2019-04-22 14:52:29
...ή περισσότεροι τουρίστες στα Εξάρχεια; Χρήστος Ξανθάκης
Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία «Το βασίλειο των ουρανών», που δεν ξεκολλάει απ’ την κεφάλα μου. Όπου είναι στους Αγίους Τόπους ο ήρωας του φιλμ, νεαρός Σταυρόφορος κι έτσι, και συνομιλεί με τον βασιλιά των Σαρακηνών, τον Σαλαδίν, που ετοιμάζεται να μπουκάρει στην Ιερουσαλήμ. Και τον...
ρωτάει τον αλλόθρησκο:
«Τι σου είναι εσένα, ρε φίλε, αυτή η πόλη;»
Τον κοιτάει ο άλλος, σηκώνει τους ώμους, του λέει:
«Τίποτα…»
Και πάει να φύγει. Και όπως φεύγει, γυρνάει και φωνάζει:
«Τα πάντα!»
Έτσι και με τα Εξάρχεια. Άμα ρωτήσεις αυτούς που τα λιγουρεύονται, αυτούς που κοιμούνται και ξυπνάνε με τ’ ονομά τους στα χείλη, το ίδιο πράγμα θα σου πούνε:
«Τίποτε δεν είναι…»
Αλλά είναι τα πάντα γαμώ το σπιτάκι μου κι ας μην το παραδέχονται ούτε στις πιο προσωπικές τους συνομιλίες. Είναι η Ιερουσαλήμ των Αθηνών, είναι το Ιερό Δισκοπότηρο της Πρωτεύουσας, το Τίμιο Ξύλο της είναι και η Σινδόνη του Τορίνου. Τα πάντα είναι, τα πάντα, πέντε γράμματα, πι, άλφα, νι, ταυ, άλφα, άμα θέλετε το συλλαβίζω κιόλας. Τα Εξάρχεια είναι ο Ομφαλός της πρωτευούσης!
Οπότε λογικό είναι για τον ρεπόρτερ Ξανθάκη να ασχολείται μαζί τους, χώρια που περνάει ωραία πίνοντας τον καφέ του στην Πλατεία. Και να διαβάζει αφιερώματα όπως αυτό του περασμένου Σαββάτου στην «Εφημερίδα των Συντακτών», όπου κάτοικοι και υποψήφιοι Δήμαρχοι λέγανε τις απόψεις τους για την πολύπαθη γειτονίτσα. Ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ, που θα γινόταν πιο ενδιαφέρον αν περιλάμβανε και τις απόψεις των συλλογικοτήτων, αλλά είπαμε, οι συλλογικότητες δεν μιλάνε. Είναι κι αυτό μέσα στα χούγια της περιοχής Τέλος πάντων, αφού ξεπέρασα τις γνωστές τυπικούρες κάποιων υποψηφίων («χρειάζεται σοβαρός σχεδιασμός», «απαιτείται νικηφόρα εργατική αντίσταση» κλπ. κλπ.), μπήκα στο ψητό. Στις λύσεις δηλαδή που προτείνουν όσοι θέλουν να γίνουν Δήμαρχοι για να πάρουν ανάσα τα Εξάρχεια. Εδώ λοιπόν έχουμε δύο γραμμές:
Τη γραμμή περισσότεροι φοιτητές και τη γραμμή περισσότεροι τουρίστες. Με την πρώτη εξ αυτών να εκφράζεται από τον Νάσο Ηλιόπουλο και τον (surprise, surprise!) Γιώργο Βουλγαράκη και τη δεύτερη από τον Κώστα Μπακογιάννη.
Και πάμε στις διευκρινήσεις για ν’ αποφύγουμε τις καρδιακές προσβολές. Ο Ηλιόπουλος το λέει καθαρά ότι χρειάζονται περισσότεροι φοιτητές στην περιοχή και μάλιστα το συνδέει και με τη στέγη, όπου πρέπει να μπουν κανόνες εδώ και τώρα στην βραχυχρόνια μίσθωση. Κάτι ανάλογο είχε πει και ο Γιώργος Βουλγαράκης, ότι θέλει να γυρίσουν οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, «να κατοικηθεί η περιοχή, να ανοίξουν τα πορτο-παράθυρα των Εξαρχείων, να γεμίσουν τα μαγαζιά με φωνές φοιτητών».
Η άλλη άποψη έρχεται από τον Κώστα Μπακογιάννη, που υποστηρίζει ότι «καταλυτική θα είναι η εφαρμογή του σχεδίου μας για ενοποίηση του Αρχαιολογικού Μουσείου με το Μετσόβειο Πολυτεχνείο και το κτίριο του Ακροπόλ, μια παρέμβαση που θα δώσει ζωή στην περιοχή και θα τελειώσει μια και καλή τη σημερινή κατάντια».
Οπότε; Οπότε το φάκελο παρακαλώ που λένε και στα Όσκαρ και οφείλω να καταθέσω ότι μια χαρά είναι για τη μπίζνα και για τα κέρδη η πρόταση Μπακογιάννη αλλά τα Εξάρχεια δεν θα τα αναστήσει. Αντιθέτως, τη χαριστική βολή θα τους δώσει, μετατρέποντάς τα σε μια αρχαιολογικού τύπου Ντίσνεϋλαντ, όπου θα έρχεται ο τουρίστας να απολαύσει αγάλματα και ινσταλέσιονς.
Μπράβο, δεν λέω, αλλά το ζήτημα δεν είναι να εξοντώσουμε τη διαφορετικότητα, το ζήτημα είναι να την ενισχύσουμε. Άμα είναι να μεταμορφώσουμε τη γειτονιά σε χλιαρή σούπα για τα χιπστέρια και τους οικογενειάρχες, λυπούμαι πολύ αλλά δεν θα πάρω…
newpost.gr
Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία «Το βασίλειο των ουρανών», που δεν ξεκολλάει απ’ την κεφάλα μου. Όπου είναι στους Αγίους Τόπους ο ήρωας του φιλμ, νεαρός Σταυρόφορος κι έτσι, και συνομιλεί με τον βασιλιά των Σαρακηνών, τον Σαλαδίν, που ετοιμάζεται να μπουκάρει στην Ιερουσαλήμ. Και τον...
ρωτάει τον αλλόθρησκο:
«Τι σου είναι εσένα, ρε φίλε, αυτή η πόλη;»
Τον κοιτάει ο άλλος, σηκώνει τους ώμους, του λέει:
«Τίποτα…»
Και πάει να φύγει. Και όπως φεύγει, γυρνάει και φωνάζει:
«Τα πάντα!»
Έτσι και με τα Εξάρχεια. Άμα ρωτήσεις αυτούς που τα λιγουρεύονται, αυτούς που κοιμούνται και ξυπνάνε με τ’ ονομά τους στα χείλη, το ίδιο πράγμα θα σου πούνε:
«Τίποτε δεν είναι…»
Αλλά είναι τα πάντα γαμώ το σπιτάκι μου κι ας μην το παραδέχονται ούτε στις πιο προσωπικές τους συνομιλίες. Είναι η Ιερουσαλήμ των Αθηνών, είναι το Ιερό Δισκοπότηρο της Πρωτεύουσας, το Τίμιο Ξύλο της είναι και η Σινδόνη του Τορίνου. Τα πάντα είναι, τα πάντα, πέντε γράμματα, πι, άλφα, νι, ταυ, άλφα, άμα θέλετε το συλλαβίζω κιόλας. Τα Εξάρχεια είναι ο Ομφαλός της πρωτευούσης!
Οπότε λογικό είναι για τον ρεπόρτερ Ξανθάκη να ασχολείται μαζί τους, χώρια που περνάει ωραία πίνοντας τον καφέ του στην Πλατεία. Και να διαβάζει αφιερώματα όπως αυτό του περασμένου Σαββάτου στην «Εφημερίδα των Συντακτών», όπου κάτοικοι και υποψήφιοι Δήμαρχοι λέγανε τις απόψεις τους για την πολύπαθη γειτονίτσα. Ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ, που θα γινόταν πιο ενδιαφέρον αν περιλάμβανε και τις απόψεις των συλλογικοτήτων, αλλά είπαμε, οι συλλογικότητες δεν μιλάνε. Είναι κι αυτό μέσα στα χούγια της περιοχής Τέλος πάντων, αφού ξεπέρασα τις γνωστές τυπικούρες κάποιων υποψηφίων («χρειάζεται σοβαρός σχεδιασμός», «απαιτείται νικηφόρα εργατική αντίσταση» κλπ. κλπ.), μπήκα στο ψητό. Στις λύσεις δηλαδή που προτείνουν όσοι θέλουν να γίνουν Δήμαρχοι για να πάρουν ανάσα τα Εξάρχεια. Εδώ λοιπόν έχουμε δύο γραμμές:
Τη γραμμή περισσότεροι φοιτητές και τη γραμμή περισσότεροι τουρίστες. Με την πρώτη εξ αυτών να εκφράζεται από τον Νάσο Ηλιόπουλο και τον (surprise, surprise!) Γιώργο Βουλγαράκη και τη δεύτερη από τον Κώστα Μπακογιάννη.
Και πάμε στις διευκρινήσεις για ν’ αποφύγουμε τις καρδιακές προσβολές. Ο Ηλιόπουλος το λέει καθαρά ότι χρειάζονται περισσότεροι φοιτητές στην περιοχή και μάλιστα το συνδέει και με τη στέγη, όπου πρέπει να μπουν κανόνες εδώ και τώρα στην βραχυχρόνια μίσθωση. Κάτι ανάλογο είχε πει και ο Γιώργος Βουλγαράκης, ότι θέλει να γυρίσουν οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, «να κατοικηθεί η περιοχή, να ανοίξουν τα πορτο-παράθυρα των Εξαρχείων, να γεμίσουν τα μαγαζιά με φωνές φοιτητών».
Η άλλη άποψη έρχεται από τον Κώστα Μπακογιάννη, που υποστηρίζει ότι «καταλυτική θα είναι η εφαρμογή του σχεδίου μας για ενοποίηση του Αρχαιολογικού Μουσείου με το Μετσόβειο Πολυτεχνείο και το κτίριο του Ακροπόλ, μια παρέμβαση που θα δώσει ζωή στην περιοχή και θα τελειώσει μια και καλή τη σημερινή κατάντια».
Οπότε; Οπότε το φάκελο παρακαλώ που λένε και στα Όσκαρ και οφείλω να καταθέσω ότι μια χαρά είναι για τη μπίζνα και για τα κέρδη η πρόταση Μπακογιάννη αλλά τα Εξάρχεια δεν θα τα αναστήσει. Αντιθέτως, τη χαριστική βολή θα τους δώσει, μετατρέποντάς τα σε μια αρχαιολογικού τύπου Ντίσνεϋλαντ, όπου θα έρχεται ο τουρίστας να απολαύσει αγάλματα και ινσταλέσιονς.
Μπράβο, δεν λέω, αλλά το ζήτημα δεν είναι να εξοντώσουμε τη διαφορετικότητα, το ζήτημα είναι να την ενισχύσουμε. Άμα είναι να μεταμορφώσουμε τη γειτονιά σε χλιαρή σούπα για τα χιπστέρια και τους οικογενειάρχες, λυπούμαι πολύ αλλά δεν θα πάρω…
newpost.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εμπλοκή με τον Ντε Χέα στη Γιουνάιτεντ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
