2012-08-04 19:00:27
Περίπου 10 μέρες πίσω, πάνω που είχα ολοκληρώσει την ανάγνωση της αυτοβιογραφίας του Αντώνη Νικοπολίδη, έγραφα σε ένα άρθρο μου τις σκέψεις που μου γέννησε το κεφάλαιο της σχέσης του παλαίμαχου διεθνούς τερματοφύλακα με τον σύλλογο στον οποίο έζησε για περίπου 15 χρόνια. Οσα διάβασα από τον Νικοπολίδη για το θέμα αυτό είχαν πολλές ομοιότητες με όσα είχα ακούσει από τον Δημήτρη Σαραβάκο την εποχή που βρέθηκε στην ΑΕΚ, όσα είχα ακούσει από τον Νίκο Λυμπερόπουλο λίγα χρόνια αργότερα, όσα άκουσα και κατάλαβα ύστερα από λίγο καιρό από τον Κριστόφ Βαζέχα. Κι ήρθε χθες ο Γιώργος Καραγκούνης να επιβεβαιώσει, με τον συγκινητικό αποχαιρετιστήριο λόγο του στον «αέρα» του NovaΣΠΟΡ FM 94,6, όσα όλοι αντιλαμβανόμαστε, δηλαδή ότι μπορεί τα πρόσωπα να αλλάζουν, αλλά η σκληρότητα του Παναθηναϊκού στον τρόπο που χειρίζεται το τέλος της σχέσης του με τα δικά του παιδιά, τις «σημαίες» του, δεν αλλάζει ποτέ.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να εξηγήσει κανείς το πώς γίνεται να κληρονομεί η επόμενη διοίκηση από την προηγούμενη αυτή την τόσο κακή νοοτροπία, αυτή την αντιαθλητική αντίληψη για τον τρόπο του τέλους των μεγάλων ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού. Μοιάζει σαν η προηγούμενη διοίκηση να παραδίδει στην επόμενη ένα ζευγάρι γυαλιά, που όταν τα φορά κανείς βλέπει όλους τους ποδοσφαιριστές σαν αναλώσιμους, δηλαδή όπως βλέπουν οι σημερινοί ιδιοκτήτες και διευθυντές όλους τους εργαζόμενους.
Ηταν πολύ απλό για τον Παναθηναϊκό να συμπεριφερθεί σωστά και καλά στον «Κάρα» αυτή την εποχή. Θα αρκούσε μια σοβαρή, καθαρή συζήτηση με τον Ζεσουάλντο Φερέιρα, για να του εξηγηθεί ποιος είναι και τι σημαίνει για τον Παναθηναϊκό ο Καραγκούνης, και να του ζητήσει ή να του υποδείξει τον τρόπο της μεταχείρισής του. Αν ο Φερέιρα έπειθε τον Καραγκούνη ότι τον σέβεται, ότι τον υπολογίζει σαν συνεργάτη, ακόμη και αν δεν σκόπευε να του δώσει πολύ χρόνο συμμετοχής, ο Παναθηναϊκός θα είχε, τουλάχιστον, συμπεριφερθεί με σεβασμό. Και θα ήταν στο χέρι του «Κάρα» να αποφασίσει αν θα μείνει ή θα αποχωρήσει. Κι αν έφευγε, θα έφευγε για λόγους αγωνιστικούς, για λόγους φιλοδοξιών, και όχι επειδή θα αισθανόταν, όπως σήμερα, διωγμένος από το «σπίτι» του και μάλιστα από έναν ξένο, έναν «χθεσινό» του Παναθηναϊκού.
Ναι, το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό, αλλά οι ομάδες είναι αθλητικές. Και ομάδες που δεν λειτουργούν με αθλητικές αρχές, που δεν επιδεικνύουν αθλητικό σεβασμό, που δεν σέβονται την ίδια την ιστορία τους, όλα αυτά τα βρίσκουν μπροστά τους. Κάθε φορά που ένας Σαλπιγγίδης αποφασίζει να φύγει επειδή τα βλέπει, κάθε φορά που ένας Νίνης αποφασίζει να μην περιμένει επειδή τα βλέπει, κάθε φορά που ένας Καπίνο, ένας Φουρλάνος, ένας Μαυρίας απογοητεύεται επειδή τα βλέπει, τότε είτε τα παρατάει, λόγω της απογοήτευσης, είτε την ψάχνει για να φύγει.
Μπορεί να έκανε πολλά καλά στον Παναθηναϊκό η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Της έκανε όμως και ένα μεγάλο κακό, που σήμερα μοιάζει με κατάρα που κληροδότησε στον σύλλογο ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Τον έμαθε τον Παναθηναϊκό να τρώει, να χλευάζει, να διώχνει ή να απωθεί, να μη σέβεται τα παιδιά του. Τον καταδίκασε να μη σέβεται και να μην τιμά την ιστορία του.
ΠΗΓΗ: sday
Aniwthoi
Δεν είναι καθόλου εύκολο να εξηγήσει κανείς το πώς γίνεται να κληρονομεί η επόμενη διοίκηση από την προηγούμενη αυτή την τόσο κακή νοοτροπία, αυτή την αντιαθλητική αντίληψη για τον τρόπο του τέλους των μεγάλων ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού. Μοιάζει σαν η προηγούμενη διοίκηση να παραδίδει στην επόμενη ένα ζευγάρι γυαλιά, που όταν τα φορά κανείς βλέπει όλους τους ποδοσφαιριστές σαν αναλώσιμους, δηλαδή όπως βλέπουν οι σημερινοί ιδιοκτήτες και διευθυντές όλους τους εργαζόμενους.
Ηταν πολύ απλό για τον Παναθηναϊκό να συμπεριφερθεί σωστά και καλά στον «Κάρα» αυτή την εποχή. Θα αρκούσε μια σοβαρή, καθαρή συζήτηση με τον Ζεσουάλντο Φερέιρα, για να του εξηγηθεί ποιος είναι και τι σημαίνει για τον Παναθηναϊκό ο Καραγκούνης, και να του ζητήσει ή να του υποδείξει τον τρόπο της μεταχείρισής του. Αν ο Φερέιρα έπειθε τον Καραγκούνη ότι τον σέβεται, ότι τον υπολογίζει σαν συνεργάτη, ακόμη και αν δεν σκόπευε να του δώσει πολύ χρόνο συμμετοχής, ο Παναθηναϊκός θα είχε, τουλάχιστον, συμπεριφερθεί με σεβασμό. Και θα ήταν στο χέρι του «Κάρα» να αποφασίσει αν θα μείνει ή θα αποχωρήσει. Κι αν έφευγε, θα έφευγε για λόγους αγωνιστικούς, για λόγους φιλοδοξιών, και όχι επειδή θα αισθανόταν, όπως σήμερα, διωγμένος από το «σπίτι» του και μάλιστα από έναν ξένο, έναν «χθεσινό» του Παναθηναϊκού.
Ναι, το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό, αλλά οι ομάδες είναι αθλητικές. Και ομάδες που δεν λειτουργούν με αθλητικές αρχές, που δεν επιδεικνύουν αθλητικό σεβασμό, που δεν σέβονται την ίδια την ιστορία τους, όλα αυτά τα βρίσκουν μπροστά τους. Κάθε φορά που ένας Σαλπιγγίδης αποφασίζει να φύγει επειδή τα βλέπει, κάθε φορά που ένας Νίνης αποφασίζει να μην περιμένει επειδή τα βλέπει, κάθε φορά που ένας Καπίνο, ένας Φουρλάνος, ένας Μαυρίας απογοητεύεται επειδή τα βλέπει, τότε είτε τα παρατάει, λόγω της απογοήτευσης, είτε την ψάχνει για να φύγει.
Μπορεί να έκανε πολλά καλά στον Παναθηναϊκό η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Της έκανε όμως και ένα μεγάλο κακό, που σήμερα μοιάζει με κατάρα που κληροδότησε στον σύλλογο ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Τον έμαθε τον Παναθηναϊκό να τρώει, να χλευάζει, να διώχνει ή να απωθεί, να μη σέβεται τα παιδιά του. Τον καταδίκασε να μη σέβεται και να μην τιμά την ιστορία του.
ΠΗΓΗ: sday
Aniwthoi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κρήτη: Ξυλοκόπησαν και λήστεψαν ηλικιωμένο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
