Η αλληγορία του Φωτός και του Σκότους

Η αλληγορία του Φωτός και του Σκότους

Ας αρχίσουμε τη διδασκαλία. Η αλληγορία αυτή έχει δοθεί επανειλημμένα. Φανταστείτε ένα δωμάτιο γεμάτο οντότητες που αποκαλούνται ανθρωπότητα και οι οποίες τριγυρνούν στο σκοτάδι. Η αλληγορία εδώ αναφέρεται σε πνευματικό σκοτάδι.

Οι Άνθρωποι δεν γνωρίζουν ποιοι είναι ή γιατί είναι. Δεν έχουν ιδέα ότι αποτελούν μέρος της δημιουργικής ενέργειας του Θεού. Ακολουθούν ότι τους δίνεται και οποιαδήποτε δόγματα μαθαίνουν σαν νέοι. Βρίσκουν το Θεό σε όποια γωνιά μπορούν.

Ορισμένοι βρίσκουν βαθιά το Θεό, ενώ άλλοι όχι. Πολλοί ασχολούνται με δραστηριότητες και αυτό είναι το μόνο που καταλαβαίνουν. Κατά τα φαινόμενα στο σκοτάδι συχνά πέφτουν ο ένας επάνω στον άλλο.

Κάποιοι συγκρούονται και θυμώνουν… ένας πόλεμος αρχίζει. Αυτό συμβαίνει στο σκοτάδι, όταν δεν μπορείτε να δείτε πέρα απ’ όσα γνωρίζετε για τον εαυτό σας. Οπότε, οτιδήποτε συμβαίνει είναι ξέχωρο από εσάς και αποτελεί πάντα μυστήριο. Γι αυτό υπάρχει δράμα. Γι αυτό υπάρχει δολοπλοκία και δυσπιστία.

Όντας στο σκοτάδι δημιουργεί πόλεμο. Όντας στο σκοτάδι δημιουργεί διαχωρισμό και μίσος. Όντας στο σκοτάδι δημιουργεί φόβο και άγχος. Τώρα όμως, όπως συνεχίζει η αλληγορία, υπάρχει κάποιος στο σκοτάδι που γνωρίζει ποιος είναι. Θα λέγαμε ότι το χαρακτηριστικό του ατόμου εκείνου είναι Κομιστής Σπίρτων.

Αυτός φέρει την ικανότητα να δημιουργεί φως. Όσο μικρό κι αν είναι, έχει ένα σπίρτο. Σ’ ένα κατασκότεινο δωμάτιο, ένα σπίρτο αναμμένο είναι ενδιαφέρον, καθώς δημιουργεί φως για να δουν αμυδρά όλοι. Έτσι εκείνος ο Κομιστής Σπίρτων στο σκοτεινό δωμάτιο αποφασίζει να το ανάψει. Ο λόγος;

Για να μελετήσει τη δική του πνευματικότητα, τη δική του αυτοεκτίμηση, να ανάψει το σπίρτο για να δει καλύτερα τον εαυτό του. Έτσι λοιπόν το ανάβει για τον εαυτό του, ώστε να πιάσει το χέρι του Ανώτερου Εαυτού του και ν’ ανακαλύψει ποιος είναι.

Επομένως ανάβει το σπίρτο του. Και κατά τη διαδικασία ανάματος του σπίρτου, φωτίζει (πολύ αχνά) το υπόλοιπο δωμάτιο. Ξαφνικά οι Άνθρωποι μπορούν να δουν ο ένας τον άλλο και τους αρέσει! Βλέπουν οικογένεια! Ο φόβος αρχίζει να φεύγει.

Καταλαβαίνοντας τι είναι δίπλα σας, δημιουργεί κατανόηση και γαλήνη. Υπάρχει λιγότερη δυσπιστία. Μερικοί ψάχνουν να δουν από πού ήρθε το φως. Πολλοί δεν το κάνουν. Το χαρακτηριστικό του φωτός του Κομιστή Σπίρτων είναι παρόμοιο με τον φάρο που στέκεται στη θάλασσα, ένα παράδειγμα που σας έχουμε δώσει ξανά.

Ο φάρος στέκεται ολομόναχος. Εκπέμπει ένα φως ορατό ή μη σε κάποιους, το οποίο τους κατευθύνει σε ασφαλή λιμάνια, με δική τους επιλογή, καθόσον έχουν το πηδάλιο της επιλογής στο δικό τους πλοίο της ζωής. Ο Κομιστής Σπίρτων στέκεται με το σπίρτο, το έχει ανάψει για τον εαυτό του κι όμως επηρεάζει θετικά όλους γύρω του.

Ο Κομιστής Σπίρτων δε λέει τίποτα. Οι άλλοι τριγύρω μπορεί να μη γνωρίζουν το όνομά του/της. Μπορεί να μη γνωρίζουν καν ότι έχει ανάψει ένα σπίρτο· το μόνο που ξέρουν είναι ότι τώρα μπορούν να δουν!

Κάποιοι αρχίζουν να ψάχνουν το σπίρτο τους και αρχίζουν σιγά σιγά ν’ ανάβουν τα δικά τους σπίρτα και το δωμάτιο γίνεται φωτεινότερο. Όσο πιο φωτεινό γίνεται το δωμάτιο, τόσο φαίνεται και δεν είναι μυστηριώδες.

Και όσο μπορεί να δει ένας Άνθρωπος πέρα από τον εαυτό του και την οικογένειά του, τόσο περισσότερη κατανόηση και γαλήνη υπάρχει. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του πλανήτη, όπως το βλέπουμε τώρα.

Έχουμε κάνει επανειλημμένα τη δήλωση, ότι λιγότερο από μισό τοις εκατό του πλανήτη πρέπει ν’ ανάψει το σπίρτο, για να υπάρξει ειρήνη στη Γη. Τώρα ξέρετε τη λογική πίσω από αυτό. Όντα σε όλο τον πλανήτη, που ποτέ δεν ανάβουν ένα σπίρτο, που δεν πιστεύουν τίποτα απ’ όσα πιστεύετε κι όμως συμμετέχουν.

Συμμετέχουν στο δικό σας φως. Ίσως είναι δύσκολο να το πιάσετε – πώς μπορεί ένα μικρό σπίρτο να κάνει τη διαφορά. Όμως την κάνει. Στην αίθουσα αυτή λοιπόν και ακροατές που με ακούν τώρα και όσοι διαβάζουν τα λόγια αυτά, είναι Κομιστές Σπίρτων. Πώς το γνωρίζω; Επειδή σας γνωρίζω.

Υ «Κρύων, δεν είμαι θεραπευτής, ούτε συγγραφέας. Δεν είμαι ούτε ενδιάμεσο επικοινωνίας (channeller). Πηγαίνω απλώς στη δουλειά, κάνω θελήματα, φτιάχνω τα κρεβάτια και μετά πάλι στη δουλειά. Τι είδους ζωή είναι αυτή;» Θα σου πω αγαπητέ μου… είναι η ζωή ενός Κομιστή Σπίρτων!

Η γενεαλογία σου ζήτησε για σένα να έρθεις στον πλανήτη και ν’ ανάψεις το σπίρτο, να πηγαίνεις στη δουλειά σου, να φτιάχνεις τα κρεβάτια, να κάνεις θελήματα και να επιστρέφεις σπίτι. Γι αυτό βρίσκεσαι εδώ!

Δε θέλω να το μειώσω αυτό ούτε για μια στιγμή, καθότι οπουδήποτε πηγαίνεις υπάρχει περισσότερο φως εξ αιτίας σου. Ευγνώμων είμαι, σαν Κρύων, που έχω διανύσει την απόσταση αυτή για να συναντήσω τους Κομιστές Σπίρτων, που ήξερα πάντα ότι θα είναι εδώ. Κι έτσι είναι.

Είμαι ο “ΚΡΥΩΝ” μέσω του Λη Κάρολ

Μη Σκέπτεσθε σαν άνθρωποι

Κρύων Βιβλίο ΙΙ

[embedded content]

Η αλληγορία του φωτός και του σκότους – Urantia Center: Χρήστος Κιτσινάμας

Let's block ads! (Why?)