2021-02-05 10:05:26
Σκεπτόμενοι τα αντίστοιχα πρόσφατα περιστατικά στη χώρα μας, το να μοιραστούμε την απόφαση της αυστραλής Sharni Pinfold να εγκαταλείψει τους αγώνες, ίσως φαίνεται άκυρη και άκαιρη. Στην πραγματικότητα όμως, είναι απλώς κομμάτι ενός παγκόσμιου δυσάρεστου παζλ.
Αρχικά, ας γνωρίσουμε τη Sharni. Στον ανδροκρατούμενο κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού και των –συνήθως- ευκατάστατων γόνων, η 25χρονη αναβάτιδα από την Αυστραλία πήγε κόντρα και στα δυο. Το πάθος της για τους αγώνες ήταν πάνω από όλα, έτσι μετά από πολλές προσωπικές θυσίες και σκληρή δουλειά κατάφερε να βρει μια θέση στο γερμανικό πρωτάθλημα IDM αλλά και στην πρόδρομη κατηγορία των WSBK, την SSP300 του 2021.
Και όμως, αυτά που αντιμετώπισε στο χώρο την ανάγκασαν να ανακοινώσει την παραίτηση της από το αγωνιστικό γίγνεσθαι εξαιτίας υποτιμητικής συμπεριφοράς και σεξισμού. Για να το θέσουμε και πιο σωστά, ο σεξισμός έχει να κάνει με πεποιθήσεις και κατ’ επέκταση συμπεριφορές που δείχνουν την αρνητική εκτίμηση κάποιου εις βάρος κάποιου άλλου ή μιας ομάδας ατόμων με κριτήριο το φύλο.
Η άνιση αντιμετώπιση και η έλλειψη σεβασμού που δέχθηκε, μόνο με το γάντι δε μπορεί να ήταν, κάτι που φαίνεται και στο απόσπασμα από την ανακοίνωση της: «Καθ ‘όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μου στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, έχω βιώσει και έχω εκτεθεί σε πολλές προκλήσεις, μερικές για τις οποίες δυσκολεύομαι να μιλήσω. Οι περισσότερες από τις προκλήσεις που αντιμετώπισα προέρχονται από την έλλειψη σεβασμού και υποτιμητικής μεταχείρισης των γυναικών. Πράγματα που ξέρω ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να βιώσω ή να εκτεθούν αν ήμουν άνδρας. Έρχεται όμως ένα σημείο όπου δεν πάει άλλο και νιώθω ότι έχω φτάσει σε αυτό το σημείο. Αισθάνομαι ότι δεν θέλω πλέον να συνεχίσω να είμαι εκτεθειμένη σε αυτήν τη συμπεριφορά ή να αντιμετωπίζομαι με αυτόν τον τρόπο. Αυτό με λυπεί βαθιά. Με λυπεί βαθύτατα το να κοιτάξω το ως τώρα ταξίδι μου και να αναγνωρίσω το γεγονός ότι οι γυναίκες που αφιερώνουν τη ζωή τους για να συνεχίσουν τα όνειρά τους εκτίθενται και αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο. Αυτός ήταν ο κύριος συντελεστής της απόφασής μου να αποχωρήσω».
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως αν αυτά συμβαίνουν σε επίπεδο παγκόσμιου πρωταθλήματος, τότε παρακάτω τα πράγματα μπορούν να είναι πολύ χειρότερα. Προφανώς αυτό δεν τιμά καθόλου και τη FIM, καθώς αν και η έμφυλη βία που αντιμετώπισε η Sharni αφορά μάλλον το περιβάλλον του paddock και όχι της πίστας, αυτό δε σημαίνει πως η ομοσπονδία είναι άμοιρη ευθυνών.
Φωτεινά παραδείγματα αγωνιζόμενων γυναικών στον κόσμο της μοτοσυκλέτας υπάρχουν, όπως της Laia Sanz, της Maria Herrera (MotoE) και της πρωταθλήτριας(!) των SSP300 για το 2018, Ana Carrasco. Όμως οι προαναφερθείσες αποτελούν κυρίως εξαιρέσεις και όχι κανόνες, με την ανισότητα στα δυο φύλα να φτάνει σε ακρότητες εις βάρος των γυναικών, λαμβάνοντας από διαστάσεις αδικίας έως και ψυχοσωματικής βίας.
Το σίγουρο είναι πως όσο μαθαίνονται αυτές οι ιστορίες «ντροπής», τόσο ενδεχομένως υπάρχει η προοπτική διόρθωσης του σκηνικού. anatakti
Αρχικά, ας γνωρίσουμε τη Sharni. Στον ανδροκρατούμενο κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού και των –συνήθως- ευκατάστατων γόνων, η 25χρονη αναβάτιδα από την Αυστραλία πήγε κόντρα και στα δυο. Το πάθος της για τους αγώνες ήταν πάνω από όλα, έτσι μετά από πολλές προσωπικές θυσίες και σκληρή δουλειά κατάφερε να βρει μια θέση στο γερμανικό πρωτάθλημα IDM αλλά και στην πρόδρομη κατηγορία των WSBK, την SSP300 του 2021.
Και όμως, αυτά που αντιμετώπισε στο χώρο την ανάγκασαν να ανακοινώσει την παραίτηση της από το αγωνιστικό γίγνεσθαι εξαιτίας υποτιμητικής συμπεριφοράς και σεξισμού. Για να το θέσουμε και πιο σωστά, ο σεξισμός έχει να κάνει με πεποιθήσεις και κατ’ επέκταση συμπεριφορές που δείχνουν την αρνητική εκτίμηση κάποιου εις βάρος κάποιου άλλου ή μιας ομάδας ατόμων με κριτήριο το φύλο.
Η άνιση αντιμετώπιση και η έλλειψη σεβασμού που δέχθηκε, μόνο με το γάντι δε μπορεί να ήταν, κάτι που φαίνεται και στο απόσπασμα από την ανακοίνωση της: «Καθ ‘όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μου στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, έχω βιώσει και έχω εκτεθεί σε πολλές προκλήσεις, μερικές για τις οποίες δυσκολεύομαι να μιλήσω. Οι περισσότερες από τις προκλήσεις που αντιμετώπισα προέρχονται από την έλλειψη σεβασμού και υποτιμητικής μεταχείρισης των γυναικών. Πράγματα που ξέρω ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να βιώσω ή να εκτεθούν αν ήμουν άνδρας. Έρχεται όμως ένα σημείο όπου δεν πάει άλλο και νιώθω ότι έχω φτάσει σε αυτό το σημείο. Αισθάνομαι ότι δεν θέλω πλέον να συνεχίσω να είμαι εκτεθειμένη σε αυτήν τη συμπεριφορά ή να αντιμετωπίζομαι με αυτόν τον τρόπο. Αυτό με λυπεί βαθιά. Με λυπεί βαθύτατα το να κοιτάξω το ως τώρα ταξίδι μου και να αναγνωρίσω το γεγονός ότι οι γυναίκες που αφιερώνουν τη ζωή τους για να συνεχίσουν τα όνειρά τους εκτίθενται και αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο. Αυτός ήταν ο κύριος συντελεστής της απόφασής μου να αποχωρήσω».
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως αν αυτά συμβαίνουν σε επίπεδο παγκόσμιου πρωταθλήματος, τότε παρακάτω τα πράγματα μπορούν να είναι πολύ χειρότερα. Προφανώς αυτό δεν τιμά καθόλου και τη FIM, καθώς αν και η έμφυλη βία που αντιμετώπισε η Sharni αφορά μάλλον το περιβάλλον του paddock και όχι της πίστας, αυτό δε σημαίνει πως η ομοσπονδία είναι άμοιρη ευθυνών.
Φωτεινά παραδείγματα αγωνιζόμενων γυναικών στον κόσμο της μοτοσυκλέτας υπάρχουν, όπως της Laia Sanz, της Maria Herrera (MotoE) και της πρωταθλήτριας(!) των SSP300 για το 2018, Ana Carrasco. Όμως οι προαναφερθείσες αποτελούν κυρίως εξαιρέσεις και όχι κανόνες, με την ανισότητα στα δυο φύλα να φτάνει σε ακρότητες εις βάρος των γυναικών, λαμβάνοντας από διαστάσεις αδικίας έως και ψυχοσωματικής βίας.
Το σίγουρο είναι πως όσο μαθαίνονται αυτές οι ιστορίες «ντροπής», τόσο ενδεχομένως υπάρχει η προοπτική διόρθωσης του σκηνικού. anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πώς θα δοθούν οι προσωρινές συντάξεις και τα νέα αναδρομικά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
