2018-10-24 10:20:21
Κάποτε η αναφορά ενός δημοσιεύματος με τίτλο «Γιάννος όπως Ακης; », ενόψει της ανακίνησης , μετά από πολύ καιρό στασιμότητας, της δικογραφίας για την υπόθεση
Παπαντωνίου, είχε ακουστεί ως παράταιρη.
Από χθες το βράδυ όμως ο Γιάννος Παπαντωνίου, ακολουθεί τον ίδιο δρόμο, αυτόν προς τις φυλακές για υπόθεση «δωροδοκίας», σύμφωνα με το κατηγορητήριο που ο ίδιος αρνήθηκε κατηγορηματικά. Τραγική ειρωνεία;
Ο Παπαντωνίου ήταν ο διάδοχος του Τσοχατζόπουλου στο Υπουργείο Αμυνας, το 2001 και τώρα , που ο τελευταίος αποφυλακίστηκε, είναι εκείνος που οδηγείται στις φυλακές.
8 χρόνια, δυο υπουργοί Άμυνας και οι δυο στις φυλακές… Κοντράστ
Η αλήθεια είναι πως στο μυαλό πολλών υπάρχει η εικόνα που Γιάννου Παπαντωνίου, που ως υπουργός Οικονομικών , πανίσχυρος, λαμπερός και με εξουσία «τσάρου», υπέγραφε την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ.
Το κοντράστ είναι καταιγιστικό. Για όσους είδαν από κοντά τη σκηνή, και όσους την κοιτούν στις φωτογραφίες ή τα πλάνα η χθεσινή ήταν η εικόνα της αποδόμησης , της πτώσης, της ποινικής απαξίωσης. Μέσα στο κρύο των δικαστηρίων, στις 12 τη νύχτα, με βγαλμένο το σακάκι για να το ρίξει πάνω στις χειροπέδες ώστε να μην φαίνονται. Με διάθεση να μιλήσει και τους αστυνομικούς να του ζητούν να προχωρήσει:
«Η εργαλειοποίηση της ελληνικής δικαιοσύνης θέτει σε κίνδυνο την ίδια μας τη Δημοκρατία. Το δόγμα Πολάκη εφαρμόζεται γενικά», είπε επιτιθέμενος στην κυβέρνηση για την αποστροφή του αναπληρωτή υπουργού Υγείας περί «φυλακίσεων». Λίγα μέτρα πιο πέρα η κλούβα της αστυνομίας πήρε τον ίδιο και τη σύζυγό του για να τους μεταφέρει στο τμήμα Μεταγωγών και από κει , εντός της ημέρας στις φυλακές.
Η απόφαση
Η ανακρίτρια Ηλιάνα Ζαμανίνα (μαζί με τον επίκουρο ανακριτή Γιώργο Ευαγγέλου) και την εισαγγελέα Αικατερίνη Τσιρώνη, αργά το βράδυ γνωμοδότησαν πως πρέπει να οδηγηθεί στις φυλακές τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του Σταυρούλα Κουράκου. Και οι δυο κατηγορούνται για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και συγκεκριμένα 2,8 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων για τον εκσυγχρονισμό των 6 φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού που υπογράφηκε το 2003.
Εκλήθη λοιπόν να απαντήσει σε δυο βασικά ζητήματα:
Πως ζημίωσε τη χώρα με τη αναβάθμιση των 6 φρεγατών του ΠΝ το 2003: Το κατηγορητήριο που αριθμεί περισσότερες από 800 σελίδες, θεωρεί πως η σύμβαση για τις φρεγάτες, πάνω στις οποίες στηρίζεται και η κατηγορία για το ξέπλυμα, προκάλεσε ζημιά στο δημόσιο, την οποία οι ανακριτικές αρχές προσδιορίζουν στα 400 εκατομμύρια ευρώ:
Η απάντηση σε αυτό ήταν πως η επίμαχη διασφάλισε απολύτως το συμφέρον του ελληνικού δημοσίου και ότι ενίσχυε την εθνική ασφάλεια. Βασικός ισχυρισμός του δε, είναι πως το δημόσιο θα ζημιωνόταν αν προχωρούσε σε ακύρωση ή διακοπή του εξοπλιστικού προγράμματος. Φέρεται να είπε:
«Το κατηγορητήριο επιχειρεί να «τεκμηριώσει» πράξεις και παραλείψεις του Ι.Π., ως υπουργού Εθνικής Άμυνας κατά την περίοδο από 24-10-2001 έως 10-03-2004, που προκάλεσαν ελάττωση της περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου. Το αποτέλεσμα είναι ένα συνονθύλευμα ανακριβειών και αυθαίρετων ισχυρισμών που αφορούν κυρίως πολιτικά ζητήματα χωρίς ποινικό περιεχόμενο.
Ο υπουργός δεν διαπραγματεύεται συμβάσεις του Δημοσίου. Αποδέχεται ή απορρίπτει – ή αναπέμπει – εισηγήσεις των αρμόδιων υπηρεσιακών οργάνων που είναι επιφορτισμένα με την επεξεργασία και διαπραγμάτευση των τεχνικών και οικονομικών στοιχείων που συγκροτούν τη σύμβαση.
Ο υπουργός κατά κανόνα αποδέχεται ομόφωνες εισηγήσεις δεδομένου ότι εμπιστεύεται τις υπηρεσίες. Μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα αν υποθέτει ότι έχει συγκροτηθεί εγκληματική οργάνωση σε υπηρεσιακό επίπεδο για την εξυπηρέτηση συμφερόντων που είναι ξένα προς το συμφέρον του ελληνικού Δημοσίου, μπορεί να απορρίψει ομόφωνες εισηγήσεις».
«Δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες»
«Ποινική ευθύνη υπουργού κατά τη σύναψη συμβάσεων του Δημοσίου μπορεί να προκύψει όταν ο υπουργός παραβλέψει αντίθετη – έστω μειοψηφική – εισήγηση από αρμόδια όργανα, είτε ασκήσει επιρροή σε υπηρεσιακούς παράγοντες για αλλαγή όρων κατά τρόπο που λειτουργεί υπέρ συμφερόντων ξένων προς το ελληνικό Δημόσιο.
Οι συντάκτες του κατηγορητηρίου αναλίσκονται σε μια φλύαρη και ανούσια εξιστόρηση της συμβασιακής διαδικασίας αναφορικά, ιδιαίτερα, με την αξιολόγηση των προσφορών των δυο ανταγωνιστριών εταιριών (THALES NEDERLAND B.V. και RAYTHEON INTERNATIONAL INC), παραβλέποντας το θεμελιώδες γεγονός ότι σε κανένα στάδιο της διαδικασίας δεν διατυπώνεται εναλλακτική πρόταση από οποιονδήποτε για οποιοδήποτε τεχνικό ή οικονομικό θέμα, και ότι η ανταγωνίστρια εταιρία RAUTHEON INTERNATIONAL INC – που ήλθε δεύτερη στην αξιολόγηση των προσφορών – δεν ήγειρε ποτέ καμιά απολύτως ένσταση…. Το αποτέλεσμα είναι ένα συνονθύλευμα ανακριβειών και αυθαίρετων ισχυρισμών που αφορούν κυρίως πολιτικά ζητήματα χωρίς ποινικό περιεχόμενο», φέρεται να είπε.
Ξέπλυμα
2. Το δεύτερο σκέλος αφορούσε το «ξέπλυμα των 2,8 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων» στο οποίο φέρεται να προχώρησε. Σύμφωνα με τις αρχές τα ποσά έφυγαν από λογαριασμούς εταιρίας πρώην αξιωματούχου της Γαλλικής εταιρίας Thales (έχει αποβιώσει) και μέσω offshore εταιριών στην Κύπρο αναλήφθηκαν τμηματικά από φιλικό πρόσωπο , επίσης επιχειρηματία, του πρώην υπουργού ο οποίος είχε αναλάβει – κατά την κατηγορία- το «ξέπλυμα»: «Οι συντάκτες του κατηγορητηρίου πραγματοποίησαν, για να φτάσουν στο ποθούμενο συμπέρασμα, όχι απλώς λογικό άλμα αλλά ταξίδι στο διάστημα για να μεταβούν σε ένα άλλο Σύμπαν, απαξιώνοντας πλήρως την αποδεικτική διαδικασία», φέρεται να απάντησε.
«Επίθεση στους δικαστές»
Ο πρώην υπουργός τήρησε επιθετική στάση (κάποιες φορές υπήρξε και ένταση στην ανάκριση) ενώ συμπύκνωσε τις απαντήσεις του στο τρίπτυχο, πως δεν υπάρχει ζημία του δημοσίου και πως υπόκειται πολιτική δίωξη με αιχμή του δόρατος τους δικαστές. Ο τρόπος μάλιστα που τοποθετήθηκε απέναντι στους «συντάκτες» του κατηγορητηρίου, όπως του αποκαλούσε ήταν εξίσου επιθετικός:
«…Είναι κατανοητές
οι σκοπιμότητες
που υπηρετούνται
από ορισμένες
ανακριτικές
διαδικασίες».
«Οι παραπάνω επισημάνσεις αναδεικνύουν τους κινδύνους που προκύπτουν όταν δικαστές εισπηδούν σε χώρους που τους είναι παντελώς άγνωστοι και επιχειρούν να υποκαταστήσουν κυβερνητικά όργανα, υπουργούς και πρωθυπουργούς που έχουν εκλεγεί και είναι υπόλογοι απέναντι στο λαό που τους εξέλεξε, στην αξιολόγηση του εθνικού συμφέροντος. Η «πρόταση» του κατηγορητηρίου έχει πολιτικό χαρακτήρα και δεν έχει καμιά σχέση με νομικά ή ποινικά ζητήματα. Το κυριότερο είναι ότι στερείται σοβαρότητας επιδεικνύοντας, επιπλέον, ανεπίτρεπτη αδυναμία αντίληψης του δημοσίου συμφέροντος
…. Είναι κατανοητές οι σκοπιμότητες που υπηρετούνται από ορισμένες ανακριτικές διαδικασίες. Όμως, οι δικαστικοί λειτουργοί πρέπει να σέβονται τη διάκριση των εξουσιών που προβλέπουν τα δημοκρατικά συντάγματα. Οι δικαστικές αρχές ούτε νομοθετούν ούτε εφαρμόζουν κυβερνητική πολιτική.
Προσπάθειες «ενοχοποίησής» του μέσω κατασκευασμένων εκτιμήσεων υπηρετούν φαύλες σκοπιμότητες και είναι καταδικασμένες να καταρρεύσουν», φέρεται να είναι μερικές από τις αποστροφές του.
Αναλυτικά, σύμφωνα με πληροφορίες ο πρώην υπουργός, ισχυρίστηκε στην απολογία του:
Ο Μισέλ Ζοσεράν
Η υπόθεση ξεκίνησε με την καταγγελία- πριν από πολλά χρόνια- του Γάλλου στελέχους της εταιρίας Thales πως έγιναν δωροδοκίες για την υπόθεση των φρεγατών. Αυτή είχε παραμείνει στο συρτάρι επι πολλά χρόνια, αναξιοποίητη, μέχρι που η νέα εισαγγελέας κατά της διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη , κινητοποίησε και πάλι τη δικογραφία. Η ανακριτρια Ζαμανίκα ήταν αυτή που προχώρησε την υπόθεση παραπέρα. Για τον Ζοσεράν, ο κ.Παπαντωνίου φέρεται να είπε:
«Στο φάκελο της δικογραφίας περιλαμβάνεται και δήθεν καταγγελία σε βάρος του Ιωάννη Παπαντωνίου – αλλά και πολλών άλλων – από τον Μισέλ Ζοσεράν, προφυλακισμένο τότε υπάλληλο της προμηθεύτριας εταιρίας. Μετά από αγωγή που κατέθεσε ο Ι.Π. στη γαλλική δικαιοσύνη για συκοφαντική δυσφήμηση, η εφημερίδα LIBERATION που δημοσίευσε τις συκοφαντικές αναφορές καταδικάστηκε στις 20-06-2006 από γαλλικό δικαστήριο (βλ. Έγγραφα & Απόφαση γαλλικής δικαιοσύνης για LIBERATION). Ο Ζοσεράν δεν προσκόμισε ούτε ένα στοιχείο για να στηρίξει τους ψευδείς ισχυρισμούς του. Ακολούθησαν και άλλες καταδίκες για αντίστοιχες συκοφαντικές αναφορές ενώ ο ίδιος καταδικάστηκε για ενεργό δωροδοκία και εξέτισε ποινή φυλάκισης στη Γαλλία (βλ. Καταδίκη Μ. Ζοσεράν από γαλλική δικαιοσύνη)».
Το κατηγορητήριο
«Οι παραπάνω επισημάνσεις αναδεικνύουν τους κινδύνους που προκύπτουν όταν δικαστές εισπηδούν σε χώρους που τους είναι παντελώς άγνωστοι και επιχειρούν να υποκαταστήσουν κυβερνητικά όργανα, υπουργούς και πρωθυπουργούς που έχουν εκλεγεί και είναι υπόλογοι απέναντι στο λαό που τους εξέλεξε, στην αξιολόγηση του εθνικού συμφέροντος.
«…Οι παραπάνω επισημάνσεις αναδεικνύουν τους κινδύνους που προκύπτουν όταν δικαστές εισπηδούν σε χώρους που τους είναι παντελώς άγνωστοι…»
Η «πρόταση» του κατηγορητηρίου έχει πολιτικό χαρακτήρα και δεν έχει καμιά σχέση με νομικά ή ποινικά ζητήματα. Το κυριότερο είναι ότι στερείται σοβαρότητας επιδεικνύοντας, επιπλέον, ανεπίτρεπτη αδυναμία αντίληψης του δημοσίου συμφέροντος
Για τους λόγους αυτούς, ισχύει το αντίστροφο από αυτό που – προφανώς λόγω άγνοιας βασικών δεδομένων – διατείνονται οι συντάκτες του κατηγορητηρίου: Θέμα «ελάττωσης της περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου», και μάλιστα τεράστιο, θα ανέκυπτε σε περίπτωση όχι της υλοποίησης αλλά της διακοπής του προγράμματος του εκσυγχρονισμού των έξη φρεγατών λόγω ραγδαίας απαξίωσής τους. Αντίθετα, ο εκσυγχρονισμός αύξησε την περιουσία του ελληνικού Δημοσίου με χαμηλό κόστος. Οι εκσυγχρονισμένες φρεγάτες κάλυψαν – και συνεχίζουν να καλύπτουν – τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ διαδοχικές κυβερνήσεις αναβάλλουν συνεχώς επί δέκα επτά χρόνια κάθε σκέψη απόκτησης νέων φρεγατών, παρά τις …. υποδείξεις των συντακτών του κατηγορητηρίου, λόγω ακριβώς του απαγορευτικού κόστους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Η υλοποίηση του προγράμματος εκσυγχρονισμού των έξη φρεγατών διασφάλισε απολύτως το συμφέρον του ελληνικού Δημοσίου και ενίσχυσε την εθνική ασφάλεια. Αντίθετα, ακύρωση ή διακοπή του προγράμματος δεν αποτελούσε επιλογή: Θα συνεπαγόταν (α) σημαντική ελάττωση της περιουσίας του Δημοσίου λόγω ραγδαίας απαξίωσης των έξη φρεγατών, (β) δέσμευση δεκαπλάσιου περίπου ποσού για την υλοποίηση του εναλλακτικού προγράμματος κατασκευής νέων φρεγατών – στόχου απολύτως ανέφικτου από οικονομική άποψη ιδιαίτερα στο πλαίσιο των δημοσιονομικών δεσμεύσεων της χώρας εντός της ΟΝΕ – και (γ) υπονόμευση της εθνικής ασφάλειας λόγω απώλειας του θαλάσσιου ελέγχου του Αιγαίου για περίπου μια δεκαετία.
Είναι κατανοητές οι σκοπιμότητες που υπηρετούνται από ορισμένες ανακριτικές διαδικασίες. Όμως, οι δικαστικοί λειτουργοί πρέπει να σέβονται τη διάκριση των εξουσιών που προβλέπουν τα δημοκρατικά συντάγματα. Οι δικαστικές αρχές ούτε νομοθετούν ούτε εφαρμόζουν κυβερνητική πολιτική.
Όπως λέει είχε
προτείνει το 2001
την μείωση των
αμυντικών δαπανών,
συναντώντας την
αντίδραση του Ακη Τσοχατζόπουλου
Ο αγώνας του Ι.Π. για μείωση των αμυντικών δαπανών στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, με αναφορά στις ανάγκες ασφάλειας της χώρας, ήταν σταθερός. Την άνοιξη του 2001, πριν αποχωρήσει από το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, είχε αναλάβει νέα προσπάθεια για τον περιορισμό τους στο πλαίσιο της διαδικασίας έγκρισης του ΕΜΠΑΕ για την περίοδο 2001-2005. Η οικονομική επιβάρυνση από την υλοποίηση του προγράμματος που είχε προταθεί από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ήταν κατά την κρίση του Ι.Π. υπερβολική και θα δημιουργούσε ανυπέρβλητα δημοσιονομικά προβλήματα».
Αιχμές για Άκη;
Ήταν 2012 όταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος, πρώην υπουργός Άμυνας και παρολίγον πρωθυπουργός της χώρας πήρε το δρόμο για τις φυλακές σχετικά με – καταγγελόμενες- μίζες στα εξοπλιστικά. Ο κ.Παπαντωνίου, έξι χρόνια μετά έγινε ο δεύτερος υπουργός Άμυνας του ΠΑΣΟΚ (της κυβέρνησης Σημίτη) που οδηγείται στις φυλακές. Τραγική ειρωνεία; Στην απολογία του ο κ.Παπαντωνίου φέρεται να ενσωμάτωσε μια παράγραφο με αιχμές κατά του Άκη, θέλοντας να καταδείξει πως εκείνος το 2001 (ως ΥΠΟΙΚ) είχε ζητήσει την σημαντική μείωση των αμυντικών δαπανών, κάτι για το οποίο, όπως λέει, διαφώνησε τότε δημόσια ο υπουργός Άμυνας. Τότε υπουργός Άμυνας ήταν ο Τσοχατζόπουλος και λίγους μήνες μετά αντικαταστάθηκε από τον Παπαντωνίου:
«Στην εισήγησή του από τη θέση του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών στη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής στις 29-03-2001 – όπως τη μεταφέρει ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στο βιβλίο του Πολιτική για μια Δημιουργική Ελλάδα, 1996-2004 (Εκδόσεις Πόλις, 2005, σελ. 185-188) – ο Ι.Π. σημείωνε ότι σε περίπτωση υλοποίησης του συνόλου των προτάσεων του νέου ΕΜΠΑΕ, «οι δαπάνες για την άμυνα θα ξεπεράσουν το 5% του ΑΕΠ. Είμαστε, ήδη, η χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις υψηλότερες αμυντικές δαπάνες. Η τάση αυτή πρέπει να αναστραφεί. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα είναι δυνατή η χρηματοδότηση ανειλημμένων κοινωνικών δεσμεύσεων. Θα έχουμε, επίσης, μεγάλες δυσκολίες στη συνέχιση της αναπτυξιακής προσπάθειας και στην προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων ».
Ο Ι.Π. πρότεινε την αναβολή ανάληψης νέων εξοπλιστικών υποχρεώσεων για την περίοδο μέχρι το 2004, ώστε να εξοικονομηθούν τουλάχιστον 3 δις ευρώ από τις αμυντικές δαπάνες.
«…Ηταν μια
σημαντική
νίκη για
τον ορθολογισμό
και την ανάγκη
επιλογών
στην άσκηση
πολιτικής…»
Στην τελική του παρέμβαση, ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης καθόρισε τις προτεραιότητες ως έξης: «α) Κοινωνικές πολιτικές, β) συνέχιση αναπτυξιακής προσπάθειας και γ) Ολυμπιακοί Αγώνες». Αποφασίστηκε η αναβολή ανάληψης νέων εξοπλιστικών υποχρεώσεων για την περίοδο μετά το 2004. Η απόφαση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Ο τότε υπουργός Άμυνας (Σ.Σ Ακης Τσοχατζόπουλος) δήλωνε δημόσια τη διαφωνία του και τόνιζε ότι «το δίλημμα ή κοινωνική πολιτική ή περικοπές στις αμυντικές δαπάνες, δεν υπάρχει. Μείωση των προγραμμάτων δεν μπορεί να γίνει». Σε συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ στις 24 Μαίου 2001 εγκρίθηκε το ΕΜΠΑΕ 2001-2005, με περικοπές των εξοπλιστικών δαπανών συνολικού ύψους 4 δις ευρώ σε σχέση με την πρόταση της ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Ήταν μια σημαντική νίκη για τον ορθολογισμό και την ανάγκη επιλογών στην άσκηση πολιτικής, ιδιαίτερα όταν έχουν τεθεί φιλόδοξοι πολιτικοί και οικονομικοί στόχοι».
«Φαυλότητες»
Κατά τη διάρκεια της μακράς υπουργικής του θητείας σε κρίσιμους τομείς κυβερνητικής δραστηριότητας, ο Ι.Π. διαχειρίστηκε ευαίσθητα θέματα, όπως η υποτίμηση της δραχμής το Μάρτιο του 1998 – ενόψει της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση –, και μεγάλες συμβάσεις, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, με άψογο και υποδειγματικό τρόπο προστατεύοντας απολύτως το συμφέρον του ελληνικού Δημοσίου. Προσπάθειες «ενοχοποίησής» του μέσω κατασκευασμένων εκτιμήσεων υπηρετούν φαύλες σκοπιμότητες και είναι καταδικασμένες να καταρρεύσουν».
«Ξέπλυμα χρήματος»
«Το κατηγορητήριο, θεωρώντας δεδομένη την ανύπαρκτη απιστία (!!!), προχωρεί στο επόμενο στάδιο της «αποδεικτικής διαδικασίας», συρράπτοντας μια σειρά δήθεν στοιχείων και συνειρμών που επιχειρούν να σκιαγραφήσουν «παθητική δωροδοκία».
Η σύνδεση αναλήψεων σε μετρητά ενός αντιπροσώπου οπλικών συστημάτων – που έχει πεθάνει – από λογαριασμούς του σε ελληνικές τράπεζες με καταθέσεις μετρητών φιλικού μου προσώπου σε δικούς του ελληνικούς λογαριασμούς είναι αδιανόητη όταν δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση μεταξύ τους !!! Ούτε ηλεκτρονική μεταβίβαση , ούτε επαφή, ούτε καν επικοινωνία ή γνωριμία !!! Και, βέβαια, καμιά απολύτως σχέση ή γνωριμία και, κατά μείζονα λόγο, συνάντηση μεταξύ του αντιπροσώπου και εμένα !!! Κάποιο «μαγικό χέρι» φαίνεται να συνδέει τα μετρητά του ενός με τα μετρητά του άλλου.
«…Οι συντάκτες του κατηγορητηρίου πραγματοποίησαν, για να φτάσουν στο ποθούμενο συμπέρασμα, όχι απλώς λογικό άλμα αλλά ταξίδι στο διάστημα για να μεταβούν σε ένα άλλο Σύμπαν»
Δεν υπάρχει προηγούμενο στα δικαστικά χρονικά να αποδίδονται βαρύτατες κατηγορίες, όπως «παθητική δωροδοκία» ή «νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα», χωρίς καμιά απολύτως ένδειξη, ηλεκτρονική διαβίβαση ή μαρτυρική κατάθεση, μεταφοράς χρημάτων μεταξύ των εμπλεκομένων προσώπων.
Οι συντάκτες του κατηγορητηρίου πραγματοποίησαν, για να φτάσουν στο ποθούμενο συμπέρασμα, όχι απλώς λογικό άλμα αλλά ταξίδι στο διάστημα για να μεταβούν σε ένα άλλο Σύμπαν, απαξιώνοντας πλήρως την αποδεικτική διαδικασία
Τα όσα ακολουθούν στις σελ. 296-321 του κατηγορητηρίου σχετικά με το «σχέδιο νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα» είναι απολύτως ανυπόστατα δεδομένου ότι δεν αποδείχτηκε η ύπαρξη «παράνομης δραστηριότητας». Οι αναφορές σε «πολύπλοκες τραπεζικές κινήσεις» και «δαιδαλώδεις διαδρομές» δεν έχουν αντικείμενο και αντανακλούν άγνοια της λειτουργίας του σύγχρονου τραπεζικού συστήματος. Χρηματοοικονομικά προιόντα, επιπροσθέτως των απλών τραπεζικών καταθέσεων, χρησιμοποιούνται παγίως στη διαχείριση επενδυτικών λογαριασμών από τους διεθνείς χρηματοοικονομικούς οργανισμούς στην προσπάθειά τους, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού, να ανταποκριθούν στις ανάγκες των πελατών και των οικογενειών τους.
«Το 1985
είχε καταθέσεις
περίπου
1,5 εκατ. φράγκα»
Ο Ι.Π. είχε ήδη κάνει χρήση αυτών των προτύπων διαχείρισης όταν άνοιξε λογαριασμό στην τράπεζα CREDIT SUISSE της Γενεύης στις 04-11-1983 για να καταθέσει τα πολύ υψηλά εισοδήματα που εξασφάλιζε επί μια περίπου δεκαετία στο εξωτερικό ως στέλεχος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στο Παρίσι και, στη συνέχεια, ως Μέλος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου. Στις αρχές του 1985, μετά το τέλος της θητείας του στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, οι συνολικές καταθέσεις του Ι.Π. στο λογαριασμό της CREDIT SUISSE ήταν 585.000 δολάρια ΗΠΑ, δηλαδή περίπου 1.500.000 ελβετικά φράγκα (ισοτιμία δολαρίου ΗΠΑ – ελβετικού φράγκου στις 02-01-1985: 2,62)».
πηγή: dikastiko.gr
_
Παπαντωνίου, είχε ακουστεί ως παράταιρη.
Από χθες το βράδυ όμως ο Γιάννος Παπαντωνίου, ακολουθεί τον ίδιο δρόμο, αυτόν προς τις φυλακές για υπόθεση «δωροδοκίας», σύμφωνα με το κατηγορητήριο που ο ίδιος αρνήθηκε κατηγορηματικά. Τραγική ειρωνεία;
Ο Παπαντωνίου ήταν ο διάδοχος του Τσοχατζόπουλου στο Υπουργείο Αμυνας, το 2001 και τώρα , που ο τελευταίος αποφυλακίστηκε, είναι εκείνος που οδηγείται στις φυλακές.
8 χρόνια, δυο υπουργοί Άμυνας και οι δυο στις φυλακές… Κοντράστ
Η αλήθεια είναι πως στο μυαλό πολλών υπάρχει η εικόνα που Γιάννου Παπαντωνίου, που ως υπουργός Οικονομικών , πανίσχυρος, λαμπερός και με εξουσία «τσάρου», υπέγραφε την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ.
Το κοντράστ είναι καταιγιστικό. Για όσους είδαν από κοντά τη σκηνή, και όσους την κοιτούν στις φωτογραφίες ή τα πλάνα η χθεσινή ήταν η εικόνα της αποδόμησης , της πτώσης, της ποινικής απαξίωσης. Μέσα στο κρύο των δικαστηρίων, στις 12 τη νύχτα, με βγαλμένο το σακάκι για να το ρίξει πάνω στις χειροπέδες ώστε να μην φαίνονται. Με διάθεση να μιλήσει και τους αστυνομικούς να του ζητούν να προχωρήσει:
«Η εργαλειοποίηση της ελληνικής δικαιοσύνης θέτει σε κίνδυνο την ίδια μας τη Δημοκρατία. Το δόγμα Πολάκη εφαρμόζεται γενικά», είπε επιτιθέμενος στην κυβέρνηση για την αποστροφή του αναπληρωτή υπουργού Υγείας περί «φυλακίσεων». Λίγα μέτρα πιο πέρα η κλούβα της αστυνομίας πήρε τον ίδιο και τη σύζυγό του για να τους μεταφέρει στο τμήμα Μεταγωγών και από κει , εντός της ημέρας στις φυλακές.
Η απόφαση
Η ανακρίτρια Ηλιάνα Ζαμανίνα (μαζί με τον επίκουρο ανακριτή Γιώργο Ευαγγέλου) και την εισαγγελέα Αικατερίνη Τσιρώνη, αργά το βράδυ γνωμοδότησαν πως πρέπει να οδηγηθεί στις φυλακές τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του Σταυρούλα Κουράκου. Και οι δυο κατηγορούνται για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και συγκεκριμένα 2,8 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων για τον εκσυγχρονισμό των 6 φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού που υπογράφηκε το 2003.
Εκλήθη λοιπόν να απαντήσει σε δυο βασικά ζητήματα:
Πως ζημίωσε τη χώρα με τη αναβάθμιση των 6 φρεγατών του ΠΝ το 2003: Το κατηγορητήριο που αριθμεί περισσότερες από 800 σελίδες, θεωρεί πως η σύμβαση για τις φρεγάτες, πάνω στις οποίες στηρίζεται και η κατηγορία για το ξέπλυμα, προκάλεσε ζημιά στο δημόσιο, την οποία οι ανακριτικές αρχές προσδιορίζουν στα 400 εκατομμύρια ευρώ:
Η απάντηση σε αυτό ήταν πως η επίμαχη διασφάλισε απολύτως το συμφέρον του ελληνικού δημοσίου και ότι ενίσχυε την εθνική ασφάλεια. Βασικός ισχυρισμός του δε, είναι πως το δημόσιο θα ζημιωνόταν αν προχωρούσε σε ακύρωση ή διακοπή του εξοπλιστικού προγράμματος. Φέρεται να είπε:
«Το κατηγορητήριο επιχειρεί να «τεκμηριώσει» πράξεις και παραλείψεις του Ι.Π., ως υπουργού Εθνικής Άμυνας κατά την περίοδο από 24-10-2001 έως 10-03-2004, που προκάλεσαν ελάττωση της περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου. Το αποτέλεσμα είναι ένα συνονθύλευμα ανακριβειών και αυθαίρετων ισχυρισμών που αφορούν κυρίως πολιτικά ζητήματα χωρίς ποινικό περιεχόμενο.
Ο υπουργός δεν διαπραγματεύεται συμβάσεις του Δημοσίου. Αποδέχεται ή απορρίπτει – ή αναπέμπει – εισηγήσεις των αρμόδιων υπηρεσιακών οργάνων που είναι επιφορτισμένα με την επεξεργασία και διαπραγμάτευση των τεχνικών και οικονομικών στοιχείων που συγκροτούν τη σύμβαση.
Ο υπουργός κατά κανόνα αποδέχεται ομόφωνες εισηγήσεις δεδομένου ότι εμπιστεύεται τις υπηρεσίες. Μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα αν υποθέτει ότι έχει συγκροτηθεί εγκληματική οργάνωση σε υπηρεσιακό επίπεδο για την εξυπηρέτηση συμφερόντων που είναι ξένα προς το συμφέρον του ελληνικού Δημοσίου, μπορεί να απορρίψει ομόφωνες εισηγήσεις».
«Δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες»
«Ποινική ευθύνη υπουργού κατά τη σύναψη συμβάσεων του Δημοσίου μπορεί να προκύψει όταν ο υπουργός παραβλέψει αντίθετη – έστω μειοψηφική – εισήγηση από αρμόδια όργανα, είτε ασκήσει επιρροή σε υπηρεσιακούς παράγοντες για αλλαγή όρων κατά τρόπο που λειτουργεί υπέρ συμφερόντων ξένων προς το ελληνικό Δημόσιο.
Οι συντάκτες του κατηγορητηρίου αναλίσκονται σε μια φλύαρη και ανούσια εξιστόρηση της συμβασιακής διαδικασίας αναφορικά, ιδιαίτερα, με την αξιολόγηση των προσφορών των δυο ανταγωνιστριών εταιριών (THALES NEDERLAND B.V. και RAYTHEON INTERNATIONAL INC), παραβλέποντας το θεμελιώδες γεγονός ότι σε κανένα στάδιο της διαδικασίας δεν διατυπώνεται εναλλακτική πρόταση από οποιονδήποτε για οποιοδήποτε τεχνικό ή οικονομικό θέμα, και ότι η ανταγωνίστρια εταιρία RAUTHEON INTERNATIONAL INC – που ήλθε δεύτερη στην αξιολόγηση των προσφορών – δεν ήγειρε ποτέ καμιά απολύτως ένσταση…. Το αποτέλεσμα είναι ένα συνονθύλευμα ανακριβειών και αυθαίρετων ισχυρισμών που αφορούν κυρίως πολιτικά ζητήματα χωρίς ποινικό περιεχόμενο», φέρεται να είπε.
Ξέπλυμα
2. Το δεύτερο σκέλος αφορούσε το «ξέπλυμα των 2,8 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων» στο οποίο φέρεται να προχώρησε. Σύμφωνα με τις αρχές τα ποσά έφυγαν από λογαριασμούς εταιρίας πρώην αξιωματούχου της Γαλλικής εταιρίας Thales (έχει αποβιώσει) και μέσω offshore εταιριών στην Κύπρο αναλήφθηκαν τμηματικά από φιλικό πρόσωπο , επίσης επιχειρηματία, του πρώην υπουργού ο οποίος είχε αναλάβει – κατά την κατηγορία- το «ξέπλυμα»: «Οι συντάκτες του κατηγορητηρίου πραγματοποίησαν, για να φτάσουν στο ποθούμενο συμπέρασμα, όχι απλώς λογικό άλμα αλλά ταξίδι στο διάστημα για να μεταβούν σε ένα άλλο Σύμπαν, απαξιώνοντας πλήρως την αποδεικτική διαδικασία», φέρεται να απάντησε.
«Επίθεση στους δικαστές»
Ο πρώην υπουργός τήρησε επιθετική στάση (κάποιες φορές υπήρξε και ένταση στην ανάκριση) ενώ συμπύκνωσε τις απαντήσεις του στο τρίπτυχο, πως δεν υπάρχει ζημία του δημοσίου και πως υπόκειται πολιτική δίωξη με αιχμή του δόρατος τους δικαστές. Ο τρόπος μάλιστα που τοποθετήθηκε απέναντι στους «συντάκτες» του κατηγορητηρίου, όπως του αποκαλούσε ήταν εξίσου επιθετικός:
«…Είναι κατανοητές
οι σκοπιμότητες
που υπηρετούνται
από ορισμένες
ανακριτικές
διαδικασίες».
«Οι παραπάνω επισημάνσεις αναδεικνύουν τους κινδύνους που προκύπτουν όταν δικαστές εισπηδούν σε χώρους που τους είναι παντελώς άγνωστοι και επιχειρούν να υποκαταστήσουν κυβερνητικά όργανα, υπουργούς και πρωθυπουργούς που έχουν εκλεγεί και είναι υπόλογοι απέναντι στο λαό που τους εξέλεξε, στην αξιολόγηση του εθνικού συμφέροντος. Η «πρόταση» του κατηγορητηρίου έχει πολιτικό χαρακτήρα και δεν έχει καμιά σχέση με νομικά ή ποινικά ζητήματα. Το κυριότερο είναι ότι στερείται σοβαρότητας επιδεικνύοντας, επιπλέον, ανεπίτρεπτη αδυναμία αντίληψης του δημοσίου συμφέροντος
…. Είναι κατανοητές οι σκοπιμότητες που υπηρετούνται από ορισμένες ανακριτικές διαδικασίες. Όμως, οι δικαστικοί λειτουργοί πρέπει να σέβονται τη διάκριση των εξουσιών που προβλέπουν τα δημοκρατικά συντάγματα. Οι δικαστικές αρχές ούτε νομοθετούν ούτε εφαρμόζουν κυβερνητική πολιτική.
Προσπάθειες «ενοχοποίησής» του μέσω κατασκευασμένων εκτιμήσεων υπηρετούν φαύλες σκοπιμότητες και είναι καταδικασμένες να καταρρεύσουν», φέρεται να είναι μερικές από τις αποστροφές του.
Αναλυτικά, σύμφωνα με πληροφορίες ο πρώην υπουργός, ισχυρίστηκε στην απολογία του:
Ο Μισέλ Ζοσεράν
Η υπόθεση ξεκίνησε με την καταγγελία- πριν από πολλά χρόνια- του Γάλλου στελέχους της εταιρίας Thales πως έγιναν δωροδοκίες για την υπόθεση των φρεγατών. Αυτή είχε παραμείνει στο συρτάρι επι πολλά χρόνια, αναξιοποίητη, μέχρι που η νέα εισαγγελέας κατά της διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη , κινητοποίησε και πάλι τη δικογραφία. Η ανακριτρια Ζαμανίκα ήταν αυτή που προχώρησε την υπόθεση παραπέρα. Για τον Ζοσεράν, ο κ.Παπαντωνίου φέρεται να είπε:
«Στο φάκελο της δικογραφίας περιλαμβάνεται και δήθεν καταγγελία σε βάρος του Ιωάννη Παπαντωνίου – αλλά και πολλών άλλων – από τον Μισέλ Ζοσεράν, προφυλακισμένο τότε υπάλληλο της προμηθεύτριας εταιρίας. Μετά από αγωγή που κατέθεσε ο Ι.Π. στη γαλλική δικαιοσύνη για συκοφαντική δυσφήμηση, η εφημερίδα LIBERATION που δημοσίευσε τις συκοφαντικές αναφορές καταδικάστηκε στις 20-06-2006 από γαλλικό δικαστήριο (βλ. Έγγραφα & Απόφαση γαλλικής δικαιοσύνης για LIBERATION). Ο Ζοσεράν δεν προσκόμισε ούτε ένα στοιχείο για να στηρίξει τους ψευδείς ισχυρισμούς του. Ακολούθησαν και άλλες καταδίκες για αντίστοιχες συκοφαντικές αναφορές ενώ ο ίδιος καταδικάστηκε για ενεργό δωροδοκία και εξέτισε ποινή φυλάκισης στη Γαλλία (βλ. Καταδίκη Μ. Ζοσεράν από γαλλική δικαιοσύνη)».
Το κατηγορητήριο
«Οι παραπάνω επισημάνσεις αναδεικνύουν τους κινδύνους που προκύπτουν όταν δικαστές εισπηδούν σε χώρους που τους είναι παντελώς άγνωστοι και επιχειρούν να υποκαταστήσουν κυβερνητικά όργανα, υπουργούς και πρωθυπουργούς που έχουν εκλεγεί και είναι υπόλογοι απέναντι στο λαό που τους εξέλεξε, στην αξιολόγηση του εθνικού συμφέροντος.
«…Οι παραπάνω επισημάνσεις αναδεικνύουν τους κινδύνους που προκύπτουν όταν δικαστές εισπηδούν σε χώρους που τους είναι παντελώς άγνωστοι…»
Η «πρόταση» του κατηγορητηρίου έχει πολιτικό χαρακτήρα και δεν έχει καμιά σχέση με νομικά ή ποινικά ζητήματα. Το κυριότερο είναι ότι στερείται σοβαρότητας επιδεικνύοντας, επιπλέον, ανεπίτρεπτη αδυναμία αντίληψης του δημοσίου συμφέροντος
Για τους λόγους αυτούς, ισχύει το αντίστροφο από αυτό που – προφανώς λόγω άγνοιας βασικών δεδομένων – διατείνονται οι συντάκτες του κατηγορητηρίου: Θέμα «ελάττωσης της περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου», και μάλιστα τεράστιο, θα ανέκυπτε σε περίπτωση όχι της υλοποίησης αλλά της διακοπής του προγράμματος του εκσυγχρονισμού των έξη φρεγατών λόγω ραγδαίας απαξίωσής τους. Αντίθετα, ο εκσυγχρονισμός αύξησε την περιουσία του ελληνικού Δημοσίου με χαμηλό κόστος. Οι εκσυγχρονισμένες φρεγάτες κάλυψαν – και συνεχίζουν να καλύπτουν – τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ διαδοχικές κυβερνήσεις αναβάλλουν συνεχώς επί δέκα επτά χρόνια κάθε σκέψη απόκτησης νέων φρεγατών, παρά τις …. υποδείξεις των συντακτών του κατηγορητηρίου, λόγω ακριβώς του απαγορευτικού κόστους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Η υλοποίηση του προγράμματος εκσυγχρονισμού των έξη φρεγατών διασφάλισε απολύτως το συμφέρον του ελληνικού Δημοσίου και ενίσχυσε την εθνική ασφάλεια. Αντίθετα, ακύρωση ή διακοπή του προγράμματος δεν αποτελούσε επιλογή: Θα συνεπαγόταν (α) σημαντική ελάττωση της περιουσίας του Δημοσίου λόγω ραγδαίας απαξίωσης των έξη φρεγατών, (β) δέσμευση δεκαπλάσιου περίπου ποσού για την υλοποίηση του εναλλακτικού προγράμματος κατασκευής νέων φρεγατών – στόχου απολύτως ανέφικτου από οικονομική άποψη ιδιαίτερα στο πλαίσιο των δημοσιονομικών δεσμεύσεων της χώρας εντός της ΟΝΕ – και (γ) υπονόμευση της εθνικής ασφάλειας λόγω απώλειας του θαλάσσιου ελέγχου του Αιγαίου για περίπου μια δεκαετία.
Είναι κατανοητές οι σκοπιμότητες που υπηρετούνται από ορισμένες ανακριτικές διαδικασίες. Όμως, οι δικαστικοί λειτουργοί πρέπει να σέβονται τη διάκριση των εξουσιών που προβλέπουν τα δημοκρατικά συντάγματα. Οι δικαστικές αρχές ούτε νομοθετούν ούτε εφαρμόζουν κυβερνητική πολιτική.
Όπως λέει είχε
προτείνει το 2001
την μείωση των
αμυντικών δαπανών,
συναντώντας την
αντίδραση του Ακη Τσοχατζόπουλου
Ο αγώνας του Ι.Π. για μείωση των αμυντικών δαπανών στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, με αναφορά στις ανάγκες ασφάλειας της χώρας, ήταν σταθερός. Την άνοιξη του 2001, πριν αποχωρήσει από το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, είχε αναλάβει νέα προσπάθεια για τον περιορισμό τους στο πλαίσιο της διαδικασίας έγκρισης του ΕΜΠΑΕ για την περίοδο 2001-2005. Η οικονομική επιβάρυνση από την υλοποίηση του προγράμματος που είχε προταθεί από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ήταν κατά την κρίση του Ι.Π. υπερβολική και θα δημιουργούσε ανυπέρβλητα δημοσιονομικά προβλήματα».
Αιχμές για Άκη;
Ήταν 2012 όταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος, πρώην υπουργός Άμυνας και παρολίγον πρωθυπουργός της χώρας πήρε το δρόμο για τις φυλακές σχετικά με – καταγγελόμενες- μίζες στα εξοπλιστικά. Ο κ.Παπαντωνίου, έξι χρόνια μετά έγινε ο δεύτερος υπουργός Άμυνας του ΠΑΣΟΚ (της κυβέρνησης Σημίτη) που οδηγείται στις φυλακές. Τραγική ειρωνεία; Στην απολογία του ο κ.Παπαντωνίου φέρεται να ενσωμάτωσε μια παράγραφο με αιχμές κατά του Άκη, θέλοντας να καταδείξει πως εκείνος το 2001 (ως ΥΠΟΙΚ) είχε ζητήσει την σημαντική μείωση των αμυντικών δαπανών, κάτι για το οποίο, όπως λέει, διαφώνησε τότε δημόσια ο υπουργός Άμυνας. Τότε υπουργός Άμυνας ήταν ο Τσοχατζόπουλος και λίγους μήνες μετά αντικαταστάθηκε από τον Παπαντωνίου:
«Στην εισήγησή του από τη θέση του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών στη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής στις 29-03-2001 – όπως τη μεταφέρει ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στο βιβλίο του Πολιτική για μια Δημιουργική Ελλάδα, 1996-2004 (Εκδόσεις Πόλις, 2005, σελ. 185-188) – ο Ι.Π. σημείωνε ότι σε περίπτωση υλοποίησης του συνόλου των προτάσεων του νέου ΕΜΠΑΕ, «οι δαπάνες για την άμυνα θα ξεπεράσουν το 5% του ΑΕΠ. Είμαστε, ήδη, η χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις υψηλότερες αμυντικές δαπάνες. Η τάση αυτή πρέπει να αναστραφεί. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα είναι δυνατή η χρηματοδότηση ανειλημμένων κοινωνικών δεσμεύσεων. Θα έχουμε, επίσης, μεγάλες δυσκολίες στη συνέχιση της αναπτυξιακής προσπάθειας και στην προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων ».
Ο Ι.Π. πρότεινε την αναβολή ανάληψης νέων εξοπλιστικών υποχρεώσεων για την περίοδο μέχρι το 2004, ώστε να εξοικονομηθούν τουλάχιστον 3 δις ευρώ από τις αμυντικές δαπάνες.
«…Ηταν μια
σημαντική
νίκη για
τον ορθολογισμό
και την ανάγκη
επιλογών
στην άσκηση
πολιτικής…»
Στην τελική του παρέμβαση, ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης καθόρισε τις προτεραιότητες ως έξης: «α) Κοινωνικές πολιτικές, β) συνέχιση αναπτυξιακής προσπάθειας και γ) Ολυμπιακοί Αγώνες». Αποφασίστηκε η αναβολή ανάληψης νέων εξοπλιστικών υποχρεώσεων για την περίοδο μετά το 2004. Η απόφαση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Ο τότε υπουργός Άμυνας (Σ.Σ Ακης Τσοχατζόπουλος) δήλωνε δημόσια τη διαφωνία του και τόνιζε ότι «το δίλημμα ή κοινωνική πολιτική ή περικοπές στις αμυντικές δαπάνες, δεν υπάρχει. Μείωση των προγραμμάτων δεν μπορεί να γίνει». Σε συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ στις 24 Μαίου 2001 εγκρίθηκε το ΕΜΠΑΕ 2001-2005, με περικοπές των εξοπλιστικών δαπανών συνολικού ύψους 4 δις ευρώ σε σχέση με την πρόταση της ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Ήταν μια σημαντική νίκη για τον ορθολογισμό και την ανάγκη επιλογών στην άσκηση πολιτικής, ιδιαίτερα όταν έχουν τεθεί φιλόδοξοι πολιτικοί και οικονομικοί στόχοι».
«Φαυλότητες»
Κατά τη διάρκεια της μακράς υπουργικής του θητείας σε κρίσιμους τομείς κυβερνητικής δραστηριότητας, ο Ι.Π. διαχειρίστηκε ευαίσθητα θέματα, όπως η υποτίμηση της δραχμής το Μάρτιο του 1998 – ενόψει της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση –, και μεγάλες συμβάσεις, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, με άψογο και υποδειγματικό τρόπο προστατεύοντας απολύτως το συμφέρον του ελληνικού Δημοσίου. Προσπάθειες «ενοχοποίησής» του μέσω κατασκευασμένων εκτιμήσεων υπηρετούν φαύλες σκοπιμότητες και είναι καταδικασμένες να καταρρεύσουν».
«Ξέπλυμα χρήματος»
«Το κατηγορητήριο, θεωρώντας δεδομένη την ανύπαρκτη απιστία (!!!), προχωρεί στο επόμενο στάδιο της «αποδεικτικής διαδικασίας», συρράπτοντας μια σειρά δήθεν στοιχείων και συνειρμών που επιχειρούν να σκιαγραφήσουν «παθητική δωροδοκία».
Η σύνδεση αναλήψεων σε μετρητά ενός αντιπροσώπου οπλικών συστημάτων – που έχει πεθάνει – από λογαριασμούς του σε ελληνικές τράπεζες με καταθέσεις μετρητών φιλικού μου προσώπου σε δικούς του ελληνικούς λογαριασμούς είναι αδιανόητη όταν δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση μεταξύ τους !!! Ούτε ηλεκτρονική μεταβίβαση , ούτε επαφή, ούτε καν επικοινωνία ή γνωριμία !!! Και, βέβαια, καμιά απολύτως σχέση ή γνωριμία και, κατά μείζονα λόγο, συνάντηση μεταξύ του αντιπροσώπου και εμένα !!! Κάποιο «μαγικό χέρι» φαίνεται να συνδέει τα μετρητά του ενός με τα μετρητά του άλλου.
«…Οι συντάκτες του κατηγορητηρίου πραγματοποίησαν, για να φτάσουν στο ποθούμενο συμπέρασμα, όχι απλώς λογικό άλμα αλλά ταξίδι στο διάστημα για να μεταβούν σε ένα άλλο Σύμπαν»
Δεν υπάρχει προηγούμενο στα δικαστικά χρονικά να αποδίδονται βαρύτατες κατηγορίες, όπως «παθητική δωροδοκία» ή «νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα», χωρίς καμιά απολύτως ένδειξη, ηλεκτρονική διαβίβαση ή μαρτυρική κατάθεση, μεταφοράς χρημάτων μεταξύ των εμπλεκομένων προσώπων.
Οι συντάκτες του κατηγορητηρίου πραγματοποίησαν, για να φτάσουν στο ποθούμενο συμπέρασμα, όχι απλώς λογικό άλμα αλλά ταξίδι στο διάστημα για να μεταβούν σε ένα άλλο Σύμπαν, απαξιώνοντας πλήρως την αποδεικτική διαδικασία
Τα όσα ακολουθούν στις σελ. 296-321 του κατηγορητηρίου σχετικά με το «σχέδιο νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα» είναι απολύτως ανυπόστατα δεδομένου ότι δεν αποδείχτηκε η ύπαρξη «παράνομης δραστηριότητας». Οι αναφορές σε «πολύπλοκες τραπεζικές κινήσεις» και «δαιδαλώδεις διαδρομές» δεν έχουν αντικείμενο και αντανακλούν άγνοια της λειτουργίας του σύγχρονου τραπεζικού συστήματος. Χρηματοοικονομικά προιόντα, επιπροσθέτως των απλών τραπεζικών καταθέσεων, χρησιμοποιούνται παγίως στη διαχείριση επενδυτικών λογαριασμών από τους διεθνείς χρηματοοικονομικούς οργανισμούς στην προσπάθειά τους, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού, να ανταποκριθούν στις ανάγκες των πελατών και των οικογενειών τους.
«Το 1985
είχε καταθέσεις
περίπου
1,5 εκατ. φράγκα»
Ο Ι.Π. είχε ήδη κάνει χρήση αυτών των προτύπων διαχείρισης όταν άνοιξε λογαριασμό στην τράπεζα CREDIT SUISSE της Γενεύης στις 04-11-1983 για να καταθέσει τα πολύ υψηλά εισοδήματα που εξασφάλιζε επί μια περίπου δεκαετία στο εξωτερικό ως στέλεχος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στο Παρίσι και, στη συνέχεια, ως Μέλος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου. Στις αρχές του 1985, μετά το τέλος της θητείας του στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, οι συνολικές καταθέσεις του Ι.Π. στο λογαριασμό της CREDIT SUISSE ήταν 585.000 δολάρια ΗΠΑ, δηλαδή περίπου 1.500.000 ελβετικά φράγκα (ισοτιμία δολαρίου ΗΠΑ – ελβετικού φράγκου στις 02-01-1985: 2,62)».
πηγή: dikastiko.gr
_
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
