2021-02-06 19:20:59
Από τον λόφο της Αγίας Κορφής Καλολίμνου Προποντίδας, στο λόφο της Παναγίας Κορυφινής στα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής!
Στο ψηλότερο σημείο της πόλης των Νέων Μουδανιών το λεγόμενο
λόφο της «Παναγίας Κορυφινής» σε μια μαγευτική τοποθεσία βρίσκεται μια όμορφη εκκλησία βασιλική τρίκλιτη χτισμένη το 1975 μέσα σε ένα μαγευτικό περιβάλλον.
Χιλιάδες πιστοί έρχονται στα Μουδανιά, για να προσκυνήσουν τη Χάρη της.
Η Ιερή Εικόνα της Παναγίας Κορυφινής προέρχεται από τη νήσο Καλόλιμνο της Προποντίδας – στη θάλασσα του Μαρμαρά – και μεταφέρθηκε από τους πρόσφυγες στη Νέα τους πατρίδα, τα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής, όπου και έκτισαν τον ομώνυμο Ναό για τα στεγάσουν την εικόνα Της.
Καλόλιμνος (η αρχαία Βέσβικος), είναι ένα μικρό νησί του Βόσπορου, το οποίο σήμερα ονομάζεται Ίμραλι και βρίσκεται στα ανοιχτά μεταξύ Κυζίκου και Μουδανιών της Μ. Ασίας.
Πως βρέθηκε η εικόνα:
Μια μέρα, ο καπετάνιος ενός πλοίου, που εκτελούσε το δρομολόγιο Πανόρμου-Κωνσταντινούπολης, καθώς πλησίαζε την Καλόλιμνο, διέκρινε πάνω στην κορυφή του βουνού να αναβοσβήνει ένα αστραφτερό φως.
Οδηγούμενος από μια παράξενη δύναμη, άλλαξε την πορεία του, προσάραξε το πλοίο στο γειτονικό λιμάνι και όλοι μαζί, καπετάνιος και πλήρωμα, ακολούθησαν το δρόμο που οδηγούσε ψηλά στην κορυφή του βουνού, όπου φαίνονταν η έντονη λάμψη.
Φθάνοντας στην κορυφή, αντίκρισαν μία σπηλιά, από την είσοδο της οποίας έβγαινε μια μεγάλη δέσμη φωτός.
Ο ευσεβής καπετάνιος έκανε το σταυρό του και μπήκε τρέμοντας στη σπηλιά. Σε μία άκρη της σπηλιάς διέκρινε μια μεγάλη εικόνα της Παναγίας, η οποία εξέπεμπε ένα υπέρλαμπρο φως, που φώτιζε τη σπηλιά και τη γύρω περιοχή.
Tρέμοντας από συγκίνηση, προσκύνησαν όλοι τους την Άγια εικόνα, τη μετέφεραν με ευλάβεια στο χωριό, την παρέδωσαν στον ιερέα, ο οποίος την τοποθέτησε στην εκκλησία.
Όταν μαθεύτηκε το γεγονός στην ευρύτερη περιοχή, πολλοί πιστοί από τη γύρω περιοχή έρχονταν στο χωριό, για να την προσκυνήσουν.
Γρήγορα διαδόθηκαν οι φήμες ότι την εικόνα την είχαν κρύψει στη σπηλιά πιστοί χριστιανοί την περίοδο των εικονομαχιών, για να την προστατέψουν από τα βέβηλα χέρια των εικονομάχων.
Η εικόνα ονομάστηκε Παναγία Κορυφινή, εξαιτίας του γεγονότος που βρέθηκε πάνω στην κορυφή του βουνού.
Την άλλη μέρα, χαρούμενοι οι κάτοικοι του χωριού πήγαν μαζί με τον ιερέα στην εκκλησία, για να προσκυνήσουν την Παναγιά και να αναζητήσουν τον οριστικό τόπο, όπου θα την τοποθετούσαν.
Η χαρά τους μεταβλήθηκε σε τρόμο, όταν διαπίστωσαν ότι η εικόνα δεν βρίσκονταν στη θέση της. Αμέσως χτύπησαν οι καμπάνες της εκκλησίας και όλοι οι κάτοικοι, με επικεφαλής τον ιερέα, έσπευσαν να την αναζητήσουν.
Κατευθύνθηκαν προς την κορυφή του βουνού, όπου βρίσκονταν η σπηλιά, μέσα στην οποία ο καπετάνιος και το πλήρωμά του είχαν βρει τη θαυματουργή εικόνα.
Φθάνοντας στην είσοδο, με μεγάλη τους χαρά διέκριναν σε μια γωνιά την Παναγιά φωτισμένη από ένα εκθαμβωτικό φως.
Ήταν σαν να τους περίμενε!
Χαρούμενοι μετέφεραν την εικόνα στο χωριό, δοξάζοντας την Παναγιά για την ανεύρεσή της. Το παράδοξο αυτό γεγονός επαναλήφθηκε τρεις φορές.
Η εικόνα της Παναγιάς εξαφανίζονταν με θαυματουργό τρόπο από την εκκλησία, όπου την τοποθετούσαν και την εβρισκαν στη σπηλιά, όπου είχε πρωτοεμφανιστεί.
Τότε ο ιερεύς και οι κάτοικοι του χωριού κατάλαβαν ότι η επιθυμία της Παναγίας ήταν να παραμείνει στη σπηλιά της και συμφώνησαν να της χτίσουν στο ίδιο μέρος μία εκκλησία, όπου και την τοποθέτησαν.
Έκτοτε η Παναγία παρέμεινε στη θέση της και την ημέρα της γιορτής της χιλιάδες προσκυνητές έρχονταν στην κορυφή του βουνού, για να την προσκυνήσουν.
Το αγιο καντήλι της ποτέ δεν έσβηνε κι ήταν ο μοναδικός φάρος σ’ ολόκληρη την περιοχή για τους ναυτικούς.
Όχι μόνο οι Χριστιανοί αλλά και οι Τούρκοι πίστευαν στη θαυματουργή χάρη της, γιατί πολλοί σώθηκαν από ναυάγια και τα τάματα και οι δωρεές καθημερινά ήταν σωρός στο μοναστήρι, που πήγαιναν και προσκυνούσαν και Χριστιανοί και αλλόθρησκοι.
Πάνω στους απόκρημνους βράχους της νήσου Καλολίμνου που βρίσκεται στο μυχό του Βοσπόρου έστησε για πρώτη φορά το σπίτι της η Παναγία μας η Κορυφινή.
Σχετικα με την Καλολιμνο Προποντίδας στο βιβλίο του Συνδέσμου Προσφύγων Μουδανιών, «Αντίλλαλοι από τα Μουδανιά και τα γύρω» υπάρχει η παρακάτω αναφορά:
«Καλόλιμνος ή Καλώνυμος – Τουρκιστί «Εμίραλη» (Η αρχαία Βέσβικος)
Νήσος κειμένη έναντι των εκβολών του Ρύνδακος ποταμού, απέχουσα της ξηράς 13 μίλια.
Κατά τον Πλίνιον η νήσος αύτη απετέλει συνέχειαν της έναντι ξηράς, αποσπασθείσα είτα.
Η περιφέρεια της νήσου είναι 18 μίλια. Έχει μίαν ομόνυμον πόλιν κατοικουμένην υπό χριστιανών ορθοδόξων συμποσουμένων εις 3 χιλιάδας και ασχολουμένων εις την γεωργίαν και αλιείαν.
Επί Βυζαντινών υπήρχεν επί της νήσου και άλλη πόλις καλουμένη Βαγνίτιον, μη υπάρχουσα πλέον.
Είναι νήσος βουνώδης παράγουσα ελαίας και κρόμμυα.
Ηλιεύοντο δε αύθονοι ιχθείς μεταφερόμενοι εις Κων/πολιν και Μουδανιά.
Επί της νήσου υπήρχον πολλαί Μοναί, αίτινες εχρησίμευσαν ως ενδιαίτημα Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
Εκκλησιαστικώς υπήγετο εις την Μητρόπολιν Νικομηδείας.»
Εκεί, πάνω λοιπόν στην υψηλότερη κορυφή του νησιού αναπαύθηκε για αιώνες η θαυματουργή εικόνα.
Κάθε χρόνο στη γιορτή της το νησί πανηγύριζε. Κάποιοι έβλεπαν τη γυναίκα με τα μαύρα και τα τάματα που εναπόθεταν οι πιστοί μαρτυρούσαν το πλήθος των θαυμάτων της.
Το 1922, όταν έγινε ο δεύτερος διωγμός και ο ξεριζωμός των Μικρασιατών, την Παναγία την πήρε η μητέρα του Νεοφύτου Κουβράκη και την πήγε στο Μόλυβο Μυτιλήνης.
Από τη Μυτιλήνη κατόπιν πήγε και την έφερε (μετά την ολική εγκατάσταση των Καλολιμνιωτών στα Νέα Μουδανιά και μετά από πολλά χρόνια),η Αμαλία Κουβράκη με άλλους δύο Καλολιμνιώτες και με τη βοήθεια του τότε Μητροπολίτη Ειρηναίου, το 1929 σύμφωνα με την αφήγηση του Καλολιμνιώτη Πλούταρχου Πάππη.
Διαβάστε το παρακάτω αποσπάσμα μιας συγκινητικής διήγησης κατοίκου των Νέων Μουδανιών για το πως έφτασε η εικόνα της Παναγίας στα Νεα Μουδανια, μια εξαιρετική αφηγήση-μαρτυρία που περιλαμβάνονται στο βιβλίο: «Η ΚΑΛΟΛΙΜΝΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΟΣ γλυκιά-πικρή πατρίδα».
“… την πήρε η γιαγιά μου, η Αμαλία, την εικόνα από την εκκλησία, την τύλιξε μέσα σε μία κουρελού, πήρε τα δύο παιδιά της τον Αντώνη και τον Θανάση και ένα μπόγο με όσα ρούχα μπόρεσε να βάλει μέσα και κατέβηκε στο λιμάνι.
Στο λιμάνι υπήρχαν στρατιώτες, που ψάχνανε, να δουν τι κουβαλάει καθένας μαζί του.
Ένας στρατιώτης σήκωσε το όπλο του, να κτυπήσει τον μπόγο, που ήταν τυλιγμένη η εικόνα, να δει τι έχει τυλιγμένο στην κουρελού και εκείνη την στιγμή η γιαγιά μου, ίσως ήταν και θεού φώτιση, είπε στο στρατιώτη “μη σε παρακαλώ σπάσεις τον καθρέπτη, που πήρα από το σπίτι μου, γιατί το μόνο που έχω μαζί μου είναι ο καθρέπτης και τα δυο μου παιδιά”.
Ο δε στρατιώτης σεβάστηκε την επιθυμία της και την άφησε να μπει στο καράβι με τα δύο της παιδιά.
Ο πρώτος σταθμός του καραβιού ήταν στην Λήμνο.
Η γιαγιά μου πήρε την εικόνα και την πήγε στην εκκλησία, την παρέδωσε με την προϋπόθεση να πάει, να την ξαναπάρει.
Πρέπει να της έδωσαν κάποια βεβαίωση για την παραλαβή της εικόνας.
Εγκαταστάθηκε στα Νέα Μουδανιά και το 1929 η γιαγιά μου μαζί με τον Νεόφυτο Κουβράκη και ακόμη ένα Καλολιμνιώτη, που δεν θυμάμαι το όνομά του, και με την βοήθεια του Μητροπολίτη Ειρηναίου φέραν την εικόνα στα Νέα Μουδανιά.
Την κράτησε στο σπίτι της και παράλληλα και άλλοι Καλολιμνιώτες παίρναν την εικόνα στα σπίτια τους. Κάθε 8 Σεπτεμβρίου ημέρα εορτασμού του Γενεσίου της Θεοτόκου την πήγαινε στον πρώτο ξύλινο ναό του Αγίου Γεωργίου στα Νέα Μουδανιά....”
“…..Τελευταία στιγμή αφού ετοιμαστήκαν όλα, λέει κάποιος α!!!την Αη Κορφινίτσα μας; Που την αφήκαμε; “εγώ, λέει, θα πάω να την φέρω”, η Αμαλία, η μάνα του Αντώνη του σιδερά του Κουβράκη.
Κοπελάρα, λοιπόν, δυο μέτρα πήγε, ανέβηκε στο μπαΐρι της Παναγίας Κορφινής, την πήρε, σανίδια ήταν τότε, τώρα την φορτώσαν ασήμια, πήγε και την έφερε. Την πήγαν στη σανιδένια την εκκλησία, εδώ ήταν μια σανιδένια εκκλησία και τα σπίτια ήταν, όταν πρωτοήρθανε, αντίσκηνα.
Η πρώτη μικρή εκκλησιά της Παναγίας στα Νεα Μουδανια κτίστηκε με χρήματα των Καλολιμνιωτών στο λόφο που πήρε και το όνομά της, τον λόφο της Παναγίας Κορυφινής, που έγινε από τότε ένας καθαγιασμένος και αγαπημένος τόπος και σημείο αναφοράς για όλους τους Μουδανιώτες.
Ανήμερα της Παναγίας, στο προαύλιο της εκκλησίας, στηνόταν μια μεγάλη εξέδρα και επάνω σ’ αυτήν ανέβαινε ο παπά Πέτρος, ψάλλοντας το τροπάριο της Παναγίας Κορυφινής και άγιαζε τον κόσμο.
Επίτροποι συνόδευαν την εικόνα στην εξέδρα. Παράλληλα γυναίκες που είχαν κάνει τάμα να την κρατήσουν, ανέβαιναν μία-μία στην εξέδρα, κάθονταν στο πάτωμα και έπαιρναν την εικόνα στην αγκαλιά τους με μεγάλη συγκίνηση.
Αυτό το έθιμο το έφεραν από τα μέρη τους, όπως μας έλεγαν» θυμάται ο Στέλιος Ελαιοδώρου.
Η 8η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως επίσημη αργία στα Νέα Μουδανιά και η Παναγία Κορυφινή τιμάται με τη μεγαλοπρέπεια που αρμόζει και με τη παρουσία πλήθους πιστών που συρρέουν να προσκυνήσουν την εικόνα Της, να καταθέσουν τις αγωνίες και τους πόθους τους και να ζητήσουν να μεσιτεύσει η χάρη Της υπέρ της υγείας και της ευημερίας τους.
Εύλαλα τα χείλη των ευσεβών, των καταφιλούντων την εικόνα σου την σεπτήν, την μεταφερθείσα εκ νήσου Καλολίμνου, Μαρίαν την Παρθένον την Κορυφηνιώτισαν.
Απολυτίκιον της Παναγίας Κορυφινής
«Την Θείαν Εικόνα σου, εκ Καλολίμνου αγνή, ην πάλαι ονόμασαν, Κορυφινήν οι πιστοί, ενταύθα μετήνεγκαν. Όθεν Μουδανιών σε, η κωμώπολις μέλπει, ταύτην απολαβούσα, και πιστώς εκβόα σοι. Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.»
Πηγή: Φίλοι Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου paraklisi
Στο ψηλότερο σημείο της πόλης των Νέων Μουδανιών το λεγόμενο
λόφο της «Παναγίας Κορυφινής» σε μια μαγευτική τοποθεσία βρίσκεται μια όμορφη εκκλησία βασιλική τρίκλιτη χτισμένη το 1975 μέσα σε ένα μαγευτικό περιβάλλον.
Χιλιάδες πιστοί έρχονται στα Μουδανιά, για να προσκυνήσουν τη Χάρη της.
Η Ιερή Εικόνα της Παναγίας Κορυφινής προέρχεται από τη νήσο Καλόλιμνο της Προποντίδας – στη θάλασσα του Μαρμαρά – και μεταφέρθηκε από τους πρόσφυγες στη Νέα τους πατρίδα, τα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής, όπου και έκτισαν τον ομώνυμο Ναό για τα στεγάσουν την εικόνα Της.
Καλόλιμνος (η αρχαία Βέσβικος), είναι ένα μικρό νησί του Βόσπορου, το οποίο σήμερα ονομάζεται Ίμραλι και βρίσκεται στα ανοιχτά μεταξύ Κυζίκου και Μουδανιών της Μ. Ασίας.
Πως βρέθηκε η εικόνα:
Μια μέρα, ο καπετάνιος ενός πλοίου, που εκτελούσε το δρομολόγιο Πανόρμου-Κωνσταντινούπολης, καθώς πλησίαζε την Καλόλιμνο, διέκρινε πάνω στην κορυφή του βουνού να αναβοσβήνει ένα αστραφτερό φως.
Οδηγούμενος από μια παράξενη δύναμη, άλλαξε την πορεία του, προσάραξε το πλοίο στο γειτονικό λιμάνι και όλοι μαζί, καπετάνιος και πλήρωμα, ακολούθησαν το δρόμο που οδηγούσε ψηλά στην κορυφή του βουνού, όπου φαίνονταν η έντονη λάμψη.
Φθάνοντας στην κορυφή, αντίκρισαν μία σπηλιά, από την είσοδο της οποίας έβγαινε μια μεγάλη δέσμη φωτός.
Ο ευσεβής καπετάνιος έκανε το σταυρό του και μπήκε τρέμοντας στη σπηλιά. Σε μία άκρη της σπηλιάς διέκρινε μια μεγάλη εικόνα της Παναγίας, η οποία εξέπεμπε ένα υπέρλαμπρο φως, που φώτιζε τη σπηλιά και τη γύρω περιοχή.
Tρέμοντας από συγκίνηση, προσκύνησαν όλοι τους την Άγια εικόνα, τη μετέφεραν με ευλάβεια στο χωριό, την παρέδωσαν στον ιερέα, ο οποίος την τοποθέτησε στην εκκλησία.
Όταν μαθεύτηκε το γεγονός στην ευρύτερη περιοχή, πολλοί πιστοί από τη γύρω περιοχή έρχονταν στο χωριό, για να την προσκυνήσουν.
Γρήγορα διαδόθηκαν οι φήμες ότι την εικόνα την είχαν κρύψει στη σπηλιά πιστοί χριστιανοί την περίοδο των εικονομαχιών, για να την προστατέψουν από τα βέβηλα χέρια των εικονομάχων.
Η εικόνα ονομάστηκε Παναγία Κορυφινή, εξαιτίας του γεγονότος που βρέθηκε πάνω στην κορυφή του βουνού.
Την άλλη μέρα, χαρούμενοι οι κάτοικοι του χωριού πήγαν μαζί με τον ιερέα στην εκκλησία, για να προσκυνήσουν την Παναγιά και να αναζητήσουν τον οριστικό τόπο, όπου θα την τοποθετούσαν.
Η χαρά τους μεταβλήθηκε σε τρόμο, όταν διαπίστωσαν ότι η εικόνα δεν βρίσκονταν στη θέση της. Αμέσως χτύπησαν οι καμπάνες της εκκλησίας και όλοι οι κάτοικοι, με επικεφαλής τον ιερέα, έσπευσαν να την αναζητήσουν.
Κατευθύνθηκαν προς την κορυφή του βουνού, όπου βρίσκονταν η σπηλιά, μέσα στην οποία ο καπετάνιος και το πλήρωμά του είχαν βρει τη θαυματουργή εικόνα.
Φθάνοντας στην είσοδο, με μεγάλη τους χαρά διέκριναν σε μια γωνιά την Παναγιά φωτισμένη από ένα εκθαμβωτικό φως.
Ήταν σαν να τους περίμενε!
Χαρούμενοι μετέφεραν την εικόνα στο χωριό, δοξάζοντας την Παναγιά για την ανεύρεσή της. Το παράδοξο αυτό γεγονός επαναλήφθηκε τρεις φορές.
Η εικόνα της Παναγιάς εξαφανίζονταν με θαυματουργό τρόπο από την εκκλησία, όπου την τοποθετούσαν και την εβρισκαν στη σπηλιά, όπου είχε πρωτοεμφανιστεί.
Τότε ο ιερεύς και οι κάτοικοι του χωριού κατάλαβαν ότι η επιθυμία της Παναγίας ήταν να παραμείνει στη σπηλιά της και συμφώνησαν να της χτίσουν στο ίδιο μέρος μία εκκλησία, όπου και την τοποθέτησαν.
Έκτοτε η Παναγία παρέμεινε στη θέση της και την ημέρα της γιορτής της χιλιάδες προσκυνητές έρχονταν στην κορυφή του βουνού, για να την προσκυνήσουν.
Το αγιο καντήλι της ποτέ δεν έσβηνε κι ήταν ο μοναδικός φάρος σ’ ολόκληρη την περιοχή για τους ναυτικούς.
Όχι μόνο οι Χριστιανοί αλλά και οι Τούρκοι πίστευαν στη θαυματουργή χάρη της, γιατί πολλοί σώθηκαν από ναυάγια και τα τάματα και οι δωρεές καθημερινά ήταν σωρός στο μοναστήρι, που πήγαιναν και προσκυνούσαν και Χριστιανοί και αλλόθρησκοι.
Πάνω στους απόκρημνους βράχους της νήσου Καλολίμνου που βρίσκεται στο μυχό του Βοσπόρου έστησε για πρώτη φορά το σπίτι της η Παναγία μας η Κορυφινή.
Σχετικα με την Καλολιμνο Προποντίδας στο βιβλίο του Συνδέσμου Προσφύγων Μουδανιών, «Αντίλλαλοι από τα Μουδανιά και τα γύρω» υπάρχει η παρακάτω αναφορά:
«Καλόλιμνος ή Καλώνυμος – Τουρκιστί «Εμίραλη» (Η αρχαία Βέσβικος)
Νήσος κειμένη έναντι των εκβολών του Ρύνδακος ποταμού, απέχουσα της ξηράς 13 μίλια.
Κατά τον Πλίνιον η νήσος αύτη απετέλει συνέχειαν της έναντι ξηράς, αποσπασθείσα είτα.
Η περιφέρεια της νήσου είναι 18 μίλια. Έχει μίαν ομόνυμον πόλιν κατοικουμένην υπό χριστιανών ορθοδόξων συμποσουμένων εις 3 χιλιάδας και ασχολουμένων εις την γεωργίαν και αλιείαν.
Επί Βυζαντινών υπήρχεν επί της νήσου και άλλη πόλις καλουμένη Βαγνίτιον, μη υπάρχουσα πλέον.
Είναι νήσος βουνώδης παράγουσα ελαίας και κρόμμυα.
Ηλιεύοντο δε αύθονοι ιχθείς μεταφερόμενοι εις Κων/πολιν και Μουδανιά.
Επί της νήσου υπήρχον πολλαί Μοναί, αίτινες εχρησίμευσαν ως ενδιαίτημα Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
Εκκλησιαστικώς υπήγετο εις την Μητρόπολιν Νικομηδείας.»
Εκεί, πάνω λοιπόν στην υψηλότερη κορυφή του νησιού αναπαύθηκε για αιώνες η θαυματουργή εικόνα.
Κάθε χρόνο στη γιορτή της το νησί πανηγύριζε. Κάποιοι έβλεπαν τη γυναίκα με τα μαύρα και τα τάματα που εναπόθεταν οι πιστοί μαρτυρούσαν το πλήθος των θαυμάτων της.
Το 1922, όταν έγινε ο δεύτερος διωγμός και ο ξεριζωμός των Μικρασιατών, την Παναγία την πήρε η μητέρα του Νεοφύτου Κουβράκη και την πήγε στο Μόλυβο Μυτιλήνης.
Από τη Μυτιλήνη κατόπιν πήγε και την έφερε (μετά την ολική εγκατάσταση των Καλολιμνιωτών στα Νέα Μουδανιά και μετά από πολλά χρόνια),η Αμαλία Κουβράκη με άλλους δύο Καλολιμνιώτες και με τη βοήθεια του τότε Μητροπολίτη Ειρηναίου, το 1929 σύμφωνα με την αφήγηση του Καλολιμνιώτη Πλούταρχου Πάππη.
Διαβάστε το παρακάτω αποσπάσμα μιας συγκινητικής διήγησης κατοίκου των Νέων Μουδανιών για το πως έφτασε η εικόνα της Παναγίας στα Νεα Μουδανια, μια εξαιρετική αφηγήση-μαρτυρία που περιλαμβάνονται στο βιβλίο: «Η ΚΑΛΟΛΙΜΝΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΟΣ γλυκιά-πικρή πατρίδα».
“… την πήρε η γιαγιά μου, η Αμαλία, την εικόνα από την εκκλησία, την τύλιξε μέσα σε μία κουρελού, πήρε τα δύο παιδιά της τον Αντώνη και τον Θανάση και ένα μπόγο με όσα ρούχα μπόρεσε να βάλει μέσα και κατέβηκε στο λιμάνι.
Στο λιμάνι υπήρχαν στρατιώτες, που ψάχνανε, να δουν τι κουβαλάει καθένας μαζί του.
Ένας στρατιώτης σήκωσε το όπλο του, να κτυπήσει τον μπόγο, που ήταν τυλιγμένη η εικόνα, να δει τι έχει τυλιγμένο στην κουρελού και εκείνη την στιγμή η γιαγιά μου, ίσως ήταν και θεού φώτιση, είπε στο στρατιώτη “μη σε παρακαλώ σπάσεις τον καθρέπτη, που πήρα από το σπίτι μου, γιατί το μόνο που έχω μαζί μου είναι ο καθρέπτης και τα δυο μου παιδιά”.
Ο δε στρατιώτης σεβάστηκε την επιθυμία της και την άφησε να μπει στο καράβι με τα δύο της παιδιά.
Ο πρώτος σταθμός του καραβιού ήταν στην Λήμνο.
Η γιαγιά μου πήρε την εικόνα και την πήγε στην εκκλησία, την παρέδωσε με την προϋπόθεση να πάει, να την ξαναπάρει.
Πρέπει να της έδωσαν κάποια βεβαίωση για την παραλαβή της εικόνας.
Εγκαταστάθηκε στα Νέα Μουδανιά και το 1929 η γιαγιά μου μαζί με τον Νεόφυτο Κουβράκη και ακόμη ένα Καλολιμνιώτη, που δεν θυμάμαι το όνομά του, και με την βοήθεια του Μητροπολίτη Ειρηναίου φέραν την εικόνα στα Νέα Μουδανιά.
Την κράτησε στο σπίτι της και παράλληλα και άλλοι Καλολιμνιώτες παίρναν την εικόνα στα σπίτια τους. Κάθε 8 Σεπτεμβρίου ημέρα εορτασμού του Γενεσίου της Θεοτόκου την πήγαινε στον πρώτο ξύλινο ναό του Αγίου Γεωργίου στα Νέα Μουδανιά....”
“…..Τελευταία στιγμή αφού ετοιμαστήκαν όλα, λέει κάποιος α!!!την Αη Κορφινίτσα μας; Που την αφήκαμε; “εγώ, λέει, θα πάω να την φέρω”, η Αμαλία, η μάνα του Αντώνη του σιδερά του Κουβράκη.
Κοπελάρα, λοιπόν, δυο μέτρα πήγε, ανέβηκε στο μπαΐρι της Παναγίας Κορφινής, την πήρε, σανίδια ήταν τότε, τώρα την φορτώσαν ασήμια, πήγε και την έφερε. Την πήγαν στη σανιδένια την εκκλησία, εδώ ήταν μια σανιδένια εκκλησία και τα σπίτια ήταν, όταν πρωτοήρθανε, αντίσκηνα.
Η πρώτη μικρή εκκλησιά της Παναγίας στα Νεα Μουδανια κτίστηκε με χρήματα των Καλολιμνιωτών στο λόφο που πήρε και το όνομά της, τον λόφο της Παναγίας Κορυφινής, που έγινε από τότε ένας καθαγιασμένος και αγαπημένος τόπος και σημείο αναφοράς για όλους τους Μουδανιώτες.
Ανήμερα της Παναγίας, στο προαύλιο της εκκλησίας, στηνόταν μια μεγάλη εξέδρα και επάνω σ’ αυτήν ανέβαινε ο παπά Πέτρος, ψάλλοντας το τροπάριο της Παναγίας Κορυφινής και άγιαζε τον κόσμο.
Επίτροποι συνόδευαν την εικόνα στην εξέδρα. Παράλληλα γυναίκες που είχαν κάνει τάμα να την κρατήσουν, ανέβαιναν μία-μία στην εξέδρα, κάθονταν στο πάτωμα και έπαιρναν την εικόνα στην αγκαλιά τους με μεγάλη συγκίνηση.
Αυτό το έθιμο το έφεραν από τα μέρη τους, όπως μας έλεγαν» θυμάται ο Στέλιος Ελαιοδώρου.
Η 8η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως επίσημη αργία στα Νέα Μουδανιά και η Παναγία Κορυφινή τιμάται με τη μεγαλοπρέπεια που αρμόζει και με τη παρουσία πλήθους πιστών που συρρέουν να προσκυνήσουν την εικόνα Της, να καταθέσουν τις αγωνίες και τους πόθους τους και να ζητήσουν να μεσιτεύσει η χάρη Της υπέρ της υγείας και της ευημερίας τους.
Εύλαλα τα χείλη των ευσεβών, των καταφιλούντων την εικόνα σου την σεπτήν, την μεταφερθείσα εκ νήσου Καλολίμνου, Μαρίαν την Παρθένον την Κορυφηνιώτισαν.
Απολυτίκιον της Παναγίας Κορυφινής
«Την Θείαν Εικόνα σου, εκ Καλολίμνου αγνή, ην πάλαι ονόμασαν, Κορυφινήν οι πιστοί, ενταύθα μετήνεγκαν. Όθεν Μουδανιών σε, η κωμώπολις μέλπει, ταύτην απολαβούσα, και πιστώς εκβόα σοι. Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.»
Πηγή: Φίλοι Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η αγία κάρα οσίου Δανιήλ του Κατουνακιώτη (†1929)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
