2012-07-03 20:35:03
Η μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ εντός και εκτός Ελλάδας, επιχείρησε να παρουσιάσει περίπου ως μια μεγάλη νίκη των χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης - με αιχμή του δόρατος την Ιταλία και την Ισπανία - τις αποφάσεις που λήφθηκαν στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής. Σ’αυτό βοήθησε βέβαια και το «όπιο του λαού», το ποδόσφαιρο, όπου η νίκη της Ιταλίας επί της Γερμανίας στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, με τα γκολ του Μάριο Μπαλοτέλι, συνέπεσε – όλως τυχαίως(;) – με την «νίκη» του άλλου Μάριο, του Μόντι, απέναντι στην σκληρή κυρία Μέρκελ. Άφθονοι οι συμβολισμοί και οι συμπτώσεις προς μαζική κατανάλωση.
Όμως η βασική συμφωνία που τόσο πολύ διαφημίστηκε και αφορά την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τους μηχανισμούς στήριξης, δεν είναι παρά άλλη μια νίκη των τραπεζιτών απέναντι στους δοκιμαζόμενους λαούς. Αν, δηλαδή, οι χρεοκοπημένες τράπεζες ανήκουν στην κατηγορία TBTF (Too Big to Fail), θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται από την «πίσω πόρτα», αποτινάσσοντας ταυτόχρονα από πάνω τους την όποια «ενοχλητική» κρατική εποπτεία.
Εκτός αυτού, η απόφαση αυτή ανοίγει διάπλατα την πόρτα και για αποκρατικοποιήσεις τραπεζών που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο. Με την αιτιολογία ότι το κράτος θα ξεφορτωθεί «δυνάμει» αποτυχημένες τράπεζες έτσι ώστε σε περίπτωση χρεωκοπίας να μην έχει την ευθύνη της ανακεφαλαιοποίησης αυξάνοντας περισσότερο το χρέος και το έλλειμμα, προβλέπεται ένα κύμα ιδιωτικοποιήσεων των τραπεζών που απέμειναν υπό κρατικό έλεγχο.
Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για μια κίνηση ματ των Ευρωπαίων μεγαλοτραπεζιτών που με αφορμή την κρίση βρέθηκαν στριμωγμένοι στη γωνία από την ενοχλητική κρατική παρέμβαση, και με τις κυβερνήσεις να «απειλούν» με κρατικοποίηση τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις των μεγαλύτερων εγχώριων μεγαλοτραπεζιτών, που δέχθηκαν την απόφαση μάλλον με ανακούφιση, αφού βλέπουν τον «κίνδυνο» κρατικοποίησης των τραπεζών τους να απομακρύνεται.
Στην ουσία δηλαδή, οι χρεοκοπημένες TBTF τράπεζες θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται με λεφτά των φορολογουμένων σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Δηλαδή, αυτό που αλλάζει στην ουσία είναι ότι οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι συνολικά θα διασώζουν τις τράπεζες και όχι οι φορολογούμενοι του κάθε κράτους ξεχωριστά τις εγχώριες τράπεζές τους. Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, αυτό θα βοηθήσει τις μεγαλύτερες τράπεζες να κάνουν ένα «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» εξαφανίζοντας τους πιο αδύναμους ανταγωνιστές που δεν θα έχουν τις απαραίτητες προσβάσεις στους μηχανισμούς χρηματοδότησης (κάτι που έγινε στις ΗΠΑ τόσο κατά την κρίση του 1929 όσο και κατά την κρίση του 2008), και να εδραιώσουν οριστικά την κυριαρχία τους επί Ευρωπαϊκού εδάφους αναγκάζοντας την ΕΕ να τις τροφοδοτεί με όλο και περισσότερη ρευστότητα για να μην καταρρεύσουν και συμπαρασύρουν την όσο ποτέ άλλοτε ενοποιημένη και αλληλοεξαρτώμενη Ευρωπαϊκή οικονομία.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που τα ΜΜΕ «ξέχασαν» την ιδιότητα του Μόντι ως τεχνοκράτη τραπεζίτη και προέβαλαν την εθνικότητά του απέναντι στην εθνικότητα της κυρίας Μέρκελ, ρίχνοντας έτσι όλο το βάρος στην νίκη του «δοκιμαζόμενου» νότου απέναντι στον πλούσιο και αυταρχικό βορρά, «καμουφλάροντας» την ουσία και την πραγματική διάσταση των αποφάσεων.
Αυτό όμως που ξέχασαν οι Ευρωπαίοι «ηγέτες» είναι οι ίδιοι οι λαοί τους, καθώς για άλλη μια φορά δεν φάνηκαν να έχουν διάθεση να πάρουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ανακούφιση των δοκιμαζόμενων λαών και την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους που αποτελεί την πραγματική Ευρωπαϊκή πολιτισμική κληρονομιά. Αντίθετα, φρόντισαν και πάλι να διευκολύνουν τους τραπεζίτες και να τους εξασφαλίσουν περισσότερη ρευστότητα σε βάρος των Ευρωπαίων φορολογουμένων, όπως ακριβώς επιτάσσει η νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την λειτουργία της οικονομίας. Ίσως θα έπρεπε να ρίξουν μια ματιά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου το ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ ενέκρινε το νομοσχέδιο του Ομπάμα για την υγεία, αρκεί βέβαια αυτό να βοηθήσει πραγματικά τους οικονομικά ασθενέστερους και να μην αποδειχθεί απλά μια σανίδα σωτηρίας για τις ασφαλιστικές εταιρίες.
Πηγή
kostasxan.blogspot.com
Όμως η βασική συμφωνία που τόσο πολύ διαφημίστηκε και αφορά την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τους μηχανισμούς στήριξης, δεν είναι παρά άλλη μια νίκη των τραπεζιτών απέναντι στους δοκιμαζόμενους λαούς. Αν, δηλαδή, οι χρεοκοπημένες τράπεζες ανήκουν στην κατηγορία TBTF (Too Big to Fail), θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται από την «πίσω πόρτα», αποτινάσσοντας ταυτόχρονα από πάνω τους την όποια «ενοχλητική» κρατική εποπτεία.
Εκτός αυτού, η απόφαση αυτή ανοίγει διάπλατα την πόρτα και για αποκρατικοποιήσεις τραπεζών που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο. Με την αιτιολογία ότι το κράτος θα ξεφορτωθεί «δυνάμει» αποτυχημένες τράπεζες έτσι ώστε σε περίπτωση χρεωκοπίας να μην έχει την ευθύνη της ανακεφαλαιοποίησης αυξάνοντας περισσότερο το χρέος και το έλλειμμα, προβλέπεται ένα κύμα ιδιωτικοποιήσεων των τραπεζών που απέμειναν υπό κρατικό έλεγχο.
Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για μια κίνηση ματ των Ευρωπαίων μεγαλοτραπεζιτών που με αφορμή την κρίση βρέθηκαν στριμωγμένοι στη γωνία από την ενοχλητική κρατική παρέμβαση, και με τις κυβερνήσεις να «απειλούν» με κρατικοποίηση τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις των μεγαλύτερων εγχώριων μεγαλοτραπεζιτών, που δέχθηκαν την απόφαση μάλλον με ανακούφιση, αφού βλέπουν τον «κίνδυνο» κρατικοποίησης των τραπεζών τους να απομακρύνεται.
Στην ουσία δηλαδή, οι χρεοκοπημένες TBTF τράπεζες θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται με λεφτά των φορολογουμένων σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Δηλαδή, αυτό που αλλάζει στην ουσία είναι ότι οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι συνολικά θα διασώζουν τις τράπεζες και όχι οι φορολογούμενοι του κάθε κράτους ξεχωριστά τις εγχώριες τράπεζές τους. Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, αυτό θα βοηθήσει τις μεγαλύτερες τράπεζες να κάνουν ένα «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» εξαφανίζοντας τους πιο αδύναμους ανταγωνιστές που δεν θα έχουν τις απαραίτητες προσβάσεις στους μηχανισμούς χρηματοδότησης (κάτι που έγινε στις ΗΠΑ τόσο κατά την κρίση του 1929 όσο και κατά την κρίση του 2008), και να εδραιώσουν οριστικά την κυριαρχία τους επί Ευρωπαϊκού εδάφους αναγκάζοντας την ΕΕ να τις τροφοδοτεί με όλο και περισσότερη ρευστότητα για να μην καταρρεύσουν και συμπαρασύρουν την όσο ποτέ άλλοτε ενοποιημένη και αλληλοεξαρτώμενη Ευρωπαϊκή οικονομία.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που τα ΜΜΕ «ξέχασαν» την ιδιότητα του Μόντι ως τεχνοκράτη τραπεζίτη και προέβαλαν την εθνικότητά του απέναντι στην εθνικότητα της κυρίας Μέρκελ, ρίχνοντας έτσι όλο το βάρος στην νίκη του «δοκιμαζόμενου» νότου απέναντι στον πλούσιο και αυταρχικό βορρά, «καμουφλάροντας» την ουσία και την πραγματική διάσταση των αποφάσεων.
Αυτό όμως που ξέχασαν οι Ευρωπαίοι «ηγέτες» είναι οι ίδιοι οι λαοί τους, καθώς για άλλη μια φορά δεν φάνηκαν να έχουν διάθεση να πάρουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ανακούφιση των δοκιμαζόμενων λαών και την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους που αποτελεί την πραγματική Ευρωπαϊκή πολιτισμική κληρονομιά. Αντίθετα, φρόντισαν και πάλι να διευκολύνουν τους τραπεζίτες και να τους εξασφαλίσουν περισσότερη ρευστότητα σε βάρος των Ευρωπαίων φορολογουμένων, όπως ακριβώς επιτάσσει η νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την λειτουργία της οικονομίας. Ίσως θα έπρεπε να ρίξουν μια ματιά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου το ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ ενέκρινε το νομοσχέδιο του Ομπάμα για την υγεία, αρκεί βέβαια αυτό να βοηθήσει πραγματικά τους οικονομικά ασθενέστερους και να μην αποδειχθεί απλά μια σανίδα σωτηρίας για τις ασφαλιστικές εταιρίες.
Πηγή
kostasxan.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το λάθος που του χάρισε… 430.000 ευρώ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
