Μας ευνοούν οι καθυστερήσεις;

Στη Σύνοδο Κορυφής που αρχίζει και χαρακτηρίζεται ως η πλέον σημαντική των τελευταίων ετών, η Γερμανία αν και πιεσμένη από τον διεθνή παράγοντα, δείχνει αποφασισμένη να θέσει αυτή την ατζέντα της και να υποχωρήσει όσο το δυνατόν λιγότερο , στις πιέσεις που της ασκούνται για πιο αναπτυξιακή πολιτική και πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική, τόσο από τη Γαλλία και την Ιταλία όσο και από τις ΗΠΑ.

Η Ελλάδα το μόνο που έχει να προσβλέπει είναι η χρονική επιμήκυνση του προγράμματος της και τίποτα παραπάνω. Ακόμη και η επιπλέον όμως διετία θα δοθεί εφόσον η Αθήνα πείσει ότι έχει κάθε διάθεση να κερδίσει τον χαμένο χρόνο και να εφαρμόσει το Μνημόνιο 2, με μεγάλη ακρίβεια. Οι διαδοχικές συναντήσεις που θα ακολουθήσουν στην οικία του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, στην Κηφισιά το επόμενο χρονικό διάστημα, με τους κ. Βενιζέλο και Κουβέλη , θα είναι πολύ πιο καθοριστικές από την παρουσία της Ελληνικής αντιπροσωπείας υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Κ. Παπούλια , το επόμενο 48ωρο στις Βρυξέλλες.

Ιδιωτικοποιήσεις , νέο φορολογικό, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων , ενιαίο μισθολόγιο , ενδεχομένως και απολύσεις στον δημόσιο τομέα, αλλά σίγουρα άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων , θα καθορίσουν τις εξελίξεις. Το πολύ σημαντικό όμως είναι ποιες αποφάσεις θα ληφθούν για την ανασυγκρότηση και προπάντων την ενίσχυση του ασφαλιστικού συστήματος και του τομέα Υγείας , που κυριολεκτικά καταρρέουν, την ενίσχυση της απασχόλησης και την διατήρηση της επάρκεια των κρατικών υπηρεσιών , που δείχνουν να αδυνατούν πλέον να λειτουργήσουν . Πολλοί μιλούν για τις τράπεζες και για την επαναλειτουργία στην πράξη του ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτική Περιουσίας του Δημοσίου , ζητήματα που σε μια πρώτη φάση θα απασχολήσουν τον νέο υπουργό Οικονομίας, μόλις αναλάβει και επίσημα τα καθήκοντά του.

Το χειρότερο όμως για την Ελλάδα είναι ότι το καλοκαίρι αυτό δεν δείχνει σαν τα συνήθη ούτε στην Ευρώπη , που ουσιαστικά διαλύεται με τη μία χώρα μετά την άλλη να μπαίνει σε καταστροφικά και απολύτως υφεσιακά Μνημόνια.

Αλλά και τη Μεσόγειο έτοιμη να πάρει φωτιά , στη βάση της κρίσης στη Συρία και την εμπλοκή της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ , στις στρατιωτικές επιχειρήσεις που εξελίσσονται. Ρωσία, Κίνα αρνούνται από την πλευρά τους να δεχθούν και να νομιμοποιήσουν πλήγματα σε βάρος του Άσαντ και μια παγκόσμια κρίση σε θερμό μέτωπο πλέον έρχεται να συμπληρώσει τον πόλεμο στα ταμπλό των χρηματιστηρίων και των dealing rooms.

Απέναντι σε όλα αυτά η Ελλάδα εξακολουθεί ν παραμένει αμήχανη , εγκλωβισμένη στον φαύλο κύκλο της χρεοκοπίας της και ανίκανη να εφαρμόσει τα άθλια Μνημόνια για τα οποία όμως έχει δεσμευθεί. Στο πλαίσιο αυτό τίθεται ένα ερώτημα;

Την συμφέρουν οι καθυστερήσεις; Για παράδειγμα το ότι το ελληνικό ζήτημα θα συζητηθεί το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο στις Βρυξέλλες, βοηθάει; Τελικά κερδίζει η χάνει χρόνο ;

Οι απαντήσεις προσεχώς, θα καθορίσουν την θέση της στην Ευρώπη , αλλά το χειρότερο θα προδιαγράψουν τη μοίρα της στη Μεσόγειο. Ας ελπίσουμε όχι εν απουσία της, μέχρι το τέλος. ..