2012-08-25 20:28:35
«Η σύνταξή μου πλέον, αρκετά μικρότερη από αυτή που έπαιρνα στο παρελθόν, είναι τα μόνα λεφτά που μπαίνουν στο σπίτι αφού ο γιος μου παραμένει άνεργος τα τελευταία δυο χρόνια. Το ίδιο και η νύφη μου, η οποία με φροντίζει. Και για να σας πω την αλήθεια αισθάνομαι και ικανοποίηση, καθώς θεωρώ πως με τον τρόπο αυτό της δίνω δουλειά» αναφέρει η κ. Σουλτάνα Π., 84 ετών, την οποία συναντήσαμε έξω από ιδιωτικό οίκο ευγηρίας στη Θεσσαλονίκη, έναν από τους δέκα νόμιμους που υπάρχουν, τον οποίο επισκέφτηκε για να δει τους φίλους της.
Πάει ένας χρόνος από τότε που αποφάσισε να εγκαταλείψει το γηροκομείο μετά από πρόταση που έκανε στον άνεργο γιο της και τη σύζυγό του να την φιλοξενήσουν στο σπίτι τους με αντάλλαγμα τη σύνταξή της. «Τα παιδιά δεν είχαν δουλειά και η δική μου σύνταξη πήγαινε στο γηροκομείο. Δεν μπορούσα να τους βοηθήσω. Τουλάχιστον τώρα που μένουμε όλοι μαζί μπαίνει ένα έσοδο στο σπίτι» εξηγεί η ίδια και συμπληρώνει «ευτυχώς δεν έχω πολλά προβλήματα υγείας και έτσι δεν τους είμαι μεγάλο βάρος». «Στο γηροκομείο έμενα τα τελευταία πέντε χρόνια. Πήγα μόνη μου. Έκανα φίλους. Σίγουρα ήταν καλύτερα από το να ζούσα μονάχη. Και τα λεφτά που έδινα δεν με απασχολούσαν γιατί δεν είχα υποχρεώσεις. Τώρα όμως οι καιροί άλλαξαν. Τα παιδιά μου με έχουν ανάγκη» καταλήγει.
Σίγουρο έσοδο η σύνταξη
Περιπτώσεις παρόμοιες με αυτή της κ. Σουλτάνας, υπάρχουν δεκάδες. Ελέω κρίσης οι ηλικιωμένοι «εγκαταλείπουν» τα γηροκομεία, είτε με προσωπική τους απόφαση είτε κατόπιν υπόδειξης των παιδιών τους, και «μετακομίζουν» στα σπίτια των οικείων τους…για να υπάρχει ένα «σίγουρο» έσοδο: η σύνταξη, όσο «κουτσουρεμένη» κι αν είναι αυτή.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ειδικών οι άδειες κλίνες των περίπου 120 οίκων ευγηρίας που υπάρχουν στη χώρα πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα. «Τα γηροκομεία πραγματικά αδειάζουν. Η μείωση στη Θεσσαλονίκη ξεπερνά το 15%. Όσοι ηλικιωμένοι μπορούν, δηλαδή όσοι δεν χρίζουν νοσηλευτικής φροντίδας, επιστρέφουν στο σπίτι με σκοπό να ενισχύσουν τα νοικοκυριά των οικείων τους» σχολιάζει στην «Κ» η πρώην αντινομάρχης Πρόνοιας και νυν εντεταλμένη σύμβουλος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, κ. Έφη Βασιλειάδου. «Με την κρίση που μαστίζει τη χώρα οι συντάξεις, οι οποίες δεν έχουν υποστεί και ιδιαίτερες μειώσεις, είναι το μόνο σίγουρο έσοδο» συμπληρώνει. Η κ. Βασιλειάδου τονίζει επίσης πως η «εγκατάλειψη» των γηροκομείων λόγω κρίσης γίνεται πιο έντονη εξαιτίας της απροθυμίας των ασφαλιστικών φορέων να καλύψουν τμήμα των τροφείων για τη διαμονή των ηλικιωμένων, παρά τη σχετική νομοθεσία.
Εξαγωγή… παππούδων
Ο κ. Στέλιος Προσαλίκας, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων υποστηρίζει πως «το κύμα φυγής από τους οίκους ευγηρίας ήταν εντονότερο στην έναρξη της οικονομικής κρίσης και κυρίως αφορούσε αυτοεξυπηρετούμενα περιστατικά. Πλέον οι ιδιοκτήτες των μονάδων φροντίδας είναι συνεννοήσιμοι και έχουν ρίξει αρκετά τις τιμές» σχολιάζει. «Στα πλαίσια του δυνατού πάντα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι νόμιμες μονάδες από τη στιγμή που ελέγχονται από το κράτος έχουν και περισσότερα έξοδα» καταλήγει. Ο ίδιος καταγγέλλει επίσης και φαινόμενο «εξαγωγής» ατόμων τρίτης ηλικίας σε οίκους ευγηρίας της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας έναντι 300-400 ευρώ το μήνα.
Από την πλευρά τους, οι ιδιοκτήτες γηροκομείων θεωρούν πως τα κενά που εντοπίζονται στις κλίνες δεν είναι πολλά και αυτό γιατί πολλές μονάδες έχουν προχωρήσει σε μείωση των τιμών. Το κόστος πάντως, φιλοξενίας των ηλικιωμένων μπορεί να ξεκινά από 700 ευρώ το μήνα και να ξεπεράσει τα 1500, ανάλογα με τις παρεχόμενες υπηρεσίες φροντίδας (διαμονή, καθημερινά γεύματα, 24ωρη ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα).
ΠΗΓΗ: karfitsa (του Βαγγέλη Στολάκη)
analyze-news
Πάει ένας χρόνος από τότε που αποφάσισε να εγκαταλείψει το γηροκομείο μετά από πρόταση που έκανε στον άνεργο γιο της και τη σύζυγό του να την φιλοξενήσουν στο σπίτι τους με αντάλλαγμα τη σύνταξή της. «Τα παιδιά δεν είχαν δουλειά και η δική μου σύνταξη πήγαινε στο γηροκομείο. Δεν μπορούσα να τους βοηθήσω. Τουλάχιστον τώρα που μένουμε όλοι μαζί μπαίνει ένα έσοδο στο σπίτι» εξηγεί η ίδια και συμπληρώνει «ευτυχώς δεν έχω πολλά προβλήματα υγείας και έτσι δεν τους είμαι μεγάλο βάρος». «Στο γηροκομείο έμενα τα τελευταία πέντε χρόνια. Πήγα μόνη μου. Έκανα φίλους. Σίγουρα ήταν καλύτερα από το να ζούσα μονάχη. Και τα λεφτά που έδινα δεν με απασχολούσαν γιατί δεν είχα υποχρεώσεις. Τώρα όμως οι καιροί άλλαξαν. Τα παιδιά μου με έχουν ανάγκη» καταλήγει.
Σίγουρο έσοδο η σύνταξη
Περιπτώσεις παρόμοιες με αυτή της κ. Σουλτάνας, υπάρχουν δεκάδες. Ελέω κρίσης οι ηλικιωμένοι «εγκαταλείπουν» τα γηροκομεία, είτε με προσωπική τους απόφαση είτε κατόπιν υπόδειξης των παιδιών τους, και «μετακομίζουν» στα σπίτια των οικείων τους…για να υπάρχει ένα «σίγουρο» έσοδο: η σύνταξη, όσο «κουτσουρεμένη» κι αν είναι αυτή.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ειδικών οι άδειες κλίνες των περίπου 120 οίκων ευγηρίας που υπάρχουν στη χώρα πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα. «Τα γηροκομεία πραγματικά αδειάζουν. Η μείωση στη Θεσσαλονίκη ξεπερνά το 15%. Όσοι ηλικιωμένοι μπορούν, δηλαδή όσοι δεν χρίζουν νοσηλευτικής φροντίδας, επιστρέφουν στο σπίτι με σκοπό να ενισχύσουν τα νοικοκυριά των οικείων τους» σχολιάζει στην «Κ» η πρώην αντινομάρχης Πρόνοιας και νυν εντεταλμένη σύμβουλος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, κ. Έφη Βασιλειάδου. «Με την κρίση που μαστίζει τη χώρα οι συντάξεις, οι οποίες δεν έχουν υποστεί και ιδιαίτερες μειώσεις, είναι το μόνο σίγουρο έσοδο» συμπληρώνει. Η κ. Βασιλειάδου τονίζει επίσης πως η «εγκατάλειψη» των γηροκομείων λόγω κρίσης γίνεται πιο έντονη εξαιτίας της απροθυμίας των ασφαλιστικών φορέων να καλύψουν τμήμα των τροφείων για τη διαμονή των ηλικιωμένων, παρά τη σχετική νομοθεσία.
Εξαγωγή… παππούδων
Ο κ. Στέλιος Προσαλίκας, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων υποστηρίζει πως «το κύμα φυγής από τους οίκους ευγηρίας ήταν εντονότερο στην έναρξη της οικονομικής κρίσης και κυρίως αφορούσε αυτοεξυπηρετούμενα περιστατικά. Πλέον οι ιδιοκτήτες των μονάδων φροντίδας είναι συνεννοήσιμοι και έχουν ρίξει αρκετά τις τιμές» σχολιάζει. «Στα πλαίσια του δυνατού πάντα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι νόμιμες μονάδες από τη στιγμή που ελέγχονται από το κράτος έχουν και περισσότερα έξοδα» καταλήγει. Ο ίδιος καταγγέλλει επίσης και φαινόμενο «εξαγωγής» ατόμων τρίτης ηλικίας σε οίκους ευγηρίας της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας έναντι 300-400 ευρώ το μήνα.
Από την πλευρά τους, οι ιδιοκτήτες γηροκομείων θεωρούν πως τα κενά που εντοπίζονται στις κλίνες δεν είναι πολλά και αυτό γιατί πολλές μονάδες έχουν προχωρήσει σε μείωση των τιμών. Το κόστος πάντως, φιλοξενίας των ηλικιωμένων μπορεί να ξεκινά από 700 ευρώ το μήνα και να ξεπεράσει τα 1500, ανάλογα με τις παρεχόμενες υπηρεσίες φροντίδας (διαμονή, καθημερινά γεύματα, 24ωρη ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα).
ΠΗΓΗ: karfitsa (του Βαγγέλη Στολάκη)
analyze-news
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σύγκριση των εναλλακτικών πηγών θέρμανσης για τον χειμώνα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μυστηριώδης ιός, παρόμοιος με το AIDS, σε Ασία και ΗΠΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
