2012-07-11 12:34:03
του Θανάση Νικολαΐδη
«Η ιδιοκτησία είναι κλοπή» έλεγε ο Προυντόν (γάλλος συγγραφέας), πριν από 150 χρόνια. Κι ύστερα ήρθε ο κομουνισμός. Ξόρκισε το κακό κι όλα έγιναν κοινά και οι άνθρωποι ίσοι. Με κάποιους πιο ίσους απ’ τους άλλους και πρώτους μεταξύ ίσων. Κι έμεινε ο Μαρξ στα χαρτιά πάνω στο ράφι και η νομενκλατούρα στην εξουσία. Με την κοινωνική ανισότητα «βουβή», τον χωροφύλακα να βολτάρει πάνω σε τρομαγμένες ψυχές και τον χαφιέ να παραμονεύει.
ΚΙ ύστερα; Ήρθε (στην Ελλάδα) ο…σοσιαλισμός. Μαχαίρι σε χέρια νηπίου και με τον ρωμιό να ξεσπαθώνει τινάζοντας τα δεσμά του. Οι κυβερνήσεις εναλλάσσονταν και οι διορισμοί πήγαιναν σύννεφο. Δειλοί και τρομαγμένοι στην αρχή (οι διορισμένοι) ξεθάρρεψαν ρίχνοντας πονηρές ματιές τριγύρω. Δεν είδαν εχθρό να παραμονεύει, ούτε τιμωρία να τους απειλεί. Το πήραν ζεστά και «οικειοποιήθηκαν» τα κοινά. Θεώρησαν το Κράτος δικό τους! Με τα υπάρχοντά του (κινητά και ακίνητα), τον δημόσιο πλούτο δικό τους για διαχείριση απ’ τους ίδιους, με την γραφειοκρατία τείχος προστατευτικό.
ΚΙ άρχισαν να το μεταχειρίζονται ως απόλυτοι διαχειριστές. Πρόλαβαν και το κατάντησαν για (ξε)πούλημα και τώρα αμύνονται…σθεναρά. Μη χάσουν τον παράδεισο που’ γινε κόλαση για τους άλλους, χαθεί το (υπ)έδαφος για μπίζνες «κρατικές» και τα εργαλεία εκμετάλλευσης και πλουτισμού.
«ΚΡΑΤΙΚΗ δαπάνη» ο μαθητέμπορας διαφήμιζε στο σχολείο την πραμάτειά του για ιδιαίτερο στο σπίτι, ο πολεοδόμος για τη μίζα του, ο (μεγαλο)γιατρός του ΕΣΥ για το φακελάκι, το τραβολόγησαν κατά το συμφέρον και για να φουσκώσουν το πουγκί τους, μέχρι που το κατάντησαν με κράτος να μη μοιάζει.
ΕΙΔΑΜΕ τους ιδιώτες και τρομάξαμε. Για τα κόλπα και κολπάκια τους σε καιρούς ασυδοσίας, αλλά όλα είναι σχετικά σ’ αυτόν τον κόσμο και «το μη χείρον βέλτιστον», πέρα από θεωρίες που δεν εφαρμόζονται και καταργημένους κανόνες. Σήμερα σκάνε μύτη οι ξένοι και ντόπιοι επενδυτές και «επενδυτές», ξυπνάει μέσα μας ο λανθάνων σοσιαλισμός και αντιδρούμε. Να συνεχίσουμε «κρατικά», μην πλακώσουν ιδιώτες. Μη δώσουμε τα άγια τοις κυσί-να τα λυμαίνονται «εργαζόμενοι» ζημιογόνων κρατικών εταιριών και συνδικαλιστές, διευθυντάδες, παράγοντες και υπουργοί.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ η ιδιωτική πρωτοβουλία και μας γνέφει φιλικά. Οι στρατηγικοί επενδυτές έτοιμοι να μας κατασπαράξουν. Κι εμείς…κατασπαραγμένοι απ’ το «σύστημα» και τους δημόσιους «λειτουργούς», ρίξαμε τη ματιά στην κοιτίδα του καπιταλισμού. «Κλέψε την εφορία» σου λένε οι Αμερικάνοι «αλλά, αν σε πιάσουν, θα πληρώνουν και τα τρισέγγονά σου». Είδαμε και τον ανταγωνισμό των εταιριών (σταθερής-κινητής) τηλεφωνίας και τις (χαμηλές) τιμές λόγω ανταγωνισμού και πήραμε θάρρος. Τα καρτέλ, βέβαια, δεν τα…προσέξαμε, αλλά το δίλημμα το ξεπεράσαμε, μιας και οι καιροί δεν περιμένουν.
Tromaktiko
«Η ιδιοκτησία είναι κλοπή» έλεγε ο Προυντόν (γάλλος συγγραφέας), πριν από 150 χρόνια. Κι ύστερα ήρθε ο κομουνισμός. Ξόρκισε το κακό κι όλα έγιναν κοινά και οι άνθρωποι ίσοι. Με κάποιους πιο ίσους απ’ τους άλλους και πρώτους μεταξύ ίσων. Κι έμεινε ο Μαρξ στα χαρτιά πάνω στο ράφι και η νομενκλατούρα στην εξουσία. Με την κοινωνική ανισότητα «βουβή», τον χωροφύλακα να βολτάρει πάνω σε τρομαγμένες ψυχές και τον χαφιέ να παραμονεύει.
ΚΙ ύστερα; Ήρθε (στην Ελλάδα) ο…σοσιαλισμός. Μαχαίρι σε χέρια νηπίου και με τον ρωμιό να ξεσπαθώνει τινάζοντας τα δεσμά του. Οι κυβερνήσεις εναλλάσσονταν και οι διορισμοί πήγαιναν σύννεφο. Δειλοί και τρομαγμένοι στην αρχή (οι διορισμένοι) ξεθάρρεψαν ρίχνοντας πονηρές ματιές τριγύρω. Δεν είδαν εχθρό να παραμονεύει, ούτε τιμωρία να τους απειλεί. Το πήραν ζεστά και «οικειοποιήθηκαν» τα κοινά. Θεώρησαν το Κράτος δικό τους! Με τα υπάρχοντά του (κινητά και ακίνητα), τον δημόσιο πλούτο δικό τους για διαχείριση απ’ τους ίδιους, με την γραφειοκρατία τείχος προστατευτικό.
ΚΙ άρχισαν να το μεταχειρίζονται ως απόλυτοι διαχειριστές. Πρόλαβαν και το κατάντησαν για (ξε)πούλημα και τώρα αμύνονται…σθεναρά. Μη χάσουν τον παράδεισο που’ γινε κόλαση για τους άλλους, χαθεί το (υπ)έδαφος για μπίζνες «κρατικές» και τα εργαλεία εκμετάλλευσης και πλουτισμού.
«ΚΡΑΤΙΚΗ δαπάνη» ο μαθητέμπορας διαφήμιζε στο σχολείο την πραμάτειά του για ιδιαίτερο στο σπίτι, ο πολεοδόμος για τη μίζα του, ο (μεγαλο)γιατρός του ΕΣΥ για το φακελάκι, το τραβολόγησαν κατά το συμφέρον και για να φουσκώσουν το πουγκί τους, μέχρι που το κατάντησαν με κράτος να μη μοιάζει.
ΕΙΔΑΜΕ τους ιδιώτες και τρομάξαμε. Για τα κόλπα και κολπάκια τους σε καιρούς ασυδοσίας, αλλά όλα είναι σχετικά σ’ αυτόν τον κόσμο και «το μη χείρον βέλτιστον», πέρα από θεωρίες που δεν εφαρμόζονται και καταργημένους κανόνες. Σήμερα σκάνε μύτη οι ξένοι και ντόπιοι επενδυτές και «επενδυτές», ξυπνάει μέσα μας ο λανθάνων σοσιαλισμός και αντιδρούμε. Να συνεχίσουμε «κρατικά», μην πλακώσουν ιδιώτες. Μη δώσουμε τα άγια τοις κυσί-να τα λυμαίνονται «εργαζόμενοι» ζημιογόνων κρατικών εταιριών και συνδικαλιστές, διευθυντάδες, παράγοντες και υπουργοί.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ η ιδιωτική πρωτοβουλία και μας γνέφει φιλικά. Οι στρατηγικοί επενδυτές έτοιμοι να μας κατασπαράξουν. Κι εμείς…κατασπαραγμένοι απ’ το «σύστημα» και τους δημόσιους «λειτουργούς», ρίξαμε τη ματιά στην κοιτίδα του καπιταλισμού. «Κλέψε την εφορία» σου λένε οι Αμερικάνοι «αλλά, αν σε πιάσουν, θα πληρώνουν και τα τρισέγγονά σου». Είδαμε και τον ανταγωνισμό των εταιριών (σταθερής-κινητής) τηλεφωνίας και τις (χαμηλές) τιμές λόγω ανταγωνισμού και πήραμε θάρρος. Τα καρτέλ, βέβαια, δεν τα…προσέξαμε, αλλά το δίλημμα το ξεπεράσαμε, μιας και οι καιροί δεν περιμένουν.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΥΞΑΝΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ Ο ΖΑΡΝΤΙΜ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
