2012-08-30 17:47:07
του Αλέξανδρου Μερκούριου
Μια ιστορία παραλόγου, με πολλές αλήθειες
Διάβαζα πριν τρεις ημέρες μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του CΝΝ-Money Fortune που μιλούσε για τις 5 «καλύτερες» οικονομίες του κόσμου, αναφέροντας τα ισχυρά τους σημεία τον λόγο που τις κατέταξε στη λίστα αυτή, αλλά και τα μειονεκτήματά τους. Αν δεν έπεσε στα χέρια σας, σας σημειώνω επιγραμματικά:
Το Λουξεμβούργο, έχει το καλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο, με μέγεθος για το 2012, τα 106.958 δολάρια. Ποιός νοιάζεται λοιπόν, αν το 60% του εργατικού δυναμικού είναι ξένοι και ότι η ευνοϊκή νομοθεσία σε θέματα επιχειρήσεων προκαλεί τις διαμαρτυρίες της διεθνούς κοινότητας Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τη μεγαλύτερη οικονομία, με Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 15,6 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η Κίνα που ακολουθεί με σχεδόν 8 τρις. δολάρια θα χρειαστεί δεκαετίες ανάπτυξης με ρυθμό 7-10% για να την πιάσει… Στον αντίποδα αυτού του όγκου η αμερικανική οικονομία ακόμη δεν έχει ανακάμψει από την κρίση του 2008, η αγορά εργασίας παραμένει αδύναμη ενώ η αγορά ακινήτων δεν προβλέπεται να ανακάμψει.
Λογικά, ως εδώ, και αναμενόμενα. Πάμε τώρα στα γκανιάν…
Η Μαδαγασκάρη έχει το χαμηλότερο κρατικό χρέος. Με μόλις 5% για το 2012 το τεράστιο νησί στις ανατολικές ακτές της Αφρικής έχει τον χαμηλότερο συντελεστή κρατικού χρέους ως ποσοστό επί του ΑΕΠ σε όλο τον πλανήτη. Συγκριτικά, το χρέος των ΗΠΑ ανέρχεται στο 107% του ΑΕΠ, της Ινδίας στο 68% και της Ιαπωνίας στο 236%. Πώς μια πραγματικά άγνωστη οικονομία επιτυγχάνει αυτόν τον δείκτη; Απλά: Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας είναι μόλις 470 δολάρια.
Η Λιβύη, είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη, με ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ κατά 76% το 2012. Ο λόγος βέβαια δεν είναι ο οικονομικός ή αποτελεσματική αξιοποίηση των κρατικών πόρων, αλλά ο εμφύλιος πόλεμο, που δημιούργησε μια πολύ χαμηλή γραμμή εκκίνησης. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στη Σιέρα Λεόνε που προβλέπεται να αναπτυχθεί 35,8% φέτος, και τις δύο αμερικανικές «αποικίες»: το Ιράκ 11,1% και το Αφγανιστάν 7,2%. Όσο για τη Λιβύη, το νούμερο οφείλεται μόνο στην αποκατάσταση της πετρελαϊκής παραγωγής. Η πραγματική οικονομική ανάκαμψη θα καθυστερήσει για πολλά χρόνια.
Και το καλύτερο. Τις υψηλότερες επενδύσεις (ως ποσοστό επί του ΑΕΠ) επιτυγχάνει η Μογγολία, με 64%, που είναι μακράν ο υψηλότερος συντελεστής στον κόσμο. Λεπτομέρεια: η οικονομία της εξαρτάται πάρα πολύ από τους γείτονες της, καθώς η Κίνα αγοράζει το 90% των εξαγωγών της και η Ρωσία της προσφέρει το 95% του πετρελαίου της. Ιδού λοιπόν και οι επενδυτές – κουμπάροι…
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά;
Μια και εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει όλη αυτή η κουβέντα για την έξοδο από το ευρώ και τη δραχμή, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι όσοι θέλουν να βλέπουν οικονομικά θαύματα πίσω από μία τέτοια εξέλιξη έχουν τώρα και τα αποδεικτικά στοιχεία. Πράγματι σε επίπεδο δεικτών, μετά από μια καταστροφή, θα πρωτεύσει σε πολλούς πιθανόν δείκτες. Όμως δεν θα είναι το Λουξεμβούργο, ή οι Ηνωμένες Πολιτείες. Πιο κοντά σε Μογγολία, ή Μαδαγασκάρη το βλέπω το «μαγαζάκι» μας, μια και τη Λιβύη του πολέμου ούτε καν θέλω να την ακούω…
Κι όσοι μας βλέπουν πιο κοντά στην Αργεντινή, που «συνήλθε» μια δεκαετία μετά την πτώχευση, ας διαβάσουν καλύτερα τι γίνεται εκεί τώρα, από τα ΜΜΕ : Με τον πληθωρισμό να καλπάζει κοντά στο 35% (15% λέει η κυβέρνηση), ο κόσμος της υπερήφανης χώρας, μετά την αρπαγή των καταθέσεών του στην πρώτη χρεωκοπία (με την υπόσχεση της επιστροφής τους, που φυσικά ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε...) βλέπει ότι του απέμεινε να κονιορτοποιείται. Τελευταία μέτρα η αρπαγή των αποθεματικών των συνταξιοδοτικών ταμείων για να πληρώνονται οι μισθοί των υπαλλήλων στις τοπικές κυβερνήσεις. Αλλά και η απαγόρευση διατήρησης καταθέσεων σε συνάλλαγμα. Επίσης, όποιος θέλει να πραγματοποιήσει ταξίδι στο εξωτερικό περνά από ειδική επιτροπή ελέγχου, ενώ εάν πάρει τουριστικό συνάλλαγμα και τελικά δεν ταξιδέψει μέσα σε 5 μέρες, διώκεται ποινικά.
Και φυσικά, όλα τα καλά νέα που βγαίνουν στο φως για την οικονομία της Αργεντινής, προέρχονται από την εθνική στατιστική υπηρεσία της χώρας που βέβαια δεν υπόκειται σε κανέναν διεθνή έλεγχο και «ακούει» μόνο στην κυβέρνηση.
Πως είπατε: Κάτι σαν τα Greek Statistics;
Θα συμφωνήσω: Πολλές οι ομοιότητες με την Ελλάδα. Ιδιαίτερα αν προσθέσετε και τη διαφθορά. Α, και τη γαλάζια και λευκή σημαία…
topontiki.gr
Μια ιστορία παραλόγου, με πολλές αλήθειες
Διάβαζα πριν τρεις ημέρες μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του CΝΝ-Money Fortune που μιλούσε για τις 5 «καλύτερες» οικονομίες του κόσμου, αναφέροντας τα ισχυρά τους σημεία τον λόγο που τις κατέταξε στη λίστα αυτή, αλλά και τα μειονεκτήματά τους. Αν δεν έπεσε στα χέρια σας, σας σημειώνω επιγραμματικά:
Το Λουξεμβούργο, έχει το καλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο, με μέγεθος για το 2012, τα 106.958 δολάρια. Ποιός νοιάζεται λοιπόν, αν το 60% του εργατικού δυναμικού είναι ξένοι και ότι η ευνοϊκή νομοθεσία σε θέματα επιχειρήσεων προκαλεί τις διαμαρτυρίες της διεθνούς κοινότητας Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τη μεγαλύτερη οικονομία, με Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 15,6 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η Κίνα που ακολουθεί με σχεδόν 8 τρις. δολάρια θα χρειαστεί δεκαετίες ανάπτυξης με ρυθμό 7-10% για να την πιάσει… Στον αντίποδα αυτού του όγκου η αμερικανική οικονομία ακόμη δεν έχει ανακάμψει από την κρίση του 2008, η αγορά εργασίας παραμένει αδύναμη ενώ η αγορά ακινήτων δεν προβλέπεται να ανακάμψει.
Λογικά, ως εδώ, και αναμενόμενα. Πάμε τώρα στα γκανιάν…
Η Μαδαγασκάρη έχει το χαμηλότερο κρατικό χρέος. Με μόλις 5% για το 2012 το τεράστιο νησί στις ανατολικές ακτές της Αφρικής έχει τον χαμηλότερο συντελεστή κρατικού χρέους ως ποσοστό επί του ΑΕΠ σε όλο τον πλανήτη. Συγκριτικά, το χρέος των ΗΠΑ ανέρχεται στο 107% του ΑΕΠ, της Ινδίας στο 68% και της Ιαπωνίας στο 236%. Πώς μια πραγματικά άγνωστη οικονομία επιτυγχάνει αυτόν τον δείκτη; Απλά: Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας είναι μόλις 470 δολάρια.
Η Λιβύη, είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη, με ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ κατά 76% το 2012. Ο λόγος βέβαια δεν είναι ο οικονομικός ή αποτελεσματική αξιοποίηση των κρατικών πόρων, αλλά ο εμφύλιος πόλεμο, που δημιούργησε μια πολύ χαμηλή γραμμή εκκίνησης. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στη Σιέρα Λεόνε που προβλέπεται να αναπτυχθεί 35,8% φέτος, και τις δύο αμερικανικές «αποικίες»: το Ιράκ 11,1% και το Αφγανιστάν 7,2%. Όσο για τη Λιβύη, το νούμερο οφείλεται μόνο στην αποκατάσταση της πετρελαϊκής παραγωγής. Η πραγματική οικονομική ανάκαμψη θα καθυστερήσει για πολλά χρόνια.
Και το καλύτερο. Τις υψηλότερες επενδύσεις (ως ποσοστό επί του ΑΕΠ) επιτυγχάνει η Μογγολία, με 64%, που είναι μακράν ο υψηλότερος συντελεστής στον κόσμο. Λεπτομέρεια: η οικονομία της εξαρτάται πάρα πολύ από τους γείτονες της, καθώς η Κίνα αγοράζει το 90% των εξαγωγών της και η Ρωσία της προσφέρει το 95% του πετρελαίου της. Ιδού λοιπόν και οι επενδυτές – κουμπάροι…
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά;
Μια και εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει όλη αυτή η κουβέντα για την έξοδο από το ευρώ και τη δραχμή, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι όσοι θέλουν να βλέπουν οικονομικά θαύματα πίσω από μία τέτοια εξέλιξη έχουν τώρα και τα αποδεικτικά στοιχεία. Πράγματι σε επίπεδο δεικτών, μετά από μια καταστροφή, θα πρωτεύσει σε πολλούς πιθανόν δείκτες. Όμως δεν θα είναι το Λουξεμβούργο, ή οι Ηνωμένες Πολιτείες. Πιο κοντά σε Μογγολία, ή Μαδαγασκάρη το βλέπω το «μαγαζάκι» μας, μια και τη Λιβύη του πολέμου ούτε καν θέλω να την ακούω…
Κι όσοι μας βλέπουν πιο κοντά στην Αργεντινή, που «συνήλθε» μια δεκαετία μετά την πτώχευση, ας διαβάσουν καλύτερα τι γίνεται εκεί τώρα, από τα ΜΜΕ : Με τον πληθωρισμό να καλπάζει κοντά στο 35% (15% λέει η κυβέρνηση), ο κόσμος της υπερήφανης χώρας, μετά την αρπαγή των καταθέσεών του στην πρώτη χρεωκοπία (με την υπόσχεση της επιστροφής τους, που φυσικά ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε...) βλέπει ότι του απέμεινε να κονιορτοποιείται. Τελευταία μέτρα η αρπαγή των αποθεματικών των συνταξιοδοτικών ταμείων για να πληρώνονται οι μισθοί των υπαλλήλων στις τοπικές κυβερνήσεις. Αλλά και η απαγόρευση διατήρησης καταθέσεων σε συνάλλαγμα. Επίσης, όποιος θέλει να πραγματοποιήσει ταξίδι στο εξωτερικό περνά από ειδική επιτροπή ελέγχου, ενώ εάν πάρει τουριστικό συνάλλαγμα και τελικά δεν ταξιδέψει μέσα σε 5 μέρες, διώκεται ποινικά.
Και φυσικά, όλα τα καλά νέα που βγαίνουν στο φως για την οικονομία της Αργεντινής, προέρχονται από την εθνική στατιστική υπηρεσία της χώρας που βέβαια δεν υπόκειται σε κανέναν διεθνή έλεγχο και «ακούει» μόνο στην κυβέρνηση.
Πως είπατε: Κάτι σαν τα Greek Statistics;
Θα συμφωνήσω: Πολλές οι ομοιότητες με την Ελλάδα. Ιδιαίτερα αν προσθέσετε και τη διαφθορά. Α, και τη γαλάζια και λευκή σημαία…
topontiki.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νέα μείωση του κόστους δανεισμού της Ιταλίας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βαρύ το κλίμα για τον θάνατο συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
