2019-10-31 08:05:29
Το 1873, για κάποια αιτία που μόνο εγώ ήξερα, το κεφάλι μου πονούσε πάρα πολύ, ιδιαίτερα το αριστερό μέρος. Από τις 3 Φεβρουαρίου ως τις 13 Ιουνίου δεν μπορούσα να βρω καμιά ανακούφιση στους πόνους μου.
Οσία Πελαγία Ιβάνοβνα η διά Χριστόν σαλή.
Ακολούθησα κάθε θεραπευτική αγωγή αλλά, δυστυχώς, κανένας γιατρός δεν μπορούσε να με βοηθήσει.
(Σε μιαν άλλη επιστολή της η Μπερεζίνα γράφει: «Οι γιατροί γνωμάτευσαν πως η πάθησή μου ήταν τελείως ανίατη. Με συμβούλεψαν να κάνω παρακέντηση στο κρανίο και μου είπαν πως αυτό δε θα με θεράπευε, άλλα θα μείωνε την ένταση του πόνου.»)
Ήξερα όμως ότι την αρρώστια αυτή μου την έστειλε η ίδια η Παναγία, που της το ζήτησα στην προσευχή μου. Αλλά έτρεμα και στη σκέψη να πω κάτι τέτοιο. Ο πόνος ήταν αφόρητος, γι αυτό και ακολούθησα κάποια θεραπεία.
Μετά από πολλά αποφάσισα να πάω στο Σάρωφ, να βαφτιστώ στην πηγή του αγίου Σεραφείμ. Εκεί ένιωσα κάποια ανακούφιση από τους πόνους. Τη νύχτα, μετά το βάφτισμα, μπόρεσα να κοιμηθώ. Το πρωί όμως τα ίδια. Ο πόνος ξανά ‘ρθε.
Στην απελπισία μου πήγα στο μοναστήρι του Ντιβέγεβο, κατ’ ευθεία στην Πελαγία Ιβάνοβνα [μοναχή διά Χριστόν σαλή]. Στην πρώτη μας συνάντηση με κοίταξε επίμονα, αυστηρά.
Ο πόνος κι η χαρά μαζί έκαναν την καρδιά μου να τρέμει. Τα δάκρυα μ’ έπνιγαν. δεν μπορούσα ούτε να πέσω στο πόδια της. Εκείνη άπλωσε τα χέρια της και με τα δυο δάχτυλα, όπου διακρίνονταν τα μακριά νύχια της, άρχισε να με χτυπά στο κρανίο και να λέει:
– Είπα, παλιοθήλυκο, τη λέξη αυτή τη συνήθιζε, μη κάνεις θεραπεία, μη κάνεις θεραπεία. Θα γίνει μόνο του καλά.
Μου έδωσε να πιω λίγο τσάι από την ίδια κούπα που έπινε και κείνη και μου είπε πολλά για τη ζωή μου. Κι όλα εκπληρώθηκαν.
Έμεινα τρεις μέρες στο Ντιβέγεβο και την επισκεπτόμουν πολλές φορές κάθε μέρα. Ένιωθα τελείως καλά και ξεκίνησα για το μοναστήρι μου. Από τότε η αρρώστια μου εξαφανίστηκε.
Μαρτυρία της Μοναχής, Δαρείας Σεμιόνοβνα Μπερεζίνα όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο “Οσία Πελαγία Ιβάνοβνα, η διά Χριστόν σαλή”. Μετάφραση, επιμέλεια Πέτρος Μπότσης.
Πηγή
paraklisi
Οσία Πελαγία Ιβάνοβνα η διά Χριστόν σαλή.
Ακολούθησα κάθε θεραπευτική αγωγή αλλά, δυστυχώς, κανένας γιατρός δεν μπορούσε να με βοηθήσει.
(Σε μιαν άλλη επιστολή της η Μπερεζίνα γράφει: «Οι γιατροί γνωμάτευσαν πως η πάθησή μου ήταν τελείως ανίατη. Με συμβούλεψαν να κάνω παρακέντηση στο κρανίο και μου είπαν πως αυτό δε θα με θεράπευε, άλλα θα μείωνε την ένταση του πόνου.»)
Ήξερα όμως ότι την αρρώστια αυτή μου την έστειλε η ίδια η Παναγία, που της το ζήτησα στην προσευχή μου. Αλλά έτρεμα και στη σκέψη να πω κάτι τέτοιο. Ο πόνος ήταν αφόρητος, γι αυτό και ακολούθησα κάποια θεραπεία.
Μετά από πολλά αποφάσισα να πάω στο Σάρωφ, να βαφτιστώ στην πηγή του αγίου Σεραφείμ. Εκεί ένιωσα κάποια ανακούφιση από τους πόνους. Τη νύχτα, μετά το βάφτισμα, μπόρεσα να κοιμηθώ. Το πρωί όμως τα ίδια. Ο πόνος ξανά ‘ρθε.
Στην απελπισία μου πήγα στο μοναστήρι του Ντιβέγεβο, κατ’ ευθεία στην Πελαγία Ιβάνοβνα [μοναχή διά Χριστόν σαλή]. Στην πρώτη μας συνάντηση με κοίταξε επίμονα, αυστηρά.
Ο πόνος κι η χαρά μαζί έκαναν την καρδιά μου να τρέμει. Τα δάκρυα μ’ έπνιγαν. δεν μπορούσα ούτε να πέσω στο πόδια της. Εκείνη άπλωσε τα χέρια της και με τα δυο δάχτυλα, όπου διακρίνονταν τα μακριά νύχια της, άρχισε να με χτυπά στο κρανίο και να λέει:
– Είπα, παλιοθήλυκο, τη λέξη αυτή τη συνήθιζε, μη κάνεις θεραπεία, μη κάνεις θεραπεία. Θα γίνει μόνο του καλά.
Μου έδωσε να πιω λίγο τσάι από την ίδια κούπα που έπινε και κείνη και μου είπε πολλά για τη ζωή μου. Κι όλα εκπληρώθηκαν.
Έμεινα τρεις μέρες στο Ντιβέγεβο και την επισκεπτόμουν πολλές φορές κάθε μέρα. Ένιωθα τελείως καλά και ξεκίνησα για το μοναστήρι μου. Από τότε η αρρώστια μου εξαφανίστηκε.
Μαρτυρία της Μοναχής, Δαρείας Σεμιόνοβνα Μπερεζίνα όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο “Οσία Πελαγία Ιβάνοβνα, η διά Χριστόν σαλή”. Μετάφραση, επιμέλεια Πέτρος Μπότσης.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σαν Σήμερα, Πέμπτη 31 Οκτωβρίου
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τραυματισμένος κόσμος – Θεραπευτής προφήτης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
