2018-11-30 14:41:51
Επιμέλεια: Γεωργία Κανελλοπούλου
Ο Μostafa “Neo” Mohsenvand, μεταπτυχιακός φοιτητής στο ΜΙΤ, έβαλε σκοπό της ζωής του να μάθει τι είναι αυτό που κάνει αξιοσημείωτες της αναμνήσεις και γι’ αυτό επιστράτευσε τη σύγχρονη τεχνολογία.
Κυκλοφορεί παντού με μια μικροσκοπική κάμερα, προσαρμοσμένη στο στήθος του, ένα κάλυμμα κεφαλής με ηλεκτρόδια, που καταγράφει την εγκεφαλική του δραστηριότητα, και μια συσκευή στον αριστερό του καρπό, που καταγράφει τους παλμούς του.
Όπου και να πάει, ο εξοπλισμός του καταγράφει ότι κάνει και μέχρι στιγμής έχει συγκεντρώσει πάνω από 18.000 ώρες πλάνων. Ανά μερικές μέρες, χρησιμοποιεί ένα λογισμικό για να συνδυάσει τα βίντεο που τράβηξε με τα βιομετρικά σήματα που καταγράφτηκαν και έτσι δημιουργεί ολιγόλεπτα βίντεο, που επιταχύνουν ή επιβραδύνονται, ανάλογα με τις μετρήσεις, όπως τους χτύπους της καρδιάς ή την αγωγιμότητα του δέρματος. Θεωρεί ότι, αφού αυτά τα στοιχεία δεν μπορούν να ελεγχθούν συνειδητά, μαρτυρούν και αντιστοιχούν με αξιοσημείωτα γεγονότα της ζωής.
Υποστηρίζει ότι ξαναβλέποντας τα βίντεο της καθημερινότητάς του αλλάζει η γνώμη που έχει για κάποια πράγματα. Συγκεκριμένα, δηλώνει πως δεν είχε παρατηρήσει πόσο καλοί είναι οι άνθρωποι μαζί του στην καθημερινότητά του, μέχρι να το δει στα πλάνα που κατέγραψε. Επιπλέον, αυτό τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι και εκείνος θα μπορούσε να είναι καλύτερος προς τους άλλους, όταν είδε πως κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης δεν έδωσε πολύ σημασία στο πρόβλημα του συγκατοίκου του, ενώ αφού είδε το βίντεο, του τηλεφώνησε και τον ρώτησε αν χρειάζεται βοήθεια.
Ο Mohsenvand ελπίζει ότι αυτό το σύστημα και η τεχνολογία θα μπορέσουν με κάποιο τρόπο να ενσωματωθούν στον εγκέφαλο και να δημιουργήσουν μια τεχνητή τράπεζα αναμνήσεων. Αυτό μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους που υποφέρουν από εγκεφαλικές παθήσεις, όπως το Αλτσχάιμερ και η άνοια.
Η επιθυμία του αυτή πηγάζει από τις προσωπικές του εμπειρίες, καθώς όπως λέει, και οι δύο του γιαγιάδες έπασχαν από τη νόσο, και φροντίζοντας τη μια είδε πόσο τρομερή ασθένεια είναι. Ακόμα, εκφράζει το θυμό του που το μόνο που κάνει η πολιτεία για αυτούς τους ανθρώπους είναι να παρέχει προϊόντα που διασφαλίζουν ότι θα παραμείνουν στο σπίτι και δεν θα δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα, ενώ κανείς δεν δημιουργεί τεχνολογία που θα τους καταστήσει και πάλι λειτουργικούς.
Η έρευνά του και το λογισμικό που ανέπτυξε μπορούν να συνδυάσουν τα καθημερινά πλάνα με τις μετρήσεις και όταν αυτά τα στοιχεία εισαχθούν στο σύστημα, τότε εκείνο θα μπορέσει να αναγνωρίσει πρόσωπα, μοτίβα και αντικείμενα από την καθημερινότητα του ανθρώπου. Αυτό ίσως έχει σημαντικές επιπτώσεις για την θεραπεία της νόσου του Αλτσχάιμερ στο μέλλον, αφού αυτή η τεχνολογία φαίνεται να μπορεί να αναλύσει τη νευροεπιστήμη και την ψυχολογία πίσω από τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα και να συμβάλλει έτσι στην κατανόηση της γνωστικής εξασθένισης, και γιατί όχι, στην αποκατάστασή της.
Ο Mohsenvand έχει δεσμευθεί με το συγκεκριμένα πείραμα και έχει γίνει τρόπος ζωής του. Σκοπεύει να φοράει τον εξοπλισμό του για 9 ώρες τη μέρα, όσο διαρκούν οι μπαταρίες δηλαδή, τουλάχιστον για έναν ακόμα χρόνο. Συγκεκριμένα σχολιάζει: «Πιθανότατα, θα το κάνω αυτό μέχρι να πεθάνω.»
Πηγή: Technology Review
Φωτογραφία: Quartz/Youtube
Freegr network blog- News about pc, technology.
freegr
Ο Μostafa “Neo” Mohsenvand, μεταπτυχιακός φοιτητής στο ΜΙΤ, έβαλε σκοπό της ζωής του να μάθει τι είναι αυτό που κάνει αξιοσημείωτες της αναμνήσεις και γι’ αυτό επιστράτευσε τη σύγχρονη τεχνολογία.
Κυκλοφορεί παντού με μια μικροσκοπική κάμερα, προσαρμοσμένη στο στήθος του, ένα κάλυμμα κεφαλής με ηλεκτρόδια, που καταγράφει την εγκεφαλική του δραστηριότητα, και μια συσκευή στον αριστερό του καρπό, που καταγράφει τους παλμούς του.
Όπου και να πάει, ο εξοπλισμός του καταγράφει ότι κάνει και μέχρι στιγμής έχει συγκεντρώσει πάνω από 18.000 ώρες πλάνων. Ανά μερικές μέρες, χρησιμοποιεί ένα λογισμικό για να συνδυάσει τα βίντεο που τράβηξε με τα βιομετρικά σήματα που καταγράφτηκαν και έτσι δημιουργεί ολιγόλεπτα βίντεο, που επιταχύνουν ή επιβραδύνονται, ανάλογα με τις μετρήσεις, όπως τους χτύπους της καρδιάς ή την αγωγιμότητα του δέρματος. Θεωρεί ότι, αφού αυτά τα στοιχεία δεν μπορούν να ελεγχθούν συνειδητά, μαρτυρούν και αντιστοιχούν με αξιοσημείωτα γεγονότα της ζωής.
Υποστηρίζει ότι ξαναβλέποντας τα βίντεο της καθημερινότητάς του αλλάζει η γνώμη που έχει για κάποια πράγματα. Συγκεκριμένα, δηλώνει πως δεν είχε παρατηρήσει πόσο καλοί είναι οι άνθρωποι μαζί του στην καθημερινότητά του, μέχρι να το δει στα πλάνα που κατέγραψε. Επιπλέον, αυτό τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι και εκείνος θα μπορούσε να είναι καλύτερος προς τους άλλους, όταν είδε πως κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης δεν έδωσε πολύ σημασία στο πρόβλημα του συγκατοίκου του, ενώ αφού είδε το βίντεο, του τηλεφώνησε και τον ρώτησε αν χρειάζεται βοήθεια.
Ο Mohsenvand ελπίζει ότι αυτό το σύστημα και η τεχνολογία θα μπορέσουν με κάποιο τρόπο να ενσωματωθούν στον εγκέφαλο και να δημιουργήσουν μια τεχνητή τράπεζα αναμνήσεων. Αυτό μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους που υποφέρουν από εγκεφαλικές παθήσεις, όπως το Αλτσχάιμερ και η άνοια.
Η επιθυμία του αυτή πηγάζει από τις προσωπικές του εμπειρίες, καθώς όπως λέει, και οι δύο του γιαγιάδες έπασχαν από τη νόσο, και φροντίζοντας τη μια είδε πόσο τρομερή ασθένεια είναι. Ακόμα, εκφράζει το θυμό του που το μόνο που κάνει η πολιτεία για αυτούς τους ανθρώπους είναι να παρέχει προϊόντα που διασφαλίζουν ότι θα παραμείνουν στο σπίτι και δεν θα δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα, ενώ κανείς δεν δημιουργεί τεχνολογία που θα τους καταστήσει και πάλι λειτουργικούς.
Η έρευνά του και το λογισμικό που ανέπτυξε μπορούν να συνδυάσουν τα καθημερινά πλάνα με τις μετρήσεις και όταν αυτά τα στοιχεία εισαχθούν στο σύστημα, τότε εκείνο θα μπορέσει να αναγνωρίσει πρόσωπα, μοτίβα και αντικείμενα από την καθημερινότητα του ανθρώπου. Αυτό ίσως έχει σημαντικές επιπτώσεις για την θεραπεία της νόσου του Αλτσχάιμερ στο μέλλον, αφού αυτή η τεχνολογία φαίνεται να μπορεί να αναλύσει τη νευροεπιστήμη και την ψυχολογία πίσω από τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα και να συμβάλλει έτσι στην κατανόηση της γνωστικής εξασθένισης, και γιατί όχι, στην αποκατάστασή της.
Ο Mohsenvand έχει δεσμευθεί με το συγκεκριμένα πείραμα και έχει γίνει τρόπος ζωής του. Σκοπεύει να φοράει τον εξοπλισμό του για 9 ώρες τη μέρα, όσο διαρκούν οι μπαταρίες δηλαδή, τουλάχιστον για έναν ακόμα χρόνο. Συγκεκριμένα σχολιάζει: «Πιθανότατα, θα το κάνω αυτό μέχρι να πεθάνω.»
Πηγή: Technology Review
Φωτογραφία: Quartz/Youtube
Freegr network blog- News about pc, technology.
freegr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
