει στην ε­πι­φά­νεια του πλα­νή­τη. Μπο­ρεί σή­με­ρα, οι πε­ριο­χές οι ο­ποί­ες «κα­λύ­πτο­νται» α­πό αυ­τό το «με­γά­λο μά­τι» να εί­ναι με­γά­λες, ό­μως σε κα­μί­α πε­ρί­πτω­ση δεν γί­νε­ται να υ­πάρ­ξει ταυ­τό­χρο­να ε­στί­α­ση σε ό­λες τις πι­να­κί­δες ο­χη­μά­των, σε ό­λους τους αν­θρώ­πους.

Το ε­πό­με­νο βή­μα, εί­ναι λο­γι­κά η ε­πι­νό­η­ση μιας δια­δι­κα­σί­ας, μέ­σα α­πό την ο­ποί­α μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει αυ­τός ο ε­στια­σμός, σε ση­μεί­α που κρί­νο­νται ση­μα­ντι­κά. Αυ­τό, ε­πι­τεύ­χθη­κε χά­ρη σε συ­σκευές, οι ο­ποί­ες στέλ­νουν οι ί­διες σή­μα σε κά­ποιο δο­ρυ­φο­ρι­κό σύ­στη­μα, «α­να­κοι­νώ­νο­ντας» την πα­ρου­σί­α τους.

Α­πό τα γνω­στό­τε­ρα τέ­τοιου εί­δους συ­στή­μα­τα, εί­ναι το GPS, το ο­ποί­ο ε­δώ και πολ­λά χρό­νια, πα­ρέ­χε­ται στο ε­μπό­ριο και με συ­σκευές τέ­τοιου τύ­που, μπο­ρεί ο κα­θέ­νας να ε­ντο­πί­σει – με α­κρί­βεια μέ­τρων – την α­κρι­βή το­πο­θε­σί­α του πά­νω στον πλα­νή­τη. Το συ­γκε­κρι­μέ­νο σύ­στη­μα ε­λέγ­χε­ται α­πό α­με­ρι­κα­νι­κές ε­ται­ρί­ες, ε­νώ και στην ευ­ρώ­πη ε­τοι­μά­ζε­ται έ­να πα­ρό­μοιο.

Στα­δια­κά, αυ­τού του εί­δους η τε­χνο­λο­γί­α, εν­σω­μα­τώ­νε­ται σε ή­δη υ­πάρ­χου­σες. Τα κι­νη­τά τη­λέ­φω­να, για πα­ρά­δειγ­μα, εν­σω­μα­τώ­νουν λει­τουρ­γί­ες GPS α­πό την πρώ­τη στιγ­μή, και εί­ναι δυ­να­τό στις ε­ται­ρί­ες, (ή σε ό­ποιον κα­τέ­χει τα α­νά­λο­γα μη­χα­νή­μα­τα), να ε­ντο­πι­στεί η συ­σκευ­ή ο­που­δή­πο­τε και αν βρί­σκε­ται.

Μι­κρο­σκο­πι­κές συ­σκευές, που τεί­νουν να α­ντι­κα­τα­στή­σουν το γνω­στό σε ό­λους μας Bar Code, τη στιγ­μή που θα έ­χουν τις ί­διες α­κρι­βώς λει­τουρ­γί­ες με τη δια­φο­ρά του ό­τι «δη­λώ­νουν την ύ­παρ­ξη τους». Με μέ­γε­θος ό­χι με­γα­λύ­τε­ρο α­πό έ­να κόκ­κο ρυ­ζιού, που εί­ναι ι­κα­νές να α­πο­θη­κεύ­ουν συ­νε­χώς, ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρα στοι­χεί­α, αλ­λά και να «ε­πι­κοι­νω­νή­σουν» με τους α­ντί­στοι­χους δέ­κτες. Οι δέ­κτες αυ­τοί, ποι­κί­λουν. Α­πό δο­ρυ­φό­ρους και ε­πί­γεια ρα­ντάρ, μέ­χρι φο­ρη­τές συ­σκευές και κε­ραί­ες (α­νά­λο­γες με αυ­τές της κι­νη­τής τη­λε­φω­νί­ας).

Έ­τσι λοι­πόν, πέ­ρα α­πό τα κι­νη­τά τη­λέ­φω­να, οι συ­σκευές αυ­τές ε­ντο­πι­σμού, εμ­φα­νί­ζο­νται σε ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρους το­μείς. Σε «έ­ξυ­πνες» πι­στω­τι­κές κάρ­τες, στις α­πο­σκευές των ε­πι­βα­τών της α­ε­ρο­πο­ρι­κής ε­ται­ρί­ας Delta, σε κο­ντέ­ι­νερ που με­τα­φέ­ρουν στρα­τιω­τι­κό (αλ­λά και μη) υ­λι­κό κ.α.

Η Κε­ντρι­κή Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Τρά­πε­ζα με­λε­τά την εν­σω­μά­τω­ση τους στα χαρ­το­νο­μί­σμα­τα, με στό­χο την α­ντι­με­τώ­πι­ση της πλα­στο­γρα­φί­ας. Η συ­γκε­κρι­μέ­νη κί­νη­ση, α­πό μό­νη της εί­ναι αρ­κε­τά ση­μα­ντι­κή, στη κα­τεύ­θυν­ση ε­λέγ­χου της ζω­ής ε­νός αν­θρώ­που. Α­πο­σκο­πεί δε σε πολ­λά πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό τον έ­λεγ­χο της πλα­στό­τη­τας των χαρ­το­νο­μι­σμά­των και ε­πι­φυ­λασ­σό­μα­στε να ε­πα­νέλ­θου­με, ει­δι­κά για το θέ­μα αυ­τό.

Ταυ­τό­χρο­να, α­νά­λο­γου εί­δους και μορ­φής μη­χα­νι­σμοί ε­ντο­πι­σμού, χρη­σι­μο­ποιού­νται τό­σο α­πό γο­νείς, που θέ­λουν να γνω­ρί­ζουν α­νά πά­σα στιγ­μή που βρί­σκο­νται τα παι­διά τους (Η.Π.Α.) ό­σο και α­πό τις δι­κα­στι­κές αρ­χές, προ­κει­μέ­νου να εί­ναι δυ­να­τή η ε­πι­βο­λή ποι­νών πε­ριο­ρι­σμού στο σπί­τι ε­νός «φυ­λα­κι­σμέ­νου» ή για τον έ­λεγ­χο α­να­στο­λών πρώ­ην φυ­λα­κι­σμέ­νων.

Το κα­λο­καί­ρι, στη Χαλ­κι­δι­κή, το Ευ­ρω­πα­ϊ­κό Συμ­βού­λιο ε­ξου­σιο­δό­τη­σε την Κο­μι­σιόν, να «εκ­συγ­χρο­νί­σει» τα ευ­ρω­πα­ϊ­κά δια­βα­τή­ρια. Αυ­τά, σχε­διά­ζε­ται μα έ­χουν εν­σω­μα­τω­μέ­νο έ­να η­λε­κτρο­νι­κό τσιπ, το ο­ποί­ο θα πε­ρι­λαμ­βά­νει συ­γκε­κρι­μέ­να βιο­με­τρι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, ό­πως τα α­πο­τυ­πώ­μα­τα και τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της ί­ρι­δας του μα­τιού. Α­ντί­στοι­χα συ­στή­μα­τα, ή­δη χρη­σι­μο­ποιού­νται στο «πλαί­σιο της α­σφά­λειας» τό­σο πο­λυε­θνι­κών ε­ται­ριών, ό­σο και συ­γκε­κρι­μέ­νων κρα­τι­κών υ­πη­ρε­σιών α­σφα­λεί­ας.

Στον έ­λεγ­χο τον ο­χη­μά­των. Πέ­ρα α­πό ά­δειες, α­σφά­λειες και δι­πλώ­μα­τα. Σε νο­μο­σχέ­διο στη Μ. Βρε­τα­νί­α, προ­βλέ­πε­ται να το­πο­θε­τη­θεί α­νά­λο­γος μη­χα­νι­σμός σε ό­λα τα μη­χα­νο­κί­νη­τα ο­χή­μα­τα. Στό­χος. οι πα­ρα­βά­σεις (αλ­λά και του που και πό­τε βρί­σκο­νται) πλέ­ον, (υ­περ­βο­λι­κή τα­χύ­τη­τα, κ.λπ.) θα ε­λέγ­χο­νται και θα κα­τα­γρά­φο­νται μέ­σω δο­ρυ­φό­ρων. Ό­πως και στα ε­λα­στι­κά. Πο­λυε­θνι­κή ε­ται­ρί­α, α­να­κοί­νω­σε πως προ­τί­θε­ται να το­πο­θε­τή­σει στα ε­λα­στι­κά της α­νά­λο­γο τσι­πά­κι, προ­κει­μέ­νου να ε­λέγ­χει και να ε­ξε­λίσ­σει τα προ­ϊ­ό­ντα της, (διάρ­κεια ζω­ής, χρή­ση κ.λπ.). Πλη­ρο­φο­ρί­ες α­να­φέ­ρουν πως αυ­τό εί­ναι κά­τι που σκέ­φτο­νται να κά­νουν και άλ­λες.

Σε ρού­χα, με τη μορ­φή μιας μι­κρο­σκο­πι­κής η­λε­κτρο­νι­κής ε­τι­κέ­τας, η ο­ποί­α αρ­χι­κά λει­τουρ­γεί ως έ­νας α­κό­μη «α­ντι­κλε­πτι­κός» πα­ρά­γο­ντας και ο ο­ποί­ος θε­ω­ρη­τι­κά θα α­δρα­νο­ποιεί­ται α­φού το προ­ϊ­όν α­γο­ρα­στεί. Α­πό την άλ­λη βέ­βαια, α­να­φέ­ρε­ται πως αυ­τές οι ε­τι­κέ­τες θα λει­τουρ­γούν και ως εγ­γύ­η­ση, δη­λα­δή πως το προ­ϊ­όν πράγ­μα­τι α­γο­ρά­στη­κε α­πό το συ­γκε­κρι­μέ­νο μα­γα­ζί κ.λπ. κ.λπ. Και αυ­τή η «α­δρα­νο­ποί­η­ση», φυ­σι­κά σε κα­μί­α πε­ρί­πτω­ση δεν θα μπο­ρού­σε να γί­νει πι­στευ­τή.

Και αν ό­λα τα πα­ρα­πά­νω, έ­χουν να κά­νουν με προ­ϊ­ό­ντα, που σε τε­λι­κή α­νά­λυ­ση μπο­ρεί να α­πο­φευ­χθεί η χρή­ση τους, και αν για πα­ρά­δειγ­μα το κι­νη­τό τη­λέ­φω­νο μπο­ρεί να χα­ρα­κτη­ρι­στεί και ως «ρου­φιά­νος» που ά­μα θε­λή­σεις το α­φή­νεις και σπί­τι υ­πάρ­χουν και πραγ­μα­τι­κό­τη­τες αρ­κε­τά πιο ζο­φε­ρές.

Τσι­πά­κια, «πα­ρα­κο­λού­θη­σης» χρη­σι­μο­ποιού­νται ε­δώ και χρό­νια σε ζώ­α. Εμ­φυ­τεύ­ο­νται, (στη Μ. Βρε­τα­νί­α εί­ναι υ­πο­χρε­ω­τι­κό βά­ση νό­μου) σε κα­τοι­κί­δια (αλ­λά και μη – α­γε­λά­δες, πρό­βα­τα) ζώ­α. Η λο­γι­κή, εί­ναι το να εί­ναι α­νά πά­σα στιγ­μή δυ­να­τό να ε­ντο­πι­στεί έ­να ζώ­ο, να υ­πάρ­χει δια­θέ­σι­μο το ια­τρι­κό ι­στο­ρι­κό του, ό­πως και να μπο­ρεί να ε­ντο­πι­στεί ο ι­διο­κτή­της του.

Τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια, οι εμ­φυ­τεύ­σεις αυ­τές – για την ώ­ρα ε­θε­λο­ντι­κές – γί­νο­νται και σε αν­θρώ­πους. Η Applied Digital Solutions, α­να­βαθ­μί­ζει τη χρή­ση τους για την «ταυ­το­ποί­η­ση» α­τό­μων με ει­δι­κές α­σθέ­νειες, ό­πως ά­νοια ή αλ­τσχά­ι­μερ, ώ­στε να… «μην χά­νο­νται» ή «να έ­χουν τον προ­σω­πι­κό ια­τρι­κό φά­κε­λο πά­ντα μα­ζί τους».

«Με­λε­τά­με την κα­τα­σκευ­ή συ­σκευών και συ­στη­μά­των που μπο­ρούν να ε­λέγ­χουν και να πα­ρα­κο­λου­θούν διά­φο­ρα πράγ­μα­τα στον ορ­γα­νι­σμό, ό­πως η χο­λη­στε­ρί­νη, το σάκ­χα­ρο, κ.α. … η τε­χνο­λο­γί­α προ­σφέ­ρει πλέ­ον πολ­λές ι­κα­νο­ποι­η­τι­κές λύ­σεις τό­σο για την πα­ρα­κο­λού­θη­ση ό­σο και για την ά­με­ση α­ντι­με­τώ­πι­ση κά­ποιων κα­τα­στά­σε­ων. Πρό­κει­ται για μια ε­ξέ­λι­ξη που πη­γά­ζει ό­χι μό­νο α­πό αυ­τή κα­θαυ­τή την πρό­ο­δο της τε­χνο­λο­γί­ας αλ­λά και α­πό τις σύγ­χρο­νες α­νά­γκες των α­σθε­νών, που ζη­τούν πλέ­ον και οι ί­διοι να έ­χουν με­γα­λύ­τε­ρο και κυ­ρί­ως συ­νε­χή έ­λεγ­χο της κα­τά­στα­σης τους», ανέφερε ο Κλά­ιβ Μπρέι του υ­πουρ­γεί­ου Υ­γεί­ας της Μ. Βρε­τα­νί­ας. Τα γε­νι­κό­λο­γα του Μπρέι μας υ­πεν­θυ­μί­ζουν τις σύγ­χρο­νες α­νά­γκες των α­σθε­νών (!) και το­νί­ζουν την α­παί­τη­ση (!!) εκ μέ­ρος των κα­τα­να­λω­τών α­σθε­νών, μό­νο κα­θη­συ­χα­στι­κά δε φα­ντά­ζουν.

Ό­λα τα πα­ρα­πά­νω, δεν α­πο­τε­λούν τί­πο­τε άλ­λο, πέ­ρα α­πό την κο­ρυ­φή του πα­γό­βου­νου. Με πρό­σχη­μα την «κα­λυ­τέ­ρευ­ση της ποιό­τη­τας ζω­ής», οι άν­θρω­ποι στα­δια­κά μαρ­κά­ρο­νται. Ό­πως οι κρα­τού­με­νοι στα να­ζι­στι­κά στρα­τό­πε­δα (αύ­ξο­ντες α­ριθ­μοί με πύ­ρι­νο τα­τουάζ στα χέ­ρια) ή οι «ύ­πο­πτοι για τρο­μο­κρα­τί­α», που συλ­λαμ­βά­νο­νται σε Ι­ράκ και Πα­λαι­στί­νη, (και μαρ­κά­ρο­νται με μαρ­κα­δό­ρο στα χέ­ρια, του­λά­χι­στον μέ­χρι να πά­νε σε κά­ποιο σύγ­χρο­νο στρα­τό­πε­δο συ­γκέ­ντρω­σης και τους εμ­φυ­τευ­θεί – εν α­γνοί­α τους – μια τέ­τοια συ­σκευ­ή ε­ντο­πι­σμού). Μό­νο που αυ­τοί, μαρ­κά­ρο­νται για­τί ή­ταν ή εί­ναι ε­γκλη­μα­τί­ες ή ε­πι­κίν­δυ­νοι. Ό­λοι οι υ­πό­λοι­ποι, «για το κα­λό τους.

Για κά­ποιους ό­λα αυ­τά ί­σως να α­κού­γο­νται τρα­βηγ­μέ­να σε­νά­ρια, στη­ρι­ζό­με­νοι κυ­ρί­ως στο ό­τι ό­λα αυ­τά, αν και ε­φι­κτά, θα κο­στί­ζουν πο­λύ. Η υ­πο­δο­μή υ­πάρ­χει, (π.χ. Echelon), και γε­γο­νός πα­ρα­μέ­νει πως σή­με­ρα, το κό­στος αυ­τού του «κόκ­κου ρυ­ζιού», α­νέρ­χε­ται σε μι­σό δο­λά­ριο και εί­ναι α­σύμ­φο­ρο. Με την χρη­σι­μο­ποί­η­ση του ό­μως σε ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρους το­μείς, μέ­σα α­πό τη μα­ζι­κή πα­ρα­γω­γή του, α­να­μέ­νε­ται να πέ­σει στα 5 σε­ντς.

Ο Με­γά­λος Α­δερ­φός εί­ναι ε­δώ. Πά­ντα ή­ταν. Ό­πως πά­ντα εί­ναι δε­δο­μέ­νη η προ­σπά­θεια ο­λο­κλη­ρω­τι­κού ε­λέγ­χου των αν­θρώ­πων. Τα προ­σχή­μα­τα αλ­λά­ζουν μό­νο και σή­με­ρα, αιχ­μή του δό­ρα­τος εί­ναι το ι­δε­ο­λό­γη­μα της Α­σφά­λειας. Με μια πρω­το­φα­νή προ­σπά­θεια κα­τα­τρο­μο­κρά­τη­σης των αν­θρώ­πων, με «κιν­δύ­νους» τύ­που «τρο­μο­κρα­τί­α» και «ε­γκλη­μα­τι­κό­τη­τα», οι κυ­ρί­αρ­χοι σχε­διά­ζουν, α­να­πτύσ­σουν και ε­ξα­πο­λύ­ουν την ε­πί­θε­σή τους.

Για α­κό­μη μια φο­ρά, θα ε­πα­να­λά­βου­με πως «η ου­σί­α δεν έ­γκει­ται στην πα­ρα­κο­λού­θη­ση αυ­τή καθ’ αυ­τή, αλ­λά στην τρο­μο­κρά­τη­ση του κά­θε αν­θρώ­που ξε­χω­ρι­στά. Οι πλη­ρο­φο­ρί­ες οι ο­ποί­ες δί­νο­νται στην δη­μο­σιό­τη­τα, ό­που εμ­φα­νί­ζε­ται έ­νας μη­χα­νι­σμός ο ο­ποί­ος εί­ναι ι­κα­νός να πα­ρα­κο­λου­θεί α­νά πά­σα στιγ­μή την κά­θε κί­νη­ση και ε­πα­φή του ο­ποιου­δή­πο­τε αν­θρώ­που, λει­τουρ­γούν στην κα­τεύ­θυν­ση της δη­μιουρ­γί­ας μιας γε­νι­κό­τε­ρης ει­κό­νας, ό­που το κρά­τος πλέ­ον έ­χει την δυ­να­τό­τη­τα να ε­λέγ­χει και να τι­μω­ρεί ο,τι­δή­πο­τε δεν λει­τουρ­γεί σύμ­φω­να με τα δε­δο­μέ­να που ε­πι­βάλ­λει.

Το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο ό­μως, εί­ναι το γε­γο­νός πως η προ­α­να­φε­ρό­με­νη κα­τά­στα­ση, εμ­φα­νί­ζε­ται να δί­νει την δυ­να­τό­τη­τα του ε­λέγ­χου του κά­θε αν­θρώ­που ξε­χω­ρι­στά. Εί­ναι δε­δο­μέ­νο πως ο φό­βος α­πέ­να­ντι στο κρά­τος προ­ω­θεί­ται και ε­πι­βάλ­λε­ται α­πό την κυ­ριαρ­χί­α, τη στιγ­μή που πά­ντο­τε λει­τουρ­γού­σε και θα λει­τουρ­γεί δο­μι­κά ως προς την δια­τή­ρη­σή της, ό­ταν υ­φί­στα­ται ως α­πει­λή, σχε­τι­κά με ε­πι­βο­λή «τι­μω­ρί­ας», σε πε­ρί­πτω­ση μη υ­πα­κο­ής στα κρα­τι­κά προ­στάγ­μα­τα. Η κα­τα­νό­η­ση και υ­ιο­θέ­τη­ση των δυ­να­το­τή­των α­ντί­στα­σης και α­ντί­δρα­σης σε κά­θε μορ­φή εκ­με­τάλ­λευ­σης και κα­τα­πί­ε­σης εί­ναι α­κρι­βώς το ξε­πέ­ρα­σμα των κρα­τι­κών πλαι­σί­ων τρό­μου.

Προ­ω­θεί­ται δη­λα­δή ο ύ­στα­τος δια­χω­ρι­σμός, ό­που ο κά­θε άν­θρω­πος πα­ρου­σιά­ζε­ται να έ­χει α­πέ­να­ντι του το κρά­τος, ο­λο­μό­να­χος, ό­που η τρο­μο­κρά­τη­ση και η ε­ξα­το­μί­κευ­ση εμ­φα­νί­ζο­νται ως κύ­ρια και δο­μι­κά στοι­χεί­α αυ­τής της προ­σπά­θειας. Η ε­πι­χεί­ρη­ση δη­λα­δή να α­ντι­με­τω­πι­στεί η ί­δια η κοι­νω­νι­κή αλ­λη­λεγ­γύ­η ε­πει­δή α­κρι­βώς πά­ντο­τε ή­ταν και θα εί­ναι δε­δο­μέ­νο πως ό­ταν αυ­τή υ­φί­στα­ται, τό­τε κα­νέ­να ό­πλο, κα­νέ­νας θε­σμός – μη­χα­νι­σμός, κα­νέ­να τε­χνο­λο­γι­κό ε­πί­τευγ­μα δεν μπο­ρεί να α­να­κό­ψει την ο­ποια­δή­πο­τε έκ­φρα­ση της κοι­νω­νι­κής ορ­γής και α­γα­νά­κτη­σης, την ε­ξέ­γερ­ση ε­νά­ντια στο κρά­τος και σε κά­θε μορ­φή ε­ξου­σί­ας». (Δια­δρο­μή Ε­λευ­θε­ρί­ας ν.6)

Άλ­λω­στε, για κά­θε «νέ­ο μέ­τρο» εί­ναι βέ­βαιο ό­τι μπο­ρεί να ε­πι­νο­η­θεί και έ­να «α­ντίιμέ­τρο», που προ­κλη­τι­κά μας κα­λεί να το ε­φαρ­μό­σου­με, διευ­ρύ­νο­ντας έ­τσι τα μέ­σα του κοι­νω­νι­κού πο­λέ­μου και υ­πεν­θυ­μί­ζο­ντας ό­τι η θέ­λη­ση για ε­λευ­θε­ρί­α θα μεί­νει πά­ντα α­νε­ξέ­λε­γκτη.

Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 18, Οκτώβριος 2003

by / anarchypress
 
olalathos