2012-08-25 19:04:04
Γράφει ο Δ. Τρικεριώτης
Η Μέρκελ ξεκαθάρισε ότι η νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα «θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της», αλλά άφησε να εννοηθεί ότι αυτό το «ό,τι» δεν αρκεί για να «εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της» από τη στιγμή που παρά «τις μεγάλες και ουσιαστικές προσπάθειες» ακόμη περιμένει τις «πράξεις» και το «συγκεκριμένο αποτέλεσμα»...
Το ίδιο περιμένουν η τρόικα και το ΔΝΤ που λένε «ναι, αλλά δεν έχετε καλύψει όλες σας τις προϋποθέσεις», αλλά και ο Γερμανικός λαός που λέει «εδώ και δύο χρόνια δίνουμε λεφτά, εγγυώμεθα προγράμματα, εγγυώμεθα χρήματα για την Ελλάδα και συνεχώς μας λένε ότι αυτό το οποίο περιμένατε δεν έγινε, αλλά πρέπει να δοθούν και άλλα χρήματα και άλλες αναβολές».
Ακόμη ξεκαθάρισε ότι αναγνωρίζει πως οι Έλληνες πολίτες «έχουν καταλάβει πια ότι οι αλλαγές είναι σημαντικές και αναγκαίες και υποχρεωτικές» και πως τους ζητά «να υποστούν τα πάνδεινα»
. Ωστόσο πιστεύει πως ούτε η Γερμανία, ούτε η τρόικα και το ΔΝΤ «ζητούν και απαιτούν συνεχώς περισσότερα, απλώς και μόνο γιατί θέλουν πραγματικά να ταλαιπωρούν τον Ελληνικό λαό, αλλά επειδή θέλουν πραγματικά να τον ωθήσουν σε μία κατάσταση όπου να βλέπει φως στο τέλος του τούνελ». Βέβαια θα πρέπει να γνωρίζει καλά, αφού διαρκώς ενημερώνεται από τον Ελληνικό τύπο, ότι στην πράξη δεν ισχύει το «δεν θα πρέπει να υποφέρουν μόνο εκείνοι που δεν έχουν χρήματα ή είναι άνεργοι, αλλά θα πρέπει και όλοι οι άλλοι να βοηθήσουν και να υποστηρίξουν». Όπως ακριβώς έδειξε να το γνωρίζει πολύ καλά και ο Γιούνκερ στη συνέντευξή του πριν δυο μέρες στην Αθήνα.
Η Μέρκελ σαν πολιτικός, μπορεί να προβλέψει ότι με δεδομένο το πολιτικό σύστημα των πελατειακών σχέσεων στην Ελλάδα, που οδηγεί στην ολοένα και περισσότερο άνιση κατανομή των βαρών της δημοσιονομικής προσαρμογής στην κοινωνία, μια μεγάλη πολιτική αναταραχή, που θα ακυρώσει και τα τελευταία προσχήματα για «δεσμεύσεις» και «εκπλήρωση», είναι απλά θέμα χρόνου. Και αυτό γιατί τελικά για τη Μέρκελ και τη Γερμανία η παραμονή μιας χώρας στο ευρώ, ως εργαλείου πραγμάτωσης της ιδέας για μια ολοκληρωμένη και ενιαία Ευρώπη, προϋποθέτει και την εφαρμογή μιας ισοπεδωτικής λιτότητας επί δικαίων και αδίκων.
Όπως δικαιολογημένα για τη Γερμανική πλευρά έχει χαθεί η Ελληνική πολιτική αξιοπιστία, άλλο τόσο για την Ελληνική πλευρά – και όχι μόνο – έχει χαθεί η Γερμανική πολιτική αξιοπιστία ότι πράγματι σαν η πιο ισχυρή δύναμη ενδιαφέρεται και εργάζεται, λαμβάνοντας υπ΄όψιν τις ιδιομορφίες κάθε χώρας-μέλους, να ενώσει και όχι να διχάσει την Ευρώπη. Και αυτή η αμοιβαία κρίση αξιοπιστίας υπονομεύει κάθε προσπάθεια διεξόδου από την κρίση.
Σίγουρα δεν «κινούμαστε προς την ίδια κατεύθυνση». Αλλά δεν είναι ίδια η αφετηρία για το σύστημα της πολιτικής εξουσίας και για την υπόλοιπη κοινωνία. Και αυτό η Μέρκελ και ο Γιούνκερ το παραβλέπουν ενώ αφήνουν να εννοηθεί ότι το γνωρίζουν πολύ καλά. Η Μέρκελ σαν Γερμανίδα πολιτικός πρώτα από όλα ενδιαφέρεται για τους δικούς της ψηφοφόρους. Σε αυτούς θα πρέπει να απευθυνόταν με λαϊκιστική διάθεση όταν έλεγε «μέχρι ποίου σημείου μπορούμε να επιβαρύνουμε κάποιον», παρότι γνώριζε, όπως και άλλοι στη Γερμανία, ότι και από τους τόκους επωφελούνται και, μέχρι τώρα, συνολικά οικονομικά από την κρίση του ευρώ.
Και τελικά ρίχνει το μπαλάκι στην Ελληνική πολιτική εξουσία και τον λαό. Αλλά στις δεδομένες συνθήκες αυτό το μπαλάκι στην εξουσία φτάνει σαν ένα μπαλάκι του τένις για παιγνίδι , ενώ στον λαό σαν ένας ογκόλιθος μεγατόνων για καταστροφή. Και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό σημείο στη συνέντευξη της Μέρκελ: «η Ελλάδα έχει ένα δικαίωμα, πραγματικά, και εμείς όπως και εκείνη να έχουμε μία γνώμη και μία άποψη, σε σχέση με το τι εξελίσσεται ή το τι υπάρχει». Και αυτό το δικαίωμα, που το φάσμα του μπορεί να εκτείνεται από αποδοχή και συμβιβασμό μέχρι και έξοδο από την ευρωζώνη, είναι κάτι το οποίο μπορεί να υπερσκελίζει και αυτές ακόμα τις αναμενόμενες θέσεις της τρόικα, που ούτως ή άλλως δεν θα είναι αμιγώς τεχνοκρατικές αλλά πρώτα και κύρια πολιτικά ζυγισμένες. Γιατί αν ήταν αμιγώς τεχνοκρατικές κανείς στην πραγματικότητα δεν θα ήθελε να τις περιμένει και να τις ακούσει.
Κρατώ τις τελευταίες λέξεις της Μέρκελ, που πιστεύω ότι μόνο τυχαίες και τυπικές δεν ήταν: «…και ό,τι καλύτερο για όλους». Λέξεις που δείχνουν την αδυναμία των πολιτικών να ελέγξουν και να κατευθύνουν με συνεννόηση και πνεύμα ενότητας τις πολύπλοκες οικονομικές και κοινωνικές αντιθέσεις, που η κρίση καθημερινά οξύνει στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια Ευρώπη αφημένη στην τύχη της και ας προκύψει… ό,τι καλύτερο για όλους… Ας ελπίσουμε για το «καλύτερο» της χώρας, ότι στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός, παρ’ όλες τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις της κυβέρνησής του, επεξεργάζεται μαζί με τους Ευρωπαίους κάθε ενδεχόμενο, όπως και ένα σχέδιο ανασυγκρότησης έξω από το ευρώ, αλλά μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση gnathion.blogspot.gr
Η Μέρκελ ξεκαθάρισε ότι η νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα «θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της», αλλά άφησε να εννοηθεί ότι αυτό το «ό,τι» δεν αρκεί για να «εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της» από τη στιγμή που παρά «τις μεγάλες και ουσιαστικές προσπάθειες» ακόμη περιμένει τις «πράξεις» και το «συγκεκριμένο αποτέλεσμα»...
Το ίδιο περιμένουν η τρόικα και το ΔΝΤ που λένε «ναι, αλλά δεν έχετε καλύψει όλες σας τις προϋποθέσεις», αλλά και ο Γερμανικός λαός που λέει «εδώ και δύο χρόνια δίνουμε λεφτά, εγγυώμεθα προγράμματα, εγγυώμεθα χρήματα για την Ελλάδα και συνεχώς μας λένε ότι αυτό το οποίο περιμένατε δεν έγινε, αλλά πρέπει να δοθούν και άλλα χρήματα και άλλες αναβολές».
Ακόμη ξεκαθάρισε ότι αναγνωρίζει πως οι Έλληνες πολίτες «έχουν καταλάβει πια ότι οι αλλαγές είναι σημαντικές και αναγκαίες και υποχρεωτικές» και πως τους ζητά «να υποστούν τα πάνδεινα»
Η Μέρκελ σαν πολιτικός, μπορεί να προβλέψει ότι με δεδομένο το πολιτικό σύστημα των πελατειακών σχέσεων στην Ελλάδα, που οδηγεί στην ολοένα και περισσότερο άνιση κατανομή των βαρών της δημοσιονομικής προσαρμογής στην κοινωνία, μια μεγάλη πολιτική αναταραχή, που θα ακυρώσει και τα τελευταία προσχήματα για «δεσμεύσεις» και «εκπλήρωση», είναι απλά θέμα χρόνου. Και αυτό γιατί τελικά για τη Μέρκελ και τη Γερμανία η παραμονή μιας χώρας στο ευρώ, ως εργαλείου πραγμάτωσης της ιδέας για μια ολοκληρωμένη και ενιαία Ευρώπη, προϋποθέτει και την εφαρμογή μιας ισοπεδωτικής λιτότητας επί δικαίων και αδίκων.
Όπως δικαιολογημένα για τη Γερμανική πλευρά έχει χαθεί η Ελληνική πολιτική αξιοπιστία, άλλο τόσο για την Ελληνική πλευρά – και όχι μόνο – έχει χαθεί η Γερμανική πολιτική αξιοπιστία ότι πράγματι σαν η πιο ισχυρή δύναμη ενδιαφέρεται και εργάζεται, λαμβάνοντας υπ΄όψιν τις ιδιομορφίες κάθε χώρας-μέλους, να ενώσει και όχι να διχάσει την Ευρώπη. Και αυτή η αμοιβαία κρίση αξιοπιστίας υπονομεύει κάθε προσπάθεια διεξόδου από την κρίση.
Σίγουρα δεν «κινούμαστε προς την ίδια κατεύθυνση». Αλλά δεν είναι ίδια η αφετηρία για το σύστημα της πολιτικής εξουσίας και για την υπόλοιπη κοινωνία. Και αυτό η Μέρκελ και ο Γιούνκερ το παραβλέπουν ενώ αφήνουν να εννοηθεί ότι το γνωρίζουν πολύ καλά. Η Μέρκελ σαν Γερμανίδα πολιτικός πρώτα από όλα ενδιαφέρεται για τους δικούς της ψηφοφόρους. Σε αυτούς θα πρέπει να απευθυνόταν με λαϊκιστική διάθεση όταν έλεγε «μέχρι ποίου σημείου μπορούμε να επιβαρύνουμε κάποιον», παρότι γνώριζε, όπως και άλλοι στη Γερμανία, ότι και από τους τόκους επωφελούνται και, μέχρι τώρα, συνολικά οικονομικά από την κρίση του ευρώ.
Και τελικά ρίχνει το μπαλάκι στην Ελληνική πολιτική εξουσία και τον λαό. Αλλά στις δεδομένες συνθήκες αυτό το μπαλάκι στην εξουσία φτάνει σαν ένα μπαλάκι του τένις για παιγνίδι , ενώ στον λαό σαν ένας ογκόλιθος μεγατόνων για καταστροφή. Και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό σημείο στη συνέντευξη της Μέρκελ: «η Ελλάδα έχει ένα δικαίωμα, πραγματικά, και εμείς όπως και εκείνη να έχουμε μία γνώμη και μία άποψη, σε σχέση με το τι εξελίσσεται ή το τι υπάρχει». Και αυτό το δικαίωμα, που το φάσμα του μπορεί να εκτείνεται από αποδοχή και συμβιβασμό μέχρι και έξοδο από την ευρωζώνη, είναι κάτι το οποίο μπορεί να υπερσκελίζει και αυτές ακόμα τις αναμενόμενες θέσεις της τρόικα, που ούτως ή άλλως δεν θα είναι αμιγώς τεχνοκρατικές αλλά πρώτα και κύρια πολιτικά ζυγισμένες. Γιατί αν ήταν αμιγώς τεχνοκρατικές κανείς στην πραγματικότητα δεν θα ήθελε να τις περιμένει και να τις ακούσει.
Κρατώ τις τελευταίες λέξεις της Μέρκελ, που πιστεύω ότι μόνο τυχαίες και τυπικές δεν ήταν: «…και ό,τι καλύτερο για όλους». Λέξεις που δείχνουν την αδυναμία των πολιτικών να ελέγξουν και να κατευθύνουν με συνεννόηση και πνεύμα ενότητας τις πολύπλοκες οικονομικές και κοινωνικές αντιθέσεις, που η κρίση καθημερινά οξύνει στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια Ευρώπη αφημένη στην τύχη της και ας προκύψει… ό,τι καλύτερο για όλους… Ας ελπίσουμε για το «καλύτερο» της χώρας, ότι στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός, παρ’ όλες τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις της κυβέρνησής του, επεξεργάζεται μαζί με τους Ευρωπαίους κάθε ενδεχόμενο, όπως και ένα σχέδιο ανασυγκρότησης έξω από το ευρώ, αλλά μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση gnathion.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Social Μήδεια: To internet γεννά και σκοτώνει τον έρωτα;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
150 εκατ. ευρώ χρωστάει η Λιβυή σε ελληνικά νοσοκομεία!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
