2012-03-17 03:02:05
Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό της φετινής ευρωπαϊκής παρουσίας του Ολυμπιακού, η οποία είχε το άδοξο τέλος του αποκλεισμού από τη Μέταλιστ... οδηγείσαι στο εξής αξιοπρόσεχτο συμπέρασμα: στα ματς που ο Ολυμπιακός κυνήγησε πρώτα απ’ όλα την ουσία και μετά τις εντυπώσεις, τελικά την πέτυχε την ουσία. Αντίθετα, σε όσα ματς σκέφτηκε πρώτα να παίξει «μεγάλη μπάλα» και έμεινε μακριά από τη λογική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», τελικά το πλήρωσε.
Θα δώσω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: στα δύο πρώτα εκτός έδρας παιχνίδια του στην Ευρώπη (με Αρσεναλ και Ντόρτμουντ) ο Ολυμπιακός επιχείρησε να παίξει αρκετά ανοιχτά, με πίεση ψηλά κ.λ.π. Και στις δύο περιπτώσεις (ειδικά στο Λονδίνο) κέρδισε τις εντυπώσεις,αλλά έχασε την ουσία.
Στη συνέχεια έμαθε από τα λάθη του και στα τρία εκτός έδρας ματς που ακολούθησαν φρόντισε πρώτα να κρατήσει το μηδέν πίσω και να χτυπήσει μπροστά όποτε του δοθεί η ευκαιρία.
Τελικά αυτή η αγωνιστική συμπεριφορά είχε ως αποτέλεσμα να πετύχει ισάριθμες νίκες με 1-0. Δεν λέω ότι έπαιξε αντιποδόσφαιρο σε αυτά τα ματς. Ισα ίσα που π.χ. στη Μόσχα με τη Ρούμπιν είχε σχεδόν τον πλήρη έλεγχο του αγώνα. Τονίζω όμως ότι πρώτιστα φύλαξε τα νώτα του και όλα τα υπόλοιπα έπονταν.
Και στη Μασσαλία και στη Μόσχα και στο Χάρκοβο έκανε μεστές και ώριμες εμφανίσεις και μπήκε με τη λογική «ήρθα να πάρω αυτό που θέλω και να φύγω».
Αντίθετα, στο εντός έδρας ματς με τη Μέταλιστ πήγε με τη λογική «να σφυροκοπήσω ανελέητα τον αντίπαλο». Και τελικά το πλήρωσε,ξεμένοντας από δυνάμεις. Και είναι φυσιολογικό να ξεμείνεις κάποια στιγμή από δυνάμεις όταν ασκείς τέτοιο ανελέητο πρέσινγκ στον αντίπαλο στο πρώτο μέρος.
Είναι σαν τον «Ρώσο γολιάθ» Ντράγκο στο «ROCKY 4» που χτυπάει αλύπητα τον Σταλόνε επί 14 γύρους και τελικά στον 15ο και τελευταίο γύρο «τα φτύνει» από υπερκόπωση και ο Σταλόνε του παίρνει τη μπουκιά από το στόμα.
Κάπως έτσι την πάτησε και ο Ολυμπιακός: δεν έβγαλε νοκ άουτ την Μέταλιστ όταν μπορούσε να το κάνει (στο α’ μέρος) και τελικά, γονατισμένος από υπερκόπωση, την πάτησε στο φινάλε.
Θυμηθείτε ότι και στο εντός έδρας ματς με τη Ρούμπιν Καζάν ο Ολυμπιακός οπισθοχώρησε πολύ στο δεύτερο μέρος. Τότε δεν την πάτησε. Αυτή τη φορά, όμως, το πλήρωσε κανονικά.
Γενικώς, ο φετινός Ευρωπαίος Ολυμπιακός όποτε κουράζεται,αποτυγχάνει: θυμηθείτε απλώς πώς ξεκίνησαν όλα: σ’ εκείνη την πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ με την Μαρσέιγ στο Καραϊσκάκη, όπου τα ταλαιπωρημένα από το βάρος της προετοιμασίας «ερυθρόλευκα» πόδια γνώρισαν την ήττα στο Φάληρο από τους Γάλλους.
Εκεί που γράφτηκε ο πρόλογος (στο Καραϊσκάκη) έμελλε να γραφτεί και ο επίλογος του φετινού Ευρωπαίου Ολυμπιακού.
Tromaktiko
Θα δώσω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: στα δύο πρώτα εκτός έδρας παιχνίδια του στην Ευρώπη (με Αρσεναλ και Ντόρτμουντ) ο Ολυμπιακός επιχείρησε να παίξει αρκετά ανοιχτά, με πίεση ψηλά κ.λ.π. Και στις δύο περιπτώσεις (ειδικά στο Λονδίνο) κέρδισε τις εντυπώσεις,αλλά έχασε την ουσία.
Στη συνέχεια έμαθε από τα λάθη του και στα τρία εκτός έδρας ματς που ακολούθησαν φρόντισε πρώτα να κρατήσει το μηδέν πίσω και να χτυπήσει μπροστά όποτε του δοθεί η ευκαιρία.
Τελικά αυτή η αγωνιστική συμπεριφορά είχε ως αποτέλεσμα να πετύχει ισάριθμες νίκες με 1-0. Δεν λέω ότι έπαιξε αντιποδόσφαιρο σε αυτά τα ματς. Ισα ίσα που π.χ. στη Μόσχα με τη Ρούμπιν είχε σχεδόν τον πλήρη έλεγχο του αγώνα. Τονίζω όμως ότι πρώτιστα φύλαξε τα νώτα του και όλα τα υπόλοιπα έπονταν.
Και στη Μασσαλία και στη Μόσχα και στο Χάρκοβο έκανε μεστές και ώριμες εμφανίσεις και μπήκε με τη λογική «ήρθα να πάρω αυτό που θέλω και να φύγω».
Αντίθετα, στο εντός έδρας ματς με τη Μέταλιστ πήγε με τη λογική «να σφυροκοπήσω ανελέητα τον αντίπαλο». Και τελικά το πλήρωσε,ξεμένοντας από δυνάμεις. Και είναι φυσιολογικό να ξεμείνεις κάποια στιγμή από δυνάμεις όταν ασκείς τέτοιο ανελέητο πρέσινγκ στον αντίπαλο στο πρώτο μέρος.
Είναι σαν τον «Ρώσο γολιάθ» Ντράγκο στο «ROCKY 4» που χτυπάει αλύπητα τον Σταλόνε επί 14 γύρους και τελικά στον 15ο και τελευταίο γύρο «τα φτύνει» από υπερκόπωση και ο Σταλόνε του παίρνει τη μπουκιά από το στόμα.
Κάπως έτσι την πάτησε και ο Ολυμπιακός: δεν έβγαλε νοκ άουτ την Μέταλιστ όταν μπορούσε να το κάνει (στο α’ μέρος) και τελικά, γονατισμένος από υπερκόπωση, την πάτησε στο φινάλε.
Θυμηθείτε ότι και στο εντός έδρας ματς με τη Ρούμπιν Καζάν ο Ολυμπιακός οπισθοχώρησε πολύ στο δεύτερο μέρος. Τότε δεν την πάτησε. Αυτή τη φορά, όμως, το πλήρωσε κανονικά.
Γενικώς, ο φετινός Ευρωπαίος Ολυμπιακός όποτε κουράζεται,αποτυγχάνει: θυμηθείτε απλώς πώς ξεκίνησαν όλα: σ’ εκείνη την πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ με την Μαρσέιγ στο Καραϊσκάκη, όπου τα ταλαιπωρημένα από το βάρος της προετοιμασίας «ερυθρόλευκα» πόδια γνώρισαν την ήττα στο Φάληρο από τους Γάλλους.
Εκεί που γράφτηκε ο πρόλογος (στο Καραϊσκάκη) έμελλε να γραφτεί και ο επίλογος του φετινού Ευρωπαίου Ολυμπιακού.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το άχαρο τέλος της παπανδρεϊκής δυναστείας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
