2012-07-18 10:38:25
Η μεταγραφή του Μαυροειδή που αλλάζει τα δεδομένα, το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού με τους Ελληνες παίκτες και τα δεδομένα που έχουν γυρίσει τούμπα ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Πρόβλημα ο "αφελληνισμός"
Αλλαγή σελίδα, αλλαγή συνθηκών, αλλαγή νοοτροπίας. Ο Παναθηναϊκός στο φετινό καλοκαίρι γράφει μία εντελώς διαφορετική σελίδα στην ιστορία του, που δεν είναι ακόμα ένα κεφάλαιό της, αλλά ένας εντελώς ξεχωριστός τόμος. Με άλλα χρώματα, νέες ιδέες, καινούριες πρακτικές.
Οσο κι αν ο Αργύρης Πεδουλάκης επιμένει ότι πρώτο μέλημά του είναι η δημιουργία (ή αν θέλετε η απόκτηση) του ελληνικού κορμού, των έξι έως οκτώ γηγενών δηλαδή, που οφείλει βάσει κανονισμών να έχει στο ρόστερ του ο Παναθηναϊκός, στην πράξη, δημιουργούνται αρνητικά δεδομένα τα οποία θα είναι πολύ δύσκολο να ξεπεράσει τις επόμενες ημέρες. Η απώλεια του Μαυροειδή κοστίζει πολύ αγωνιστικά στο τριφύλλι, πολύ περισσότερο, η πληγή που του ανοίγει ..εθνικής φύσεως
. Διότι με την προτίμηση που έδειξε ο διεθνής σέντερ στον Ολυμπιακό, οι πράσινοι έχασαν μία εγγυημένη λύση για τις θέσεις των ψηλών, όπου απαιτούνται τουλάχιστον δύο παίκτες ακόμα και παράλληλα, έχασαν έναν Ελληνα, που μπορούσε να συμμετέχει ισάξια στο rotation. Οσους ξένους κι αν αποκτήσει από τούδε και στο εξής, το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται τουλάχιστον έξι ενεργούς και μάχιμους Ελληνες για να συμπληρώσει δωδεκάδα και σίγουρα δύο ακόμα για να συμπληρώσει το ελάχιστο ρόστερ των 14 προσώπων. Ποιους Ελληνες έχει; Διαμαντίδης, Μπράμος, Σχορτσιανίτης, Τσαρτσαρής, Ξανθόπουλος. Σύνολο πέντε δηλαδή, με τους δύο τελευταίους να μην αποτελούν, όχι πρώτη, αλλά ούτε καν δεύτερη επιλογή για τις θέσεις που αγωνίζονται. Είναι δεδομένο ότι κοντά σε αυτούς, υπάρχουν ο Πάνκο, ο Σάρας (αν και η περίπτωσή του καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη πια) και αλλοι τέσσερις ξένοι που θα έρθουν να καλύψουν τις θέσεις στον άσο, το τρία, το τέσσερα και το πέντε. Αν το μέλημα της ομάδας, αλλά και των οπαδών της, είναι η φετινή σεζόν, τότε, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι ο Παναθηναϊκός πιθανότατα θα έχει καλύτερο ρόστερ από το περσινό. Κυριολεκτικά και με το νόμο. Διότι όπως και να γίνει, αποκλείεται να έρθουν παίκτες που θα βοηθήσουν λιγότερο από το ελάχιστο που έκαναν οι Σμιθ, Λόγκαν και Μάριτς πέρσι (για να μην προσθέσω τον Σάτο, αλλά και τον Μάικ, που ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς). Αρα, εκ των πραγμάτων, το ρόστερ θα είναι μάλλον πιο ισχυρό. Σύμφωνοι! Αλλά το ερώτημα είναι με ποιο τρόπο θέλει να κινηθεί ο Παναθηναϊκός σε βάθος χρόνος και όχι μόνο από φέτος.
Καλώς ή κακώς, ο κορμός μίας ομάδας χτίζεται από τους Ελληνες, για αυτό και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, φρόντιζε (ή προσπαθούσε τουλάχιστον) να έχει στο ρόστερ του, κάποιους από τους καλύτερους, αν όχι τους κορυφαίους. Πλέον, κι ενώ πριν κάποια χρόνια η Εθνική ομάδα στηριζόταν στους παίκτες του τριφυλλιού, από φέτος, όπως όλα δείχνουν θα έχει μόνο ...έναν, τον Μάικ Μπράμος! Το χειρότερο όμως, είναι ότι αφενός δεν έχει ουσιαστικές επιλογές Ελλήνων παικτών του υψηλότερου επιπέδου, και από αυτούς που θα μπορούσαν να αποτελέσουν θεμέλιο υλικό για ένα μελλοντικό οικοδόμημα, δείχνει να μην ασχολείται ιδιαίτερα. Εχασε τους Καϊμακόγλου, Καλάθη, Βουγιούκα, χάνει πιθανότατα τον Περπέρογλου, παίκτες που εκτός από δεδομένη ποιότητα, είχαν και τέτοιο μέσο όρο ηλικίας, που θα επέτρεπαν στον Παναθηναϊκό να αισθάνεται σε βάθος 3ετίας (τουλάχιστον) ασφαλής. Εχασε τον Μαυροειδή, δείχνει να μην έχει την παραμικρή διάθεση να ασχοληθεί με τον Καββαδά και τα κουκιά, δεν λιγοστεύουν απλά. Τελείωσαν! Μαράθηκαν.
Είναι υποχρεωμένος να αναζητήσει λύσεις από την δεύτερη (ου μην και τρίτη) κατηγορία των γηγενών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και το ερώτημα είναι: Ποιος είναι ο στόχος; Ποια είναι η φιλοσοφία; Ποιο είναι το όραμα. Ο ευφυέστατος Ομπράντοβιτς, είχε τον τρόπο, όχι μόνο αν διατηρεί ένα σταθερό (έστω και συχνά ανανεώσιμο) κορμό παικτών, είχε όμως και την ικανότητα (πλην της τελευταίας χρονιάς) να υπογράφει παίκτες που γνώριζε πως αν μη τι άλλο είχαν την ικανότητα να προσαρμοστούν άμεσα στη φιλοσοφία της ομάδας του. Πλέον, ο Παναθηναϊκός, ξεκινάει από την αρχή, με υψηλότατους (καταπώς φαίνεται) μέσους όρους ηλικίας σε Ελληνες και ξένους, σε ένα μοντέλο που μπορεί να λειτουργήσει θετικά μεν για μία χρονιά, αλλά γεννά μία ομάδα που κάθε χρόνο θα τρέχει πίσω από την ουρά της, διαπιστώνοντας ότι η διάρκειά της είναι μονοετής. Βεβαίως και υπάρχει το ατράνταχτο άλλοθι των ρώσικων, ή τούρκικων αδιευκρίνιστης προέλευσης και φορολόγησης, δολαρίων, αλλά, καλό θα ήταν το χαμηλό μπάτζετ να μην αποτελεί δικαιολογία για τα πάντα.
Ο Παναθηναϊκός με τον τρόπο που κινείται έρχεται ανετιμέτωπος με την φύση του, αυτή που είχε αποδεχθεί και δίδασκε ως πρωτοδάσκαλος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο κορμός, η συνοχή, η χημεία, η διάρκεια, παύουν να υπάρχουν πια. Κι αυτό αν μη τι άλλο είναι ανησυχητικό... Επαναλαμβάνω, όχι τόσο για φέτος, όσο για τα χρόνια που ακολουθούν με τον Παναθηναϊκό να κινδυνεύει να βαδίσει στα φθαρμένα και κακοσουλουπωμένα χνάρια του Ολυμπιακού των προηγούμενων ετών, που επιχειρούσε να συναντήσει την επιτυχία φτιάχνοντας ομάδες μίας χρήσης.
Υ.Γ. Πόσο πιο ακριβά θα στοίχιζε στον Παναθηναϊκό η δημιουργία μίας ομάδας (έστω και νέας) που να είναι ανταγωνιστική, με το βλέμμα στραμμένο στο τρόπαιο της Ευρωλίγκα, αν έμενε ο Ομπράντοβιτς;
Υ.Γ. 1 Κάποια στιγμή το είχα αναφέρει σε ένα blog κι επιτρέψτε μου να το υπενθυμίσω. Σε σχέση με τον Ολυμπιακό το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν θα ήταν η απώλεια του φετινού τίτλου, αλλά το γεγονός ότι απέναντι σε ένα πολύ νεανικό και μπαρουτοκαπνισμένο Ολυμπιακό, οι πράσινοι, δεν είχαν να αντιπαρατάξουν, προγραμματισμό και συγκεκριμένες απαντήσεις... Αποδεικνύεται, ότι η αδιαφορία-απώλεια για τους Παπανικολάου, Σλούκα, Μάντζαρη, το έγκλημα που έγινε με το γύρισμα της πλάτης στον Χρυσικόπουλο, ήταν πολύ πιο σημαντική από την απώλεια ενός τίτλου.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Ο Ολυμπιακός άλλαξε τους όρους του παιχνιδιού
Ακόμα πιο σημαντική και από τη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει ο Δημήτρης Μαυροειδής στον Ολυμπιακό, είναι η ζημιά που κάνει στον Παναθηναϊκό. Οχι, δεν είναι σούπερ σταρ ο διεθνής σέντερ, είναι εξαιρετικός ρολίστας. Δεν πρόκειται να κάνει τη διαφορά από μόνος του, άλλωστε οι ερυθρόλευκοι δεν τον πήραν γι αυτό το λόγο. Είναι ένα απαραίτητο εργαλείο, όμως, που κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει στο ρόστερ του.
Πολύ δε περισσότερο γιατί είναι Ελληνας. Και οι Ελληνες που μπορούν να αγωνιστούν σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό δεν είναι πάρα πολλοί. Ο Παναθηναϊκός τον είχε περισσότερο ανάγκη, αλλά ο Ολυμπιακός πέτυχε διάνα. Με ένα σμπάρο, δύο τριγώνια. Πήρε καλό παίκτη, τον πήρε μέσα από τα χέρια του Παναθηναϊκού και έχει πλέον πολλές επιλογές για τη θέση του σμολ φόργουορντ.
Αν δεν έπαιρνε τον Μαυροειδή ο Ολυμπιακός, θα χρειαζόταν αλλαγή πλεύσης. Ισως να έπρεπε να πάρεις τρεις Αμερικανούς στη θέση του σέντερ και να έψαχνε για Ελληνα στη θέση "3". Τώρα μπορεί να κάνει ό,τι. Ακόμα και να πάρει πέντε ξένους κι ας έχει δικαίωμα για έξι. Την ίδια ώρα οι λύσεις για τον Παναθηναϊκό από την ελληνική αγορά ελαχιστοποιούνται. Για λύσεις πρώτης γραμμής μιλάμε.
Αλλη μία παράμετρος που πλέον δείχνει την τάση που υπάρχει στο ελληνικό μπάσκετ, είναι η δυναμική του Ολυμπιακού. Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, σε ανάλογες κόντρες "αιωνίων", ο Παναθηναϊκός είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Συνήθως, όταν ήθελε έναν παίκτη ο Παναθηναϊκός, τον έπαιρνε. Τώρα, δεν ισχύει αυτό. Αντίθετα. Οταν έναν παίκτη τον θέλει πραγματικά ο Ολυμπιακός, τον εντάσσει στο δυναμικό του. Ακόμα και τον Μπράμο που πήρε ο Παναθηναϊκός, οι ερυθρόλευκοι δεν τον διεκδίκησαν μέχρι τέλους. Αν το ήθελαν, θα τον είχαν υπογράψει μήνες πριν. Το ίδιο ισχύει και με την περίπτωση Περπέρογλου. Αν τον ήθελε πραγματικά ο Ολυμπιακός, θα τον είχε ήδη υπογράψει. Οι ερυθρόλευκοι έκαναν πίσω και δεν έχει ολοκληρωθεί η μεταγραφή.
Ομως έτσι είναι η κατάσταση. Ο Ολυμπιακός έχει τον πρώτο λόγο. Γι αυτό και δεν έχει χάσει κανέναν παίκτη ως τώρα. Ολους όσοι ήθελε, τους κράτησε. Σλούκας, Πρίντεζης και Λο, ανανέωσαν. Το ποσοστό θα φτάσει στο 100% αν μείνει και ο Ντόρσεϊ. Αλλά και να φύγει, έχει θέση ξένου - Ευρωπαίου ή μη Ευρωπαίου - για να τον αντικαταστήσει... Το καλοκαίρι είναι εύκολο για τους ερυθρόλευκους, κάτι που δεν ισχύει για τον Παναθηναϊκό.
Εχει πολλές απώλειες, δεν μπόρεσε να κρατήσει τον κορμό του. Αλλαξε προπονητή, έχασε παίκτες που αποτελούσαν τη βάση της ομάδας. Εννοείται πως θα είναι ανταγωνιστικός, φυσικά και δεν έχει διαλυθεί, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν εμπνέει τη σιγουριά του παρελθόντος. Δεν είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Τούτο το προνόμιο, ανήκει πλέον στον Ολυμπιακό.
πηγή: gazzetta.gr
Πρόβλημα ο "αφελληνισμός"
Αλλαγή σελίδα, αλλαγή συνθηκών, αλλαγή νοοτροπίας. Ο Παναθηναϊκός στο φετινό καλοκαίρι γράφει μία εντελώς διαφορετική σελίδα στην ιστορία του, που δεν είναι ακόμα ένα κεφάλαιό της, αλλά ένας εντελώς ξεχωριστός τόμος. Με άλλα χρώματα, νέες ιδέες, καινούριες πρακτικές.
Οσο κι αν ο Αργύρης Πεδουλάκης επιμένει ότι πρώτο μέλημά του είναι η δημιουργία (ή αν θέλετε η απόκτηση) του ελληνικού κορμού, των έξι έως οκτώ γηγενών δηλαδή, που οφείλει βάσει κανονισμών να έχει στο ρόστερ του ο Παναθηναϊκός, στην πράξη, δημιουργούνται αρνητικά δεδομένα τα οποία θα είναι πολύ δύσκολο να ξεπεράσει τις επόμενες ημέρες. Η απώλεια του Μαυροειδή κοστίζει πολύ αγωνιστικά στο τριφύλλι, πολύ περισσότερο, η πληγή που του ανοίγει ..εθνικής φύσεως
Καλώς ή κακώς, ο κορμός μίας ομάδας χτίζεται από τους Ελληνες, για αυτό και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, φρόντιζε (ή προσπαθούσε τουλάχιστον) να έχει στο ρόστερ του, κάποιους από τους καλύτερους, αν όχι τους κορυφαίους. Πλέον, κι ενώ πριν κάποια χρόνια η Εθνική ομάδα στηριζόταν στους παίκτες του τριφυλλιού, από φέτος, όπως όλα δείχνουν θα έχει μόνο ...έναν, τον Μάικ Μπράμος! Το χειρότερο όμως, είναι ότι αφενός δεν έχει ουσιαστικές επιλογές Ελλήνων παικτών του υψηλότερου επιπέδου, και από αυτούς που θα μπορούσαν να αποτελέσουν θεμέλιο υλικό για ένα μελλοντικό οικοδόμημα, δείχνει να μην ασχολείται ιδιαίτερα. Εχασε τους Καϊμακόγλου, Καλάθη, Βουγιούκα, χάνει πιθανότατα τον Περπέρογλου, παίκτες που εκτός από δεδομένη ποιότητα, είχαν και τέτοιο μέσο όρο ηλικίας, που θα επέτρεπαν στον Παναθηναϊκό να αισθάνεται σε βάθος 3ετίας (τουλάχιστον) ασφαλής. Εχασε τον Μαυροειδή, δείχνει να μην έχει την παραμικρή διάθεση να ασχοληθεί με τον Καββαδά και τα κουκιά, δεν λιγοστεύουν απλά. Τελείωσαν! Μαράθηκαν.
Είναι υποχρεωμένος να αναζητήσει λύσεις από την δεύτερη (ου μην και τρίτη) κατηγορία των γηγενών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και το ερώτημα είναι: Ποιος είναι ο στόχος; Ποια είναι η φιλοσοφία; Ποιο είναι το όραμα. Ο ευφυέστατος Ομπράντοβιτς, είχε τον τρόπο, όχι μόνο αν διατηρεί ένα σταθερό (έστω και συχνά ανανεώσιμο) κορμό παικτών, είχε όμως και την ικανότητα (πλην της τελευταίας χρονιάς) να υπογράφει παίκτες που γνώριζε πως αν μη τι άλλο είχαν την ικανότητα να προσαρμοστούν άμεσα στη φιλοσοφία της ομάδας του. Πλέον, ο Παναθηναϊκός, ξεκινάει από την αρχή, με υψηλότατους (καταπώς φαίνεται) μέσους όρους ηλικίας σε Ελληνες και ξένους, σε ένα μοντέλο που μπορεί να λειτουργήσει θετικά μεν για μία χρονιά, αλλά γεννά μία ομάδα που κάθε χρόνο θα τρέχει πίσω από την ουρά της, διαπιστώνοντας ότι η διάρκειά της είναι μονοετής. Βεβαίως και υπάρχει το ατράνταχτο άλλοθι των ρώσικων, ή τούρκικων αδιευκρίνιστης προέλευσης και φορολόγησης, δολαρίων, αλλά, καλό θα ήταν το χαμηλό μπάτζετ να μην αποτελεί δικαιολογία για τα πάντα.
Ο Παναθηναϊκός με τον τρόπο που κινείται έρχεται ανετιμέτωπος με την φύση του, αυτή που είχε αποδεχθεί και δίδασκε ως πρωτοδάσκαλος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο κορμός, η συνοχή, η χημεία, η διάρκεια, παύουν να υπάρχουν πια. Κι αυτό αν μη τι άλλο είναι ανησυχητικό... Επαναλαμβάνω, όχι τόσο για φέτος, όσο για τα χρόνια που ακολουθούν με τον Παναθηναϊκό να κινδυνεύει να βαδίσει στα φθαρμένα και κακοσουλουπωμένα χνάρια του Ολυμπιακού των προηγούμενων ετών, που επιχειρούσε να συναντήσει την επιτυχία φτιάχνοντας ομάδες μίας χρήσης.
Υ.Γ. Πόσο πιο ακριβά θα στοίχιζε στον Παναθηναϊκό η δημιουργία μίας ομάδας (έστω και νέας) που να είναι ανταγωνιστική, με το βλέμμα στραμμένο στο τρόπαιο της Ευρωλίγκα, αν έμενε ο Ομπράντοβιτς;
Υ.Γ. 1 Κάποια στιγμή το είχα αναφέρει σε ένα blog κι επιτρέψτε μου να το υπενθυμίσω. Σε σχέση με τον Ολυμπιακό το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν θα ήταν η απώλεια του φετινού τίτλου, αλλά το γεγονός ότι απέναντι σε ένα πολύ νεανικό και μπαρουτοκαπνισμένο Ολυμπιακό, οι πράσινοι, δεν είχαν να αντιπαρατάξουν, προγραμματισμό και συγκεκριμένες απαντήσεις... Αποδεικνύεται, ότι η αδιαφορία-απώλεια για τους Παπανικολάου, Σλούκα, Μάντζαρη, το έγκλημα που έγινε με το γύρισμα της πλάτης στον Χρυσικόπουλο, ήταν πολύ πιο σημαντική από την απώλεια ενός τίτλου.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Ο Ολυμπιακός άλλαξε τους όρους του παιχνιδιού
Ακόμα πιο σημαντική και από τη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει ο Δημήτρης Μαυροειδής στον Ολυμπιακό, είναι η ζημιά που κάνει στον Παναθηναϊκό. Οχι, δεν είναι σούπερ σταρ ο διεθνής σέντερ, είναι εξαιρετικός ρολίστας. Δεν πρόκειται να κάνει τη διαφορά από μόνος του, άλλωστε οι ερυθρόλευκοι δεν τον πήραν γι αυτό το λόγο. Είναι ένα απαραίτητο εργαλείο, όμως, που κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει στο ρόστερ του.
Πολύ δε περισσότερο γιατί είναι Ελληνας. Και οι Ελληνες που μπορούν να αγωνιστούν σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό δεν είναι πάρα πολλοί. Ο Παναθηναϊκός τον είχε περισσότερο ανάγκη, αλλά ο Ολυμπιακός πέτυχε διάνα. Με ένα σμπάρο, δύο τριγώνια. Πήρε καλό παίκτη, τον πήρε μέσα από τα χέρια του Παναθηναϊκού και έχει πλέον πολλές επιλογές για τη θέση του σμολ φόργουορντ.
Αν δεν έπαιρνε τον Μαυροειδή ο Ολυμπιακός, θα χρειαζόταν αλλαγή πλεύσης. Ισως να έπρεπε να πάρεις τρεις Αμερικανούς στη θέση του σέντερ και να έψαχνε για Ελληνα στη θέση "3". Τώρα μπορεί να κάνει ό,τι. Ακόμα και να πάρει πέντε ξένους κι ας έχει δικαίωμα για έξι. Την ίδια ώρα οι λύσεις για τον Παναθηναϊκό από την ελληνική αγορά ελαχιστοποιούνται. Για λύσεις πρώτης γραμμής μιλάμε.
Αλλη μία παράμετρος που πλέον δείχνει την τάση που υπάρχει στο ελληνικό μπάσκετ, είναι η δυναμική του Ολυμπιακού. Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, σε ανάλογες κόντρες "αιωνίων", ο Παναθηναϊκός είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Συνήθως, όταν ήθελε έναν παίκτη ο Παναθηναϊκός, τον έπαιρνε. Τώρα, δεν ισχύει αυτό. Αντίθετα. Οταν έναν παίκτη τον θέλει πραγματικά ο Ολυμπιακός, τον εντάσσει στο δυναμικό του. Ακόμα και τον Μπράμο που πήρε ο Παναθηναϊκός, οι ερυθρόλευκοι δεν τον διεκδίκησαν μέχρι τέλους. Αν το ήθελαν, θα τον είχαν υπογράψει μήνες πριν. Το ίδιο ισχύει και με την περίπτωση Περπέρογλου. Αν τον ήθελε πραγματικά ο Ολυμπιακός, θα τον είχε ήδη υπογράψει. Οι ερυθρόλευκοι έκαναν πίσω και δεν έχει ολοκληρωθεί η μεταγραφή.
Ομως έτσι είναι η κατάσταση. Ο Ολυμπιακός έχει τον πρώτο λόγο. Γι αυτό και δεν έχει χάσει κανέναν παίκτη ως τώρα. Ολους όσοι ήθελε, τους κράτησε. Σλούκας, Πρίντεζης και Λο, ανανέωσαν. Το ποσοστό θα φτάσει στο 100% αν μείνει και ο Ντόρσεϊ. Αλλά και να φύγει, έχει θέση ξένου - Ευρωπαίου ή μη Ευρωπαίου - για να τον αντικαταστήσει... Το καλοκαίρι είναι εύκολο για τους ερυθρόλευκους, κάτι που δεν ισχύει για τον Παναθηναϊκό.
Εχει πολλές απώλειες, δεν μπόρεσε να κρατήσει τον κορμό του. Αλλαξε προπονητή, έχασε παίκτες που αποτελούσαν τη βάση της ομάδας. Εννοείται πως θα είναι ανταγωνιστικός, φυσικά και δεν έχει διαλυθεί, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν εμπνέει τη σιγουριά του παρελθόντος. Δεν είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Τούτο το προνόμιο, ανήκει πλέον στον Ολυμπιακό.
πηγή: gazzetta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αύριο καταφθάνει η τρόικα στην Ελλάδα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
