2019-04-05 14:49:12
Μια φορά και έναν (όχι και τόσο παλιό) καιρό, μια μεγάλη (πλέον και σε ηλικία) δημοσιογράφος πήγε στο γραφείο ενός τιτανοτεράστιου εκδότη-καναλάρχη να του ζητήσει αύξηση.
Η εκπομπή της έσκιζε και η ίδια σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε ποτέ γυναίκα που πρόβαλε την εμφάνισή της, δεν υπήρξε εξάλλου και ποτέ αυτό που λες "ωραία γκόμενα". Πολύ ικανή παρόλα αυτά, πράγμα που φαινόταν πεντακάθαρα και καθημερινά.
Ο τιτανοτεράστιος τής απάντησε, λοιπόν, ως εξής:
"Κατέβασε το βρακί σου, δείξε μου το μ@@νί σου (για να το πούμε a la maniere de Δανίκας-Παπαδόπουλος) και θα σου δώσω αύξηση".
True story, έχω μάρτυρες.
Έγραψα προχθές αυτό το κειμενάκι με την Κέιτ Μπλάνσετ και κεντρική ιδέα το "εμείς (οι γυναίκες) θέλουμε να τα βρούμε, εσείς (οι άντρες) μπορείτε;" και πήγα και κοιμήθηκα ήσυχη.
Και ξύπνησα την επόμενη και είδα το "αν μας δείχνεις τα μπούτια σου, για τα μπούτια σου θα μιλάμε" και σάς μιλάω ειλικρινά ήθελα να πάω να ξεράσω ότι έχω φάει τον τελευταίο χρόνο, για να μην πω τα τελευταία 52 χρόνια και 8 μήνες. Να ξεράσω όσα έχω ΖΗΣΕΙ τα τελευταία 52 χρόνια και 8 μήνες.
Η πρώτη σου ενστικτώδης αντίδραση, για να ξέρετε, είναι ενοχή.
Ενοχή που έχεις δείξει τα μπούτια σου.
Ενοχή που ΕΧΕΙΣ μπούτια, βασικά.
Ενοχή που τα μπούτια σου είναι και κάπως πασάμπλ.
Ενοχή που υπάρχεις και είσαι γυναίκα και τον ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ.
Η δεύτερή σου ενστικτώδης αντίδραση είναι να κρυφείς.
Η τρίτη να προσπαθήσεις να τού αποδείξεις ότι μπορεί να έχεις μπούτια αλλά έχεις και μυαλό και ικανότητες και να τον κάνεις να σε δει, να σε αναγνωρίσει γι αυτά. Πρέπει να παλέψεις πενταπλάσια, δεκαπλάσια, χιλιαπλάσια απ αυτόν για να το αποδείξεις.
Και μετά έρχεται η απογοήτευση, επειδή ξέρεις, έχεις εμπεδώσει πλέον ότι, όπως πολύ σωστά το είπε κι ένας φίλος σε άλλο ποστ, ακόμα και σκέτες αναρτήσεις να γράφεις, ακόμα και το Πούλιτζερ να πάρεις, ακόμα και πρόεδρος του Γαλαξία να γίνεις, πάλι για τα μπούτια σου θα μιλάει.
Είναι η ιστορία της ζωής μας αυτή.
Οι ενοχές που μας φορτώνουν οι άντρες οι οποίοι δεν κατάφεραν ποτέ να ξεχωρίσουν το πουλί τους και τις (ανεκπλήρωτες, κατά κανόνα) επιθυμίες τους από όλα τα άλλα στη ζωή.
Όποια πει ότι το 'χει απόλυτα λυμμένο, θα λέει ψέμματα...
Στο ίδιο διά ταύτα θα 'ρθω, δεν έχει άλλο για μένα:
Να μεγαλώσω ένα γιο που δεν θα είναι επηρμένος, κομπλεξικός και μαλάκας και μια κόρη που δεν θα είναι ενοχική.
Οι Βουλαρίνοι είναι χαμένες υποθέσεις.
Πολλές, πάρα πολλές χαμένες υποθέσεις.
Χαμένες γενιές...
Από το facebook της Μαρίας Δεδούση
NoNews
Η εκπομπή της έσκιζε και η ίδια σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε ποτέ γυναίκα που πρόβαλε την εμφάνισή της, δεν υπήρξε εξάλλου και ποτέ αυτό που λες "ωραία γκόμενα". Πολύ ικανή παρόλα αυτά, πράγμα που φαινόταν πεντακάθαρα και καθημερινά.
Ο τιτανοτεράστιος τής απάντησε, λοιπόν, ως εξής:
"Κατέβασε το βρακί σου, δείξε μου το μ@@νί σου (για να το πούμε a la maniere de Δανίκας-Παπαδόπουλος) και θα σου δώσω αύξηση".
True story, έχω μάρτυρες.
Έγραψα προχθές αυτό το κειμενάκι με την Κέιτ Μπλάνσετ και κεντρική ιδέα το "εμείς (οι γυναίκες) θέλουμε να τα βρούμε, εσείς (οι άντρες) μπορείτε;" και πήγα και κοιμήθηκα ήσυχη.
Και ξύπνησα την επόμενη και είδα το "αν μας δείχνεις τα μπούτια σου, για τα μπούτια σου θα μιλάμε" και σάς μιλάω ειλικρινά ήθελα να πάω να ξεράσω ότι έχω φάει τον τελευταίο χρόνο, για να μην πω τα τελευταία 52 χρόνια και 8 μήνες. Να ξεράσω όσα έχω ΖΗΣΕΙ τα τελευταία 52 χρόνια και 8 μήνες.
Η πρώτη σου ενστικτώδης αντίδραση, για να ξέρετε, είναι ενοχή.
Ενοχή που έχεις δείξει τα μπούτια σου.
Ενοχή που ΕΧΕΙΣ μπούτια, βασικά.
Ενοχή που τα μπούτια σου είναι και κάπως πασάμπλ.
Ενοχή που υπάρχεις και είσαι γυναίκα και τον ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ.
Η δεύτερή σου ενστικτώδης αντίδραση είναι να κρυφείς.
Η τρίτη να προσπαθήσεις να τού αποδείξεις ότι μπορεί να έχεις μπούτια αλλά έχεις και μυαλό και ικανότητες και να τον κάνεις να σε δει, να σε αναγνωρίσει γι αυτά. Πρέπει να παλέψεις πενταπλάσια, δεκαπλάσια, χιλιαπλάσια απ αυτόν για να το αποδείξεις.
Και μετά έρχεται η απογοήτευση, επειδή ξέρεις, έχεις εμπεδώσει πλέον ότι, όπως πολύ σωστά το είπε κι ένας φίλος σε άλλο ποστ, ακόμα και σκέτες αναρτήσεις να γράφεις, ακόμα και το Πούλιτζερ να πάρεις, ακόμα και πρόεδρος του Γαλαξία να γίνεις, πάλι για τα μπούτια σου θα μιλάει.
Είναι η ιστορία της ζωής μας αυτή.
Οι ενοχές που μας φορτώνουν οι άντρες οι οποίοι δεν κατάφεραν ποτέ να ξεχωρίσουν το πουλί τους και τις (ανεκπλήρωτες, κατά κανόνα) επιθυμίες τους από όλα τα άλλα στη ζωή.
Όποια πει ότι το 'χει απόλυτα λυμμένο, θα λέει ψέμματα...
Στο ίδιο διά ταύτα θα 'ρθω, δεν έχει άλλο για μένα:
Να μεγαλώσω ένα γιο που δεν θα είναι επηρμένος, κομπλεξικός και μαλάκας και μια κόρη που δεν θα είναι ενοχική.
Οι Βουλαρίνοι είναι χαμένες υποθέσεις.
Πολλές, πάρα πολλές χαμένες υποθέσεις.
Χαμένες γενιές...
Από το facebook της Μαρίας Δεδούση
NoNews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ανανέωση!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
