2020-11-09 13:44:31
Τῇ 9ῃ Νοεμβρίου μνήμην ποιούμεθα Νεκταρίου του Αγίου Πενταπόλεως Καΐρου του θαυματουργού.
Ο ενάρετος, ο Χριστοπλασμένος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως Καΐρου, ο Λειτουργός στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Καΐρου, βρέθηκε ξαφνικά συκοφαντημένος, κατηγορούμενος στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, με ανείπωτες κατηγορίες από ανθρώπους φθονερούς, ορεγόμενους τον Πατριαρχικό θρόνο.
Ξεφτιλισμένος και περιγελώμενος από όλους, έφτασε στην Αθήνα διωκόμενος, συνοδευόμενος από τις βαριές συκοφαντίες.
Κεραυνοβολημένος από τον ασταμάτητο καταιγισμό των κατηγοριών, κρυμμένος σε ένα φτωχικό δωμάτιο της Αθήνας, προσπαθούσε να ισορροπήσει, να συνέλθει, να αντιληφθεί τον λόγο που ο αγαπημένος Χριστός επέτρεψε αυτό τον πειρασμό.
Μέσα από τα καθημερινά δάκρυα και τα αναφιλητά της έμπονης προσευχής, δινόταν και αποκαλυπτόταν στον οδυρόμενο, αγιαζόμενο Νεκτάριο, ως απάντηση από τον Τριαδικό Θεό, το μεγαλύτερο Χάρισμα, το Μυστήριο της Μετανοίας, που δωρήθηκε στο ανθρώπινο γένος τη Μεγάλη Παρασκευή, από τη Σταυρική θυσία και Άκρα Ταπείνωση του Χριστού και άρχισε να βιώνεται από τους Αποστόλους, Αγίους και την Εκκλησία, μετά την Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στην Πεντηκοστή.
Το Μυστήριο της Μετανοίας δωρίζεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία και αποκαλύπτεται σε όσους είναι πρόθυμοι να θυσιάζουν έως θανάτου ό,τι «πολυτιμότερο» έχουν, τον εγωκεντρισμό τους.
Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι (Ματθ. 16:24).
Να προσεύχονται και να ζουν μυστικά, όπως ο Τελώνης αισθανόμενοι, ενώπιοι ενωπίω Θεώ, εξομολογούμενοι την αμαρτωλή ζωή και τα πάθη τους.
Μυστήριο σημαίνει παρουσία Πατρός, Υιού και Πνεύματος Αγίου, που ενεργοποιεί το Βάπτισμα και Χρίσμα του Ορθοδόξου Χριστιανού.
Οι Μετανοούντες Ορθόδοξοι Χριστιανοί μετέχουν στον Θρήνο της Σταυρώσεως και στη Χαρά της Αναστάσεως του Χριστού, βιώνοντας τη Χαρμολύπη της Παναγίας, των Αγίων Αποστόλων και Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Έβλεπε ο αγιαζόμενος Νεκτάριος, όπως όλοι οι Άγιοι Απόστολοι, το βάθος της προσωπικής του αμαρτωλότητας, αισθανόμενος ο χειρότερος πάντων, αλλά και την άβυσσο της αμαρτωλότητας της Ανθρώπινης Φύσης να νικιέται με τη συντετριμμένη καρδία του, από την Άφεση αμαρτιών και την Αιώνια Ζωή που του χάριζε ο Χριστός.
Έβλεπε διαρκώς, μυστικά στην καρδία του, την αμαρτία και τα πάθη να νικούνται από τις Εντολές του Θεού, το σκοτάδι να νικιέται από το Φώς, την Κόλαση από τον Παράδεισο, τον διάβολο από τον Χριστό.
Βίωνε με αυτή την προσευχή της Μετάνοιας, την Εντολή του Χριστού στο «Πάτερ Ημών»,
«Ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν».
Αυτό δε μας διδάσκει όλους ο Χριστός στο «Πάτερ ημών»;
Αυτό δε μας ζητά στην παραβολή του Τελώνη και Φαρισαίου, δηλώνοντας με σαφήνεια ότι όποιος δεν νιώθει Τελώνης είναι Φαρισαίος;
Τη Μετάνοια δε δίδασκε ο Τίμιος Πρόδρομος;
Τη Μετάνοια δεν ζήτησε να ζουν και να διδάσκουν οι Άγιοι Απόστολοι, οι Επίσκοποι, οι Ιερείς, οι Διάκονοι, οι Μοναχοί και όλος ο Λαός της Εκκλησίας;
Τη Μετάνοια δεν ζητά η Εκκλησία στη Θεία Λειτουργία να ασκούμε καθημερινά, όταν μας ζητά με τα χείλη του Ιερέως:
«Τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς Ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καὶ μετανοίᾳ ἐκτελέσαι, παρὰ τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα»;
Αφού λάμβανε την Άφεση Αμαρτιών άφθονα από τη Μετάνοια, την Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία, από καρδίας συγχωρούσε τους εχθρούς και συκοφάντες του:
«Ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν».
Διότι κριτήριο της δικής μας Αφέσεως, που προσφέρεται από τον Χριστό και τα Μυστήρια της Εκκλησίας, είναι πρώτα η δική μας Μετάνοια και ύστερα η συγχώρεση των άλλων.
Δεν συγχωρούμαστε, εάν από καρδίας δεν συγχωρούμε.
Με τη Μετάνοια και τη Συγχωρητικότητα, γεμάτος από την Αιώνιο Ζωή και τη Δόξα του Θεού, δόξαζε τον Θεό μυστικά στην καρδία του, αλλά και με γραπτές προσευχές και ύμνους προς τον Τριαδικό Θεό και την Παναγία.
Άνοιξε με τη βιοτή και διδασκαλία του την πύλη της Βασιλείας των Ουρανών στη Γη, γι’ αυτό δίκαια ονομάζεται ο Άγιος του 20ου Αιώνα.
Έμενε άφθορος μετά την κοίμησή του, διότι πέρασε, ενώ ζούσε, με τη διαρκώς συντετριμμένη και δοξολογούσα Καρδία του το Άγιο Πνεύμα στο πρόσωπο και σε όλη την ανθρώπινη φύση του.
Η διάλυση του άφθορου σώματός του έγινε μετά από πολλά χρόνια, ύστερα από παράκληση του Αγίου στον Θεό.
Κάθε Χριστιανός και σύμπασα η Ορθόδοξη Εκκλησία υποκλίνεται και διδάσκεται από την ταπείνωση του Αγίου Νεκταρίου, που είναι ο Καρπός της όλης ζωής του.
Άγιε Νεκτάριε, δώρισε και σε μας τη Μετάνοια, όπως τη δώρισε σε σένα ο Χριστός!
Ανδρέας Χριστοφόρου
Πηγή: pothosmetanoias
paraklisi
Ο ενάρετος, ο Χριστοπλασμένος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως Καΐρου, ο Λειτουργός στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Καΐρου, βρέθηκε ξαφνικά συκοφαντημένος, κατηγορούμενος στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, με ανείπωτες κατηγορίες από ανθρώπους φθονερούς, ορεγόμενους τον Πατριαρχικό θρόνο.
Ξεφτιλισμένος και περιγελώμενος από όλους, έφτασε στην Αθήνα διωκόμενος, συνοδευόμενος από τις βαριές συκοφαντίες.
Κεραυνοβολημένος από τον ασταμάτητο καταιγισμό των κατηγοριών, κρυμμένος σε ένα φτωχικό δωμάτιο της Αθήνας, προσπαθούσε να ισορροπήσει, να συνέλθει, να αντιληφθεί τον λόγο που ο αγαπημένος Χριστός επέτρεψε αυτό τον πειρασμό.
Μέσα από τα καθημερινά δάκρυα και τα αναφιλητά της έμπονης προσευχής, δινόταν και αποκαλυπτόταν στον οδυρόμενο, αγιαζόμενο Νεκτάριο, ως απάντηση από τον Τριαδικό Θεό, το μεγαλύτερο Χάρισμα, το Μυστήριο της Μετανοίας, που δωρήθηκε στο ανθρώπινο γένος τη Μεγάλη Παρασκευή, από τη Σταυρική θυσία και Άκρα Ταπείνωση του Χριστού και άρχισε να βιώνεται από τους Αποστόλους, Αγίους και την Εκκλησία, μετά την Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στην Πεντηκοστή.
Το Μυστήριο της Μετανοίας δωρίζεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία και αποκαλύπτεται σε όσους είναι πρόθυμοι να θυσιάζουν έως θανάτου ό,τι «πολυτιμότερο» έχουν, τον εγωκεντρισμό τους.
Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι (Ματθ. 16:24).
Να προσεύχονται και να ζουν μυστικά, όπως ο Τελώνης αισθανόμενοι, ενώπιοι ενωπίω Θεώ, εξομολογούμενοι την αμαρτωλή ζωή και τα πάθη τους.
Μυστήριο σημαίνει παρουσία Πατρός, Υιού και Πνεύματος Αγίου, που ενεργοποιεί το Βάπτισμα και Χρίσμα του Ορθοδόξου Χριστιανού.
Οι Μετανοούντες Ορθόδοξοι Χριστιανοί μετέχουν στον Θρήνο της Σταυρώσεως και στη Χαρά της Αναστάσεως του Χριστού, βιώνοντας τη Χαρμολύπη της Παναγίας, των Αγίων Αποστόλων και Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Έβλεπε ο αγιαζόμενος Νεκτάριος, όπως όλοι οι Άγιοι Απόστολοι, το βάθος της προσωπικής του αμαρτωλότητας, αισθανόμενος ο χειρότερος πάντων, αλλά και την άβυσσο της αμαρτωλότητας της Ανθρώπινης Φύσης να νικιέται με τη συντετριμμένη καρδία του, από την Άφεση αμαρτιών και την Αιώνια Ζωή που του χάριζε ο Χριστός.
Έβλεπε διαρκώς, μυστικά στην καρδία του, την αμαρτία και τα πάθη να νικούνται από τις Εντολές του Θεού, το σκοτάδι να νικιέται από το Φώς, την Κόλαση από τον Παράδεισο, τον διάβολο από τον Χριστό.
Βίωνε με αυτή την προσευχή της Μετάνοιας, την Εντολή του Χριστού στο «Πάτερ Ημών»,
«Ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν».
Αυτό δε μας διδάσκει όλους ο Χριστός στο «Πάτερ ημών»;
Αυτό δε μας ζητά στην παραβολή του Τελώνη και Φαρισαίου, δηλώνοντας με σαφήνεια ότι όποιος δεν νιώθει Τελώνης είναι Φαρισαίος;
Τη Μετάνοια δε δίδασκε ο Τίμιος Πρόδρομος;
Τη Μετάνοια δεν ζήτησε να ζουν και να διδάσκουν οι Άγιοι Απόστολοι, οι Επίσκοποι, οι Ιερείς, οι Διάκονοι, οι Μοναχοί και όλος ο Λαός της Εκκλησίας;
Τη Μετάνοια δεν ζητά η Εκκλησία στη Θεία Λειτουργία να ασκούμε καθημερινά, όταν μας ζητά με τα χείλη του Ιερέως:
«Τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς Ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καὶ μετανοίᾳ ἐκτελέσαι, παρὰ τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα»;
Αφού λάμβανε την Άφεση Αμαρτιών άφθονα από τη Μετάνοια, την Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία, από καρδίας συγχωρούσε τους εχθρούς και συκοφάντες του:
«Ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν».
Διότι κριτήριο της δικής μας Αφέσεως, που προσφέρεται από τον Χριστό και τα Μυστήρια της Εκκλησίας, είναι πρώτα η δική μας Μετάνοια και ύστερα η συγχώρεση των άλλων.
Δεν συγχωρούμαστε, εάν από καρδίας δεν συγχωρούμε.
Με τη Μετάνοια και τη Συγχωρητικότητα, γεμάτος από την Αιώνιο Ζωή και τη Δόξα του Θεού, δόξαζε τον Θεό μυστικά στην καρδία του, αλλά και με γραπτές προσευχές και ύμνους προς τον Τριαδικό Θεό και την Παναγία.
Άνοιξε με τη βιοτή και διδασκαλία του την πύλη της Βασιλείας των Ουρανών στη Γη, γι’ αυτό δίκαια ονομάζεται ο Άγιος του 20ου Αιώνα.
Έμενε άφθορος μετά την κοίμησή του, διότι πέρασε, ενώ ζούσε, με τη διαρκώς συντετριμμένη και δοξολογούσα Καρδία του το Άγιο Πνεύμα στο πρόσωπο και σε όλη την ανθρώπινη φύση του.
Η διάλυση του άφθορου σώματός του έγινε μετά από πολλά χρόνια, ύστερα από παράκληση του Αγίου στον Θεό.
Κάθε Χριστιανός και σύμπασα η Ορθόδοξη Εκκλησία υποκλίνεται και διδάσκεται από την ταπείνωση του Αγίου Νεκταρίου, που είναι ο Καρπός της όλης ζωής του.
Άγιε Νεκτάριε, δώρισε και σε μας τη Μετάνοια, όπως τη δώρισε σε σένα ο Χριστός!
Ανδρέας Χριστοφόρου
Πηγή: pothosmetanoias
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καταιγιστικές οι εξελίξεις στην «Αγγελική»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
