2020-02-27 17:53:40
Τι να πει κανείς για την παράσταση στη σκηνή του «Καμπ Νόου»… Η Μπάρσα βρίσκεται στην καλύτερη της φόρμα την φετινή σεζόν, σε ένα μομέντουμ που δεν θυμάμαι καμία άλλη ομάδα τα τελευταία χρόνια να έχει ξεκινήσει χλιαρά την σεζόν και να φουλάρει τις μηχανές της στο φινάλε.
Από τον Σέντερ Φορ
Είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε μια ομάδα και αυτό πιστώνεται… στον Λουίς Ενρίκε! Ναι. Ήρθε η ώρα να το πω. Με όσα μου δείχνει ο Λουίς Ενρίκε από το Clasico και μετά, με αναγκάζει να πάρω πίσω όσα έχω πει για τον ίδιο. Δεν το έχω κρύψει, τον έχω κράξει αρκετές φορές στα άρθρα μου και τον έχω αμφισβητήσει. Αλλά έχει και ο ίδιος την δική του ευθύνη, έχει κάνει πολλά λάθη. Η κριτική δεν απαγορεύεται, αρκεί να ξέρεις πότε πρέπει να παραδεχτείς το λάθος και το σωστό. Προπονητικά βελτιώθηκε και ωρίμασε, δεν είναι ο ίδιος που ανέλαβε το καλοκαίρι και μαζί με αυτόν βελτιώθηκε και η ομάδα.
Η ανάλυση της μεταμόρφωσης του Ενρίκε, ξεκινάει από το σύστημα, την τακτική και την φιλοσοφία. Τα φαντάσματα του Πεπ έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται από τον ουρανό της Βαρκελώνης, αλλά αυτό που δεν μπορεί να αλλάξει στην Μπάρσα είναι η φιλοσοφία. Η προετοιμασία ξεκίνησε με ορίζοντα το 3-5-2 δίνοντας μεγάλη βάση στα ακραία μπακ. Αμυντικά θα μετατρεπόταν σε 5-3-2, ενώ για την επίθεση θα άλλαζε σε 3-4-1-2.
Οι νέες αυτές τακτικές δεν έδειχναν ότι μπορούσαν να αφομοιωθούν από μια ομάδα που είναι βασισμένη στις επιθετικές αρετές των εξτρέμ της. Το μόνο θετικό στην αρχή της σεζόν είναι πως ο Ενρίκε έβαλε τον Μέσι να παίζει από false-9 σε 10άρι, ούτως ώστε να επανέλθει σταδιακά από το ντεφορμάρισμα του στο Μουντιάλ και μακροπρόθεσμα να μην πάθει jet lag όταν θα εκτοπιζόταν στα άκρα, για να παίξει ο Σουάρες στην κορυφή μετά την τιμωρία του.
Πριν 4 μήνες είχα γράψει το εξής: Άμα ο Λουίς Ενρίκε δεν αποχωρήσει το πολύ μέχρι το Πάσχα όχι μόνο δεν βλέπω τίτλο, αλλά βλέπω την ομάδα να διεκδικεί με την Βαλένθια την 3η θέση για την απευθείας πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Οφείλω να παραδεχτώ ότι έκανα τεράστιο λάθος με αυτή μου την πρόταση. Τελικά όχι μόνο βελτιώθηκε μέχρι το Πάσχα, αλλά τελικά διεκδικεί όλους τους τίτλους.
Τρεμπλ λέγεται και στον Ενρίκε αρέσει πολύ αυτή η λέξη. Σαφώς, βοήθησε αρχικά η προσθήκη του Σουάρες, η προσθήκη ενός σέντερ φορ που παίζει εκεί που πρέπει. Το σημαντικότερο είναι η άνοδος του παλιού καλού Μέσι. Συμπληρωματικά οι εξαιρετικές εμφανίσεις των Ράκιτιτς, Ινιέστα, Μπούσκετς, Πικέ, Άλβες αλλά και η σταθερότητα που προσφέρουν στο τέρμα οι Μπράβο και τερ Στέγκεν αποτελούν παράγοντες που κάνουν τον Ενρίκε να τρίβει τα χέρια του.
Τον θεωρούσα ανίκανο να διαχειριστεί το ρόστερ. Όμως τελικά φαίνεται πως δούλευε και περίμενε να φανεί το αποτέλεσμα. Δεν γίνεται ένας ανίκανος προπονητής να κάνει την ομάδα του στο φινάλε της σεζόν να φτάνει στο αποκορύφωμα της απόδοσης της. Δεν ξέρω ποιος άλλος οφείλεται σε αυτή την κατάσταση. Μπράβο σε όποιον δουλεύει σε αυτό. Felicitaciones και για την δουλειά που γίνεται στην φυσική κατάσταση. Όλοι τρέχουν σαν τα σκυλιά μέχρι το τέλος, έχοντας στα πόδια τους συνεχόμενους αγώνες.
Και πάμε τώρα στο χθεσινό παιχνίδι. Μετά το 3-0 και με την εικόνα των ομάδων, θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο το ενδεχόμενο να καταφέρει η Μπάγερν να ανατρέψει αυτό το βαρύ σκορ. Ο Γκουαρδιόλα οκ, ξέρει την Μπάρσα. Ξέρει όμως πως μπορεί να υπερασπιστεί ο Ενρίκε το προβάδισμα του; Χθες συνέβησαν δυο πράγματα που μου έκαναν εντύπωση. Το ένα είναι πως πρώτη φορά βλέπω τον Γκουαρδιόλα να στήνει την ομάδα του με τέτοιον τρόπο που δείχνει να περιμένει τον αντίπαλο. Να μην έχει την πρωτοβουλία των φάσεων και να έχει μια ανούσια κατοχή. Στα πρώτα 45 λεπτά η Μπάρσα παρέδιδε σεμινάρια επιθετικής ανάπτυξης, αλλά δεν είχε ουσία και δεν μπορούσε να τελειώσει τις φάσεις. Στο ημίχρονο η κατοχή ήταν μοιρασμένη. Πολλά sites την έχουν μοιράσει 50%-50%, 49%-51% και 51%-49%! Επίσης αξιοσημείωτο καθώς για φιλοξενούμενη ομάδα στο «Καμπ Νόου», έχουμε καιρό να δούμε τέτοιο ποσοστό κατοχής.
Στο δεύτερο ημίχρονο φάνηκε πως ο Ενρίκε είχε σχεδιάσει και plan B. Στην αρχή της επανάληψης έδωσε χώρο στους Βαυαρούς να ανέβουν, για να απλωθεί το παιχνίδι και να δημιουργηθούν χώροι. Η λύτρωση ήρθε στο 77’. Ο Ριτσόλι που θεωρώ πως είναι από τους κορυφαίους διαιτητές, προφανώς και δεν ήθελε να μας αδικήσει όταν δεν έδωσε το πέναλντι στον Νεϊμάρ, προφανώς και δεν το είδε ο άνθρωπος. Όμως δευτερόλεπτα αργότερα ήρθε η δικαίωση με τον Μέσι να κερδίζει τον Νόιερ. Αυτό ήταν. Αυτές οι ομάδες άμα ανοίξουν το σκορ, δεν μπορούν να μείνουν στο under 1,5. Το παιχνίδι ξεκλειδώθηκε, η Μπάγερν αμύνθηκε για το πολύτιμο εκτός έδρας γκολ και η Μπάρσα με ψυχολογία στα ύψη επιχείρησε να σκοράρει ξανά. Το δεύτερο γκολ οφείλεται καθαρά στην προσωπικότητα και στην ικανότητα του Μέσι, αποδεικνύοντας γιατί αποτελεί τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του κόσμου και δίνοντας την απάντηση στον Νόιερ για την ερώτηση του όσον αφορά «ποιος είναι τελικά το αφεντικό» Το τρίτο γκολ του Νεϊμάρ αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα δίνοντας στην Μπάρσα είναι τεράστιο προβάδισμα, καθώς καμία ομάδα έχοντας κερδίσει 3-0 τον πρώτο αγώνα δεν έχει αποκλειστεί. Βέβαια η μπάλα… είναι πόρνη όπως έχει πει και ο Ίβιτσα Όσιμ και ποτέ μην λες ποτέ. Όμως με την ψυχολογία των δύο ομάδων θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να μην δούμε την Μπαρσελόνα στον τελικό του Βερολίνου.
Με Ενρίκε ξεκίνησα το άρθρο και με Ενρίκε θα κλείσω. Επειδή θα… σκάσω αν δεν τον κριτικάρω για κάτι, θεωρώ πως σε ένα κομμάτι που πρέπει να βελτιωθεί όσον αφορά τις αλλαγές του. Πολλές φορές αργεί να κάνει τις αλλαγές που χρειάζεται η ομάδα ή μπορεί να κάνει λάθος αλλαγές και να αλλάξει η παράταξη της ομάδας. Είμαι σχεδόν βέβαιος πως άμα ο Ματιέ χθες ήταν διαθέσιμος, αυτός θα ήταν που θα είχε πάρει την θέση του Ράκιτιτς. Έτσι ίσως να γύρναγε η ομάδα πίσω και το σκορ ίσως να ήταν χαμηλότερο. Ίσως πάντα. Υποθέτουμε. Δεν ξέρω. Πάντως μην τον αδικούμε, δεν φταίει απαραίτητα ο ίδιος, δεν έχουμε βάθος στον πάγκο. Δεν υπάρχουν σημαντικοί εναλλακτικοί παίκτες. Χθες μου έκανε εντύπωση πως πέρα από τους αμυντικογενείς παίκτες, υπήρχε ο Ραφίνια για χαφ και ο Πέδρο για τα άκρα. Καταλαβαίνετε… Για Πέδρο δεν θα μιλήσω, θα μπορούσα να γίνω γραφικός. Όμως μια ευκαιρία στον Αντάμα Τραορέ θα ήθελα να δοθεί. Ή έστω να υπάρχει ως επιλογή. Whatever. Γούστα είναι αυτά.
Η Μπάρσα βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, με τις συγκυρίες να την ευνοούν. Έχει μεγάλη ευκαιρία να κατακτήσει τίτλους, ίσως και όλους, άρα και το τρεμπλ. Με την ίδια δουλειά όλα γίνονται. Όπως έλεγε χθες και το coreo στο γήπεδο… They are ready!
Υ.Γ. Το άρθρο είναι δημοσιευμένο και στο Blaugrana.gr
Από τον Σέντερ Φορ
Είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε μια ομάδα και αυτό πιστώνεται… στον Λουίς Ενρίκε! Ναι. Ήρθε η ώρα να το πω. Με όσα μου δείχνει ο Λουίς Ενρίκε από το Clasico και μετά, με αναγκάζει να πάρω πίσω όσα έχω πει για τον ίδιο. Δεν το έχω κρύψει, τον έχω κράξει αρκετές φορές στα άρθρα μου και τον έχω αμφισβητήσει. Αλλά έχει και ο ίδιος την δική του ευθύνη, έχει κάνει πολλά λάθη. Η κριτική δεν απαγορεύεται, αρκεί να ξέρεις πότε πρέπει να παραδεχτείς το λάθος και το σωστό. Προπονητικά βελτιώθηκε και ωρίμασε, δεν είναι ο ίδιος που ανέλαβε το καλοκαίρι και μαζί με αυτόν βελτιώθηκε και η ομάδα.
Η ανάλυση της μεταμόρφωσης του Ενρίκε, ξεκινάει από το σύστημα, την τακτική και την φιλοσοφία. Τα φαντάσματα του Πεπ έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται από τον ουρανό της Βαρκελώνης, αλλά αυτό που δεν μπορεί να αλλάξει στην Μπάρσα είναι η φιλοσοφία. Η προετοιμασία ξεκίνησε με ορίζοντα το 3-5-2 δίνοντας μεγάλη βάση στα ακραία μπακ. Αμυντικά θα μετατρεπόταν σε 5-3-2, ενώ για την επίθεση θα άλλαζε σε 3-4-1-2.
Οι νέες αυτές τακτικές δεν έδειχναν ότι μπορούσαν να αφομοιωθούν από μια ομάδα που είναι βασισμένη στις επιθετικές αρετές των εξτρέμ της. Το μόνο θετικό στην αρχή της σεζόν είναι πως ο Ενρίκε έβαλε τον Μέσι να παίζει από false-9 σε 10άρι, ούτως ώστε να επανέλθει σταδιακά από το ντεφορμάρισμα του στο Μουντιάλ και μακροπρόθεσμα να μην πάθει jet lag όταν θα εκτοπιζόταν στα άκρα, για να παίξει ο Σουάρες στην κορυφή μετά την τιμωρία του.
Πριν 4 μήνες είχα γράψει το εξής: Άμα ο Λουίς Ενρίκε δεν αποχωρήσει το πολύ μέχρι το Πάσχα όχι μόνο δεν βλέπω τίτλο, αλλά βλέπω την ομάδα να διεκδικεί με την Βαλένθια την 3η θέση για την απευθείας πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Οφείλω να παραδεχτώ ότι έκανα τεράστιο λάθος με αυτή μου την πρόταση. Τελικά όχι μόνο βελτιώθηκε μέχρι το Πάσχα, αλλά τελικά διεκδικεί όλους τους τίτλους.
Τρεμπλ λέγεται και στον Ενρίκε αρέσει πολύ αυτή η λέξη. Σαφώς, βοήθησε αρχικά η προσθήκη του Σουάρες, η προσθήκη ενός σέντερ φορ που παίζει εκεί που πρέπει. Το σημαντικότερο είναι η άνοδος του παλιού καλού Μέσι. Συμπληρωματικά οι εξαιρετικές εμφανίσεις των Ράκιτιτς, Ινιέστα, Μπούσκετς, Πικέ, Άλβες αλλά και η σταθερότητα που προσφέρουν στο τέρμα οι Μπράβο και τερ Στέγκεν αποτελούν παράγοντες που κάνουν τον Ενρίκε να τρίβει τα χέρια του.
Τον θεωρούσα ανίκανο να διαχειριστεί το ρόστερ. Όμως τελικά φαίνεται πως δούλευε και περίμενε να φανεί το αποτέλεσμα. Δεν γίνεται ένας ανίκανος προπονητής να κάνει την ομάδα του στο φινάλε της σεζόν να φτάνει στο αποκορύφωμα της απόδοσης της. Δεν ξέρω ποιος άλλος οφείλεται σε αυτή την κατάσταση. Μπράβο σε όποιον δουλεύει σε αυτό. Felicitaciones και για την δουλειά που γίνεται στην φυσική κατάσταση. Όλοι τρέχουν σαν τα σκυλιά μέχρι το τέλος, έχοντας στα πόδια τους συνεχόμενους αγώνες.
Και πάμε τώρα στο χθεσινό παιχνίδι. Μετά το 3-0 και με την εικόνα των ομάδων, θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο το ενδεχόμενο να καταφέρει η Μπάγερν να ανατρέψει αυτό το βαρύ σκορ. Ο Γκουαρδιόλα οκ, ξέρει την Μπάρσα. Ξέρει όμως πως μπορεί να υπερασπιστεί ο Ενρίκε το προβάδισμα του; Χθες συνέβησαν δυο πράγματα που μου έκαναν εντύπωση. Το ένα είναι πως πρώτη φορά βλέπω τον Γκουαρδιόλα να στήνει την ομάδα του με τέτοιον τρόπο που δείχνει να περιμένει τον αντίπαλο. Να μην έχει την πρωτοβουλία των φάσεων και να έχει μια ανούσια κατοχή. Στα πρώτα 45 λεπτά η Μπάρσα παρέδιδε σεμινάρια επιθετικής ανάπτυξης, αλλά δεν είχε ουσία και δεν μπορούσε να τελειώσει τις φάσεις. Στο ημίχρονο η κατοχή ήταν μοιρασμένη. Πολλά sites την έχουν μοιράσει 50%-50%, 49%-51% και 51%-49%! Επίσης αξιοσημείωτο καθώς για φιλοξενούμενη ομάδα στο «Καμπ Νόου», έχουμε καιρό να δούμε τέτοιο ποσοστό κατοχής.
Στο δεύτερο ημίχρονο φάνηκε πως ο Ενρίκε είχε σχεδιάσει και plan B. Στην αρχή της επανάληψης έδωσε χώρο στους Βαυαρούς να ανέβουν, για να απλωθεί το παιχνίδι και να δημιουργηθούν χώροι. Η λύτρωση ήρθε στο 77’. Ο Ριτσόλι που θεωρώ πως είναι από τους κορυφαίους διαιτητές, προφανώς και δεν ήθελε να μας αδικήσει όταν δεν έδωσε το πέναλντι στον Νεϊμάρ, προφανώς και δεν το είδε ο άνθρωπος. Όμως δευτερόλεπτα αργότερα ήρθε η δικαίωση με τον Μέσι να κερδίζει τον Νόιερ. Αυτό ήταν. Αυτές οι ομάδες άμα ανοίξουν το σκορ, δεν μπορούν να μείνουν στο under 1,5. Το παιχνίδι ξεκλειδώθηκε, η Μπάγερν αμύνθηκε για το πολύτιμο εκτός έδρας γκολ και η Μπάρσα με ψυχολογία στα ύψη επιχείρησε να σκοράρει ξανά. Το δεύτερο γκολ οφείλεται καθαρά στην προσωπικότητα και στην ικανότητα του Μέσι, αποδεικνύοντας γιατί αποτελεί τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του κόσμου και δίνοντας την απάντηση στον Νόιερ για την ερώτηση του όσον αφορά «ποιος είναι τελικά το αφεντικό» Το τρίτο γκολ του Νεϊμάρ αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα δίνοντας στην Μπάρσα είναι τεράστιο προβάδισμα, καθώς καμία ομάδα έχοντας κερδίσει 3-0 τον πρώτο αγώνα δεν έχει αποκλειστεί. Βέβαια η μπάλα… είναι πόρνη όπως έχει πει και ο Ίβιτσα Όσιμ και ποτέ μην λες ποτέ. Όμως με την ψυχολογία των δύο ομάδων θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να μην δούμε την Μπαρσελόνα στον τελικό του Βερολίνου.
Με Ενρίκε ξεκίνησα το άρθρο και με Ενρίκε θα κλείσω. Επειδή θα… σκάσω αν δεν τον κριτικάρω για κάτι, θεωρώ πως σε ένα κομμάτι που πρέπει να βελτιωθεί όσον αφορά τις αλλαγές του. Πολλές φορές αργεί να κάνει τις αλλαγές που χρειάζεται η ομάδα ή μπορεί να κάνει λάθος αλλαγές και να αλλάξει η παράταξη της ομάδας. Είμαι σχεδόν βέβαιος πως άμα ο Ματιέ χθες ήταν διαθέσιμος, αυτός θα ήταν που θα είχε πάρει την θέση του Ράκιτιτς. Έτσι ίσως να γύρναγε η ομάδα πίσω και το σκορ ίσως να ήταν χαμηλότερο. Ίσως πάντα. Υποθέτουμε. Δεν ξέρω. Πάντως μην τον αδικούμε, δεν φταίει απαραίτητα ο ίδιος, δεν έχουμε βάθος στον πάγκο. Δεν υπάρχουν σημαντικοί εναλλακτικοί παίκτες. Χθες μου έκανε εντύπωση πως πέρα από τους αμυντικογενείς παίκτες, υπήρχε ο Ραφίνια για χαφ και ο Πέδρο για τα άκρα. Καταλαβαίνετε… Για Πέδρο δεν θα μιλήσω, θα μπορούσα να γίνω γραφικός. Όμως μια ευκαιρία στον Αντάμα Τραορέ θα ήθελα να δοθεί. Ή έστω να υπάρχει ως επιλογή. Whatever. Γούστα είναι αυτά.
Η Μπάρσα βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, με τις συγκυρίες να την ευνοούν. Έχει μεγάλη ευκαιρία να κατακτήσει τίτλους, ίσως και όλους, άρα και το τρεμπλ. Με την ίδια δουλειά όλα γίνονται. Όπως έλεγε χθες και το coreo στο γήπεδο… They are ready!
Υ.Γ. Το άρθρο είναι δημοσιευμένο και στο Blaugrana.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νίκη Ρόσμπεργκ με ευρωπαϊκή αύρα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αντίπαλοι για 90 λεπτά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
