2012-08-27 10:57:04
Το όνομά του Στέλιος Κυριακίδης. Πόσοι απ'εμάς έχουν ακούσει γι'αυτόν; Κι'όμως.δεν θάπρεπε να υπάρχει Έλληνας που να μην γνωρίζει γι'αυτόν, γιατί πρόκειται για έναν πραγματικό ήρωα της μεταπολεμικής Ελλάδας, έναν μεγάλο αθλητή, που κατέκτησε την Αμερική με μοναδικό του κίνητρο την αγάπη του για την πατρίδα!
Και ενώ στο Χόλιγουντ ετοιμάζουν ταινία για τον Κυριακίδη, στην Ελλάδα χρειάστηκε αγώνας για αν παραλάβουμε το άγαλμά του ως δώρο(!!!!!) άκουσον! άκουσον! απο τους Αμερικάνους!
Το 1946 ο 36χρονος Στέλιος Κυριακίδης αποφάσισε να συμμετάσχει στον περίφημο πεντηκοστό Διεθνή Μαραθώνιο της Βοστώνης(42.195μ) μετά απο τιμητική πρόσκληση των διοργανωτών. Η σύζυγός του έσπευσε να τον αποθαρρύνει αφού λόγω της Κατοχής ήταν αδύναμος και υποσιτισμένος. Είχε πέντε χρόνια να αγωνιστεί. Ο ίδιος όμως είχε πάρει την απόφασή του...πουλώντας προσωπικά του αντικείμενα και μετά απο πολλές και αγωνιώδεις προσπάθειες , ο Κυριακίδης κατάφερε τελικά να επιβιβαστεί σε αεροπλάνο για την Αμερική και στις 4.4. 1946 έφτασε στην Βοστώνη.
Οι γιατροί των αγώνων βλέποντάς τον αδύναμο εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους και δίστασαν για το αν έπρεπε να του δώσουν άδεια να συμμετάσχει. Στην ουσία φοβόντουσαν για την ίδια του την ζωή. Ο Στέλιος όμως δεν δεχόταν κουβέντα και δήλωνε αποφασιστικά: "¨Ηρθα για να τρέξω για επτά εκατομμύρια πεινασμένους Έλληνες και θα τρέξω!" Ετσι υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση ότι παίρνει ο ίδιος την ευθύνη για τον εαυτό του.
Στις 20 Απριλίου του 1946 δόθηκε η εκκίνηση του φημισμένου 50ου μαραθωνίου της Βοστώνης με μεγάλο φαβορί τον Αμερικανό Τζόνι Κέλι. Ο Έλληνας μαραθωνοδρόμος έτρεξε με την γνωστή του τακτική(ξεκινούσε χαλαρά για να κρατά δυνάμεις και επιτάχυνε μετά το μέσο της διαδρομής). Με την δύναμη της ψυχής του, κατάφερε να είναι μπροστά στα τελευταία χιλιόμετρα. Δεν του επιτρεπόταν να μη νικήσει... ΄Ενας ηλικιωμένος μετανάστης στην διαδρομή έτρεχε κοντά του και του έδινε κουράγιο φωνάζοντάς του:" Για την Ελλάδα Στέλιο μου! Για τα παιδιά σου!!!"
Οι κουβέντες αυτές έδωσαν κουράγιο στον Στέλιο και μ'όλα τα σωματικά του αποθέματα κατάφερε να φτάσει στην νίκη, φωνάζοντας στον τερματισμό: "FOR GREECE!!!" ( Χρόνια αργότερα...μια Βούλα θα φώναζε το ίδιο: Για την Ελλάδα ρε Γαμώτο!" Ο χρόνος του 2.29.27 αποτέλεσε τον καλύτερο χρόνο στην Ευρώπη και για 22 χρόνια τον καλύτερο στην Ελλάδα.
Ο Κέλυ όταν ρωτήθηκε γιατί δεν κατάφερε να κερδίσει απάντησε: ΠΏΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΠΟΤΈ ΈΝΑΝ ΤΈΤΟΙΟ ΑΘΛΗΤΉ? ΕΓΏ ΈΤΡΕΧΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΤΌ ΜΟΥ ΚΙ'ΑΥΤΌΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΌΚΛΗΡΗ ΠΑΤΡΊΔΑ..!"
Η νίκη του προκάλεσε πάταγο! Οι Αμερικανοί έσπευσαν να του δώσουν χρήματα και να του προτείνουν να μείνει στις ΗΠΑ. Ο ίδιος όμως άφησε άφωνο ακόμη και τον πρόεδρο της Αμερικής Τρούμαν όταν τον ρώτησε τι θα ήθελε να του προσφέρει ως δώρο. " ΓΙΑ ΜΈΝΑ ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΤΊΠΟΤΑ! ΜΌΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ ΒΟΉΘΕΙΑ!"
Έμεινε στην Αμερική και για ένα μήνα πάλεψε να μαζέψει βοήθεια για την πατρίδα... Καθώς η νίκη του είχε συγκινήσει τους Αμερικάνους και τους ομογενείς, το ποσό που κατάφερε να συγκεντρώσει έφθασε τα 250.000 δολάρια (τεράστιο ποσό για την εποχή) ενώ η οικογένεια Λιβανού έστειλε έξι πλοία με είδη πρώτης ανάγκης στην δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Η βοήθεια αυτή ονομάστηκε" Πακέτο Κυριακίδη" Στις 23 Μαίου 1946, ο Κυριακίδης επέστεψε στην Ελλάδα , όπου τον περίμεναν ένα εκατομμύριο Έλληνες για να τον υποδεχτούν με τιμές ήρωα ενώ για πρώτη φορά μετά την κατοχή, φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη προς τιμή του!
Δακρυσμένος κατά την διάρκεια της επίσημης τελετής στους Στύλους το Ολυμπίου Διός δήλωνε: "EΊΜΑΙ ΥΠΕΡΉΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΊΜΑΙ ΈΛΛΗΝ!"
Μέχρι το τέλος της ζωής του, αφιερώθηκε σε φιλανθρωπικά έργα και στον προσκοπισμό ενώ προέτρεπε τα παιδιά να στραφούν στον αθλητισμό, δημιουργώντας το γυμναστήριο "Αθλητικός όμιλος Φιλοθέης" Ο ήρωας ΣΤΈΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΊΔΗΣ γεννήθηκε στην Κύπρο το 1910. Μετακόμισε στην Αθήνα το 1934 και εργάστηκε ως εισπράκτορας στην ηλεκτρική εταιρεία χωρίς να εγκαταλείψει ποτέ τον αθλητισμό με τον οποίο ασχολιόταν απο μικρό παιδί, Ηταν αυτός που κατέρριψε την πανελλήνια επίδοση του Σπύρου Λούη. Ο ίδιος ο Λούης κάλεσε τον Κυριακίδη στο σπίτι του και του είπε: "Παιδί μου Στέλιο, να τρέχεις πάντα, γιατί εμείς οι Έλληνες γεννηθήκαμε για να τρέχουμε.
Μόνο έτσι καταφέραμε να ζήσουμε τόσους αιώνες" Μετά την είσοδο των Ναζιστών στην Αθήνα το 1941 , ο Κυριακίδης παντρεύτηκε την Ιφιγένεια και απέκτησαν τρία παιδιά. Το 1943 συνελήφθη απο τους Γερμανούς με άλλα 49 άτομα(τα οποία εκτελέστηκαν). Για καλή του τύχη ο Γερμανός αξιωματικός ήταν μαραθωνοδρόμος και τον άφησε ελεύθερο, όταν βρήκε στο πορτοφόλι του την κάρτα διαπίστευσης των Ολυμπιακών αγώνων του 1936 στο Βερολίνο. Πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1987 και τάφηκε στον Πύργο Κορινθίας.
Οι Αμερικανοί έγραψαν βιβλία για τον Κυριακίδη, ετοίμασαν ντοκιμαντέρ που βραβεύτηκε, και ετοιμάζουν ταινία προς τιμή του! Και το κράτος της Ελλάδας πώς τίμησε και τιμά τον ήρωά της? Ακούστε πώς: Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 Αμερικανοί και Έλληνες ομογενείς, σκέφθηκαν να κάνουν δώρο στην Ελλάδα ένα άγαλμα του Στέλιου. Τα έξοδα κατασκευής τ'ανέλαβε ο Ελληνοαμερικάνος επιχειρηματίας Τζιμ Ντέιβις. Ο τότε δήμαρχος Αθηναίων όμως Δημήτρης Αβραμόπουλος άφησε άφωνους τους Βοστωνέζους όταν γύρισε και τους είπε: "Άγαλμα? Δεν θυμάμαι να έχουμε συμφωνήσει για κάτι τέτοιο!"
Ο γιος του Στέλιου, ο Δημήτρης Κυριακίδης έσπευσε να τους ηρεμήσει..." Σε λίγο καιρό υπάρχουν δημοτικές εκλογές και ο δήμαρχος θ'αλλάξει!" Και πράγματι ο δήμαρχος άλλαξε και στο Δημαρχείο μπηκε η Ντορούλα. Νέα συνάντηση, νέα συμφωνία για το να έρθει το άγαλμα και να μπει μπροστά στο Καλλιμάρμαρο. Ομως η Ντορούλα άλλαξε στην πορεία γνώμη και ενημερώνει εκ νέου τους Βοστωνέζους πως δεν θέλουμε το άγαλμα.
Σε απόγνωση και ντροπιασμένος ο Δημήτρης Κυριακίδης, έρχεται σε επαφή με τον δήμο Μαραθώνα που δέχεται το άγαλμα και ο υιός Κυριακίδης αποφασίζει να πληρώσει αυτός για την μεταφορά, και έτσι επιτέλους το άγαλμα φτάνει στην χώρα μας! Για τον εκτελωνισμό απαιτούνται περίπου 50.000 ευρώ και οι υπάλληλοι του τελωνείου είναι ανένδοτοι, και έχουμε φτάσει δύο μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Ο Κυριακίδης μαθαίνει ότι ο εκτελωνισμός θα γίνει δωρεάν αν φανεί ότι το άγαλμα είναι προσφορά ελληνικού συλλόγου της ομογένειας. Τρέχει ο Κυριακίδης, τρέχουν και οι ομογενείς , ετοιμάζουν χαρτιά και το άγαλμα του Έλληνα ήρωα απελευθερώνεται απο τα χέρια της ελληνικής γραφειοκρατίας! Τοποθετείται στην παραλία του Μαραθώνα, αλλά ....κανένα ελληνικό κανάλι δεν καλύπτει τηλεοπτικά το γεγονός!. Ήσαν όμως εκεί 18 τηλεοπτικοί σταθμοί απο όλον τον κόσμο!
Το άγαλμα μπορείτε να το θαυμάσετε στην παραλία του Μαραθώνα ενώ στο Μουσείο του Μαραθώνα (Λεωφ. Μαραθώνος και 25ης Μαρτίου) θα μπορέσετε να δείτε τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη. Αυτό που δεν θα δείτε βέβαια είναι το γιατί καταντήσαμε σήμερα έτσι όπως καταντήσαμε! Γιατί εμείς ο Λαός ξέχασε τους ήρωές του! Γιατί αφήσαμε τους άχρηστους πολιτικάντηδες να ιεροσυλούν επί της Ιστορίας μας! Γιατί γίναμε αγνώμονες! Γιατί δεν έχουμε πρότυπα και οδηγούς Κυριακίδηδες στην νέα κατοχή που περνά η πατρίδα μας!
agioros.blogspot.gr
Και ενώ στο Χόλιγουντ ετοιμάζουν ταινία για τον Κυριακίδη, στην Ελλάδα χρειάστηκε αγώνας για αν παραλάβουμε το άγαλμά του ως δώρο(!!!!!) άκουσον! άκουσον! απο τους Αμερικάνους!
Το 1946 ο 36χρονος Στέλιος Κυριακίδης αποφάσισε να συμμετάσχει στον περίφημο πεντηκοστό Διεθνή Μαραθώνιο της Βοστώνης(42.195μ) μετά απο τιμητική πρόσκληση των διοργανωτών. Η σύζυγός του έσπευσε να τον αποθαρρύνει αφού λόγω της Κατοχής ήταν αδύναμος και υποσιτισμένος. Είχε πέντε χρόνια να αγωνιστεί. Ο ίδιος όμως είχε πάρει την απόφασή του...πουλώντας προσωπικά του αντικείμενα και μετά απο πολλές και αγωνιώδεις προσπάθειες , ο Κυριακίδης κατάφερε τελικά να επιβιβαστεί σε αεροπλάνο για την Αμερική και στις 4.4. 1946 έφτασε στην Βοστώνη.
Οι γιατροί των αγώνων βλέποντάς τον αδύναμο εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους και δίστασαν για το αν έπρεπε να του δώσουν άδεια να συμμετάσχει. Στην ουσία φοβόντουσαν για την ίδια του την ζωή. Ο Στέλιος όμως δεν δεχόταν κουβέντα και δήλωνε αποφασιστικά: "¨Ηρθα για να τρέξω για επτά εκατομμύρια πεινασμένους Έλληνες και θα τρέξω!" Ετσι υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση ότι παίρνει ο ίδιος την ευθύνη για τον εαυτό του.
Στις 20 Απριλίου του 1946 δόθηκε η εκκίνηση του φημισμένου 50ου μαραθωνίου της Βοστώνης με μεγάλο φαβορί τον Αμερικανό Τζόνι Κέλι. Ο Έλληνας μαραθωνοδρόμος έτρεξε με την γνωστή του τακτική(ξεκινούσε χαλαρά για να κρατά δυνάμεις και επιτάχυνε μετά το μέσο της διαδρομής). Με την δύναμη της ψυχής του, κατάφερε να είναι μπροστά στα τελευταία χιλιόμετρα. Δεν του επιτρεπόταν να μη νικήσει... ΄Ενας ηλικιωμένος μετανάστης στην διαδρομή έτρεχε κοντά του και του έδινε κουράγιο φωνάζοντάς του:" Για την Ελλάδα Στέλιο μου! Για τα παιδιά σου!!!"
Οι κουβέντες αυτές έδωσαν κουράγιο στον Στέλιο και μ'όλα τα σωματικά του αποθέματα κατάφερε να φτάσει στην νίκη, φωνάζοντας στον τερματισμό: "FOR GREECE!!!" ( Χρόνια αργότερα...μια Βούλα θα φώναζε το ίδιο: Για την Ελλάδα ρε Γαμώτο!" Ο χρόνος του 2.29.27 αποτέλεσε τον καλύτερο χρόνο στην Ευρώπη και για 22 χρόνια τον καλύτερο στην Ελλάδα.
Ο Κέλυ όταν ρωτήθηκε γιατί δεν κατάφερε να κερδίσει απάντησε: ΠΏΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑ ΝΑ ΚΕΡΔΊΣΩ ΠΟΤΈ ΈΝΑΝ ΤΈΤΟΙΟ ΑΘΛΗΤΉ? ΕΓΏ ΈΤΡΕΧΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΤΌ ΜΟΥ ΚΙ'ΑΥΤΌΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΌΚΛΗΡΗ ΠΑΤΡΊΔΑ..!"
Η νίκη του προκάλεσε πάταγο! Οι Αμερικανοί έσπευσαν να του δώσουν χρήματα και να του προτείνουν να μείνει στις ΗΠΑ. Ο ίδιος όμως άφησε άφωνο ακόμη και τον πρόεδρο της Αμερικής Τρούμαν όταν τον ρώτησε τι θα ήθελε να του προσφέρει ως δώρο. " ΓΙΑ ΜΈΝΑ ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΤΊΠΟΤΑ! ΜΌΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ ΒΟΉΘΕΙΑ!"
Έμεινε στην Αμερική και για ένα μήνα πάλεψε να μαζέψει βοήθεια για την πατρίδα... Καθώς η νίκη του είχε συγκινήσει τους Αμερικάνους και τους ομογενείς, το ποσό που κατάφερε να συγκεντρώσει έφθασε τα 250.000 δολάρια (τεράστιο ποσό για την εποχή) ενώ η οικογένεια Λιβανού έστειλε έξι πλοία με είδη πρώτης ανάγκης στην δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Η βοήθεια αυτή ονομάστηκε" Πακέτο Κυριακίδη" Στις 23 Μαίου 1946, ο Κυριακίδης επέστεψε στην Ελλάδα , όπου τον περίμεναν ένα εκατομμύριο Έλληνες για να τον υποδεχτούν με τιμές ήρωα ενώ για πρώτη φορά μετά την κατοχή, φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη προς τιμή του!
Δακρυσμένος κατά την διάρκεια της επίσημης τελετής στους Στύλους το Ολυμπίου Διός δήλωνε: "EΊΜΑΙ ΥΠΕΡΉΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΊΜΑΙ ΈΛΛΗΝ!"
Μέχρι το τέλος της ζωής του, αφιερώθηκε σε φιλανθρωπικά έργα και στον προσκοπισμό ενώ προέτρεπε τα παιδιά να στραφούν στον αθλητισμό, δημιουργώντας το γυμναστήριο "Αθλητικός όμιλος Φιλοθέης" Ο ήρωας ΣΤΈΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΊΔΗΣ γεννήθηκε στην Κύπρο το 1910. Μετακόμισε στην Αθήνα το 1934 και εργάστηκε ως εισπράκτορας στην ηλεκτρική εταιρεία χωρίς να εγκαταλείψει ποτέ τον αθλητισμό με τον οποίο ασχολιόταν απο μικρό παιδί, Ηταν αυτός που κατέρριψε την πανελλήνια επίδοση του Σπύρου Λούη. Ο ίδιος ο Λούης κάλεσε τον Κυριακίδη στο σπίτι του και του είπε: "Παιδί μου Στέλιο, να τρέχεις πάντα, γιατί εμείς οι Έλληνες γεννηθήκαμε για να τρέχουμε.
Μόνο έτσι καταφέραμε να ζήσουμε τόσους αιώνες" Μετά την είσοδο των Ναζιστών στην Αθήνα το 1941 , ο Κυριακίδης παντρεύτηκε την Ιφιγένεια και απέκτησαν τρία παιδιά. Το 1943 συνελήφθη απο τους Γερμανούς με άλλα 49 άτομα(τα οποία εκτελέστηκαν). Για καλή του τύχη ο Γερμανός αξιωματικός ήταν μαραθωνοδρόμος και τον άφησε ελεύθερο, όταν βρήκε στο πορτοφόλι του την κάρτα διαπίστευσης των Ολυμπιακών αγώνων του 1936 στο Βερολίνο. Πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1987 και τάφηκε στον Πύργο Κορινθίας.
Οι Αμερικανοί έγραψαν βιβλία για τον Κυριακίδη, ετοίμασαν ντοκιμαντέρ που βραβεύτηκε, και ετοιμάζουν ταινία προς τιμή του! Και το κράτος της Ελλάδας πώς τίμησε και τιμά τον ήρωά της? Ακούστε πώς: Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 Αμερικανοί και Έλληνες ομογενείς, σκέφθηκαν να κάνουν δώρο στην Ελλάδα ένα άγαλμα του Στέλιου. Τα έξοδα κατασκευής τ'ανέλαβε ο Ελληνοαμερικάνος επιχειρηματίας Τζιμ Ντέιβις. Ο τότε δήμαρχος Αθηναίων όμως Δημήτρης Αβραμόπουλος άφησε άφωνους τους Βοστωνέζους όταν γύρισε και τους είπε: "Άγαλμα? Δεν θυμάμαι να έχουμε συμφωνήσει για κάτι τέτοιο!"
Ο γιος του Στέλιου, ο Δημήτρης Κυριακίδης έσπευσε να τους ηρεμήσει..." Σε λίγο καιρό υπάρχουν δημοτικές εκλογές και ο δήμαρχος θ'αλλάξει!" Και πράγματι ο δήμαρχος άλλαξε και στο Δημαρχείο μπηκε η Ντορούλα. Νέα συνάντηση, νέα συμφωνία για το να έρθει το άγαλμα και να μπει μπροστά στο Καλλιμάρμαρο. Ομως η Ντορούλα άλλαξε στην πορεία γνώμη και ενημερώνει εκ νέου τους Βοστωνέζους πως δεν θέλουμε το άγαλμα.
Σε απόγνωση και ντροπιασμένος ο Δημήτρης Κυριακίδης, έρχεται σε επαφή με τον δήμο Μαραθώνα που δέχεται το άγαλμα και ο υιός Κυριακίδης αποφασίζει να πληρώσει αυτός για την μεταφορά, και έτσι επιτέλους το άγαλμα φτάνει στην χώρα μας! Για τον εκτελωνισμό απαιτούνται περίπου 50.000 ευρώ και οι υπάλληλοι του τελωνείου είναι ανένδοτοι, και έχουμε φτάσει δύο μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Ο Κυριακίδης μαθαίνει ότι ο εκτελωνισμός θα γίνει δωρεάν αν φανεί ότι το άγαλμα είναι προσφορά ελληνικού συλλόγου της ομογένειας. Τρέχει ο Κυριακίδης, τρέχουν και οι ομογενείς , ετοιμάζουν χαρτιά και το άγαλμα του Έλληνα ήρωα απελευθερώνεται απο τα χέρια της ελληνικής γραφειοκρατίας! Τοποθετείται στην παραλία του Μαραθώνα, αλλά ....κανένα ελληνικό κανάλι δεν καλύπτει τηλεοπτικά το γεγονός!. Ήσαν όμως εκεί 18 τηλεοπτικοί σταθμοί απο όλον τον κόσμο!
Το άγαλμα μπορείτε να το θαυμάσετε στην παραλία του Μαραθώνα ενώ στο Μουσείο του Μαραθώνα (Λεωφ. Μαραθώνος και 25ης Μαρτίου) θα μπορέσετε να δείτε τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη. Αυτό που δεν θα δείτε βέβαια είναι το γιατί καταντήσαμε σήμερα έτσι όπως καταντήσαμε! Γιατί εμείς ο Λαός ξέχασε τους ήρωές του! Γιατί αφήσαμε τους άχρηστους πολιτικάντηδες να ιεροσυλούν επί της Ιστορίας μας! Γιατί γίναμε αγνώμονες! Γιατί δεν έχουμε πρότυπα και οδηγούς Κυριακίδηδες στην νέα κατοχή που περνά η πατρίδα μας!
agioros.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΙΜΠΑΓΑΣΑ - ΜΑΣΑΝΤΟ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
