2012-07-14 09:38:35
Του Μάνου Αμελίδη*
Την περασμένη Τρίτη, κάτι πρωτόγνωρο, άκρως σημαντικό, έγινε στο κέντρο της πρωτεύουσας, στην πλατεία Κλαυθμώνος. “Είμαστε εδώ. Με ποιήματα και μουσική” ήταν ο τίτλος, το σύνθημα; Δεν ξέρω ακριβώς. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έζησα μοναδικές στιγμές στο κέντρο της πρωτεύουσας. Στίχοι, ποιήματα απλώνονταν στον Αττικό ουρανό συντροφιά την πανσέληνο και μας έδιναν την απόλυτη αίσθηση μυσταγωγίας, με ποίηση και μουσική.
Δύο, τρεις (;) χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στην πλατεία, άλλοι κάθονταν σε καρέκλες, άλλοι στο γρασίδι, άλλοι όρθιοι επί τρεις ολόκληρες ώρες, τραγουδούσαν μαζί με τους τραγουδιστές μελοποιημένη ποίηση των Σεφέρη, Λειβαδίτη., Ρίτσου, Λεοντάρη, Δουατζή και άλλων. Και μετείχαν όλοι στην μυσταγωγική βραδιά.
Με εντυπωσίασε που όταν άρχιζαν οι απαγγελίες των ποιητών μας, έπεφτε απόλυτη σιγή στην πλατεία. Χιλιάδες άνθρωποι προσηλωμένοι στους στίχους αφουγκράζονταν τον ποιητικό λόγο που στην πλειονότητα συνιστούσε πολιτική ποίηση. Σιγή, συμμετοχή, ρίγος που διαπερνούσε τόσο κόσμο ετερογενή, όλων των τάξεων και των ηλικιών. Αθηναίοι ενωμένοι μέσα από την προσήλωση στον ποιητικό λόγο που πήρε ιδιαίτερη διάσταση εκείνη τη βραδιά. Διάσταση παρηγορίας, ελπίδας, ανάτασης, αντίδρασης στην κατήφεια, στην θλίψη της εποχής.
Καλόδεχτη από όλους, όπως έδειξε το χειροκρότημα, η προτροπή της άξιας παρουσιάστριας της εκδήλωσης Μάριον Μπιτσόλα, να αντισταθούμε στη μιζέρια, στην κρίση και να νιώσουμε το “παρών” των δημιουργών που βρίσκονται μέσα στην κοινωνία και δίπλα στον δοκιμαζόμενο πολίτη.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν η πρώτη μαζική εκδήλωση αντίδρασης στη μιζέρια της εποχής. Ήταν η φωνή της διανόησης και της τέχνης κατά των τεχνοκρατών της οικονομίας και της πολιτικής που θέλουν έναν ολόκληρο λαό με σκυμμένο το κεφάλι να λέει ναι σε κάθε προτροπή, να χειραγωγείται από την απειλή και το φόβο. Ένιωσα για πρώτη φορά έτσι, την τέχνη να παίρνει στα σοβαρά το ρόλο της σε μια κοινωνία δοκιμαζόμενη και φοβισμένη.
Ελπίζω να καθιερωθεί ως θεσμός αυτή η σημαντική πρωτοβουλία των ποιητών Γιώργου Δουατζή και Κώστα Κρεμμύδα, που με τη βοήθεια του Άγγελου Σφακιανάκη στα του μουσικού μέρους και την ολόπλευρη, όπως έμαθα, στήριξη της Τούλας Ψαράκη αντιδημάρχου Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων, υλοποίησαν αυτό το νεοφανές εγχείρημα.
Ήταν πράγματι εκεί την περασμένη Τρίτη, εικοσιπέντε ποιητές, ανάμεσά τους ό,τι καλύτερο διαθέτει η Ελληνική Ποίηση, όπως μεταξύ άλλων Τίτος Πατρίκιος, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Γιάννης Δάλλας, Βύρων Λεοντάρης, Ζέφη Δαράκη, Γιώργος Δουατζής, Γιώργος Μπλάνας, Παυλίνα Παμπούδη, Αναστάσης Βιστωνίτης, Βασίλης K. Καλαμαράς, Διονύσης Καρατζάς, Κώστας Κρεμμύδας, Κώστας Μαρδάς, Ανέστης Μελιδώνης, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Σωτήρης Παστάκας, Γιάννης Πατίλης, Τάσος Πορφύρης, Λίνα Στεφάνου.
Ήταν ακόμα οι καλλιτέχνες Γιώργος Ανδρέου, Μανώλης Μητσιάς, Λάκης Παππάς, ENCARDIA, Κώστας Θωμαΐδης, Γιάννης Κούτρας, Τρίφωνο με την υπέροχη Ερωφύλλη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Βαγγέλης Μαρκαντώνης, Ευτυχία Μητρίτσα, Απόστολος Ρίζος, Αναστασία Ζαννή, Χάρης Γιούλης, Γιούλη Περβολαράκη.
Παρόμοιες βραδιές, ακόμα και εβδομάδες, υπάρχουν στο Παρίσι και σε άλλες ευρωπαϊκές; πρωτεύουσες. Εκεί που οι ποιητές δεν είναι τα περίεργα όντα του περιθωρίου, τα “ψώνια”, αλλά οι καθημερινοί άνθρωποι που τραγουδούν τις αγωνίες των συνανθρώπων τους και μοιράζονται τα τραγούδια τους με τον πολύ κόσμο. Μακριά από σαλόνια απομόνωσης και εστέτ συμπεριφορές... Και στην πλατεία Κλαυθμώνος έγινε το θαύμα, να αποκτήσει την πραγματική, υπέροχη υπόσταση η Ποίηση, μέσα από την αποδοχή των χιλιάδων ακροατών της.
* Ο Μάνος Αμελίδης είναι δημοσιογράφος
I-Reporter
Την περασμένη Τρίτη, κάτι πρωτόγνωρο, άκρως σημαντικό, έγινε στο κέντρο της πρωτεύουσας, στην πλατεία Κλαυθμώνος. “Είμαστε εδώ. Με ποιήματα και μουσική” ήταν ο τίτλος, το σύνθημα; Δεν ξέρω ακριβώς. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έζησα μοναδικές στιγμές στο κέντρο της πρωτεύουσας. Στίχοι, ποιήματα απλώνονταν στον Αττικό ουρανό συντροφιά την πανσέληνο και μας έδιναν την απόλυτη αίσθηση μυσταγωγίας, με ποίηση και μουσική.
Δύο, τρεις (;) χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στην πλατεία, άλλοι κάθονταν σε καρέκλες, άλλοι στο γρασίδι, άλλοι όρθιοι επί τρεις ολόκληρες ώρες, τραγουδούσαν μαζί με τους τραγουδιστές μελοποιημένη ποίηση των Σεφέρη, Λειβαδίτη., Ρίτσου, Λεοντάρη, Δουατζή και άλλων. Και μετείχαν όλοι στην μυσταγωγική βραδιά.
Με εντυπωσίασε που όταν άρχιζαν οι απαγγελίες των ποιητών μας, έπεφτε απόλυτη σιγή στην πλατεία. Χιλιάδες άνθρωποι προσηλωμένοι στους στίχους αφουγκράζονταν τον ποιητικό λόγο που στην πλειονότητα συνιστούσε πολιτική ποίηση. Σιγή, συμμετοχή, ρίγος που διαπερνούσε τόσο κόσμο ετερογενή, όλων των τάξεων και των ηλικιών. Αθηναίοι ενωμένοι μέσα από την προσήλωση στον ποιητικό λόγο που πήρε ιδιαίτερη διάσταση εκείνη τη βραδιά. Διάσταση παρηγορίας, ελπίδας, ανάτασης, αντίδρασης στην κατήφεια, στην θλίψη της εποχής.
Καλόδεχτη από όλους, όπως έδειξε το χειροκρότημα, η προτροπή της άξιας παρουσιάστριας της εκδήλωσης Μάριον Μπιτσόλα, να αντισταθούμε στη μιζέρια, στην κρίση και να νιώσουμε το “παρών” των δημιουργών που βρίσκονται μέσα στην κοινωνία και δίπλα στον δοκιμαζόμενο πολίτη.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν η πρώτη μαζική εκδήλωση αντίδρασης στη μιζέρια της εποχής. Ήταν η φωνή της διανόησης και της τέχνης κατά των τεχνοκρατών της οικονομίας και της πολιτικής που θέλουν έναν ολόκληρο λαό με σκυμμένο το κεφάλι να λέει ναι σε κάθε προτροπή, να χειραγωγείται από την απειλή και το φόβο. Ένιωσα για πρώτη φορά έτσι, την τέχνη να παίρνει στα σοβαρά το ρόλο της σε μια κοινωνία δοκιμαζόμενη και φοβισμένη.
Ελπίζω να καθιερωθεί ως θεσμός αυτή η σημαντική πρωτοβουλία των ποιητών Γιώργου Δουατζή και Κώστα Κρεμμύδα, που με τη βοήθεια του Άγγελου Σφακιανάκη στα του μουσικού μέρους και την ολόπλευρη, όπως έμαθα, στήριξη της Τούλας Ψαράκη αντιδημάρχου Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων, υλοποίησαν αυτό το νεοφανές εγχείρημα.
Ήταν πράγματι εκεί την περασμένη Τρίτη, εικοσιπέντε ποιητές, ανάμεσά τους ό,τι καλύτερο διαθέτει η Ελληνική Ποίηση, όπως μεταξύ άλλων Τίτος Πατρίκιος, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Γιάννης Δάλλας, Βύρων Λεοντάρης, Ζέφη Δαράκη, Γιώργος Δουατζής, Γιώργος Μπλάνας, Παυλίνα Παμπούδη, Αναστάσης Βιστωνίτης, Βασίλης K. Καλαμαράς, Διονύσης Καρατζάς, Κώστας Κρεμμύδας, Κώστας Μαρδάς, Ανέστης Μελιδώνης, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Σωτήρης Παστάκας, Γιάννης Πατίλης, Τάσος Πορφύρης, Λίνα Στεφάνου.
Ήταν ακόμα οι καλλιτέχνες Γιώργος Ανδρέου, Μανώλης Μητσιάς, Λάκης Παππάς, ENCARDIA, Κώστας Θωμαΐδης, Γιάννης Κούτρας, Τρίφωνο με την υπέροχη Ερωφύλλη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Βαγγέλης Μαρκαντώνης, Ευτυχία Μητρίτσα, Απόστολος Ρίζος, Αναστασία Ζαννή, Χάρης Γιούλης, Γιούλη Περβολαράκη.
Παρόμοιες βραδιές, ακόμα και εβδομάδες, υπάρχουν στο Παρίσι και σε άλλες ευρωπαϊκές; πρωτεύουσες. Εκεί που οι ποιητές δεν είναι τα περίεργα όντα του περιθωρίου, τα “ψώνια”, αλλά οι καθημερινοί άνθρωποι που τραγουδούν τις αγωνίες των συνανθρώπων τους και μοιράζονται τα τραγούδια τους με τον πολύ κόσμο. Μακριά από σαλόνια απομόνωσης και εστέτ συμπεριφορές... Και στην πλατεία Κλαυθμώνος έγινε το θαύμα, να αποκτήσει την πραγματική, υπέροχη υπόσταση η Ποίηση, μέσα από την αποδοχή των χιλιάδων ακροατών της.
* Ο Μάνος Αμελίδης είναι δημοσιογράφος
I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αυτοκίνητο παρέσυρε γυναίκα με κινητικά προβλήματα στο Ηράκλειο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ως τις 17/7 η απογραφή των συνταξιούχων του Δημοσίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
