2020-11-23 16:42:48
O γνωστός illustrator ζει πλέον στην Πάφο με τη γυναίκα του - και από εκεί συνεργάζεται με τα μεγαλύτερα brands του πλανήτη. Η υποστήριξή του στον Μπάιντεν και την Κάμαλα Χάρις από την αρχή της καμπάνιας τους φαίνεται μέσα από μια σειρά ψηφιακών μωσαϊκών που έχουν το χρώμα της νίκης.
«Εικονογράφος που ζει στην ηλιόλουστη πλευρά του πλανήτη». Με αυτή τη φράση περιγράφει τον εαυτό του στο site αλλά και τη σελίδα του στο Instagram. Τα έργα του είναι ιδιαίτερα. Φέρουν έντονα το δημιουργικό του στίγμα και εκπέμπουν ελπίδα και αισιοδοξία σαν τη φετινή προεκλογική καμπάνια των Δημοκρατικών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πολίτης του κόσμου, καθώς η παιδεία του τον έχει εφοδιάσει με τον γερμανικό τρόπο σκέψης αλλά και τη γαλλική φιλοσοφία ζωής, αντιλαμβάνεται την πολιτική ως μια πρακτική -ή ως αναγκαίο κακό- που είναι απαραίτητη για την εύρυθμη λειτουργία των σύγχρονων κοινωνιών
. Εχοντας γνώση των τεκταινόμενων στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, σχολιάζει τον απερχόμενο πρόεδρο και εκφράζει την αισιοδοξία του για το μέλλον: «Είναι μια περίπτωση που δεν θα έπρεπε καν να την κουβεντιάζουμε. Είναι τραγικό για μια υπερδύναμη να έχει στο τιμόνι έναν τέτοιο χαρακτήρα. Αυτός ο άνθρωπος τι εξυπηρετεί; Χρησιμοποίησε τους απελπισμένους λευκούς, αυτούς που έμειναν πίσω για διάφορους λόγους και περισσότερο με δική τους υπαιτιότητα. Πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν έχω καμία ετικέτα, κατά καιρούς στην Ελλάδα έχω ψηφίσει τα πάντα. Κάθε φορά ψάχνω τι είναι το πιο σωστό ή το λιγότερο λάθος. Μπορεί να δεις ανθρώπους με εξαιρετικές ικανότητες να αποτυγχάνουν και μέτριους ανθρώπους οι οποίοι τα καταφέρνουν γιατί είναι η στιγμή τους. Ο Μπάιντεν είναι νομίζω μια τέτοια περίπτωση.
Ενας μετριοπαθής πολιτικός που μπορεί να ενώσει τον λαό και να ηρεμήσει τα πράγματα. Ενα χαρισματικό άτομο θα μπορούσε να ρίξει λάδι στη φωτιά. Μπορεί να λέγαμε “τι υπέροχο άτομο”, αλλά να μην έφερνε αποτέλεσμα. Οι χαρισματικοί άνθρωποι δημιουργούν έχθρες, μια μερίδα του κόσμου δεν τους θέλει. Οι γεμάτοι ελαττώματα άνθρωποι είναι αυτοί που κάνουν το μεγαλύτερο -και το χειρότερο- κομμάτι του κόσμου να ταυτίζεται μαζί τους. Αυτό που συνέβη με τον Τραμπ ήταν τραγικό γιατί ερμήνευσε τον κόσμο με θεωρίες συνωμοσίας. Είμαστε λευκοί και ωραίοι με τα όπλα μας και ζηλεύουμε τους Μεξικανούς, τους Φιλιππινέζους και τους Κινέζους που ήρθαν και μας κατατρόπωσαν πιάνοντας δουλειά στη Σίλικον Βάλεϊ. Και ενώ αυτοί βγάζουν, στη χειρότερη περίπτωση, 200.000 δολάρια τον χρόνο, οι άλλοι βλέπουν να περνάει το λεωφορείο της Google και του πετάνε πέτρες γιατί δεν το φτάνουν. Σε αυτή την περίπτωση η δουλειά του πολιτικού είναι να τους μορφώσει, να τους κάνει να αλλάξουν το mindset. Ο Ομπάμα προσπάθησε να το κάνει. Παρότι δεν πιστεύω στον κρατισμό, αναγνωρίζω τη θεμελιώδη σημασία της δημόσιας εκπαίδευσης και κανένα κράτος δεν μπόρεσε ποτέ να προχωρήσει χωρίς αυτή».
Η σχέση του Χάρη Τσέβη με τις ΗΠΑ έχει διττό χαρακτήρα. Πρώτον -και βασικότερο- είναι η χώρα του μεγαλύτερου ποσοστού των πελατών του. Δευτερευόντως, έχει συγγενείς στην Αμερική, όπως πολλοί Ελληνες. «H Αμερική είναι ένα μωσαϊκό κι αυτή, σαν τη δουλειά μου. Είναι μια χώρα τεράστια και όμορφη που δεν σταματάει να σε τρομάζει, αλλά ταυτόχρονα να σε γοητεύει και να σε κάνει να την ερωτεύεσαι. Αυτή την περίοδο είναι σε παρακμή, όσο και αν την αγαπώ. Κι αυτό την κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Πάντα είναι ενδιαφέρουσα μια αυτοκρατορία σε παρακμή. Εξαιρετικά φαινόμενα συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα της ζωής της».
1. O Νίκος Γκάλης για φιλανθρωπική ενέργεια του ΟΠΑΠ 2. Tα ιστορικά ελληνικά γκολ στο Champions League για καμπάνια της Mastercard. Στην εικόνα, ο παίκτης του Ολυμπιακού Στέλιος Γιαννακόπουλος 3. Το Καπιτώλιο 4. Τζο Μπάιντεν 5. Κάμαλα Χάρις 6. O Μπαράκ Ομπάμα για το περιοδικό «Observer»
Θεωρίες συνωμοσίας για όλους
Αυτή η δεύτερη καραντίνα στην Ελλάδα μάς βρήκε σε σύγκρουση. Η κοινωνία εξακολουθεί να μοιάζει με μωσαϊκό, αλλά με τάσεις διάσπασης. «Αυτό που μου αρέσει στην πολιτική είναι το “better is good”. Είναι πολύ σημαντικό και το ένα βήμα μπροστά, ακόμα και αν δεν αγγίζει το τέλειο. Κι αυτό μπορεί να σε φτάσει πολύ μακριά, να φτιάξεις έναν “ενάρετο” αντί για φαύλο κύκλο. Για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει και σύμπνοια των κομμάτων, όπως στην πρώτη καραντίνα. Τώρα αναλωνόμαστε σε συζητήσεις για το αν θέλουμε ή όχι τις μάσκες αντί να κουβεντιάζουμε πώς να τις χρησιμοποιούμε σωστά. Eχουμε κάποια συγκεκριμένα εργαλεία ο καθένας στη διάθεσή του απέναντι στη φυσική απειλή του κορωνοϊού και αντί να τα χρησιμοποιούμε κάνουμε κριτική ο ένας στον άλλον για το ποιος έκανε συγκεντρώσεις. Μια κοινωνία που δεν θέλει να μονιάσει δεν μπορεί να πάει μπροστά. Ηγέτες που προκαλούν τον διχασμό είναι τραγικοί. Εκτός Ελλάδος, ο Τραμπ αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Ο Μπάιντεν ας ελπίσουμε ότι είναι άλλης λογικής».
Ο παραλληλισμός της Κάμαλα Χάρις με την Ντόρα Μπακογιάννη είναι για τον Χάρη Τσέβη κλασικός αλλά και εικονογραφημένος: «Εκανα σχέδιο της Κάμαλα Χάρις, η οποία μου θυμίζει ως έναν βαθμό την Ντόρα Μπακογιάννη. Αυτό που μου αρέσει και στις δύο είναι ότι έχουν χιούμορ. Δηλαδή, τι είναι αυτό το πράγμα στην πολιτική, ότι όλοι είναι εμπνευσμένοι και γι' αυτό κατσουφιασμένοι, μαχητές... Εντάξει, καλό είναι, αλλά σκάσε κι ένα χαμόγελο. Εχε και λίγο χιούμορ. Εκεί μου άρεσε και ο Ομπάμα, ο οποίος σε μια άλλη ζωή θα μπορούσε να γίνει ηθοποιός. Για Οσκαρ. Τόσο χαρισματικό άτομο είναι. Διάβασα τα βιβλία του και έτσι κόλλησα μαζί του. Είδα την πολιτική του σκέψη στο “Τολμώ να Ελπίζω” που έθιγε τόσα ζητήματα. Τον ρόλο που μπορεί να παίξει η θρησκεία σε μια ανταγωνιστική κοινωνία, ή τις κοινωνίες μαύρων τρίτης γενιάς».
Συζητώντας για τις διαδεδομένες θεωρίες συνωμοσίας -«για τον ιό ευθύνεται το 5G» ή «τον έστειλε ο Μπιλ Γκέιτς»- αναφέρει ότι αποτελούν φασιστικό φαινόμενο καθώς πρεσβεύουν το «δεν φταις εσύ, φταίει κάποιος άλλος». «Πάντα είναι εύκολο να φταίνε κάποιοι άλλοι. Οι οποίοι πρέπει να έχουν δύο ιδιότητες: να είναι σκοτεινοί και εσύ να μπορείς να πας και να χτυπήσεις έναν αδύναμο που τους εκπροσωπεί. Οι Τραμπικοί μιλούσαν για την ανισότητα και τελικά τι έκαναν; Εκαναν τους πλούσιους πλουσιότερους ενώ κυνηγούσαν τον φτωχό Ασιάτη. Το ίδιο και οι ναζί. Στοχοποιείται το εύκολο. Είναι τζάμπα μαγκιά αυτό. Το να προστατεύεις συμφέροντα ισχυρά στρεφόμενος εναντίον ενός αδύναμου είναι φασισμός».
1. Εργο από την έκθεση του Χάρη Τσέβη «Endless Summer» 2. Για την καμπάνια της ακτοπλοϊκής ido στην Κωνσταντινούπολη 3. Ο Χιου Λόρι για το αμερικανικό «TV Guide» 4. Πορτρέτο του Γιάννη Αντετοκούνμπο για το κατάστημα της Nike στο Σύνταγμα
Ψηφιακό μωσαϊκό και αρχαια Ελλάδα
Πελάτες του Χάρη είναι κάποιες από τις μεγαλύτερες εταιρείες του πλανήτη, μεταξύ των οποίων η Panasonic, η Unilever και η Airbus. «Εχω συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα brands - και τα έχω απομυθοποιήσει κιόλας. Εχοντας εργαστεί για αυτές τις εταιρείες-κολοσσούς μπορείς να εξηγήσεις το φαινόμενο Τραμπ. Υπάρχει αυτή η τάση, μόλις παρουσιαστεί ένα πρόβλημα να συγκεντρώνονται τόσο πολλά άτομα για να το λύσουν που αν το είχαν αφήσει σε έναν θα είχε λυθεί πολύ γρήγορα. Οταν κολλάνε κάπου, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι ένα meeting όπου ο καθένας κοιτάζει να διώξει την ευθύνη από πάνω του και να τη μεταθέσει στον άλλο».
Η ιδέα των εικονογραφήσεων σε στυλ μωσαϊκού είναι κάτι που τον γοήτευε από την εφηβεία του. «Τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής μου έχω κολλήσει με την εικονογράφηση, ως παράπλευρο χόμπι αρχικά, αφού σπούδασα γραφιστική και διαφήμιση. Ξεκίνησα δουλεύοντας ως γραφίστας σε εφημερίδες. Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 και στη δεκαετία του '90 δούλεψα στην “Απογευματινή” και σε περιοδικά σαν το “Ram”. Εγραφα για δέκα χρόνια άρθρα σχετικά με την Ιστορία της Πληροφορικής. Αυτή είναι η αγάπη μου». Οταν το 2009 το περιοδικό «Fortune» χρησιμοποίησε ένα από τα πορτρέτα του Στιβ Τζομπς, η δουλειά του έγινε viral. «Αυτό με βοήθησε να κάνω διεθνή καριέρα, κυρίως στην Αμερική. Για τους πελάτες μου κάνω εικονογράφηση για διαφήμιση κι εκδόσεις. Σκεφτόμουν πως θα μπορούσα να δουλέψω για μεγάλα brands από μακριά. Μπορείς να απολαμβάνεις τη ζωή σου στον ήλιο, στην Ελλάδα ή την Κύπρο, καθώς για τους πελάτες πρέπει να κάνεις κάτι αυτοτελές και πολύ συγκεκριμένο χωρίς χρονική δέσμευση. Χρειάζεται να το συλλάβεις, να το ολοκληρώσεις και να το στείλεις. Εχω μπροστά μια σειρά εικονογραφήσεις για το Head & Shoulders που θα βγουν στο Μουντιάλ. Κάποια έχουν ήδη βγει στους Ολυμπιακούς».
Περιγράφει την επαγγελματική του ιδιότητα με τον όρο «visual designer» και τον εαυτό του ως ένα άτομο «…living on the sunny side of the planet». Με αυτή τη φράση εκδηλώνεται και η αγάπη που τρέφει για την Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο, όπου ζει μόνιμα πλέον: «Είμαι αθεράπευτα Ελληνας και μου αρέσει η χώρα μας με όλα της τα καλά και τα κακά. Είμαστε ένα περίεργο ζιζάνιο που δύσκολα πεθαίνει και έχει την ικανότητα να ανθίζει σε διάφορα περιβάλλοντα. Αυτό που μου αρέσει στην Κύπρο είναι ότι είμαστε στο σύνορο, ακρίτες και τόσο φιλοπρόοδοι. Ασπάζομαι αυτή τη νοοτροπία. Οσο για την ιδέα του μωσαϊκού είναι αρχαία. Είναι απλή. Εκφράζει το αξίωμα της ψυχολογίας της που λέει ότι “το σύνολο είναι πάντα ανώτερο της απλής απαρίθμησης των μερών”». anatakti
«Εικονογράφος που ζει στην ηλιόλουστη πλευρά του πλανήτη». Με αυτή τη φράση περιγράφει τον εαυτό του στο site αλλά και τη σελίδα του στο Instagram. Τα έργα του είναι ιδιαίτερα. Φέρουν έντονα το δημιουργικό του στίγμα και εκπέμπουν ελπίδα και αισιοδοξία σαν τη φετινή προεκλογική καμπάνια των Δημοκρατικών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πολίτης του κόσμου, καθώς η παιδεία του τον έχει εφοδιάσει με τον γερμανικό τρόπο σκέψης αλλά και τη γαλλική φιλοσοφία ζωής, αντιλαμβάνεται την πολιτική ως μια πρακτική -ή ως αναγκαίο κακό- που είναι απαραίτητη για την εύρυθμη λειτουργία των σύγχρονων κοινωνιών
Ενας μετριοπαθής πολιτικός που μπορεί να ενώσει τον λαό και να ηρεμήσει τα πράγματα. Ενα χαρισματικό άτομο θα μπορούσε να ρίξει λάδι στη φωτιά. Μπορεί να λέγαμε “τι υπέροχο άτομο”, αλλά να μην έφερνε αποτέλεσμα. Οι χαρισματικοί άνθρωποι δημιουργούν έχθρες, μια μερίδα του κόσμου δεν τους θέλει. Οι γεμάτοι ελαττώματα άνθρωποι είναι αυτοί που κάνουν το μεγαλύτερο -και το χειρότερο- κομμάτι του κόσμου να ταυτίζεται μαζί τους. Αυτό που συνέβη με τον Τραμπ ήταν τραγικό γιατί ερμήνευσε τον κόσμο με θεωρίες συνωμοσίας. Είμαστε λευκοί και ωραίοι με τα όπλα μας και ζηλεύουμε τους Μεξικανούς, τους Φιλιππινέζους και τους Κινέζους που ήρθαν και μας κατατρόπωσαν πιάνοντας δουλειά στη Σίλικον Βάλεϊ. Και ενώ αυτοί βγάζουν, στη χειρότερη περίπτωση, 200.000 δολάρια τον χρόνο, οι άλλοι βλέπουν να περνάει το λεωφορείο της Google και του πετάνε πέτρες γιατί δεν το φτάνουν. Σε αυτή την περίπτωση η δουλειά του πολιτικού είναι να τους μορφώσει, να τους κάνει να αλλάξουν το mindset. Ο Ομπάμα προσπάθησε να το κάνει. Παρότι δεν πιστεύω στον κρατισμό, αναγνωρίζω τη θεμελιώδη σημασία της δημόσιας εκπαίδευσης και κανένα κράτος δεν μπόρεσε ποτέ να προχωρήσει χωρίς αυτή».
Η σχέση του Χάρη Τσέβη με τις ΗΠΑ έχει διττό χαρακτήρα. Πρώτον -και βασικότερο- είναι η χώρα του μεγαλύτερου ποσοστού των πελατών του. Δευτερευόντως, έχει συγγενείς στην Αμερική, όπως πολλοί Ελληνες. «H Αμερική είναι ένα μωσαϊκό κι αυτή, σαν τη δουλειά μου. Είναι μια χώρα τεράστια και όμορφη που δεν σταματάει να σε τρομάζει, αλλά ταυτόχρονα να σε γοητεύει και να σε κάνει να την ερωτεύεσαι. Αυτή την περίοδο είναι σε παρακμή, όσο και αν την αγαπώ. Κι αυτό την κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Πάντα είναι ενδιαφέρουσα μια αυτοκρατορία σε παρακμή. Εξαιρετικά φαινόμενα συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα της ζωής της».
1. O Νίκος Γκάλης για φιλανθρωπική ενέργεια του ΟΠΑΠ 2. Tα ιστορικά ελληνικά γκολ στο Champions League για καμπάνια της Mastercard. Στην εικόνα, ο παίκτης του Ολυμπιακού Στέλιος Γιαννακόπουλος 3. Το Καπιτώλιο 4. Τζο Μπάιντεν 5. Κάμαλα Χάρις 6. O Μπαράκ Ομπάμα για το περιοδικό «Observer»
Θεωρίες συνωμοσίας για όλους
Αυτή η δεύτερη καραντίνα στην Ελλάδα μάς βρήκε σε σύγκρουση. Η κοινωνία εξακολουθεί να μοιάζει με μωσαϊκό, αλλά με τάσεις διάσπασης. «Αυτό που μου αρέσει στην πολιτική είναι το “better is good”. Είναι πολύ σημαντικό και το ένα βήμα μπροστά, ακόμα και αν δεν αγγίζει το τέλειο. Κι αυτό μπορεί να σε φτάσει πολύ μακριά, να φτιάξεις έναν “ενάρετο” αντί για φαύλο κύκλο. Για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει και σύμπνοια των κομμάτων, όπως στην πρώτη καραντίνα. Τώρα αναλωνόμαστε σε συζητήσεις για το αν θέλουμε ή όχι τις μάσκες αντί να κουβεντιάζουμε πώς να τις χρησιμοποιούμε σωστά. Eχουμε κάποια συγκεκριμένα εργαλεία ο καθένας στη διάθεσή του απέναντι στη φυσική απειλή του κορωνοϊού και αντί να τα χρησιμοποιούμε κάνουμε κριτική ο ένας στον άλλον για το ποιος έκανε συγκεντρώσεις. Μια κοινωνία που δεν θέλει να μονιάσει δεν μπορεί να πάει μπροστά. Ηγέτες που προκαλούν τον διχασμό είναι τραγικοί. Εκτός Ελλάδος, ο Τραμπ αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Ο Μπάιντεν ας ελπίσουμε ότι είναι άλλης λογικής».
Ο παραλληλισμός της Κάμαλα Χάρις με την Ντόρα Μπακογιάννη είναι για τον Χάρη Τσέβη κλασικός αλλά και εικονογραφημένος: «Εκανα σχέδιο της Κάμαλα Χάρις, η οποία μου θυμίζει ως έναν βαθμό την Ντόρα Μπακογιάννη. Αυτό που μου αρέσει και στις δύο είναι ότι έχουν χιούμορ. Δηλαδή, τι είναι αυτό το πράγμα στην πολιτική, ότι όλοι είναι εμπνευσμένοι και γι' αυτό κατσουφιασμένοι, μαχητές... Εντάξει, καλό είναι, αλλά σκάσε κι ένα χαμόγελο. Εχε και λίγο χιούμορ. Εκεί μου άρεσε και ο Ομπάμα, ο οποίος σε μια άλλη ζωή θα μπορούσε να γίνει ηθοποιός. Για Οσκαρ. Τόσο χαρισματικό άτομο είναι. Διάβασα τα βιβλία του και έτσι κόλλησα μαζί του. Είδα την πολιτική του σκέψη στο “Τολμώ να Ελπίζω” που έθιγε τόσα ζητήματα. Τον ρόλο που μπορεί να παίξει η θρησκεία σε μια ανταγωνιστική κοινωνία, ή τις κοινωνίες μαύρων τρίτης γενιάς».
Συζητώντας για τις διαδεδομένες θεωρίες συνωμοσίας -«για τον ιό ευθύνεται το 5G» ή «τον έστειλε ο Μπιλ Γκέιτς»- αναφέρει ότι αποτελούν φασιστικό φαινόμενο καθώς πρεσβεύουν το «δεν φταις εσύ, φταίει κάποιος άλλος». «Πάντα είναι εύκολο να φταίνε κάποιοι άλλοι. Οι οποίοι πρέπει να έχουν δύο ιδιότητες: να είναι σκοτεινοί και εσύ να μπορείς να πας και να χτυπήσεις έναν αδύναμο που τους εκπροσωπεί. Οι Τραμπικοί μιλούσαν για την ανισότητα και τελικά τι έκαναν; Εκαναν τους πλούσιους πλουσιότερους ενώ κυνηγούσαν τον φτωχό Ασιάτη. Το ίδιο και οι ναζί. Στοχοποιείται το εύκολο. Είναι τζάμπα μαγκιά αυτό. Το να προστατεύεις συμφέροντα ισχυρά στρεφόμενος εναντίον ενός αδύναμου είναι φασισμός».
1. Εργο από την έκθεση του Χάρη Τσέβη «Endless Summer» 2. Για την καμπάνια της ακτοπλοϊκής ido στην Κωνσταντινούπολη 3. Ο Χιου Λόρι για το αμερικανικό «TV Guide» 4. Πορτρέτο του Γιάννη Αντετοκούνμπο για το κατάστημα της Nike στο Σύνταγμα
Ψηφιακό μωσαϊκό και αρχαια Ελλάδα
Πελάτες του Χάρη είναι κάποιες από τις μεγαλύτερες εταιρείες του πλανήτη, μεταξύ των οποίων η Panasonic, η Unilever και η Airbus. «Εχω συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα brands - και τα έχω απομυθοποιήσει κιόλας. Εχοντας εργαστεί για αυτές τις εταιρείες-κολοσσούς μπορείς να εξηγήσεις το φαινόμενο Τραμπ. Υπάρχει αυτή η τάση, μόλις παρουσιαστεί ένα πρόβλημα να συγκεντρώνονται τόσο πολλά άτομα για να το λύσουν που αν το είχαν αφήσει σε έναν θα είχε λυθεί πολύ γρήγορα. Οταν κολλάνε κάπου, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι ένα meeting όπου ο καθένας κοιτάζει να διώξει την ευθύνη από πάνω του και να τη μεταθέσει στον άλλο».
Η ιδέα των εικονογραφήσεων σε στυλ μωσαϊκού είναι κάτι που τον γοήτευε από την εφηβεία του. «Τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής μου έχω κολλήσει με την εικονογράφηση, ως παράπλευρο χόμπι αρχικά, αφού σπούδασα γραφιστική και διαφήμιση. Ξεκίνησα δουλεύοντας ως γραφίστας σε εφημερίδες. Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 και στη δεκαετία του '90 δούλεψα στην “Απογευματινή” και σε περιοδικά σαν το “Ram”. Εγραφα για δέκα χρόνια άρθρα σχετικά με την Ιστορία της Πληροφορικής. Αυτή είναι η αγάπη μου». Οταν το 2009 το περιοδικό «Fortune» χρησιμοποίησε ένα από τα πορτρέτα του Στιβ Τζομπς, η δουλειά του έγινε viral. «Αυτό με βοήθησε να κάνω διεθνή καριέρα, κυρίως στην Αμερική. Για τους πελάτες μου κάνω εικονογράφηση για διαφήμιση κι εκδόσεις. Σκεφτόμουν πως θα μπορούσα να δουλέψω για μεγάλα brands από μακριά. Μπορείς να απολαμβάνεις τη ζωή σου στον ήλιο, στην Ελλάδα ή την Κύπρο, καθώς για τους πελάτες πρέπει να κάνεις κάτι αυτοτελές και πολύ συγκεκριμένο χωρίς χρονική δέσμευση. Χρειάζεται να το συλλάβεις, να το ολοκληρώσεις και να το στείλεις. Εχω μπροστά μια σειρά εικονογραφήσεις για το Head & Shoulders που θα βγουν στο Μουντιάλ. Κάποια έχουν ήδη βγει στους Ολυμπιακούς».
Περιγράφει την επαγγελματική του ιδιότητα με τον όρο «visual designer» και τον εαυτό του ως ένα άτομο «…living on the sunny side of the planet». Με αυτή τη φράση εκδηλώνεται και η αγάπη που τρέφει για την Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο, όπου ζει μόνιμα πλέον: «Είμαι αθεράπευτα Ελληνας και μου αρέσει η χώρα μας με όλα της τα καλά και τα κακά. Είμαστε ένα περίεργο ζιζάνιο που δύσκολα πεθαίνει και έχει την ικανότητα να ανθίζει σε διάφορα περιβάλλοντα. Αυτό που μου αρέσει στην Κύπρο είναι ότι είμαστε στο σύνορο, ακρίτες και τόσο φιλοπρόοδοι. Ασπάζομαι αυτή τη νοοτροπία. Οσο για την ιδέα του μωσαϊκού είναι αρχαία. Είναι απλή. Εκφράζει το αξίωμα της ψυχολογίας της που λέει ότι “το σύνολο είναι πάντα ανώτερο της απλής απαρίθμησης των μερών”». anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τεστ covid σε όλο το προσωπικό της ΕΡΤ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
