2012-09-17 22:14:32
Καλώς σας βρήκα λοιπόν. Επέστρεψα στην Αθήνα και η αλήθεια είναι ότι το ταξίδι μου στην Ιταλία ήταν άκρως εποικοδομητικό. Είδα τον Ολυμπιακό με τα ίδια μου τα μάτια και νομίζω ότι υπάρχουν αρκετά πραγματάκια που θέλω να μοιραστώ μαζί σας και βέβαια άλλα που θα θέλετε να μάθετε.
Αγωνιστικά μιλώντας ο Ολυμπιακός παίζει πάρα πολύ καλό μπάσκετ για την εποχή που διανύουμε. Αυτό μέχρι ενός σημείου είναι λογικό μιας και υπάρχει ομοιογένεια στην ομάδα κάτι που δεν υπάρχει στους αντιπάλους. Στην επίθεση η ομάδα βρίσκεται σε καλή κατάσταση και προσπαθεί να τρέξει σε κάθε ευκαιρία (ακόμη και μετά από καλάθι που δέχεται). Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με πέρυσι και εδώ είναι και μία από τις «πινελιές» του Μπαρτζώκα είναι η κίνηση στο σετ παιχνίδι. Ολοι τρέχουν ασταμάτητα, η μπάλα μεταφέρεται γρήγορα με πάσες και ειλικρινά πολλές φορές χάνεται το «τόπι» που λέγαμε παιδιά. Φανταστείτε πως ακόμη έχει μπει ένα 20% από τα επιθετικά συστήματα που θα έχει η ομάδα, αλλά ακόμη και με αυτά τα 2-3 η διαφορά είναι εμφανής.
Στην άμυνα και φέτος μία από τα ίδια. Δε θα υπάρξουν πολλές ομάδες που θα σκοράρουν στους Πειραιώτες περισσότερους από 75-80 πόντους. Πίεση από την αντίπαλη ρακέτα, οι τρεις περιφερειακοί εμποδίζουν κάθε πάσα και το «τεσσάρι» κυνηγάει ψηλά τον αντίπαλό του με σκοπό να καθυστερήσει το αντίπαλο σύστημα.
Όχι δεν είναι όλα ρόδινα. Υπάρχουν και αδυναμίες. Μεγαλύτερη οι αργές επιστροφές στην άμυνα. Οι πρωταθλητές Ευρώπης μπορεί να τσακίζουν κόκαλα στο πέντε εναντίον πέντε, αλλά δέχονται αρκετούς πόντους από αιφνιδιασμό του αντιπάλου.
Εντυπωσιάστηκα από πολλά πράγματα, αλλά θα σταθώ στα τέσσερα σημαντικότερα.
Η ποιότητα του Περπέρογλου είναι αδιανόητη! Σε τρεις μέρες κατάλαβα γιατί ξεκινούσε τόσα χρόνια πεντάδα στον Παναθηναϊκό. Βοηθάει απίστευτα σε άμυνα κι επίθεση. Με την Σιένα έκανε ένα απίστευτο κάρφωμα σε πέντε εναντίον πέντε παίρνοντας την εσωτερική.
Στην επιθετική βελτίωση του Γκετσεβίτσιους. Οφείλω να την διαχωρίσω διότι στην άμυνα ενώ προσπαθεί περισσότερο, δε μπορεί ακόμη να ανταπεξέλθει. Στην επίθεση όμως έχει βάλει στο παιχνίδι του πολύ και το ντράιβ. Καλά για το πώς πετάει το τρίποντο, ούτε λόγος. «Σα βότσαλο στον ωκεανό» που είχε πει κάποτε και ο μέγιστος Τσακ Πέρσον.
Στο θράσος του Κατσίβελη. Ο μικρός παίζει με καλή ψυχολογία και βγαίνει στο παρκέ. Αρκετές φορές πήρε σουτ που δε θα φανταζόταν καν ότι θα πάρει. Ακόμη όμως θέλει δουλειά και σοβαρότητα.
Αυτοπεποίθηση! Οι πρωταθλητές Ευρώπης όταν πατάνε στο παρκέ νιώθουν βασιλιάδες, εμπιστεύονται τη δουλειά που κάνουν και τις ικανότητές τους. Ολοι μαζί, χωρίς την παραμικρή γκρίνια. Πολλές φορές η αυτοπεποίθηση είναι αυτή που έβαζε τη μπα΄λα στο καλάθι του αντιπάλου.
Πάμε και στα μη αγωνιστικά Τόσες μέρες μαζί τους δεν είδα μία φορά ένα πηγαδάκι. Ακόμη και στο αεροδρόμιο της Ρώμης (τρελή ταλαιπωρία) όταν λόγω μικρής χωρητικότητας μίας καφετέριας έπιασαν δύο τραπέζια μακρινά. Μόλις σηκώθηκε μία παρέα από διπλανό τραπέζι, αμέσως έφυγε η ατάκα «μαλάκες πάμε να κάτσουμε εκεί να είμαστε όλοι μαζί να γελάσουμε»… και αυτομάτως σηκώθηκαν.
Αυτό δεν το καταγράφει καμία στατιστική, κανένα τρίποντο, κανένα κάρφωμα, καμία άμυνα.
Οι συζητήσεις ήταν από το ΝΒΑ και το ρίσκο του να πας στις ΗΠΑ αφήνοντας ένα καλό συμβόλαιο στην Ευρώπη μέχρι την Σάλκε, τον Μήτρογλου και τον Κυριάκο Παπαδόπουλο.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στον κόουτς. Ακολουθεί τη συνταγή του Ιβκοβιτς όχι γιατί δε μπορεί να την αλλάξει, αλλά γιατί ξέρει ότι δεν πρέπει να την αλλάξει. Είναι πετυχημένη και εξάλλου σε όσες ομάδες δούλευε στο παρελθόν τα ίδια προσπαθούσε να κάνει. Δεν επαναπαύεται και βάζει συνεχώς τις δικές του ιδέες στον τρόπο παιχνιδιού. Δουλεύει πολλές ώρες (όχι μόνο όση ώρα η ομάδα ήταν στο γήπεδο), είναι ήρεμος και προσπαθεί να καταλάβει τους παίκτες του. Θέλει χρόνο, προσπαθεί κι αυτός να βρει το ρυθμό του. Σημαντικότερο όλων ότι προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των παικτών του με πράξεις και δεν «χαϊδεύει αυτιά» για να γίνει αρεστός.
Ο Ολυμπιακός είναι σε καλό δρόμο, σε πολύ καλό δρόμο ΥΓ: Ο Ντόρσεϊ έχει τρελαθεί που έσπασε τη μπασκέτα και υποσχέθηκε να το ξανακάνει σύντομα. Λέτε να τη σπάσει στο σπίτι του Ιβάνοβιτς στην Βιτόρια που τον έδιωξε;
ΥΓ 2: Για τον Παναθηναϊκό σας τα έλεγα ότι θα είναι ανταγωνιστικός. Δε ξέρω πολλές ομάδες που άλλαξαν κατά 90% ρόστερ να σκοράρουν 80 πόντους επί της Μπαρτσελόνα χωρίς τους Διαμαντίδη και Ούκιτς.
ΥΓ 3: Ποιος θα παίζει άμυνα στη φετινή ΤΣΣΚΑ εκτός του Κριάπα. Ολο το ρόστερ αποτελείται από παίκτες που αρέσκονται στην επίθεση. Ο Μεσίνα έχει δύσκολο έργο.
ΥΓ 4: Η Σιένα θα είναι καλύτερη από πέρυσι. Αν είχε και έναν ποιοτικό ψηλό.
ΥΓ 5: Η Φενέρμπαχτσε θέλει ένα ακόμη πλέι μέικερ και πάρα πολύ δουλειά. Και πάλι ίσως να μην είναι αρκετό αυτό.
ΥΓ 6: Κλέμεν Πρέπελιτς. 19 ετών παίζει στην Ολίμπια Λιουμπλιάνας. Να θυμάστε το όνομα. Σε τρία χρόνια το πολύ θα παίζει σε μεγάλη ομάδα της Ευρώπης ή θα κάνει τα πρώτα του βήματα στο ΝΒΑ.
http://www.gavros.gr
Αγωνιστικά μιλώντας ο Ολυμπιακός παίζει πάρα πολύ καλό μπάσκετ για την εποχή που διανύουμε. Αυτό μέχρι ενός σημείου είναι λογικό μιας και υπάρχει ομοιογένεια στην ομάδα κάτι που δεν υπάρχει στους αντιπάλους. Στην επίθεση η ομάδα βρίσκεται σε καλή κατάσταση και προσπαθεί να τρέξει σε κάθε ευκαιρία (ακόμη και μετά από καλάθι που δέχεται). Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με πέρυσι και εδώ είναι και μία από τις «πινελιές» του Μπαρτζώκα είναι η κίνηση στο σετ παιχνίδι. Ολοι τρέχουν ασταμάτητα, η μπάλα μεταφέρεται γρήγορα με πάσες και ειλικρινά πολλές φορές χάνεται το «τόπι» που λέγαμε παιδιά. Φανταστείτε πως ακόμη έχει μπει ένα 20% από τα επιθετικά συστήματα που θα έχει η ομάδα, αλλά ακόμη και με αυτά τα 2-3 η διαφορά είναι εμφανής.
Στην άμυνα και φέτος μία από τα ίδια. Δε θα υπάρξουν πολλές ομάδες που θα σκοράρουν στους Πειραιώτες περισσότερους από 75-80 πόντους. Πίεση από την αντίπαλη ρακέτα, οι τρεις περιφερειακοί εμποδίζουν κάθε πάσα και το «τεσσάρι» κυνηγάει ψηλά τον αντίπαλό του με σκοπό να καθυστερήσει το αντίπαλο σύστημα.
Όχι δεν είναι όλα ρόδινα. Υπάρχουν και αδυναμίες. Μεγαλύτερη οι αργές επιστροφές στην άμυνα. Οι πρωταθλητές Ευρώπης μπορεί να τσακίζουν κόκαλα στο πέντε εναντίον πέντε, αλλά δέχονται αρκετούς πόντους από αιφνιδιασμό του αντιπάλου.
Εντυπωσιάστηκα από πολλά πράγματα, αλλά θα σταθώ στα τέσσερα σημαντικότερα.
Η ποιότητα του Περπέρογλου είναι αδιανόητη! Σε τρεις μέρες κατάλαβα γιατί ξεκινούσε τόσα χρόνια πεντάδα στον Παναθηναϊκό. Βοηθάει απίστευτα σε άμυνα κι επίθεση. Με την Σιένα έκανε ένα απίστευτο κάρφωμα σε πέντε εναντίον πέντε παίρνοντας την εσωτερική.
Στην επιθετική βελτίωση του Γκετσεβίτσιους. Οφείλω να την διαχωρίσω διότι στην άμυνα ενώ προσπαθεί περισσότερο, δε μπορεί ακόμη να ανταπεξέλθει. Στην επίθεση όμως έχει βάλει στο παιχνίδι του πολύ και το ντράιβ. Καλά για το πώς πετάει το τρίποντο, ούτε λόγος. «Σα βότσαλο στον ωκεανό» που είχε πει κάποτε και ο μέγιστος Τσακ Πέρσον.
Στο θράσος του Κατσίβελη. Ο μικρός παίζει με καλή ψυχολογία και βγαίνει στο παρκέ. Αρκετές φορές πήρε σουτ που δε θα φανταζόταν καν ότι θα πάρει. Ακόμη όμως θέλει δουλειά και σοβαρότητα.
Αυτοπεποίθηση! Οι πρωταθλητές Ευρώπης όταν πατάνε στο παρκέ νιώθουν βασιλιάδες, εμπιστεύονται τη δουλειά που κάνουν και τις ικανότητές τους. Ολοι μαζί, χωρίς την παραμικρή γκρίνια. Πολλές φορές η αυτοπεποίθηση είναι αυτή που έβαζε τη μπα΄λα στο καλάθι του αντιπάλου.
Πάμε και στα μη αγωνιστικά Τόσες μέρες μαζί τους δεν είδα μία φορά ένα πηγαδάκι. Ακόμη και στο αεροδρόμιο της Ρώμης (τρελή ταλαιπωρία) όταν λόγω μικρής χωρητικότητας μίας καφετέριας έπιασαν δύο τραπέζια μακρινά. Μόλις σηκώθηκε μία παρέα από διπλανό τραπέζι, αμέσως έφυγε η ατάκα «μαλάκες πάμε να κάτσουμε εκεί να είμαστε όλοι μαζί να γελάσουμε»… και αυτομάτως σηκώθηκαν.
Αυτό δεν το καταγράφει καμία στατιστική, κανένα τρίποντο, κανένα κάρφωμα, καμία άμυνα.
Οι συζητήσεις ήταν από το ΝΒΑ και το ρίσκο του να πας στις ΗΠΑ αφήνοντας ένα καλό συμβόλαιο στην Ευρώπη μέχρι την Σάλκε, τον Μήτρογλου και τον Κυριάκο Παπαδόπουλο.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στον κόουτς. Ακολουθεί τη συνταγή του Ιβκοβιτς όχι γιατί δε μπορεί να την αλλάξει, αλλά γιατί ξέρει ότι δεν πρέπει να την αλλάξει. Είναι πετυχημένη και εξάλλου σε όσες ομάδες δούλευε στο παρελθόν τα ίδια προσπαθούσε να κάνει. Δεν επαναπαύεται και βάζει συνεχώς τις δικές του ιδέες στον τρόπο παιχνιδιού. Δουλεύει πολλές ώρες (όχι μόνο όση ώρα η ομάδα ήταν στο γήπεδο), είναι ήρεμος και προσπαθεί να καταλάβει τους παίκτες του. Θέλει χρόνο, προσπαθεί κι αυτός να βρει το ρυθμό του. Σημαντικότερο όλων ότι προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των παικτών του με πράξεις και δεν «χαϊδεύει αυτιά» για να γίνει αρεστός.
Ο Ολυμπιακός είναι σε καλό δρόμο, σε πολύ καλό δρόμο ΥΓ: Ο Ντόρσεϊ έχει τρελαθεί που έσπασε τη μπασκέτα και υποσχέθηκε να το ξανακάνει σύντομα. Λέτε να τη σπάσει στο σπίτι του Ιβάνοβιτς στην Βιτόρια που τον έδιωξε;
ΥΓ 2: Για τον Παναθηναϊκό σας τα έλεγα ότι θα είναι ανταγωνιστικός. Δε ξέρω πολλές ομάδες που άλλαξαν κατά 90% ρόστερ να σκοράρουν 80 πόντους επί της Μπαρτσελόνα χωρίς τους Διαμαντίδη και Ούκιτς.
ΥΓ 3: Ποιος θα παίζει άμυνα στη φετινή ΤΣΣΚΑ εκτός του Κριάπα. Ολο το ρόστερ αποτελείται από παίκτες που αρέσκονται στην επίθεση. Ο Μεσίνα έχει δύσκολο έργο.
ΥΓ 4: Η Σιένα θα είναι καλύτερη από πέρυσι. Αν είχε και έναν ποιοτικό ψηλό.
ΥΓ 5: Η Φενέρμπαχτσε θέλει ένα ακόμη πλέι μέικερ και πάρα πολύ δουλειά. Και πάλι ίσως να μην είναι αρκετό αυτό.
ΥΓ 6: Κλέμεν Πρέπελιτς. 19 ετών παίζει στην Ολίμπια Λιουμπλιάνας. Να θυμάστε το όνομα. Σε τρία χρόνια το πολύ θα παίζει σε μεγάλη ομάδα της Ευρώπης ή θα κάνει τα πρώτα του βήματα στο ΝΒΑ.
http://www.gavros.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συγκλονιστικό γράμμα αναγνώστριας προς τον αγαπημένο της πατέρα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν σκελετό βρικόλακα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
