2012-06-22 15:33:54
Από την αρχή της κρίσης, οι πολιτικοί, και οι κυβερνήσεις, προσπάθησαν να βρουν τρόπους για να σωθεί το ευρώ και η ΕΕ. Μήπως όμως θα έπρεπε να καταργηθούν;
Μπορεί η Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη; Πρέπει; Αυτά είναι ερωτήματα που συζητιούνται παντού. Το πραγματικά ουσιαστικό όμως ερώτημα είναι μήπως η Ευρώπη θα πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψει τόσο το ευρώ, όσο και την προοπτική μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.
Το ευρωπαϊκό πείραμα που ξεκίνησε με στόχο την ομοσπονδιακή Ευρώπη, καθώς και η υιοθέτηση του ευρώ, είναι οι αιτίες της σημερινής κρίσης, τις οποίες πρέπει να εξετάσουμε, αντί για τις επιδράσεις της.
Η σύγκριση με τις ΗΠΑ, που κάνουν οι ευρωπαϊστές, είναι λάθος. Οι ΗΠΑ είναι ένα κυρίαρχο κράτος, στο οποίο επιλέγουν να ζήσουν ελεύθερα κάποιοι πολίτες. Η ΕΕ όμως είναι ένα ομοσπονδιακό σχήμα, αποτελούμενο από κυρίαρχα και ανεξάρτητα κράτη, που το μόνο κοινό στοιχείο που έχουν είναι η παραδοσιακή εχθρότητα και οι συγκρούσεις. Και βέβαια, αυτός είναι και ο βασικός λόγος που στήθηκε η ΕΕ, η αποφυγή δηλαδή των ιστορικών συγκρούσεων.
Το πρόβλημα είναι, ότι βάσει αυτού του ισχυρισμού, η πρώην οικονομική κοινότητα (ΕΟΚ), ήταν ήδη επιτυχής όσον αφορά τον στόχο της. Δεν υπήρχε δηλαδή ανάγκη για κάτι περισσότερο. Δεν χρειάζονταν μια ομοσπονδιακή Ευρώπη. Η ΕΟΚ ήταν ότι πρέπει ως βάση για μια διασυνδεδεμένη πανευρωπαϊκή οικονομία, χωρίς να χρειάζεται να στηθεί το πανάκριβο, και σύνθετο οικοδόμημα που ονομάζεται ΕΕ.
Η μόνη βιώσιμη διέξοδος από τα σημερινά προβλήματα είναι η επιστροφή στην οικονομική συνομοσπονδία κρατών, δηλαδή στην ΕΟΚ.
Δεν χρειάζεται αυτή να είναι ακριβώς όπως ήταν η προηγούμενη μορφή της, αλλά μπορεί να έχει μια πιο χαλαρή δομή από αυτήν που ισχύει σήμερα. Μια δομή που θα διατηρήσει τον οικονομικό συντονισμό και την συνεργασία, αλλά θα αποφύγει την πολιτική ενοποίηση. Μια δομή που θα επισημοποιήσει τον διπλωματικό διάλογο αλλά που θα αποφύγει την νομισματική εναρμόνιση.
Η ιδέα πίσω από μια ομόσπονδη Ευρώπη είναι το ευρώ, το οποίο γεννά τους σημερινούς φόβους. Αν η Ελλάδα περνούσε μια παρόμοια με την σημερινή κρίση, μέσα στα πλαίσια της ΕΟΚ, οι επιπτώσεις θα ήταν εντελώς διαφορετικές.
Αν η Ελλάδα και τα άλλα κράτη μέλη της ΕΟΚ είχαν το δικό τους νόμισμα, τα σημερινά φοβερά σενάρια που προκύπτουν από μια πιθανή έξοδο χώρας από την ευρωζώνη, δεν θα ήταν και τόσο φοβερά.
Σίγουρα, σε μια παγκόσμια διασυνδεδεμένη οικονομία, ο κίνδυνος διάχυσης μιας κρίσης δεν παύει να ισχύει, ακόμη και χωρίς το κοινό νόμισμα. Όμως, όταν υπάρχουν τόσα πολλά κράτη, μέσα σε μια ημί-ομοσπονδιακή κατάσταση, που μοιράζονται το ίδιο νόμισμα, τότε η απειλή της μεταδοτικότητας γίνεται πιο εμφανής.
Η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι να απεμπλακεί η ΕΕ από το ευρώ και στην συνέχεια να εγκαταλειφτεί το όνειρο της ομόσπονδης Ευρώπης, με στόχο την σύσταση μια οικονομικής συνομοσπονδίας κυρίαρχων κρατών. Μπορεί σαν διαδικασία αυτό να είναι κοπιαστικό και χρονοβόρο, αλλά όσο κωλυσιεργεί η Ευρώπη, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Μια καλοσχεδιασμένη και οργανωμένη επιστροφή στο μέλλον, προς μια δομή τύπου ΕΟΚ είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να λυθούν τα δομικά και θεσμικά προβλήματα και όχι μόνο η τρέχουσα κρίση.
Υπάρχουν σήμερα πολλά συμφέροντα σε όλα τα επίπεδα της ΕΕ που δεν επιτρέπουν την σκέψη για διάλυσή της. Τα συμφέροντα αυτά δεν πρέπει να τα υποτιμάμε. Υπάρχει μια ολόκληρη ιδεολογία που στηρίζει την ομόσπονδη Ευρώπη, αλλά και το ευρώ. Και όπως ξέρουμε, οι ιδεολογίες μπορούν τόσο να ξεκινήσουν αλλαγές, όσο και να τις αποτρέψουν.
Η επαναφορά ενός δοκιμασμένου συστήματος, όπως αυτού της ΕΟΚ, είναι μια καλή εναλλακτική λύση.
Πως θα έμοιαζε ένα τέτοιο σύστημα; Κατ’ αρχήν, η μετάβαση θα έπρεπε να είναι διάφανη, με ένα σαφές χρονοδιάγραμμα, έτσι ώστε να αποφευχθούν οι αρνητικές συνέπειες για τις αγορές και τους καταναλωτές, τόσο εντός όσο και εκτός της ΕΕ. Οι λαοί και οι θεσμοί θα πρέπει να ξέρουν τα επόμενα βήματα. Η αβεβαιότητα θα πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο.
Το πρώτο στέρεο βήμα θα ήταν η συντονισμένη διαμόρφωση της απαραίτητης νομοθεσίας κάθε χώρας της ΕΕ, με σκοπό την επαναφορά των εθνικών τους νομισμάτων και η επανασύσταση των κεντρικών τραπεζών ως την μοναδική νομισματική αρχή της χώρας, στη συνέχεια θα ακολουθούσε η διάλυση της ΕΚΤ.
Μόλις το κάθε κράτος βγάλει στη κυκλοφορία το δικό του νόμισμα, μπορεί το ευρώ να καταργηθεί. Στην περίοδο της μετάβασης, το κάθε νόμισμα θα πρέπει να συνδεθεί με τον χρυσό, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η οικονομική σταθερότητα.
Μόνο όταν ολοκληρωθούν τα παραπάνω, μπορεί επιτέλους να απομακρυνθεί και η πολιτική στρώση της ΕΕ, και να καταργηθεί η προεδρία της. Οι επίτροποι θα πρέπει να παραμείνουν, ώστε να εξασφαλιστεί ο απαραίτητος συντονισμός, και η επίβλεψη της νέας συνομοσπονδίας. Όσον αφορά στην ενιαία στάση σε ζητήματα αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής, αυτές θα πρέπει να σιγουρευτούν μέσω της δημιουργίας ενός μηχανισμού συνεννόησης και συντονισμού.
Πρέπει να θυμόμαστε, πως μέσα στα πλαίσια της ΕΕ, αλλά και της παλαιότερης ΕΟΚ, η όποια συναίνεση ήταν πάντα ελλιπής, με συνέπεια να μην υπάρχει ισχυρή παρουσία στην παγκόσμια σκηνή.
Τέλος, το ευρωκοινοβούλιο θα πρέπει να διατηρηθεί στην σημερινή του μορφή, με την προϋπόθεση όμως ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα συνεχίσει να έχει την ίδια πολιτική και νομική εξουσία με τα εθνικά κοινοβούλια των κρατών μελών.
lse.ac.uk
S.A.
πηγή: antinews.gr
Μπορεί η Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη; Πρέπει; Αυτά είναι ερωτήματα που συζητιούνται παντού. Το πραγματικά ουσιαστικό όμως ερώτημα είναι μήπως η Ευρώπη θα πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψει τόσο το ευρώ, όσο και την προοπτική μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.
Το ευρωπαϊκό πείραμα που ξεκίνησε με στόχο την ομοσπονδιακή Ευρώπη, καθώς και η υιοθέτηση του ευρώ, είναι οι αιτίες της σημερινής κρίσης, τις οποίες πρέπει να εξετάσουμε, αντί για τις επιδράσεις της.
Η σύγκριση με τις ΗΠΑ, που κάνουν οι ευρωπαϊστές, είναι λάθος. Οι ΗΠΑ είναι ένα κυρίαρχο κράτος, στο οποίο επιλέγουν να ζήσουν ελεύθερα κάποιοι πολίτες. Η ΕΕ όμως είναι ένα ομοσπονδιακό σχήμα, αποτελούμενο από κυρίαρχα και ανεξάρτητα κράτη, που το μόνο κοινό στοιχείο που έχουν είναι η παραδοσιακή εχθρότητα και οι συγκρούσεις. Και βέβαια, αυτός είναι και ο βασικός λόγος που στήθηκε η ΕΕ, η αποφυγή δηλαδή των ιστορικών συγκρούσεων.
Το πρόβλημα είναι, ότι βάσει αυτού του ισχυρισμού, η πρώην οικονομική κοινότητα (ΕΟΚ), ήταν ήδη επιτυχής όσον αφορά τον στόχο της. Δεν υπήρχε δηλαδή ανάγκη για κάτι περισσότερο. Δεν χρειάζονταν μια ομοσπονδιακή Ευρώπη. Η ΕΟΚ ήταν ότι πρέπει ως βάση για μια διασυνδεδεμένη πανευρωπαϊκή οικονομία, χωρίς να χρειάζεται να στηθεί το πανάκριβο, και σύνθετο οικοδόμημα που ονομάζεται ΕΕ.
Η μόνη βιώσιμη διέξοδος από τα σημερινά προβλήματα είναι η επιστροφή στην οικονομική συνομοσπονδία κρατών, δηλαδή στην ΕΟΚ.
Δεν χρειάζεται αυτή να είναι ακριβώς όπως ήταν η προηγούμενη μορφή της, αλλά μπορεί να έχει μια πιο χαλαρή δομή από αυτήν που ισχύει σήμερα. Μια δομή που θα διατηρήσει τον οικονομικό συντονισμό και την συνεργασία, αλλά θα αποφύγει την πολιτική ενοποίηση. Μια δομή που θα επισημοποιήσει τον διπλωματικό διάλογο αλλά που θα αποφύγει την νομισματική εναρμόνιση.
Η ιδέα πίσω από μια ομόσπονδη Ευρώπη είναι το ευρώ, το οποίο γεννά τους σημερινούς φόβους. Αν η Ελλάδα περνούσε μια παρόμοια με την σημερινή κρίση, μέσα στα πλαίσια της ΕΟΚ, οι επιπτώσεις θα ήταν εντελώς διαφορετικές.
Αν η Ελλάδα και τα άλλα κράτη μέλη της ΕΟΚ είχαν το δικό τους νόμισμα, τα σημερινά φοβερά σενάρια που προκύπτουν από μια πιθανή έξοδο χώρας από την ευρωζώνη, δεν θα ήταν και τόσο φοβερά.
Σίγουρα, σε μια παγκόσμια διασυνδεδεμένη οικονομία, ο κίνδυνος διάχυσης μιας κρίσης δεν παύει να ισχύει, ακόμη και χωρίς το κοινό νόμισμα. Όμως, όταν υπάρχουν τόσα πολλά κράτη, μέσα σε μια ημί-ομοσπονδιακή κατάσταση, που μοιράζονται το ίδιο νόμισμα, τότε η απειλή της μεταδοτικότητας γίνεται πιο εμφανής.
Η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι να απεμπλακεί η ΕΕ από το ευρώ και στην συνέχεια να εγκαταλειφτεί το όνειρο της ομόσπονδης Ευρώπης, με στόχο την σύσταση μια οικονομικής συνομοσπονδίας κυρίαρχων κρατών. Μπορεί σαν διαδικασία αυτό να είναι κοπιαστικό και χρονοβόρο, αλλά όσο κωλυσιεργεί η Ευρώπη, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Μια καλοσχεδιασμένη και οργανωμένη επιστροφή στο μέλλον, προς μια δομή τύπου ΕΟΚ είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να λυθούν τα δομικά και θεσμικά προβλήματα και όχι μόνο η τρέχουσα κρίση.
Υπάρχουν σήμερα πολλά συμφέροντα σε όλα τα επίπεδα της ΕΕ που δεν επιτρέπουν την σκέψη για διάλυσή της. Τα συμφέροντα αυτά δεν πρέπει να τα υποτιμάμε. Υπάρχει μια ολόκληρη ιδεολογία που στηρίζει την ομόσπονδη Ευρώπη, αλλά και το ευρώ. Και όπως ξέρουμε, οι ιδεολογίες μπορούν τόσο να ξεκινήσουν αλλαγές, όσο και να τις αποτρέψουν.
Η επαναφορά ενός δοκιμασμένου συστήματος, όπως αυτού της ΕΟΚ, είναι μια καλή εναλλακτική λύση.
Πως θα έμοιαζε ένα τέτοιο σύστημα; Κατ’ αρχήν, η μετάβαση θα έπρεπε να είναι διάφανη, με ένα σαφές χρονοδιάγραμμα, έτσι ώστε να αποφευχθούν οι αρνητικές συνέπειες για τις αγορές και τους καταναλωτές, τόσο εντός όσο και εκτός της ΕΕ. Οι λαοί και οι θεσμοί θα πρέπει να ξέρουν τα επόμενα βήματα. Η αβεβαιότητα θα πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο.
Το πρώτο στέρεο βήμα θα ήταν η συντονισμένη διαμόρφωση της απαραίτητης νομοθεσίας κάθε χώρας της ΕΕ, με σκοπό την επαναφορά των εθνικών τους νομισμάτων και η επανασύσταση των κεντρικών τραπεζών ως την μοναδική νομισματική αρχή της χώρας, στη συνέχεια θα ακολουθούσε η διάλυση της ΕΚΤ.
Μόλις το κάθε κράτος βγάλει στη κυκλοφορία το δικό του νόμισμα, μπορεί το ευρώ να καταργηθεί. Στην περίοδο της μετάβασης, το κάθε νόμισμα θα πρέπει να συνδεθεί με τον χρυσό, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η οικονομική σταθερότητα.
Μόνο όταν ολοκληρωθούν τα παραπάνω, μπορεί επιτέλους να απομακρυνθεί και η πολιτική στρώση της ΕΕ, και να καταργηθεί η προεδρία της. Οι επίτροποι θα πρέπει να παραμείνουν, ώστε να εξασφαλιστεί ο απαραίτητος συντονισμός, και η επίβλεψη της νέας συνομοσπονδίας. Όσον αφορά στην ενιαία στάση σε ζητήματα αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής, αυτές θα πρέπει να σιγουρευτούν μέσω της δημιουργίας ενός μηχανισμού συνεννόησης και συντονισμού.
Πρέπει να θυμόμαστε, πως μέσα στα πλαίσια της ΕΕ, αλλά και της παλαιότερης ΕΟΚ, η όποια συναίνεση ήταν πάντα ελλιπής, με συνέπεια να μην υπάρχει ισχυρή παρουσία στην παγκόσμια σκηνή.
Τέλος, το ευρωκοινοβούλιο θα πρέπει να διατηρηθεί στην σημερινή του μορφή, με την προϋπόθεση όμως ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα συνεχίσει να έχει την ίδια πολιτική και νομική εξουσία με τα εθνικά κοινοβούλια των κρατών μελών.
lse.ac.uk
S.A.
πηγή: antinews.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πιάστε τον!!!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
