2019-01-25 13:18:33
Σε Σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας (Συνθήκη του Άαχεν) προχωρούν η Γαλλία και η Γερμανία, αλλάζοντας το σύνολο των δεδομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κάτι ανάλογο είχε επιχειρηθεί και παλαιότερα, κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, αλλά είχε απορριφθεί «μετά πολλών επαίνων» (οι μνήμες του πολέμου ήταν ακόμα νωπές – και φρικτές). Άλλωστε αυτό το σχέδιο, αν δεν ήταν θνησιγενές από μόνο του, θα συναντούσε τη σφοδρή αντίθεση της ΕΣΣΔ.
Έτσι η Γερμανία (ΟΔΓ τότε) απέμεινε να «εκφράζεται στρατιωτικώς» μέσα από το ΝΑΤΟ. Άλλωστε η αποτυχία της προσπάθειας για πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης κατά την ίδια περίοδο δεν άφησε περιθώρια για αμυντικούς σχεδιασμούς παρά μόνον για οικονομικούς – την οικονομική δικτατορία που βιώνουμε σήμερα.
Όπως φαίνεται, αυτή η στρατιωτική συμμαχία Γαλλίας -Γερμανίας υπερβαίνει τη συγκυρία και τις σκέψεις Τραμπ για απίσχναση των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη (ή την ενίσχυση του ΝΑΤΟ αλλού, φέρ’ ειπείν στα Βαλκάνια). Ο αναδυόμενος άξονας (μπρρρ) Παρισίων - Βερολίνου δημιουργεί σε βάθος χρόνου νέα δεδομένα για τη γεωστρατηγική πολλών κρατών στον πλανήτη.
Η Γαλλία έχει βαρύ στρατό. Θα αποκτήσει βαρύ στράτευμα και η Γερμανία; Θα επανεξοπλισθεί αυτή η χώρα, καθ’ οίον τρόπο την επανεξόπλισε τη δεκαετία του 1930 ο Χίτλερ; Ή μήπως η Γερμανία ήδη επανεξοπλίζεται στα κρυφά, όπως επίσης κρυφά την επανεξόπλισε ο Χίτλερ τότε;
Μπορεί οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, το στρατιωτικό corpus του ΝΑΤΟ και ο αναδυόμενος άξονας Γαλλίας - Γερμανίας να έχουν κοινό παρονομαστή, αλλά ταυτοχρόνως εκφράζουν και επί μέρους συμφέροντα. Τα οποία μπορεί να αναβαθμίζονται όσον οι ημέρες, καθώς η παγκοσμιοποίηση αποσυντίθεται και οι αντιθέσεις των Δυνάμεων σε έναν όλο και πιο πολυπολικό κόσμο οξύνονται.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εξηγείται (μάλιστα γίνεται ευεξήγητη) η πρεμούρα του Τσίπρα (αλλά και η δουλικότητα) να λύσει το «Μακεδονικό Ζήτημα» της εποχής μας.
Οι πολιτικές και ιστορικές διαστάσεις αυτού του προβλήματος στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν! Με την επιχειρηματολογία των Σκοπιανών γελούν όλες οι Βιβλιοθήκες του Κόσμου και δακρύζουν (απ’ τα γέλια) εκατομμύρια τίτλοι και εκατομμύρια τόμοι. Δεν γελάει όμως καθόλου, αντιθέτως τρίζει οδόντας και ακονίζει μάχαιρες η γεωστρατηγική και η γεωπολιτική Δυνάμεων και Δυνάμεων.
Για του λόγου το αληθές αρκεί μια ματιά στον χάρτη. Από την Πολωνία και την Ουκρανία έως τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Τουρκία (ανεξαρτήτως των συγκυριών στην τελευταία) η περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ είναι ασφυκτική.
Πρόκειται για μια παχιά ζώνη εδαφών διάστικτων από Αμερικανικές και ΝΑΤΟϊκές βάσεις. Όμως στα μετόπισθεν αυτής της ζώνης, χαίνουν ορισμένες τρύπες, όπως η Συρία (στην κοιλιά της Τουρκίας) και οι βαλκανικές «εκκρεμότητες» στην πλάτη του ΝΑΤΟ. Η Αλβανία, το Μαυροβούνιο, το Κοσσυφοπέδιο, η FYROM και η Σερβία. Οι εκκρεμότητες αυτές, προκειμένου το έδαφος της ζώνης να γίνει συμπαγές (και να έχει στρατηγικό βάθος) τακτοποιούνται δρομαίως.
Το Μαυροβούνιο μπήκε στο ΝΑΤΟ εν μία νυκτί και η Αλβανία μπήκε στη συμμαχία (πιάνοντας την Ελλάδα «Κώτσο» τη φροντίδι Κοτζιά - Τσίπρα), αφήνοντας προς επίλυση (το συντομότερο δυνατόν) τα ζητήματα της FYROM και του Κοσσυφοπεδίου – εις ό,τι αφορά το οποίον, ήδη ο αρχιουτσεκάς και νυν Πρόεδρας Θάτσι αποφάνθηκε λέγοντας ότι «η Συμφωνία των Πρεσπών είναι υποδειγματική για τη λύση του Κοσοβίτικου ζητήματος».
Αν λοιπόν το ζήτημα της FYROM τακτοποιηθεί και οσονούπω του Κοσόβου, θα μένει μόνον η Σερβία, η οποία απομονωμένη γεωστρατηγικώς, πιθανόν να γίνει πιο ευεπίφορη ως προς την τελική της υποταγή.
Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, ο Τσίπρας με τα επισπευδόμενα καμώματά του περί το Σκοπιανό: 1) βαλκανοποιεί (τελείως) την Ελλάδα, 2) διχάζει (σε εμφυλιοπολεμικό επίπεδο) τον λαό, 3) κάνει για τους Αμερικανούς την εκδούλευση που ουδείς άλλος (πλην ακροδεξιών και φασιστών – όπως με την Κύπρο) θα μπορούσε να περαιώσει και 4) εκθέτει την πατρίδα μας σε κινδύνους ακόμα πιο πολλούς και ισχυρότερους εξ όσων ήδη την απειλούν.
Πριν να κρίνει η Ιστορία τον Τσίπρα, πρέπει να τον κρίνει ο Ελληνικός Λαός.
Στα Βαλκάνια σέρνονται αυτήν τη στιγμή τρία φίδια, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Γερμανία. Φίδια που βομβάρδισαν ακόμα και με βόμβες εμπλουτισμένου ουρανίου ευρωπαϊκό έδαφος! Έτσι αντιλαμβάνονται αυτές οι Δυνάμεις την ευρωπαϊκότητα: ή βόμβες της ρίχνουν ή μνημόνια.
Πριν να κρίνει η Ιστορία τον Τσίπρα, πρέπει να τον κρίνει ο Ελληνικός Λαός.
[email protected]
Στάθης
topontiki
Κάτι ανάλογο είχε επιχειρηθεί και παλαιότερα, κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, αλλά είχε απορριφθεί «μετά πολλών επαίνων» (οι μνήμες του πολέμου ήταν ακόμα νωπές – και φρικτές). Άλλωστε αυτό το σχέδιο, αν δεν ήταν θνησιγενές από μόνο του, θα συναντούσε τη σφοδρή αντίθεση της ΕΣΣΔ.
Έτσι η Γερμανία (ΟΔΓ τότε) απέμεινε να «εκφράζεται στρατιωτικώς» μέσα από το ΝΑΤΟ. Άλλωστε η αποτυχία της προσπάθειας για πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης κατά την ίδια περίοδο δεν άφησε περιθώρια για αμυντικούς σχεδιασμούς παρά μόνον για οικονομικούς – την οικονομική δικτατορία που βιώνουμε σήμερα.
Όπως φαίνεται, αυτή η στρατιωτική συμμαχία Γαλλίας -Γερμανίας υπερβαίνει τη συγκυρία και τις σκέψεις Τραμπ για απίσχναση των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη (ή την ενίσχυση του ΝΑΤΟ αλλού, φέρ’ ειπείν στα Βαλκάνια). Ο αναδυόμενος άξονας (μπρρρ) Παρισίων - Βερολίνου δημιουργεί σε βάθος χρόνου νέα δεδομένα για τη γεωστρατηγική πολλών κρατών στον πλανήτη.
Η Γαλλία έχει βαρύ στρατό. Θα αποκτήσει βαρύ στράτευμα και η Γερμανία; Θα επανεξοπλισθεί αυτή η χώρα, καθ’ οίον τρόπο την επανεξόπλισε τη δεκαετία του 1930 ο Χίτλερ; Ή μήπως η Γερμανία ήδη επανεξοπλίζεται στα κρυφά, όπως επίσης κρυφά την επανεξόπλισε ο Χίτλερ τότε;
Μπορεί οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, το στρατιωτικό corpus του ΝΑΤΟ και ο αναδυόμενος άξονας Γαλλίας - Γερμανίας να έχουν κοινό παρονομαστή, αλλά ταυτοχρόνως εκφράζουν και επί μέρους συμφέροντα. Τα οποία μπορεί να αναβαθμίζονται όσον οι ημέρες, καθώς η παγκοσμιοποίηση αποσυντίθεται και οι αντιθέσεις των Δυνάμεων σε έναν όλο και πιο πολυπολικό κόσμο οξύνονται.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εξηγείται (μάλιστα γίνεται ευεξήγητη) η πρεμούρα του Τσίπρα (αλλά και η δουλικότητα) να λύσει το «Μακεδονικό Ζήτημα» της εποχής μας.
Οι πολιτικές και ιστορικές διαστάσεις αυτού του προβλήματος στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν! Με την επιχειρηματολογία των Σκοπιανών γελούν όλες οι Βιβλιοθήκες του Κόσμου και δακρύζουν (απ’ τα γέλια) εκατομμύρια τίτλοι και εκατομμύρια τόμοι. Δεν γελάει όμως καθόλου, αντιθέτως τρίζει οδόντας και ακονίζει μάχαιρες η γεωστρατηγική και η γεωπολιτική Δυνάμεων και Δυνάμεων.
Για του λόγου το αληθές αρκεί μια ματιά στον χάρτη. Από την Πολωνία και την Ουκρανία έως τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Τουρκία (ανεξαρτήτως των συγκυριών στην τελευταία) η περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ είναι ασφυκτική.
Πρόκειται για μια παχιά ζώνη εδαφών διάστικτων από Αμερικανικές και ΝΑΤΟϊκές βάσεις. Όμως στα μετόπισθεν αυτής της ζώνης, χαίνουν ορισμένες τρύπες, όπως η Συρία (στην κοιλιά της Τουρκίας) και οι βαλκανικές «εκκρεμότητες» στην πλάτη του ΝΑΤΟ. Η Αλβανία, το Μαυροβούνιο, το Κοσσυφοπέδιο, η FYROM και η Σερβία. Οι εκκρεμότητες αυτές, προκειμένου το έδαφος της ζώνης να γίνει συμπαγές (και να έχει στρατηγικό βάθος) τακτοποιούνται δρομαίως.
Το Μαυροβούνιο μπήκε στο ΝΑΤΟ εν μία νυκτί και η Αλβανία μπήκε στη συμμαχία (πιάνοντας την Ελλάδα «Κώτσο» τη φροντίδι Κοτζιά - Τσίπρα), αφήνοντας προς επίλυση (το συντομότερο δυνατόν) τα ζητήματα της FYROM και του Κοσσυφοπεδίου – εις ό,τι αφορά το οποίον, ήδη ο αρχιουτσεκάς και νυν Πρόεδρας Θάτσι αποφάνθηκε λέγοντας ότι «η Συμφωνία των Πρεσπών είναι υποδειγματική για τη λύση του Κοσοβίτικου ζητήματος».
Αν λοιπόν το ζήτημα της FYROM τακτοποιηθεί και οσονούπω του Κοσόβου, θα μένει μόνον η Σερβία, η οποία απομονωμένη γεωστρατηγικώς, πιθανόν να γίνει πιο ευεπίφορη ως προς την τελική της υποταγή.
Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, ο Τσίπρας με τα επισπευδόμενα καμώματά του περί το Σκοπιανό: 1) βαλκανοποιεί (τελείως) την Ελλάδα, 2) διχάζει (σε εμφυλιοπολεμικό επίπεδο) τον λαό, 3) κάνει για τους Αμερικανούς την εκδούλευση που ουδείς άλλος (πλην ακροδεξιών και φασιστών – όπως με την Κύπρο) θα μπορούσε να περαιώσει και 4) εκθέτει την πατρίδα μας σε κινδύνους ακόμα πιο πολλούς και ισχυρότερους εξ όσων ήδη την απειλούν.
Πριν να κρίνει η Ιστορία τον Τσίπρα, πρέπει να τον κρίνει ο Ελληνικός Λαός.
Στα Βαλκάνια σέρνονται αυτήν τη στιγμή τρία φίδια, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Γερμανία. Φίδια που βομβάρδισαν ακόμα και με βόμβες εμπλουτισμένου ουρανίου ευρωπαϊκό έδαφος! Έτσι αντιλαμβάνονται αυτές οι Δυνάμεις την ευρωπαϊκότητα: ή βόμβες της ρίχνουν ή μνημόνια.
Πριν να κρίνει η Ιστορία τον Τσίπρα, πρέπει να τον κρίνει ο Ελληνικός Λαός.
[email protected]
Στάθης
topontiki
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καταβολή ΒΟΕΑ Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 2018
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
