2020-11-29 01:13:06
Ο ιδιωτικός ερευνητής εξηγεί πως «παγίδευσα τα τηλέφωνά του για να φτάσω στην άκρη του νήματος και να εξιχνιάσω την υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο» Έκανε κρύο εκείνο το βράδυ του 1986. Ο Δεκέμβρης είχε μπει για τα καλά, η Αθήνα είχε στολιστεί και ο κόσμος ήταν λίγος αφού ή ώρα ήταν περασμένη, κάτι που εξυπηρετούσε τον Κώστα Σπύρου. Ο 49χρονος τότε ιδιωτικός ερευνητής είχε ήδη τρεις περίπου μήνες που παρακολουθούσε έναν δικηγόρο, τον Χρήστο Παπαδόπουλο. Ο αδερφός του εφοπλιστή Χαράλαμπου Τυπάλδου και η οικογένειά του τον είχε προσλάβει, όταν ανοίχτηκε η διαθήκη του αποθανόντος από καρδιά σύμφωνα με την νεκροψία. Οι 135 κληρονόμοι-οι περισσότεροι άγνωστοι στην οικογένεια- προκάλεσαν ποικίλα ερωτηματικά και έτσι κλήθηκε ο Σπύρου να αναλάβει την υπόθεση. «Επί έξι μήνες παρακολουθούσα τον Παπαδόπουλο και τον Πλατανιώτη νυχθημερόν, εγώ και οι συνεργάτες μου. Τον είχα από κοντά αναζητώντας την λύση στο μυστήριο της υπόθεσης του Τυπάλδου» λέει ο 83χρονος σήμερα ιδιωτικός ερευνητής
. Ο Σπύρου δεν έμεινε μόνο στην παρακολούθηση. Κατάφερε να παγιδέψει τα τηλέφωνα του Παπαδόπουλου στο γραφείο του στην Πανεπιστημίου. «Αυτές οι συνομιλίες αποδείχτηκαν πολύτιμες. Σταδιακά μάθιανα όλο και πιο πολλά για την δράση της εταιρίας δολοφόνων και άρχισα να ψάχνω τις αποδείξεις για να αποτανθώ στις αρμόδιες αρχές». Δεν άργησε να τις βρει αφού κάποιοι μίλαγαν πολύ και έτσι οδηγήθηκε στην συγκλονιστική ανακάλυψη του πτώματος της Ευφροσύνης Φραγκουλάκη.
«Την είχαν θάψει κάτω από ένα μεγάλο πεύκο στο 35ο χιλόμετρο της λεωφόρου που οδηγεί από το Κορωπί στην Ανάβυσσο» λέει ο Κώστας Σπύρου. «Από πάνω είχαν βάλει το πτώμα ενός σκύλου και είχαν διαλέξει μάλιστα ένα δένδρο με πυκνό φύλλωμα το οποίο δεν διαπερνούσαν σχεδόν, οι σταγόνες της βροχής». Μόλις τέλειωσαν το μακάβριο έργο τους, οι δράστες είχαν όρεξη για φαγητό όπως θυμάται ο ιδιωτικός ερευνητής που ασχολήθηκε επισταμένα με αυτό που έμεινε στην ιστορία ως η φρίκη του αιώνα.
«Παρότι είχαν φάει πριν το έγκλημα, μετά από την ταφή της Φραγκουλάκη πήγαν σε ταβέρνα και παρήγγειλαν ένα μεγάλο ψάρι. Όλη η παρέα ήταν σε καλή διάθεση γιατί η υπόθεση είχε πάει καλά και κανείς δεν αντιλήφθηκε τίποτε» τονίζει ο Κώστας Σπύρου. Ήταν αυτός που οδήγησε τελικά τις αρχές στον τάφο της άτυχης γυναίκας ενημερώνοντας τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Αντώνη Δροσογιάννη. «Δεν με κατάλαβε ποτέ ο Παπαδόπουλος και όταν οι αρχές συνέλαβαν αυτόν και τους υπόλοιπους κατέθεσα στοιχεία και κασέτες που βοήθησαν πολύ την δικαιοσύνη».
Στην δίκη της συμμορίας «υπήρχε ένταση όταν κατέθεσα, ειδικά ανάμεσα σε μένα καιμ τον Παπαδόπουλο που ήθελε να κάνει τα πάντα για να γλιτώσει. Αυτός που έθαψε την Φραγκουλάκη μαζί με τους άλλους έλεγε ότι δεν την γνώριζε καν, ενώ πολλές φορές εκτυλίχθηκαν συγκλονιστικές στιγμές».
Τον ρωτάω τι θυμάται πιο πολύ από αυτή την απίστευτη ιστορία φρίκης μετά από τόσα χρόνια και η απάντησή του είναι η αναμενόμενη: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο μεγάλη ήταν αυτή η υπόθεση και πόσο συγκλονίστηκε η ελληνική κονωνία από τις αποκαλύψεις για την δράση της». Μια δράση που ξεκίνησε από την δίψα μιας συμμορίας για εύκολο χρήμα με στόχο κυρίως μοναχικούς και πλούσιους ανθρώπους. Το τελευταίο θύμα τους ήταν ο 83χρονος εφοπλιστής Χαράλαμπος Τυπάλδος, όμως η απληστία τους αποδείχθηκε ένα μοιραίο λάθος, αφού οι 135 κληρονόμοι δεν ήταν απλά ένας μεγάλος αριθμός. Το 90% εξ αυτών δεν είχαν καμία σχέση με τον άτυχο ηλικιωμένο που έσβησε μέσα στο γραφείο του δολοφονημένος με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ότι τον πρόδωσε η επί χρόνια ταλαιπωρημένη καρδιά του. Το θρίλερ της αποκάλυψης για την εταιρία δολοφόνων μόλις άρχιζε με βασικό πρωταγωνιστή έναν άπληστο άσημο δικηγόρο με διαβολικό μυαλό.
Η αρχή της φρίκης
Χαμογελούσε επειδή το σχέδιο με το τρίτο θύμα κυλούσε χωρίς αναποδιές και σε λίγο θα τέλειωναν όλα αν η ανιψιά της άτυχης γυναίκας δεν υπέπιπτε σε κάποιο λάθος. Ο Παπαδόπουλος δεν ήθελε λάθη στην «δουλειά». Η Ευφροσύνη Φραγκουλάκη πέρασε αυτό το λεπτό νήμα, μεταξύ ζωής και θανάτου ένα βράδυ, όταν το πέπλο της νύχτας απλώθηκε πάνω από την Αθήνα.
Η πέτρα που κρατούσε η ανιψιά της Γεωργία Παπανικολάου διέλυσε το κεφάλι της 70χρονης θείας της μετά από δυο απανωτά χτυπήματα και η δολοφόνος της έμεινε να κοιτάει το ματωμένο απομεινάρι της πράξης της. Αυτό ήταν ένα μόνο έγκλημα για την «εταιρία δολοφόνων» η δράση της οποίας συγκλόνισε την χώρα όταν ξεκίνησαν τα αποκαλυπτήρια γύρω από την πολυσχιδή δράση της. Την Μεγάλη Τετάρτη του 1987, το πανελλήνιο γνωρίζει τον Χρήστο Παπαδόπουλο που πέθανε προ ημερών σε ηλικία 82 ετών, τον «δικηγόρος του διαβόλου». Από κοντά ακολουθούν ο έμπορος Νίκο Πέππα, ο Βασίλης Πλατανιώτης που εμφανιζόταν ως υποψήφιος γαμπρός στις άτυχες γυναίκες που έβαζε στο μάτι η συμμορία, ο Γιώργος Ξανθόπουλος που κράταγε τσίλιες, ο Γιάννης Πάμπρης και καμιά εικοσαριά άλλοι. Ο τελευταίος κέρδισε τον τίτλο του «νεκροθάφτη» από τα ΜΜΕ της εποχής, που βρέθηκαν μπροστά σε μια πρωτόγνωρη υπόθεση συμμορίας, η δράση της οποίας χαρακτηρίσθηκε ως η «φρίκη του αιώνα».
Διψασμένοι για εύκολο χρήμα
Η σύλληψη των μελών της και τα όσα αποκαλύπτονται σοκάρουν μια Ελληνική κοινωνία που έρχεται αντιμέτωπη με μια «αγέλη λύκων», οι οποίοι πεινούσαν όχι για αίμα αλλά για χρήμα. Το αίμα ήταν απλά το μέσον. Τελευταίο θύμα στην λίστα της φρίκης είναι ο άτυχος Χαράλαμπος Τυπάλδος που «πεθαίνει» σε ηλικία 84 ετών αφήνοντας πίσω του μια διαθήκη που προκαλεί πολλά και ποικίλα ερωτηματικά στον αδερφό του και την οικογένειά του. Ούτε λίγο, ούτε πολύ στην διαθήκη του Τυπάλδου εμφανίζονται οι 135 κληρονόμοι ανάμεσα τους και ο Νίκος Πέππας τον οποίο ο Τυπάλδος γνώριζε ελάχιστα. Ο ιδιωτικός ερευνητής Κώστας Σπύρου αρχίζει να ερευνά εξονυχιστικά την υπόθεση και τα άγνωστα πρόσωπα της διαθήκης. Οι πολύμηνες έρευνες του και τα στοιχεία που βρήκε συνέβαλλαν τα μέγιστα στην αποκάλυψη της διαβόητης αγέλης και των εγκλημάτων της. Καθώς μετά τις συλλήψειςβγαίνουν καθημερινά στο φως νέα στοιχεία γίνεται γνωστό ότι ο Χαράλαμπος Τυπάλδος ήταν το τελευταίο θύμα ενώ η 65χρονη Λάουρα Πάντου το πρώτο.
Βρέθηκε νεκρή μέσα σε ένα αλσύλλιο στο Κολωνάκι, όπου κατοικούσε μόνιμα αλλά ο θάνατος της αποδόθηκε σε τροχαίο ατύχημα. Σειρά είχε κατόπιν η Έλλη Βεριοπούλου, θεία της Πάντου η οποία στην διαθήκη της άφηνε κληρονόμους 46 γυναίκες, ανάμεσα τους και τις δύο κόρες του Χρήστου Παπαδόπουλου. Μάλιστα συγκεκριμένος όρος στην περίεργη διαθήκη ανέφερε ρητά ότι σε περίπτωση θανάτου της ανιψιάς της Λάουρας Πάντου, οι κόρες του Παπαδόπουλου θα είχαν την κυριότητα της περιουσίας της! Το απίστευτο είναι ότι οι δυο μάρτυρες που υπέγραψαν την διαθήκη Βεριοπούλου, εμφανίστηκαν ξανά ως μάρτυρες στην σύνταξη της διαθήκης του Τυπάλδου! Μετά την Βεριοπούλου ήρθε η σειρά της Φραγκουλάκη, στην οποία ο αρχηγός «πλάσαρε» τον Βασίλη Πλατανιώτη ως υποψήφιο γαμπρό, ξέροντας ότι ήταν τρεις φορές χήρα. Η δολοφονία της έγινε από το χέρι της ανηψιάς της, η οποία βιαζόταν να την κληρονομήσει ενώ τομν μακάβριο κατάλογο συμπλήρωσαν η Ευθυμία Πρωτονοτάριου, ο Άγγελος Καλαφάτης, ο Σταμάτης Μπρουζάκης και μια 75χρονη ξαδέρφη της Βεριοπούλου.
Ο πέλεκυς και η αυτοχειρία
Στην δίκη που ακολούθησε ο λύκος-αρχηγός της αγέλης Χρήστος Παπαδόπουλος ήταν λαλίστατος στους δημοσιογράφους και ενίοτε χαμογελαστός! Φράσεις όπως «η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ταμπού» και «αν υπήρχαν εκατό εταιρίες δολοφόνων η ζωή μας θα ήταν καλύτερη» σοκάρουν δημοσιογράφους και δικαστές. Μέχρι την περίπτωση του Χαράλαμπου Τυπάλδου η συμμορία δεν είχε κινήσει υποψίες, ο εφοπλιστής όμως ήταν η αρχή του τέλους τους, αφού δεν κράτησαν καν τα προσχήματα. Ήταν με διαφορά ο καλύτερος υποψήφιος, ο πιο πλούσιος από τα μέχρι τότε θύματα τους και η απληστία του Παπαδόπουλου αλλά και των άλλων απέβη μοιραία, με την διαθήκη που «έφτιαξαν». Τα αδιάσειστα στοιχεία για την δράση τους και οι λεπτομέρειες που αποκαλύπτονται κατά την διάρκεια της δίκης αφήνουν το πανελλήνιο με το στόμα ανοιχτό, όπως συνέβη κατά την διάρκεια της απολογίας του Παπαδόπουλου.
«Ήμουν εγκέφαλος-ανεγκέφαλος. Τότε είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να τα κάνουμε όλα αυτά. Φτάσαμε σε ακραίες καταστάσεις. Όμως, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο. Από μικρό παιδί είχα αριστερή συνείδηση. Σε καμία διαθήκη δεν υπήρχαν λιγότεροι από πενήντα κληρονόμοι, συνήθως ήταν από 70-100, ενώ στην υπόθεση του Τυπάλδου παρακαλώ, ήταν 156. Δηλαδή, εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό από την πείνα του. Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός 85χρονου ή 90χρονου». Ο πέλεκυς της δικαιοσύνης έπεσε βαρύς πάνω σε όλους, αλλά ειδικά στον «δικηγόρο του διαβόλου» που καταδικάστηκε οχτώ φορές σε θάνατο και 25 χρόνια κάθειρξη. Το 2008 εκμεταλλευόμενος τον νόμο αποφυλακίσθηκε και επέστρεψε για λίγο μόνο σε μια υποτιθέμενη κανονικότητα, ανοίγοντας λογιστικό γραφείο. Τρία χρόνια μετά θυμήθηκε πάλι την παλιά του τέχνη και απήγαγε μια πλούσια κοσμική Αθήνα την οποία κρατούσε σε μια κατοικία στο χωριό Συκιά, στο Ξυλόκαστρο για εβδομάδες. Μια καθαρίστρια που αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά ενημέρωσε τις αρχές και ο Χρήστος Παπαδόπουλος συνελήφθη ξανά, πριν ολοκληρώσει το μακάβριο έργο του.
Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα μέλη, η Γεωργία Παπανικολάου κυκλοφορεί ανάμεσα μας αφού εξέτισε τα 2\3 της ποινής της, ο Βασίλης Πλατανιώτης πέθανε μέσα στην φυλακή ενώ ο Ιωάννης Παμπρής αποφυλακίσθηκε και πέθανε από φυσικά αίτια, λίγους μήνες μετά. Ο «τσιλιαδόρος» της εταιρίας δολοφόνων Γιώργος Ξανθόπουλος που εξέτιε ποινή 12ετούς κάθειρξης-την μικρότερη από όλους τους υπόλοιπους-δεν περίμενε να την τελειώσει. Επέλεξε να δώσει ο ίδιος τέλος στην ζωή του μέσα στην φυλακή, στοιχειωμένος προφανώς από τις τύψεις και τις ερινύες που δεν τον άφησαν ποτέ να ησυχάσει.
anatakti
«Την είχαν θάψει κάτω από ένα μεγάλο πεύκο στο 35ο χιλόμετρο της λεωφόρου που οδηγεί από το Κορωπί στην Ανάβυσσο» λέει ο Κώστας Σπύρου. «Από πάνω είχαν βάλει το πτώμα ενός σκύλου και είχαν διαλέξει μάλιστα ένα δένδρο με πυκνό φύλλωμα το οποίο δεν διαπερνούσαν σχεδόν, οι σταγόνες της βροχής». Μόλις τέλειωσαν το μακάβριο έργο τους, οι δράστες είχαν όρεξη για φαγητό όπως θυμάται ο ιδιωτικός ερευνητής που ασχολήθηκε επισταμένα με αυτό που έμεινε στην ιστορία ως η φρίκη του αιώνα.
«Παρότι είχαν φάει πριν το έγκλημα, μετά από την ταφή της Φραγκουλάκη πήγαν σε ταβέρνα και παρήγγειλαν ένα μεγάλο ψάρι. Όλη η παρέα ήταν σε καλή διάθεση γιατί η υπόθεση είχε πάει καλά και κανείς δεν αντιλήφθηκε τίποτε» τονίζει ο Κώστας Σπύρου. Ήταν αυτός που οδήγησε τελικά τις αρχές στον τάφο της άτυχης γυναίκας ενημερώνοντας τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Αντώνη Δροσογιάννη. «Δεν με κατάλαβε ποτέ ο Παπαδόπουλος και όταν οι αρχές συνέλαβαν αυτόν και τους υπόλοιπους κατέθεσα στοιχεία και κασέτες που βοήθησαν πολύ την δικαιοσύνη».
Στην δίκη της συμμορίας «υπήρχε ένταση όταν κατέθεσα, ειδικά ανάμεσα σε μένα καιμ τον Παπαδόπουλο που ήθελε να κάνει τα πάντα για να γλιτώσει. Αυτός που έθαψε την Φραγκουλάκη μαζί με τους άλλους έλεγε ότι δεν την γνώριζε καν, ενώ πολλές φορές εκτυλίχθηκαν συγκλονιστικές στιγμές».
Τον ρωτάω τι θυμάται πιο πολύ από αυτή την απίστευτη ιστορία φρίκης μετά από τόσα χρόνια και η απάντησή του είναι η αναμενόμενη: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο μεγάλη ήταν αυτή η υπόθεση και πόσο συγκλονίστηκε η ελληνική κονωνία από τις αποκαλύψεις για την δράση της». Μια δράση που ξεκίνησε από την δίψα μιας συμμορίας για εύκολο χρήμα με στόχο κυρίως μοναχικούς και πλούσιους ανθρώπους. Το τελευταίο θύμα τους ήταν ο 83χρονος εφοπλιστής Χαράλαμπος Τυπάλδος, όμως η απληστία τους αποδείχθηκε ένα μοιραίο λάθος, αφού οι 135 κληρονόμοι δεν ήταν απλά ένας μεγάλος αριθμός. Το 90% εξ αυτών δεν είχαν καμία σχέση με τον άτυχο ηλικιωμένο που έσβησε μέσα στο γραφείο του δολοφονημένος με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ότι τον πρόδωσε η επί χρόνια ταλαιπωρημένη καρδιά του. Το θρίλερ της αποκάλυψης για την εταιρία δολοφόνων μόλις άρχιζε με βασικό πρωταγωνιστή έναν άπληστο άσημο δικηγόρο με διαβολικό μυαλό.
Η αρχή της φρίκης
Χαμογελούσε επειδή το σχέδιο με το τρίτο θύμα κυλούσε χωρίς αναποδιές και σε λίγο θα τέλειωναν όλα αν η ανιψιά της άτυχης γυναίκας δεν υπέπιπτε σε κάποιο λάθος. Ο Παπαδόπουλος δεν ήθελε λάθη στην «δουλειά». Η Ευφροσύνη Φραγκουλάκη πέρασε αυτό το λεπτό νήμα, μεταξύ ζωής και θανάτου ένα βράδυ, όταν το πέπλο της νύχτας απλώθηκε πάνω από την Αθήνα.
Η πέτρα που κρατούσε η ανιψιά της Γεωργία Παπανικολάου διέλυσε το κεφάλι της 70χρονης θείας της μετά από δυο απανωτά χτυπήματα και η δολοφόνος της έμεινε να κοιτάει το ματωμένο απομεινάρι της πράξης της. Αυτό ήταν ένα μόνο έγκλημα για την «εταιρία δολοφόνων» η δράση της οποίας συγκλόνισε την χώρα όταν ξεκίνησαν τα αποκαλυπτήρια γύρω από την πολυσχιδή δράση της. Την Μεγάλη Τετάρτη του 1987, το πανελλήνιο γνωρίζει τον Χρήστο Παπαδόπουλο που πέθανε προ ημερών σε ηλικία 82 ετών, τον «δικηγόρος του διαβόλου». Από κοντά ακολουθούν ο έμπορος Νίκο Πέππα, ο Βασίλης Πλατανιώτης που εμφανιζόταν ως υποψήφιος γαμπρός στις άτυχες γυναίκες που έβαζε στο μάτι η συμμορία, ο Γιώργος Ξανθόπουλος που κράταγε τσίλιες, ο Γιάννης Πάμπρης και καμιά εικοσαριά άλλοι. Ο τελευταίος κέρδισε τον τίτλο του «νεκροθάφτη» από τα ΜΜΕ της εποχής, που βρέθηκαν μπροστά σε μια πρωτόγνωρη υπόθεση συμμορίας, η δράση της οποίας χαρακτηρίσθηκε ως η «φρίκη του αιώνα».
Διψασμένοι για εύκολο χρήμα
Η σύλληψη των μελών της και τα όσα αποκαλύπτονται σοκάρουν μια Ελληνική κοινωνία που έρχεται αντιμέτωπη με μια «αγέλη λύκων», οι οποίοι πεινούσαν όχι για αίμα αλλά για χρήμα. Το αίμα ήταν απλά το μέσον. Τελευταίο θύμα στην λίστα της φρίκης είναι ο άτυχος Χαράλαμπος Τυπάλδος που «πεθαίνει» σε ηλικία 84 ετών αφήνοντας πίσω του μια διαθήκη που προκαλεί πολλά και ποικίλα ερωτηματικά στον αδερφό του και την οικογένειά του. Ούτε λίγο, ούτε πολύ στην διαθήκη του Τυπάλδου εμφανίζονται οι 135 κληρονόμοι ανάμεσα τους και ο Νίκος Πέππας τον οποίο ο Τυπάλδος γνώριζε ελάχιστα. Ο ιδιωτικός ερευνητής Κώστας Σπύρου αρχίζει να ερευνά εξονυχιστικά την υπόθεση και τα άγνωστα πρόσωπα της διαθήκης. Οι πολύμηνες έρευνες του και τα στοιχεία που βρήκε συνέβαλλαν τα μέγιστα στην αποκάλυψη της διαβόητης αγέλης και των εγκλημάτων της. Καθώς μετά τις συλλήψειςβγαίνουν καθημερινά στο φως νέα στοιχεία γίνεται γνωστό ότι ο Χαράλαμπος Τυπάλδος ήταν το τελευταίο θύμα ενώ η 65χρονη Λάουρα Πάντου το πρώτο.
Βρέθηκε νεκρή μέσα σε ένα αλσύλλιο στο Κολωνάκι, όπου κατοικούσε μόνιμα αλλά ο θάνατος της αποδόθηκε σε τροχαίο ατύχημα. Σειρά είχε κατόπιν η Έλλη Βεριοπούλου, θεία της Πάντου η οποία στην διαθήκη της άφηνε κληρονόμους 46 γυναίκες, ανάμεσα τους και τις δύο κόρες του Χρήστου Παπαδόπουλου. Μάλιστα συγκεκριμένος όρος στην περίεργη διαθήκη ανέφερε ρητά ότι σε περίπτωση θανάτου της ανιψιάς της Λάουρας Πάντου, οι κόρες του Παπαδόπουλου θα είχαν την κυριότητα της περιουσίας της! Το απίστευτο είναι ότι οι δυο μάρτυρες που υπέγραψαν την διαθήκη Βεριοπούλου, εμφανίστηκαν ξανά ως μάρτυρες στην σύνταξη της διαθήκης του Τυπάλδου! Μετά την Βεριοπούλου ήρθε η σειρά της Φραγκουλάκη, στην οποία ο αρχηγός «πλάσαρε» τον Βασίλη Πλατανιώτη ως υποψήφιο γαμπρό, ξέροντας ότι ήταν τρεις φορές χήρα. Η δολοφονία της έγινε από το χέρι της ανηψιάς της, η οποία βιαζόταν να την κληρονομήσει ενώ τομν μακάβριο κατάλογο συμπλήρωσαν η Ευθυμία Πρωτονοτάριου, ο Άγγελος Καλαφάτης, ο Σταμάτης Μπρουζάκης και μια 75χρονη ξαδέρφη της Βεριοπούλου.
Ο πέλεκυς και η αυτοχειρία
Στην δίκη που ακολούθησε ο λύκος-αρχηγός της αγέλης Χρήστος Παπαδόπουλος ήταν λαλίστατος στους δημοσιογράφους και ενίοτε χαμογελαστός! Φράσεις όπως «η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ταμπού» και «αν υπήρχαν εκατό εταιρίες δολοφόνων η ζωή μας θα ήταν καλύτερη» σοκάρουν δημοσιογράφους και δικαστές. Μέχρι την περίπτωση του Χαράλαμπου Τυπάλδου η συμμορία δεν είχε κινήσει υποψίες, ο εφοπλιστής όμως ήταν η αρχή του τέλους τους, αφού δεν κράτησαν καν τα προσχήματα. Ήταν με διαφορά ο καλύτερος υποψήφιος, ο πιο πλούσιος από τα μέχρι τότε θύματα τους και η απληστία του Παπαδόπουλου αλλά και των άλλων απέβη μοιραία, με την διαθήκη που «έφτιαξαν». Τα αδιάσειστα στοιχεία για την δράση τους και οι λεπτομέρειες που αποκαλύπτονται κατά την διάρκεια της δίκης αφήνουν το πανελλήνιο με το στόμα ανοιχτό, όπως συνέβη κατά την διάρκεια της απολογίας του Παπαδόπουλου.
«Ήμουν εγκέφαλος-ανεγκέφαλος. Τότε είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να τα κάνουμε όλα αυτά. Φτάσαμε σε ακραίες καταστάσεις. Όμως, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο. Από μικρό παιδί είχα αριστερή συνείδηση. Σε καμία διαθήκη δεν υπήρχαν λιγότεροι από πενήντα κληρονόμοι, συνήθως ήταν από 70-100, ενώ στην υπόθεση του Τυπάλδου παρακαλώ, ήταν 156. Δηλαδή, εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό από την πείνα του. Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός 85χρονου ή 90χρονου». Ο πέλεκυς της δικαιοσύνης έπεσε βαρύς πάνω σε όλους, αλλά ειδικά στον «δικηγόρο του διαβόλου» που καταδικάστηκε οχτώ φορές σε θάνατο και 25 χρόνια κάθειρξη. Το 2008 εκμεταλλευόμενος τον νόμο αποφυλακίσθηκε και επέστρεψε για λίγο μόνο σε μια υποτιθέμενη κανονικότητα, ανοίγοντας λογιστικό γραφείο. Τρία χρόνια μετά θυμήθηκε πάλι την παλιά του τέχνη και απήγαγε μια πλούσια κοσμική Αθήνα την οποία κρατούσε σε μια κατοικία στο χωριό Συκιά, στο Ξυλόκαστρο για εβδομάδες. Μια καθαρίστρια που αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά ενημέρωσε τις αρχές και ο Χρήστος Παπαδόπουλος συνελήφθη ξανά, πριν ολοκληρώσει το μακάβριο έργο του.
Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα μέλη, η Γεωργία Παπανικολάου κυκλοφορεί ανάμεσα μας αφού εξέτισε τα 2\3 της ποινής της, ο Βασίλης Πλατανιώτης πέθανε μέσα στην φυλακή ενώ ο Ιωάννης Παμπρής αποφυλακίσθηκε και πέθανε από φυσικά αίτια, λίγους μήνες μετά. Ο «τσιλιαδόρος» της εταιρίας δολοφόνων Γιώργος Ξανθόπουλος που εξέτιε ποινή 12ετούς κάθειρξης-την μικρότερη από όλους τους υπόλοιπους-δεν περίμενε να την τελειώσει. Επέλεξε να δώσει ο ίδιος τέλος στην ζωή του μέσα στην φυλακή, στοιχειωμένος προφανώς από τις τύψεις και τις ερινύες που δεν τον άφησαν ποτέ να ησυχάσει.
anatakti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
