2018-11-25 23:06:18
Τρελάθηκε το ιντερνέτ. Όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι συνταξιούχοι και όλοι οι κληρονόμοι των αποβιωσάντων έπεσαν στα δίχτυα της υστερίας. Όλοι οι Έλληνες, πλην των ανήλικων, ζητούν
πίσω τα «κλεμμένα», με αιτήσεις και φόρμες, γραπτά στην αρχή και όταν όλες οι κόλλες των βιβλιοπωλείων τελείωσαν, ήρθε άλλη οδηγία.
Παρακαλούμε μόνο ηλεκτρονικά τα αιτήματά σας και πάλι άντε από την αρχή. Κωδικοί πρόσβασης, κλειδάριθμοι, γράμματα και ακαταλαβίστικα σύμβολα. Μαζί τους και η κυρά Κρυστάλλω που φώναζε τον γείτονα κομπιουτερά, να της εξηγήσει, τι είναι το γιούζερ νέιμ.
Οι αρμόδιοι των Υπουργείων, αλλά και οι τέως, των άλλων κομμάτων, σιωπούν. Για τους δικούς τους λόγους. Η Κυβέρνηση το βλέπει κάτι σαν λαχείο. Η αίτηση είναι μια αγορά ελπίδας. Όπως το λαχείο, το ξυστό ή το τζόκερ. Το αγοράζεις μην σου χρωστάει ο Θεός και η καλή και ανάποδη σου τύχη και σου κάτσει. Στην κυριολεξία ποτέ σου δεν περιμένεις, ότι θα κερδίσεις. Ας γίνουν οι εκλογές με τα αιτήματα των επιστροφών των κρατήσεων σε εκκρεμότητα και βλέπουμε.
Η αντιπολίτευση το βλέπει με πονηρό μάτι. Ας κάνουν τις αιτήσεις, θα σκέφτεται και αν απογοητευθούν, τότε ορμάμε να κερδίσουμε ψήφους.
Στην κυριολεξία κανείς από αυτούς δεν θέλει να επιστρέψει τα «κλεμμένα» γιατί απλούστατα δεν τα έχει.
Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος, λέει το αρχαίο ρητό. Το περίεργο είναι ότι εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε. Βλέπουμε τις μίζες, που κάποτε έβαζαν μπρός συνειδήσεις και ηθικές και νομίζουμε πως θα επιστρέψουμε πίσω. Στις καλές εποχές.
Τότε που διορίζονταν κατά εκατομμύρια, τρώγανε οι κολλητοί με τις κουτάλες, γλύφανε οι νηστικοί κανένα ξεροκόκαλο και το καράβι βούλιαζε σαν τον Τιτανικό. Το παράξενο ήταν, ότι ενώ έπεφτε από ξέρα σε ξέρα, ενώ οι χειμώνες επέρχονταν δριμείς, εμείς ετοιμαζόμασταν για ηλιοθεραπεία στην κουπαστή.
Στην εύφορη κοιλάδα των υποσχέσεων, αυτοί που περίμεναν, πέθαναν από την πείνα.
Τελικά ζούμε όλοι εμείς σε μια κοιλάδα υποσχέσεων. Βλέπουμε τα χιόνια και τις παγωνιές να πλησιάζουν και εμείς, αδαείς. ανιστόρητοι, κακομαθημένοι και αδιόρθωτοι, πιστεύουμε στις υποσχέσεις.
Καλό χειμώνα λοιπόν.
_
bloko
πίσω τα «κλεμμένα», με αιτήσεις και φόρμες, γραπτά στην αρχή και όταν όλες οι κόλλες των βιβλιοπωλείων τελείωσαν, ήρθε άλλη οδηγία.
Παρακαλούμε μόνο ηλεκτρονικά τα αιτήματά σας και πάλι άντε από την αρχή. Κωδικοί πρόσβασης, κλειδάριθμοι, γράμματα και ακαταλαβίστικα σύμβολα. Μαζί τους και η κυρά Κρυστάλλω που φώναζε τον γείτονα κομπιουτερά, να της εξηγήσει, τι είναι το γιούζερ νέιμ.
Οι αρμόδιοι των Υπουργείων, αλλά και οι τέως, των άλλων κομμάτων, σιωπούν. Για τους δικούς τους λόγους. Η Κυβέρνηση το βλέπει κάτι σαν λαχείο. Η αίτηση είναι μια αγορά ελπίδας. Όπως το λαχείο, το ξυστό ή το τζόκερ. Το αγοράζεις μην σου χρωστάει ο Θεός και η καλή και ανάποδη σου τύχη και σου κάτσει. Στην κυριολεξία ποτέ σου δεν περιμένεις, ότι θα κερδίσεις. Ας γίνουν οι εκλογές με τα αιτήματα των επιστροφών των κρατήσεων σε εκκρεμότητα και βλέπουμε.
Η αντιπολίτευση το βλέπει με πονηρό μάτι. Ας κάνουν τις αιτήσεις, θα σκέφτεται και αν απογοητευθούν, τότε ορμάμε να κερδίσουμε ψήφους.
Στην κυριολεξία κανείς από αυτούς δεν θέλει να επιστρέψει τα «κλεμμένα» γιατί απλούστατα δεν τα έχει.
Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος, λέει το αρχαίο ρητό. Το περίεργο είναι ότι εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε. Βλέπουμε τις μίζες, που κάποτε έβαζαν μπρός συνειδήσεις και ηθικές και νομίζουμε πως θα επιστρέψουμε πίσω. Στις καλές εποχές.
Τότε που διορίζονταν κατά εκατομμύρια, τρώγανε οι κολλητοί με τις κουτάλες, γλύφανε οι νηστικοί κανένα ξεροκόκαλο και το καράβι βούλιαζε σαν τον Τιτανικό. Το παράξενο ήταν, ότι ενώ έπεφτε από ξέρα σε ξέρα, ενώ οι χειμώνες επέρχονταν δριμείς, εμείς ετοιμαζόμασταν για ηλιοθεραπεία στην κουπαστή.
Στην εύφορη κοιλάδα των υποσχέσεων, αυτοί που περίμεναν, πέθαναν από την πείνα.
Τελικά ζούμε όλοι εμείς σε μια κοιλάδα υποσχέσεων. Βλέπουμε τα χιόνια και τις παγωνιές να πλησιάζουν και εμείς, αδαείς. ανιστόρητοι, κακομαθημένοι και αδιόρθωτοι, πιστεύουμε στις υποσχέσεις.
Καλό χειμώνα λοιπόν.
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άριστος...εκτελεστής ο Γιόχανσον
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
