2012-06-26 19:13:03
Louis Denghien
Ο Φογκ Ρασμούσεν στις Βρυξέλλες, στις 26 Ιουνίου: το ΝΑΤΟ προτιμά σαφώς να δείξει τη δύναμή του για να μην την χρησιμοποιήσει!
Στις Βρυξέλλες, η έκτακτη συνεδρίαση του ΝΑΤΟ γέννησε, όπως αναμενόταν, επίσημες δηλώσεις καταδίκης της Συρίας και στήριξης προς την Τουρκία του Ερντογάν. Το αφεντικό -ή μάλλον ο τωρινός γενικός γραμματέας- της Ατλαντικής Συμμαχίας, ο Δανός Άντερς Φογκ Ράσμουσεν εξέφρασε την «ισχυρή αλληλεγγύη» του στο τουρκικό πιόνι και διαβεβαίωσε ότι η μεγάλη οικογένεια του ΝΑΤΟ θα παρακολουθήσει «πολύ στενά» την εξέλιξη της κατάστασης «στα νοτιο-ανατολικά σύνορα του ΝΑΤΟ».
Παραμένει όμως ότι αυτή η συνεδρίαση υπό την αιγίδα του πλέον διάσημου άρθρου 4 του Χάρτη του ΝΑΤΟ -είναι η δεύτερη φορά σε 60 χρόνια ύπαρξης- δεν αποφάσισε καμία συγκεκριμένη δράση επιβολής του νόμου, ο Ράσμουσεν μην αναφέροντας καμία στρατιωτική αντίδραση, και καλώντας απλά τις συριακές αρχές να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να αποφευχθούν άλλα παρόμοια περιστατικά σαν αυτό που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του τουρκικού βομβαρδιστικού μαχητικού την Παρασκευή, στα ανοικτά των ακτών της Συρίας.
Εν ολίγοις αυτό το βουνό των 28 εθνών δεν γέννησε παρά ένα ποντικάκι, μία κλασική συμβατική δήλωση στήριξης προς την Τουρκία. Ο Ερντογάν προφανώς θα πρέπει να ικανοποιηθεί με αυτή και μόνο. Εκτός βέβαια αν πάρθηκαν μυστικές αποφάσεις, για την συναισθηματική υποστήριξη, αλλά διακριτική, προς τον πιστό σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών –και του Ισραήλ, παρά αυτά που δηλώνει στη κοινή γνώμη του- στην περιοχή.
Αλλά επαναλαμβάνουμε ότι η δέσμευση του ΝΑΤΟ στο «μέτωπο της Συρίας» θα είναι πάντα ελάχιστη -αν όχι μηδενική- για λόγους που σχετίζονται τόσο με την διπλωματία -αντίθεση των Ρώσων και των Κινέζων, πιθανή συμμετοχή του Ιράν, αστάθεια στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στην Υεμένη- και η εσωτερική πολιτική- δυσπιστία, απροθυμία ή η απερίφραστη εχθρότητα της κοινής γνώμης.
Ο Ερντογάν ήδη κάνει πόλεμο κατά των Συρίων, μέσω του Συριακού Ελευθέρου Στρατού (ΣΕΣ).
Περιορισμένος στις δικές του δυνάμεις, ο ΡετζέπΤαγίπ Ερντογάν -ο οποίος όσο γνωρίζουμε, δεν είχε ζητήσει τη βοήθεια του ΝΑΤΟ, όταν Ισραηλινοί κομάντος σκότωσαν την άνοιξη του 2009, αρκετούς Τούρκους που συμμετείχαν σε στολίσκο κατά του αποκλεισμού της Γάζας- βγάζει το στήθος του και ανεβάζει (πάλι) το τόνο: την Τρίτη, ανακοίνωσε ότι ο τουρκικός στρατός θα αλλάξει «τους κανόνες εμπλοκής του» και ότι από δω και στο εξής θα ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε παραβίαση των χερσαίων, από τον αέρα η θαλασσινών συνόρων από τον γείτονα του, χαρακτηρίζοντας με την ευκαιρία την καταστροφή του τουρκικού F4 ως «άνανδρη επίθεση του καθεστώτος αλ-Ασαντ». Ένα καθεστώς που, επιβεβαιώνει ο Τούρκος Πρωθυπουργός, έχει γίνει «μια σαφής και εγγύς απειλή για την ασφάλεια της Τουρκίας όπως και προς το δικό του λαό». Έναν συριακό λαό που ο Ερντογάν –ας καθησυχάζουν οι Σύροι στις αγροικίες από τη Ντερά ως το Ιντλέμπ- τον θεωρεί, ναι, «αδελφό », καταπιεσμένο από έναν «αιματηρό δικτάτορα και την κλίκα του», για να χρησιμοποιήσω την διατύπωση του, που θα ήταν πιο άξια στο στόμα ενός γενειοφόρου φανατικού παρά ενός παραδειγματικού «μετριοπαθούς ισλαμιστή» ηγέτη.
Φυσικά, όλα αυτά ακούγονται πολύ «προπολεμικά». Εκτός του ότι η επιστράτευση δεν είναι πόλεμος, και ότι ο Ερντογάν, παρά το θέατρο του και τις απειλές του, δεν βρίσκεται ούτε καν στο στάδιο της επιστράτευσης.
Πόλεμο, εξάλλου, διεξαγάγει ήδη κατά των Κούρδων στο σύνορα με το Ιράκ, η αεροπορία του παραβιάζοντας χωρίς να ντρέπεται τον εναέριο χώρο του Ιράκ, που σίγουρα διαλύθηκε από τους Αμερικανούς, για να βομβαρδίσει τα στρατόπεδα του PKK.
Και έπειτα, είναι αλήθεια, και δεν τονίζεται αρκετά, ανάθεσε σε υπεργολάβους πριν από ένα χρόνο, τον πόλεμο κατά των Σύρων και της νόμιμης κυβέρνησης τους, σε ένοπλες ισλαμικές συμμορίες, αυτές του ΣΕΣ, οι οποίες χρησιμοποιούν το τουρκικό έδαφος ως βάση και ως τεράστιο καταφύγιο.
Τέλος πάντων, ο ηγέτης του ΑΚΡ γνωρίζει καλά ότι το περιθώριο κινήσεων του περιορίζεται από το Ιράν -το οποίο έχει ήδη προτείνει μια αποστολή καλής θέλησης- και από τη Ρωσία.
Αυτός ο υπεργολαβικός πόλεμος του ΣΕΣ είναι σαφώς η μόνη στρατιωτική δράση που μπορεί να αναλάβει ο κ. Ερντογάν για την ώρα, αλλά είναι αναμφισβήτητα θανατηφόρος.
Ως εκ τούτου, είναι ο Ερντογάν «και η κλίκα του» οι οποίοι είναι οι επιτιθέμενοι της Συρίας και επομένως αποτελούν «μια σαφή και εγγύς απειλή» σε ολόκληρη την περιοχή.
Αυτός ο αξιωματικός του ΣΕΣ, που συναντήθηκε στην Τουρκία το Φεβρουάριο του 2012 με δημοσιογράφους προ-αντιπολίτευσης, είχε αυτή κραυγή από τη καρδειά: «Αισθάνομαι ασφαλής στην Τουρκία!» Για ένα χρόνο, ο Ερντογάν έκανε πόλεμο στους Σύρους μέσω ένοπλων συμμοριών. Ένας πόλεμος που τους έχει στοιχίσει πολύ περισσότερο από δύο πιλότους!
Πηγή
InfoGnomon
Ο Φογκ Ρασμούσεν στις Βρυξέλλες, στις 26 Ιουνίου: το ΝΑΤΟ προτιμά σαφώς να δείξει τη δύναμή του για να μην την χρησιμοποιήσει!
Στις Βρυξέλλες, η έκτακτη συνεδρίαση του ΝΑΤΟ γέννησε, όπως αναμενόταν, επίσημες δηλώσεις καταδίκης της Συρίας και στήριξης προς την Τουρκία του Ερντογάν. Το αφεντικό -ή μάλλον ο τωρινός γενικός γραμματέας- της Ατλαντικής Συμμαχίας, ο Δανός Άντερς Φογκ Ράσμουσεν εξέφρασε την «ισχυρή αλληλεγγύη» του στο τουρκικό πιόνι και διαβεβαίωσε ότι η μεγάλη οικογένεια του ΝΑΤΟ θα παρακολουθήσει «πολύ στενά» την εξέλιξη της κατάστασης «στα νοτιο-ανατολικά σύνορα του ΝΑΤΟ».
Παραμένει όμως ότι αυτή η συνεδρίαση υπό την αιγίδα του πλέον διάσημου άρθρου 4 του Χάρτη του ΝΑΤΟ -είναι η δεύτερη φορά σε 60 χρόνια ύπαρξης- δεν αποφάσισε καμία συγκεκριμένη δράση επιβολής του νόμου, ο Ράσμουσεν μην αναφέροντας καμία στρατιωτική αντίδραση, και καλώντας απλά τις συριακές αρχές να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να αποφευχθούν άλλα παρόμοια περιστατικά σαν αυτό που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του τουρκικού βομβαρδιστικού μαχητικού την Παρασκευή, στα ανοικτά των ακτών της Συρίας.
Εν ολίγοις αυτό το βουνό των 28 εθνών δεν γέννησε παρά ένα ποντικάκι, μία κλασική συμβατική δήλωση στήριξης προς την Τουρκία. Ο Ερντογάν προφανώς θα πρέπει να ικανοποιηθεί με αυτή και μόνο. Εκτός βέβαια αν πάρθηκαν μυστικές αποφάσεις, για την συναισθηματική υποστήριξη, αλλά διακριτική, προς τον πιστό σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών –και του Ισραήλ, παρά αυτά που δηλώνει στη κοινή γνώμη του- στην περιοχή.
Αλλά επαναλαμβάνουμε ότι η δέσμευση του ΝΑΤΟ στο «μέτωπο της Συρίας» θα είναι πάντα ελάχιστη -αν όχι μηδενική- για λόγους που σχετίζονται τόσο με την διπλωματία -αντίθεση των Ρώσων και των Κινέζων, πιθανή συμμετοχή του Ιράν, αστάθεια στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στην Υεμένη- και η εσωτερική πολιτική- δυσπιστία, απροθυμία ή η απερίφραστη εχθρότητα της κοινής γνώμης.
Ο Ερντογάν ήδη κάνει πόλεμο κατά των Συρίων, μέσω του Συριακού Ελευθέρου Στρατού (ΣΕΣ).
Περιορισμένος στις δικές του δυνάμεις, ο ΡετζέπΤαγίπ Ερντογάν -ο οποίος όσο γνωρίζουμε, δεν είχε ζητήσει τη βοήθεια του ΝΑΤΟ, όταν Ισραηλινοί κομάντος σκότωσαν την άνοιξη του 2009, αρκετούς Τούρκους που συμμετείχαν σε στολίσκο κατά του αποκλεισμού της Γάζας- βγάζει το στήθος του και ανεβάζει (πάλι) το τόνο: την Τρίτη, ανακοίνωσε ότι ο τουρκικός στρατός θα αλλάξει «τους κανόνες εμπλοκής του» και ότι από δω και στο εξής θα ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε παραβίαση των χερσαίων, από τον αέρα η θαλασσινών συνόρων από τον γείτονα του, χαρακτηρίζοντας με την ευκαιρία την καταστροφή του τουρκικού F4 ως «άνανδρη επίθεση του καθεστώτος αλ-Ασαντ». Ένα καθεστώς που, επιβεβαιώνει ο Τούρκος Πρωθυπουργός, έχει γίνει «μια σαφής και εγγύς απειλή για την ασφάλεια της Τουρκίας όπως και προς το δικό του λαό». Έναν συριακό λαό που ο Ερντογάν –ας καθησυχάζουν οι Σύροι στις αγροικίες από τη Ντερά ως το Ιντλέμπ- τον θεωρεί, ναι, «αδελφό », καταπιεσμένο από έναν «αιματηρό δικτάτορα και την κλίκα του», για να χρησιμοποιήσω την διατύπωση του, που θα ήταν πιο άξια στο στόμα ενός γενειοφόρου φανατικού παρά ενός παραδειγματικού «μετριοπαθούς ισλαμιστή» ηγέτη.
Φυσικά, όλα αυτά ακούγονται πολύ «προπολεμικά». Εκτός του ότι η επιστράτευση δεν είναι πόλεμος, και ότι ο Ερντογάν, παρά το θέατρο του και τις απειλές του, δεν βρίσκεται ούτε καν στο στάδιο της επιστράτευσης.
Πόλεμο, εξάλλου, διεξαγάγει ήδη κατά των Κούρδων στο σύνορα με το Ιράκ, η αεροπορία του παραβιάζοντας χωρίς να ντρέπεται τον εναέριο χώρο του Ιράκ, που σίγουρα διαλύθηκε από τους Αμερικανούς, για να βομβαρδίσει τα στρατόπεδα του PKK.
Και έπειτα, είναι αλήθεια, και δεν τονίζεται αρκετά, ανάθεσε σε υπεργολάβους πριν από ένα χρόνο, τον πόλεμο κατά των Σύρων και της νόμιμης κυβέρνησης τους, σε ένοπλες ισλαμικές συμμορίες, αυτές του ΣΕΣ, οι οποίες χρησιμοποιούν το τουρκικό έδαφος ως βάση και ως τεράστιο καταφύγιο.
Τέλος πάντων, ο ηγέτης του ΑΚΡ γνωρίζει καλά ότι το περιθώριο κινήσεων του περιορίζεται από το Ιράν -το οποίο έχει ήδη προτείνει μια αποστολή καλής θέλησης- και από τη Ρωσία.
Αυτός ο υπεργολαβικός πόλεμος του ΣΕΣ είναι σαφώς η μόνη στρατιωτική δράση που μπορεί να αναλάβει ο κ. Ερντογάν για την ώρα, αλλά είναι αναμφισβήτητα θανατηφόρος.
Ως εκ τούτου, είναι ο Ερντογάν «και η κλίκα του» οι οποίοι είναι οι επιτιθέμενοι της Συρίας και επομένως αποτελούν «μια σαφή και εγγύς απειλή» σε ολόκληρη την περιοχή.
Αυτός ο αξιωματικός του ΣΕΣ, που συναντήθηκε στην Τουρκία το Φεβρουάριο του 2012 με δημοσιογράφους προ-αντιπολίτευσης, είχε αυτή κραυγή από τη καρδειά: «Αισθάνομαι ασφαλής στην Τουρκία!» Για ένα χρόνο, ο Ερντογάν έκανε πόλεμο στους Σύρους μέσω ένοπλων συμμοριών. Ένας πόλεμος που τους έχει στοιχίσει πολύ περισσότερο από δύο πιλότους!
Πηγή
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΒΙΝΤΕΟ – ΣΟΚ: Η «Μήδεια» από τη Ρωσία μετά τη δολοφονία των παιδιών της!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΜΑΓΙΟΡΚΑ ΓΙΑ ΕΛΝΤΕΡΣΟΝ *VIDEOS*
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
