2012-07-27 12:09:57
Εδώ και ένα χρόνο έχοντας πολλά προβλήματα υγείας και όντας άνεργος και ανίκανος για εργασία, προσπαθώ τουλάχιστον να εξασφαλίσω την τόσο απαραίτητη για την ζωή μου ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έχοντας μια μικρή επιχείρηση ξεκίνησα όλες τις... διαδικασίες για να την κλείσω και να κάνω όλα όσα χρειάζεται ώστε να θεωρηθώ και τυπικά άνεργος με συνέπεια να μπορώ να πάρω βιβλιάριο ασθενείας από την πρόνοια.
Αυτή η διαδικασία προϋπόθετε να περάσω από Εφορία, Επιμελητήριο, Δικαστήρια, ΟΑΕΕ, ΟΑΕΔ, Δήμο, ΚΕΠ και να καταλήξω στην Πρόνοια. Με άλλα λόγια από πολλές βασικές υπηρεσίες του δημοσίου, σχεδόν όλες τις βασικές.
Δεν θέλω να αναφερθώ εδώ στην γραφειοκρατία σαν γραφειοκρατία, δηλαδή σαν απίστευτο αριθμό εγγράφων που έπρεπε να συγκεντρώσω (αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο που έχει αναλυθεί ήδη πολύ).
Θέλω να αναφερθώ στους πολίτες οι οποίοι είναι εργαζόμενοι σε αυτές τις υπηρεσίες.
Εδώ να σημειώσω ότι ακόμη βιβλιάριο δεν έχω πάρει μετά από ένα ολόκληρο χρόνο (αν και έχω τα τυπικά προσόντα) με αποτέλεσμα η υγεία μου να είναι σε πολύ προχωρημένο στάδιο άσχημα αλλά βλέπετε αν και έχω απευθυνθεί παντού το συμπέρασμα ήταν όπως μου είπε ένας γιατρός στο νοσοκομείο στην ερώτησή μου αν όποιος δεν έχει βιβλιάριο πεθαίνει : «Φυσικά και πεθαίνει»!!!!!!!
Αυτά που συνάντησα σε αυτό το χρόνο που περιφέρομαι συνεχώς και σχεδόν καθημερινά σε αυτές τις υπηρεσίες είναι : Τεμπελιά, ανικανότητα, ανευθυνότητα, ευθυνοφοβία, ασυνέπεια, έλλειψη κατάρτισης, άγνοια των νόμων, κάλυψη του ενός υπαλλήλου από τον άλλον, χλευασμός, αγένεια, περιφρόνηση, έλλειψη δυνατότητας συντονισμού του ενός γραφείου με το διπλανό γραφείο ακόμη και γενικά μια πλήρη διάλυση!
Και να φανταστείτε όλα αυτά απέναντι σε ένα ΑΜΕΑ, όπως είμαι εγώ, κάτι το οποίο το δήλωνα συνεχώς και παντού, μήπως και εξυπηρετηθώ ταχύτερα (έφτασα στο σημείο να ζητιανεύω τον ανθρωπισμό τους και να παρακαλάω με δάκρυα να με εξυπηρετήσουν).
Κάποτε ο JFK είχε πει : Μην ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για την χώρα σου!
Ε λοιπόν στην σημερινή Ελλάδα κανείς δεν κάνει τίποτε για την χώρα του. Όλοι κοιτάνε τον εαυτούλη τους, πως μπορεί να δουλεύει λιγότερο, να κουράζεται λιγότερο, να ζορίζεται λιγότερο, να κερδίζει περισσότερα, να τελειώσει το ωράριο του γρήγορα για να πάει σπίτι του, να μην αγχώνεται και πάνω απ’ όλα να μην έχει ευθύνες.
Οι εξαιρέσεις είναι και εδώ η επιβεβαίωση του κανόνα.
Όταν λοιπόν οι ίδιοι οι πολίτες δεν κάνουμε αυτό που πρέπει στη δουλειά μας και δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου για τους υπόλοιπους αλλά και για τη χώρα μας, τότε δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτε πλέον από κανέναν «σωτήρα» πολιτικό.
Όσο άχρηστοι είμαστε εμείς άλλο τόσο άχρηστοι θα είναι και οι πολιτικοί μας γιατί πολύ απλά και αυτοί είναι κάποιοι από εμάς.
Αναγνώστης
Tromaktiko
Αυτή η διαδικασία προϋπόθετε να περάσω από Εφορία, Επιμελητήριο, Δικαστήρια, ΟΑΕΕ, ΟΑΕΔ, Δήμο, ΚΕΠ και να καταλήξω στην Πρόνοια. Με άλλα λόγια από πολλές βασικές υπηρεσίες του δημοσίου, σχεδόν όλες τις βασικές.
Δεν θέλω να αναφερθώ εδώ στην γραφειοκρατία σαν γραφειοκρατία, δηλαδή σαν απίστευτο αριθμό εγγράφων που έπρεπε να συγκεντρώσω (αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο που έχει αναλυθεί ήδη πολύ).
Θέλω να αναφερθώ στους πολίτες οι οποίοι είναι εργαζόμενοι σε αυτές τις υπηρεσίες.
Εδώ να σημειώσω ότι ακόμη βιβλιάριο δεν έχω πάρει μετά από ένα ολόκληρο χρόνο (αν και έχω τα τυπικά προσόντα) με αποτέλεσμα η υγεία μου να είναι σε πολύ προχωρημένο στάδιο άσχημα αλλά βλέπετε αν και έχω απευθυνθεί παντού το συμπέρασμα ήταν όπως μου είπε ένας γιατρός στο νοσοκομείο στην ερώτησή μου αν όποιος δεν έχει βιβλιάριο πεθαίνει : «Φυσικά και πεθαίνει»!!!!!!!
Αυτά που συνάντησα σε αυτό το χρόνο που περιφέρομαι συνεχώς και σχεδόν καθημερινά σε αυτές τις υπηρεσίες είναι : Τεμπελιά, ανικανότητα, ανευθυνότητα, ευθυνοφοβία, ασυνέπεια, έλλειψη κατάρτισης, άγνοια των νόμων, κάλυψη του ενός υπαλλήλου από τον άλλον, χλευασμός, αγένεια, περιφρόνηση, έλλειψη δυνατότητας συντονισμού του ενός γραφείου με το διπλανό γραφείο ακόμη και γενικά μια πλήρη διάλυση!
Και να φανταστείτε όλα αυτά απέναντι σε ένα ΑΜΕΑ, όπως είμαι εγώ, κάτι το οποίο το δήλωνα συνεχώς και παντού, μήπως και εξυπηρετηθώ ταχύτερα (έφτασα στο σημείο να ζητιανεύω τον ανθρωπισμό τους και να παρακαλάω με δάκρυα να με εξυπηρετήσουν).
Κάποτε ο JFK είχε πει : Μην ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για την χώρα σου!
Ε λοιπόν στην σημερινή Ελλάδα κανείς δεν κάνει τίποτε για την χώρα του. Όλοι κοιτάνε τον εαυτούλη τους, πως μπορεί να δουλεύει λιγότερο, να κουράζεται λιγότερο, να ζορίζεται λιγότερο, να κερδίζει περισσότερα, να τελειώσει το ωράριο του γρήγορα για να πάει σπίτι του, να μην αγχώνεται και πάνω απ’ όλα να μην έχει ευθύνες.
Οι εξαιρέσεις είναι και εδώ η επιβεβαίωση του κανόνα.
Όταν λοιπόν οι ίδιοι οι πολίτες δεν κάνουμε αυτό που πρέπει στη δουλειά μας και δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου για τους υπόλοιπους αλλά και για τη χώρα μας, τότε δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτε πλέον από κανέναν «σωτήρα» πολιτικό.
Όσο άχρηστοι είμαστε εμείς άλλο τόσο άχρηστοι θα είναι και οι πολιτικοί μας γιατί πολύ απλά και αυτοί είναι κάποιοι από εμάς.
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
40χρονος έκαψε τον Υμηττό, στου Παπάγου
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τρεις νεκροί από έκρηξη σε ανθρακωρυχείο της Σιβηρίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
