2020-03-04 21:23:26
Οι ένοπλες δυνάμεις χωρών, όπως Γερμανία,Γαλλία και Βρετανία, ευελπιστούν ότι η ποιότητα θα αντισταθμίσει την ποσότητα Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Δύση
γιόρτασε την ειρήνη. Οι στρατοί μειώθηκαν, τανκς αποσύρθηκαν σε αποθήκες και τα χρήματα για αμυντικές δαπάνες κατευθύνθηκαν αλλού.
Οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ υποχώρησαν από το 5,3% του ΑΕΠ το 1990 στο 2,9% δέκα χρόνια αργότερα.
Στην Ευρώπη όμως, η αποστρατικοποίηση πήγε ακόμα πιο μακριά. Οι δαπάνες στη Δυτική Ευρώπη υποχώρησαν από 2,4%, κατά μέσο όρο, σε 1,6% του ΑΕΠ, σύμφωνα με το think tank, Ινστιτούτο Έρευνας Διεθνούς Ειρήνης της Στοκχόλμης (SIPRI), ενώ συνέχισαν να υποχωρούν ακόμα και μετά από τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα στις ΗΠΑ στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.
Μια νέα έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών (IISS), που παρουσιάζει ο Economist, αποτυπώνει τη δραματική εξέλιξη της στρατιωτικής δύναμης της Ευρώπης. Το 1990, μόνο η Δυτική Γερμανία ήταν σε θέση να παρατάξει 215 τάγματα μάχης ( το κάθε τάγμα έχει συνήθως εκατοντάδες στρατιώτες).
Μέχρι το 2015 το νούμερο αυτό είχε υποχωρήσει σε 34 – μια αξιοσημείωτη πτώση της τάξης του 84%.
Ο αριθμός των ιταλικών ταγμάτων υποχώρησε κατά 67% και της Βρετανίας κατά σχεδόν 50%.
«Σε σημαντικό βαθμό, οι Ευρωπαίοι παραμένουν εξαρτώμενοι από τις στρατιωτικές ικανότητες των ΗΠΑ για την άμυνά τους», καταλήγει η έρευνα του IISS.
Ωστόσο, τα αμερικανικά στρατεύματα, που υπεραμύνθηκαν των ευρωπαϊκών συνόρων με τη Συνθήκη της Βαρσοβίας, με τεράστιο αριθμό στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, στη συνέχεια επέστρεψαν στην πατρίδα.
Οι αμερικανικές δυνάμεις στην Ευρώπη συρρικνώθηκαν από 99 τάγματα σε μόλις 14 – από μισό εκατομμύριο στρατιώτες σε μόλις 76.000 σήμερα (που εξκακολουθεί να αντιστοιχεί σε νούμερο μεγαλύτερο από και τους επτά Ευρωπαίους συμμάχους του ΝΑΤΟ).
Οι επικριτές απαντούν ότι αυτοί οι υπολογισμοί δεν είναι πλέον σχετικοί με τις σύγχρονες συνθήκες πολέμου. Αυτό που μετρά είναι η τεχνολογία, όχι ο στρατός. Τα όπλα ακριβείας αποτελούσαν το 6% όλων των πυρομαχικών που χρησιμοποιήθηκαν κατά τον πόλεμο του Κόλπου του 1991. Αυτό το ποσοστό αυξήθηκε στο 26% στον πόλεμο του Κοσόβου το 1999, στο 68% κατά την εισβολή της Αμερικής στο Ιράκ το 2003 και στο 100% κατά τη διάρκεια του πολέμου της Λιβύης το 2011, σύμφωνα με τα στοιχεία του IISS.
Πολύ λιγότερες μοίρες θα μπορούσαν να κάνουν την ίδια δουλειά. Σκεφτείτε ότι κατά τη διάρκεια του Β’ παγκόσμιου πολέμου χρειάζονταν περίπου 1.000 βομβιστές για να καταστρέψουν έναν στόχο.
Μέχρι τον πόλεμο του Βιετνάμ, χρειάστηκαν μόνο 20 αποστολές που χρησιμοποιούσαν πυρομαχικά με λέιζερ.
Μέχρι το 1991, ένα πολεμικό αεροσκάφος μπορούσε να χτυπά δύο στόχους με δύο βόμβες. Στο Κόσοβο ένα και μόνο βομβαρδιστικό B-2 μπορούσε να εξολοθρεύσει16 στόχους με μια μόνο αποστολή.
Ωστόσο, οι αριθμοί συνεχίζουν να μετρούν σε κάποιες περιπτώσεις, αναφέρει ο James Hackett του IISS. Για παράδειγμα, ο πόλεμος εντός πόλεων μπορεί να απαιτεί στρατό στο έδαφος. Κι αν έχει κανείς λίγες δυνάμεις, οι μικρές ήττες μπορεί να φέρουν τεράστιες συνέπειες.
Όταν η Νορβηγία συνέτριψε και βύθισε ένα πολεμικό πλοίο το 2018, ο στόλος της από φρεγάτες συρρικνώθηκε κατά ένα πέμπτο. Κάποιοι Αμερικανοί αξιωματούχοι σημειώνουν ότι ο στρατός της Βρετανίας θα μπορούσε να χαθεί σε ένα απόγευμα αν αναμετρηθεί εναντίον ενός σοβαρού αντιπάλου. Ίσως το πιο σημαντικό, ο Hackett επισημαίνει ότι η Ρωσία έχει εκσυγχρονίσει τις δικές της δυνάμεις, χωρίς να συρρικνώνεται στον ίδιο βαθμό με τους στρατούς της Δυτικής Ευρώπης. Αυτό έκανε την Ευρώπη να «ξυπνήσει».
Οι περυσινές αμυντικές δαπάνες μεταξύ των μελών της ΕΕ σχεδόν επέστρεψαν στα επίπεδα της κρίσης, αν και αυτό αντιπροσωπεύει μόλις το 1,4% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο, πολύ χαμηλότερο από το στόχο του ΝΑΤΟ στο 2%.
Τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ, μαζί με τον Καναδά, έχουν προσθέσει 130 δισ. δολάρια στους συνολικούς αμυντικούς προϋπολογισμούς τους από το 2016.
Η Γερμανία, στην οποία αντιστοιχεί το ένα πέμπτο αυτής της αύξησης, πρόκειται να ενεργοποιήσει ένα επιπλέον έκτο τάγμα τον Απρίλιο. Αυτή είναι η αρχή, αλλά θα απέχει πολύ από κάποια αξιοπρεπή επίπεδα ετοιμότητας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2014, ατά τη διάρκεια μιας άσκησης των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, οι διοικητές αναγκάστηκαν να τοποθετήσουν σκούπες στα θωρακισμένα οχήματα τους για να υποκαστήσουν τα πολυβόλα.
anatakti
γιόρτασε την ειρήνη. Οι στρατοί μειώθηκαν, τανκς αποσύρθηκαν σε αποθήκες και τα χρήματα για αμυντικές δαπάνες κατευθύνθηκαν αλλού.
Οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ υποχώρησαν από το 5,3% του ΑΕΠ το 1990 στο 2,9% δέκα χρόνια αργότερα.
Στην Ευρώπη όμως, η αποστρατικοποίηση πήγε ακόμα πιο μακριά. Οι δαπάνες στη Δυτική Ευρώπη υποχώρησαν από 2,4%, κατά μέσο όρο, σε 1,6% του ΑΕΠ, σύμφωνα με το think tank, Ινστιτούτο Έρευνας Διεθνούς Ειρήνης της Στοκχόλμης (SIPRI), ενώ συνέχισαν να υποχωρούν ακόμα και μετά από τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα στις ΗΠΑ στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.
Μια νέα έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών (IISS), που παρουσιάζει ο Economist, αποτυπώνει τη δραματική εξέλιξη της στρατιωτικής δύναμης της Ευρώπης. Το 1990, μόνο η Δυτική Γερμανία ήταν σε θέση να παρατάξει 215 τάγματα μάχης ( το κάθε τάγμα έχει συνήθως εκατοντάδες στρατιώτες).
Μέχρι το 2015 το νούμερο αυτό είχε υποχωρήσει σε 34 – μια αξιοσημείωτη πτώση της τάξης του 84%.
Ο αριθμός των ιταλικών ταγμάτων υποχώρησε κατά 67% και της Βρετανίας κατά σχεδόν 50%.
«Σε σημαντικό βαθμό, οι Ευρωπαίοι παραμένουν εξαρτώμενοι από τις στρατιωτικές ικανότητες των ΗΠΑ για την άμυνά τους», καταλήγει η έρευνα του IISS.
Ωστόσο, τα αμερικανικά στρατεύματα, που υπεραμύνθηκαν των ευρωπαϊκών συνόρων με τη Συνθήκη της Βαρσοβίας, με τεράστιο αριθμό στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, στη συνέχεια επέστρεψαν στην πατρίδα.
Οι αμερικανικές δυνάμεις στην Ευρώπη συρρικνώθηκαν από 99 τάγματα σε μόλις 14 – από μισό εκατομμύριο στρατιώτες σε μόλις 76.000 σήμερα (που εξκακολουθεί να αντιστοιχεί σε νούμερο μεγαλύτερο από και τους επτά Ευρωπαίους συμμάχους του ΝΑΤΟ).
Οι επικριτές απαντούν ότι αυτοί οι υπολογισμοί δεν είναι πλέον σχετικοί με τις σύγχρονες συνθήκες πολέμου. Αυτό που μετρά είναι η τεχνολογία, όχι ο στρατός. Τα όπλα ακριβείας αποτελούσαν το 6% όλων των πυρομαχικών που χρησιμοποιήθηκαν κατά τον πόλεμο του Κόλπου του 1991. Αυτό το ποσοστό αυξήθηκε στο 26% στον πόλεμο του Κοσόβου το 1999, στο 68% κατά την εισβολή της Αμερικής στο Ιράκ το 2003 και στο 100% κατά τη διάρκεια του πολέμου της Λιβύης το 2011, σύμφωνα με τα στοιχεία του IISS.
Πολύ λιγότερες μοίρες θα μπορούσαν να κάνουν την ίδια δουλειά. Σκεφτείτε ότι κατά τη διάρκεια του Β’ παγκόσμιου πολέμου χρειάζονταν περίπου 1.000 βομβιστές για να καταστρέψουν έναν στόχο.
Μέχρι τον πόλεμο του Βιετνάμ, χρειάστηκαν μόνο 20 αποστολές που χρησιμοποιούσαν πυρομαχικά με λέιζερ.
Μέχρι το 1991, ένα πολεμικό αεροσκάφος μπορούσε να χτυπά δύο στόχους με δύο βόμβες. Στο Κόσοβο ένα και μόνο βομβαρδιστικό B-2 μπορούσε να εξολοθρεύσει16 στόχους με μια μόνο αποστολή.
Ωστόσο, οι αριθμοί συνεχίζουν να μετρούν σε κάποιες περιπτώσεις, αναφέρει ο James Hackett του IISS. Για παράδειγμα, ο πόλεμος εντός πόλεων μπορεί να απαιτεί στρατό στο έδαφος. Κι αν έχει κανείς λίγες δυνάμεις, οι μικρές ήττες μπορεί να φέρουν τεράστιες συνέπειες.
Όταν η Νορβηγία συνέτριψε και βύθισε ένα πολεμικό πλοίο το 2018, ο στόλος της από φρεγάτες συρρικνώθηκε κατά ένα πέμπτο. Κάποιοι Αμερικανοί αξιωματούχοι σημειώνουν ότι ο στρατός της Βρετανίας θα μπορούσε να χαθεί σε ένα απόγευμα αν αναμετρηθεί εναντίον ενός σοβαρού αντιπάλου. Ίσως το πιο σημαντικό, ο Hackett επισημαίνει ότι η Ρωσία έχει εκσυγχρονίσει τις δικές της δυνάμεις, χωρίς να συρρικνώνεται στον ίδιο βαθμό με τους στρατούς της Δυτικής Ευρώπης. Αυτό έκανε την Ευρώπη να «ξυπνήσει».
Οι περυσινές αμυντικές δαπάνες μεταξύ των μελών της ΕΕ σχεδόν επέστρεψαν στα επίπεδα της κρίσης, αν και αυτό αντιπροσωπεύει μόλις το 1,4% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο, πολύ χαμηλότερο από το στόχο του ΝΑΤΟ στο 2%.
Τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ, μαζί με τον Καναδά, έχουν προσθέσει 130 δισ. δολάρια στους συνολικούς αμυντικούς προϋπολογισμούς τους από το 2016.
Η Γερμανία, στην οποία αντιστοιχεί το ένα πέμπτο αυτής της αύξησης, πρόκειται να ενεργοποιήσει ένα επιπλέον έκτο τάγμα τον Απρίλιο. Αυτή είναι η αρχή, αλλά θα απέχει πολύ από κάποια αξιοπρεπή επίπεδα ετοιμότητας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2014, ατά τη διάρκεια μιας άσκησης των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, οι διοικητές αναγκάστηκαν να τοποθετήσουν σκούπες στα θωρακισμένα οχήματα τους για να υποκαστήσουν τα πολυβόλα.
anatakti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
