2012-09-12 09:48:32
Γράφει ο Paul de Backer
Η κ.Μέρκελ και ο κ.Σόϊμπλε έχουν πρόβλημα μνήμης. Φαίνεται πως η τύχη του Ευρώ και κατά συνέπεια και της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης (ΕΕ) είναι συνδεδεμένη με την τύχη της Ελλάδας: θα βγεί ή δεν θα βγεί από την ευρωζώνη;
Για ορισμένους οικονομολόγους αυτό δεν θα αποτελούσε παρά μια περιπέτεια, (αφού) η Ελλάδα δεν αντιπροσωπεύει παρά (μόνο) το 2% του ΑΕΠ της Ε.Ε. Για άλλους θα εσήμαινε ένα κατακλυσμό ευρωπαϊκών η και παγκοσμίων διαστάσεων. Στους πρώτους συμπεριλαμβάνονται οι φίλοι μας γερμανοί και η καγκελάριός τους ΄Αγκελα Μέρκελ, αυτοί που αποστρέφονται περισσότερο την οικονομική ενίσχυση ενός κράτους σε πτώχευση.
Ε, και τι έγινε; Και η Καλιφόρνια ήταν πρόσφατα σε κατάσταση πτώχευσης..Κανένας δεν σκέφθηκε να την διώξει από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μακριά από μένα η υπεράσπιση της σκανδαλώδους διαχείρισης, του πελατειακού κράτους, του παραλογισμού της φορολογικής ασυλίας των ιερωμένων και των εφοπλιστών, της διαφθορας της «δημοκρατικής» εναλλαγής των φατριών Καραμανλη και Παπανδρέου από την πτώση της δικτατορίας (1974). Αλλά προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι είναι η Γερμανία και η καγκελάριός της αυτοί που αρνούνται στον ελληνικό λαό τα μέσα για να ορθοποδήσει.Ας θυμηθούμε μερικά γεγονότα.
Ο τρεπεζίτης Hermann Josef Abs απέσπασε από τους Συμμάχους το 1951 μιαν εκπτωση του γερμανικού χρέους κατά 51% και χρονοδιάγραμμα εξόφλησης του υπολοίπου με διάρκεια τριάντα χρόνων. Αυτός ο τεράστιος σάκκος οξυγόνου επέτρεψε την απογείωση της δυτικογερμανικής οικονομίας.
Η τελευταία παρτίδα του γερμανικού χρέους αποπληρώθηκε το 1980 –με την
εξαίρεση του χρέους των επανορθώσεων στην Ελλάδα, το οποίο ο (Γερμανός) ευρωβουλευτής των πρασίνων Daniel Cohn-Bendit υπολόγισε σε περισσότερα των 80 δις. ευρώ, περιλαμβανομένων των τόκων. ΄Ηταν απλή ξεχασιά;
Αυτό που είναι τουλάχιστον εκπληκτικό είναι ότι η Γερμανία, που εξασφάλισε προνομιακούς όρους για την εξόφληση του χρέους της, θεωρεί, κατά τον υπουργό της των Οικονομικών, Wolfgang Shauble, ότι να δοθεί στην Ελλάδα προθεσμία μεγαλύτερη της διετίας «δεν θα έλυνε το πρόβλημα».
Μετά την πτώση του Τείχους ( του Βερολίνου) το 1989 και την επανένωση της Γερμανίας το 1990 , ο Καγκελάριος Helmut Κohl εκήρυξε την ισοτιμία του deutschemark με το ανατολικό Μάρκο. Ο Αμερικανός οικονομολόγος
Jeremy Rifkin υπολόγισε τότε ότι η πραγματική σχέση του δυτικού προς το ανατολικό Μάρκο ήταν 1 προς 400. Τι θαυμάσια ευκαιρία για σπέκουλα σε βάρος του deutschemark! Αλλά οι ευρωπαϊκές τράπεζες έρριξαν όλο το βάρος τους ώστε οι κερδοσκόποι να μην ορμήσουν στην ευκαιρία. Και το γερμανικό μάρκο διέφυγε τον κίνδυνο. Αυτό λεγόταν ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Τέλος, η διαφθορά στην Ελλάδα υπήρξε και αναμφίβολα υπάρχει ακόμη. Οι δυό εξέχουσας περιπτώσεις είναι οι αναθέσεις των συμβάσεων της τηλεφωνίας και των ελληνικών υποβρυχίων. Πρόκειται για ποσά (σ.μ. για τις μίζες) που ξεπερνούν τα 20 εκατομμύρια ευρώ και που επιβάρυναν την τιμή πώλησης στην Ελλάδα, δηλαδή πληρώθηκαν από τον έλληνα φορολογούμενο. Οι ευδαίμονες επιτυχόντες σ’ αυτούς τους δύο μειοδοτικούς διαγωνισμούς είναι γερμανικές πολυεθνικές.
Χωρίς να επιστρέψουμε στις φρικαλεότητες του ναζιστικού παρελθόντος της Γερμανίας, καλό θα ήταν να θυμίσουμε στην κ.Μέρκελ και τον κ.Σόϊμπλε ότι η χώρα τους επί δυό γενεές επωφελήθηκε της Ε.Ε. και ότι η εξαφάνιση του ευρώ θα κατέστρεφε την ανθούσα οικονομία τους: Τα 60% των εξαγωγών τους κατευθύνονται στην ευρωζώνη.
Με κίνδυνο να σοκάρουμε ορισμένους από τους γερμανούς φίλους μας, τείνουμε να πιστέψουμε ότι ο καλός γιατρός Αλζχάϊμερ δεν είχε παρά να κυττάξει γύρω του για να επισημάνει τα συμπτώματα της ασθένειας που φέρει το όνομά του.
Paul de Backer
Ex maître de conférence a l’ ENA,
PDG de Solex-Zenith PLC (Londres»
I-Reporter
Η κ.Μέρκελ και ο κ.Σόϊμπλε έχουν πρόβλημα μνήμης. Φαίνεται πως η τύχη του Ευρώ και κατά συνέπεια και της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης (ΕΕ) είναι συνδεδεμένη με την τύχη της Ελλάδας: θα βγεί ή δεν θα βγεί από την ευρωζώνη;
Για ορισμένους οικονομολόγους αυτό δεν θα αποτελούσε παρά μια περιπέτεια, (αφού) η Ελλάδα δεν αντιπροσωπεύει παρά (μόνο) το 2% του ΑΕΠ της Ε.Ε. Για άλλους θα εσήμαινε ένα κατακλυσμό ευρωπαϊκών η και παγκοσμίων διαστάσεων. Στους πρώτους συμπεριλαμβάνονται οι φίλοι μας γερμανοί και η καγκελάριός τους ΄Αγκελα Μέρκελ, αυτοί που αποστρέφονται περισσότερο την οικονομική ενίσχυση ενός κράτους σε πτώχευση.
Ε, και τι έγινε; Και η Καλιφόρνια ήταν πρόσφατα σε κατάσταση πτώχευσης..Κανένας δεν σκέφθηκε να την διώξει από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μακριά από μένα η υπεράσπιση της σκανδαλώδους διαχείρισης, του πελατειακού κράτους, του παραλογισμού της φορολογικής ασυλίας των ιερωμένων και των εφοπλιστών, της διαφθορας της «δημοκρατικής» εναλλαγής των φατριών Καραμανλη και Παπανδρέου από την πτώση της δικτατορίας (1974). Αλλά προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι είναι η Γερμανία και η καγκελάριός της αυτοί που αρνούνται στον ελληνικό λαό τα μέσα για να ορθοποδήσει.Ας θυμηθούμε μερικά γεγονότα.
Ο τρεπεζίτης Hermann Josef Abs απέσπασε από τους Συμμάχους το 1951 μιαν εκπτωση του γερμανικού χρέους κατά 51% και χρονοδιάγραμμα εξόφλησης του υπολοίπου με διάρκεια τριάντα χρόνων. Αυτός ο τεράστιος σάκκος οξυγόνου επέτρεψε την απογείωση της δυτικογερμανικής οικονομίας.
Η τελευταία παρτίδα του γερμανικού χρέους αποπληρώθηκε το 1980 –με την
εξαίρεση του χρέους των επανορθώσεων στην Ελλάδα, το οποίο ο (Γερμανός) ευρωβουλευτής των πρασίνων Daniel Cohn-Bendit υπολόγισε σε περισσότερα των 80 δις. ευρώ, περιλαμβανομένων των τόκων. ΄Ηταν απλή ξεχασιά;
Αυτό που είναι τουλάχιστον εκπληκτικό είναι ότι η Γερμανία, που εξασφάλισε προνομιακούς όρους για την εξόφληση του χρέους της, θεωρεί, κατά τον υπουργό της των Οικονομικών, Wolfgang Shauble, ότι να δοθεί στην Ελλάδα προθεσμία μεγαλύτερη της διετίας «δεν θα έλυνε το πρόβλημα».
Μετά την πτώση του Τείχους ( του Βερολίνου) το 1989 και την επανένωση της Γερμανίας το 1990 , ο Καγκελάριος Helmut Κohl εκήρυξε την ισοτιμία του deutschemark με το ανατολικό Μάρκο. Ο Αμερικανός οικονομολόγος
Jeremy Rifkin υπολόγισε τότε ότι η πραγματική σχέση του δυτικού προς το ανατολικό Μάρκο ήταν 1 προς 400. Τι θαυμάσια ευκαιρία για σπέκουλα σε βάρος του deutschemark! Αλλά οι ευρωπαϊκές τράπεζες έρριξαν όλο το βάρος τους ώστε οι κερδοσκόποι να μην ορμήσουν στην ευκαιρία. Και το γερμανικό μάρκο διέφυγε τον κίνδυνο. Αυτό λεγόταν ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Τέλος, η διαφθορά στην Ελλάδα υπήρξε και αναμφίβολα υπάρχει ακόμη. Οι δυό εξέχουσας περιπτώσεις είναι οι αναθέσεις των συμβάσεων της τηλεφωνίας και των ελληνικών υποβρυχίων. Πρόκειται για ποσά (σ.μ. για τις μίζες) που ξεπερνούν τα 20 εκατομμύρια ευρώ και που επιβάρυναν την τιμή πώλησης στην Ελλάδα, δηλαδή πληρώθηκαν από τον έλληνα φορολογούμενο. Οι ευδαίμονες επιτυχόντες σ’ αυτούς τους δύο μειοδοτικούς διαγωνισμούς είναι γερμανικές πολυεθνικές.
Χωρίς να επιστρέψουμε στις φρικαλεότητες του ναζιστικού παρελθόντος της Γερμανίας, καλό θα ήταν να θυμίσουμε στην κ.Μέρκελ και τον κ.Σόϊμπλε ότι η χώρα τους επί δυό γενεές επωφελήθηκε της Ε.Ε. και ότι η εξαφάνιση του ευρώ θα κατέστρεφε την ανθούσα οικονομία τους: Τα 60% των εξαγωγών τους κατευθύνονται στην ευρωζώνη.
Με κίνδυνο να σοκάρουμε ορισμένους από τους γερμανούς φίλους μας, τείνουμε να πιστέψουμε ότι ο καλός γιατρός Αλζχάϊμερ δεν είχε παρά να κυττάξει γύρω του για να επισημάνει τα συμπτώματα της ασθένειας που φέρει το όνομά του.
Paul de Backer
Ex maître de conférence a l’ ENA,
PDG de Solex-Zenith PLC (Londres»
I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πακιστάν: Τραγωδία σε εργοστάσιο πλαστικών
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απολογήθηκε η Παπαχρήστου για το ρατσιστικό tweet
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
