Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Σαφώς και είναι ελαφρά «ειρωνικός» ο σημερινός μου τίτλος ο οποίος εδράζεται στην, και πηγάζει από, την ειλικρινή ευχή μου να ξυπνήσουμε, επιτέλους, ως Έθνος εγκαίρως και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος καθότι όπως πιστοποιεί η ιστορία μας από τον 4ο π.Χ. αιώνα μέχρι σήμερα μας διακρίνει η γνωστή τάση να παραπέμπουμε ανέμελα «ες αύριον τα σπουδαία…»
Επέλεξα τον τίτλο αυτόν επειδή ελπίζω καλόπιστα ότι ίσως θα κεντρίσει όχι μόνο τα στελέχη της σημερινής Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης αλλά μαζί τους όλους εμάς τους Έλληνες και τις Ελληνίδες αλλά χωρίς καμία πονηρή πρόθεση να προσβάλω πολιτικές και πρόσωπα!
«Χθες», δηλαδή τον περασμένο Μάρτιο, με lockdownκαι περιορισμούς στις πρόσωπο-με-πρόσωπο επαφές λόγω πανδημίας, οι έννοιες «τηλεκπαίδευση» και «τηλεργασία»σε ήρθαν δυναμικά και απρόσμενα στο προσκήνιο της καθημερινότητάς σε παγκόσμιο επίπεδο και σε ότι αφορά εμάς τους Έλληνες και τα δεδομένα της Ελληνικής κοινωνίας, στην Παιδεία και την Αγορά Εργασίας, μας κατέλαβαν κυριολεκτικά «εξαπίνης».
Οφείλω να υπογραμμίσω εμφαντικά ότι «τηλεκπαίδευση» και «τηλεργασία» αποτελούν 2 σημαντικές πραγματικότητες με τις οποίες είναι σε διεθνές επίπεδο εξοικειωμένος κάποιος περιορισμένος αριθμός μεταπτυχιακών φοιτητών που παρακολουθούν μαθήματα «εξ αποστάσεως» με τη χρήση του διαδικτύου και εργαζομένων που χρησιμοποιούν τα laptopsκαι το διαδίκτυο ως «εικονικό» τους γραφείο όπου και εάν βρεθούν.
«Τηλεκπαίδευση» και «τηλεργασία» απαιτούν μια νηφάλια επισκόπηση που δεν την έχουμε επί του παρόντος επειδή μας επιβλήθηκαν χωρίς καμιά διάκριση, εποχή covid-19, όχι μόνο αιφνιδιαστικά αλλά αλλοίωσαν εντόνως και επιθετικά την καθημερινότητά μας.
Βιώσαμε τεράστια λειτουργικά προβλήματα στα θέματα «τηλεκπαίδευσης» που πλήγωσαν τα παιδιά μας, μαθητές και φοιτητές, στη διάρκεια του εαρινού εξαμήνου του σχολικού/ακαδημαϊκού έτους 2019-2020 το οποίο διεθνώς αξιολογείται ως «χαμένο!»
Τη Δευτέρα 9 Νοεμβρίου μετά την επιβολή Εθνικού lockdown «τηλεκπαίδευση» και «τηλεργασία» έγιναν και πάλι πραγματικότητες στις οποίες οι Κυβερνώντες απαιτούν να προσαρμοστούμε.
Χαμογελώ, ως παλιός Πανεπιστημιακός δάσκαλος, ειλικρινά με κατανόηση η οποία κατηγορηματικά δηλώνω ότι δεν σχετίζεται με Κομματική συμπάθεια, με το πολιτικό ευχολόγιο του Υπουργείου Παιδείας ότι «όλα θα πάνε καλά» καθώς αποδείχθηκε προχτές, έστω εξαιτίας γενικότερων προβλημάτων του δικτύου σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ότι δυστυχώς ΔΕΝ ήμασταν, για μια ακόμη φορά, έτοιμοι για μεγάλης έκτασης «τηλεκπαίδευση».
Είναι αλήθεια ότι η Ανθρωπότητα οδηγείται στην πρακτική των «τήλε-» χάνοντας τη γοητεία της πρόσωπο-με-πρόσωπο επαφής συμμαθητών και δασκάλων, συμφοιτητών και καθηγητών στις σχολικές αίθουσες και τα Πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και το ίδιο συμβαίνει προφανώς και στους εργαζομένους στους κλασικούς χώρους εργασίας σε γραφεία.
Είναι επίσης αλήθεια ότι τα παιδιά μας έχουν εξοικειωθεί σε εντυπωσιακό βαθμό με το διαδίκτυο, τον κόσμο των κομπιούτερ, των laptop, των smart-phones και των κοινωνικών δικτύων, αλλά πολλοί από τους πιο ώριμους στην ηλικία έχουν μείνει αρκετά πίσω και μαζί τους, δυστυχώς, συγκαταλέγονται αμέτρητα στελέχη Κυβερνήσεων και Αντιπολιτεύσεων.
Φρονώ ότι πρέπει να υπερβούμε τα κάθε λογής εμπόδια και να προσαρμοστούμε στα δεδομένα και τις συνθήκες που μας δυσκολεύουν και ΔΕΝ μας αρέσουν αλλά αποτελούν τις νέες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ που μας έρχονται καλπάζοντας.
Μαθητές, φοιτητές, δάσκαλοι, καθηγητές, γονείς και στελέχη της Κυβέρνησης και των Κομμάτων καλό θα είναι να σταματήσουμε ευχολόγια και κατηγορητήρια και να πορευθούμε συλλογικά στο δρόμο που οδηγεί σε παραγωγικό μέλλον για μαθητές και φοιτητές μέσω της «τηλεκπαίδευσης».
Επιτρέψτε μου, όμως, να σταθώ προσεκτικά αναδεικνύοντας κάποιες σημαντικές καταστάσεις και σημεία που αφορούν στο θέμα της «τηλεργασίας» στο οποίο εμπλέκονται αμέτρητοι εργαζόμενοι.
Μέχρι στιγμής οι εμπειρίες του προστάγματος «εργασθείτε από το σπίτι σας» εξαιτίας του covid-19 που επέβαλαν όχι μόνο η Ελληνική αλλά σχεδόν όλες οι Κυβερνήσεις σε παγκόσμια κλίμακα έφεραν στο προσκήνιο κάποιες πραγματικότητες που απαιτούν περισσότερη διερεύνηση από όση μπορώ να κάνω στο σημερινό σύντομο άρθρο μου.
Δεν είναι λίγοι οι εργαζόμενοι που μπορούν να ολοκληρώσουν τα εργασιακά τους καθήκοντα με τη χρήση υπολογιστών και του διαδικτύου παραμένοντας στο σπίτι τους και αποφεύγοντας το γραφείο.
Δεν είναι λίγοι και εκείνοι οι οποίοι δήλωσαν ότι ο εγκλεισμός στο σπίτι αύξησε τις προστριβές και το ενδοοικογενειακό στρες και τους στέρησε την ανάγκη κοινωνικής επαφής που ανήκει στα θεμελιακά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ανθρώπινης φύσης μας.
Σε ότι αφορά τις επιχειρήσεις και τους εργοδότες, όπως προκύπτει μέχρι τώρα, όντας έγκλειστοι στο σπίτι οι περισσότεροι εργαζόμενοι ΑΥΞΗΣΑΝ την παραγωγικότητά τους σε εντυπωσιακά επίπεδα χωρίς βέβαια να μπορέσουν να απαιτήσουν αμοιβές υπερωριών…
Σε ότι αφορά επίσης τις επιχειρήσεις εφόσον η «τηλεργασία» καταστεί μία νέα πραγματικότητα για σημαντικούς αριθμούς εργαζομένων τότε οι ιδιοκτήτες μπορούν άνετα να μειώσουν τα μεγέθη των χώρων που απαιτούσε η συνολική παρουσία των εργαζομένων στα γραφεία τους.
Η μείωση των τετραγωνικών μέτρων που απαιτούσε η καθολική παρουσία εργαζομένων στα γραφεία των επιχειρήσεων φέρνει αναστάτωση στην αγορά ακινήτων καθώς η έλλειψη ζήτησης μειώνει τις τιμές ενοικίων ή και αγοράς χώρων.
Μειώθηκαν σημαντικά επίσης οι εισπράξεις επιχειρήσεων στάθμευσης αυτοκινήτων και παροχής μικρό-γευμάτων στις μεγάλες πόλεις όπως μειώθηκε εξαιτίας της μειωμένης κυκλοφορία οχημάτων και η ατμοσφαιρική ρύπανση...
«Ουδέν κακόν αμιγές καλού;»
Εφόσον ΔΕΝ μειωθούν οι θέσεις εργασίας και οι μισθοί εργαζομένων…
Οψόμεθα!..
grizosgatos
