2012-09-25 08:44:19
Πριν από μερικές μέρες δημοσιεύτηκε μια φωτογραφία από την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου Αντιπροέδρου Μποζντάγ στην Ξάνθη, που εμφανίζει τον Πρόεδρο της «ΤΕΞ» Α. Καρά να δωρίζει στον Τούρκο πολιτικό μια εικόνα της πλατείας με μια τουρκική σημαία στο ρολόι της πόλης.
Η εικόνα έκανε το γύρο του διαδικτύου και προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις για τη μεγίστη "πρόκληση". Αν παραβλέψει κανείς την εντυπωσιακή σύμπτωση ότι ένα μήνα μετά την επίσκεψη του Τούρκου πολιτικού, η φωτογραφία δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα σε διάφορες πηγές, είναι αξιοσημείωτα τα αποτελέσματα μιας πρόχειρης έρευνας για την ύπαρξη ή μη μιας τέτοιας εικόνας στην Ξάνθη και τι μπορεί να συμβολίζει. Έτσι μετά από αναλύσεις επί αναλύσεων και ιστορίες που πέρασαν τα όρια του μεταφυσικού, φτάνοντας μέχρι και το 19ο αιώνα, που ξεπήδησαν από διάφορες πηγές σωστές και λανθασμένες, το XanthiPress.gr παρουσιάζει την πραγματική εικόνα και διάσταση των γεγονότων:
Πραγματική εικόνα η τουρκική σημαία . Την τοποθέτησαν Έλληνες το 1952 !
Καταρχάς, το προφανές είναι ότι δεν δωρίζεται μια φωτογραφία αλλά μια ζωγραφική αποτύπωση μιας στιγμής επικαιρότητας του προηγούμενου αιώνα, αντεγραμμένη από την αυθεντική φωτογραφία που φαίνεται στην εικόνα 1. Κατά δεύτερο λόγο το περιστατικό είναι πραγματικό και έχει εξιστορηθεί – όπως και η πραγματική φωτογραφία- σε βιβλία έγκυρων ιστορικών της περιοχής της Ξάνθης. Η φωτογραφία περιγράφει ένα γεγονός πασίγνωστο για την περιοχή της Ξάνθης, την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού Τζελάλ Μπαγιάρ στην Ξάνθη και την Κομοτηνή το 1952. (βλ. εικόνες 3-4 από το σχετικό γκρουπ του facebook)
Στη γνωστή επίσκεψη κατά την οποία τον υποδέχτηκαν το βασιλικό ζεύγος Παύλου-Φρειδερίκης, θεμελιώθηκε ένα σημαντικό κεφάλαιο ελληνοτουρκικής προσέγγισης, πασίγνωστο σε όλους, που επισφραγίστηκε με την ονομασία του μειονοτικού γυμνασίου (τότε "Τουρκικού") της Κομοτηνής ως «Tζελάλ Μπαγιάρ» (εικόνα 5). Στις 2 Δεκεμβρίου 1952 στο ρολόι της Ξάνθς πράγματι οι Έλληνες διοργανωτές είχαν τοποθετήσει μια τουρκική σημαία ενώ όλη η υπόλοιπη πλατεία ήταν γεμάτη τουρκικές και ελληνικές σημαίες σε ένδειξη συμφιλίωσης για το σημαντικό επισκέπτη.
Πως στήνεται μια ευφάνταση ιστορία στο διαδίκτυο
Αυτό το πραγματικό περιστατικό, από ιστορική άγνοια ή εσκεμμένα, αγνοήθηκε προκειμένου να δημιουργηθεί θόρυβος. Βέβαια όλη η Ελλάδα γνωρίζει πια (μέσω των αμέτρητων posts που έγιναν σε εθνικιστικά blogs και σε μέσα κοινωνική δικτύωσης και μάλιστα εν μέσω απεργία των δημοσιογράφων) την απατηλή εικόνα και εκδοχή ενός ακόμη διαδικτυακού fake γεγονότος. Ενός γεγονότος όμως που βόλεψε όσους πιθανόν θα ήθελαν να συντηρήσουν την ένταση και να επενδύσουν σε αυτή, όπως συνήθως στη Θράκη.
Ενδεχομένως και να ήθελαν να ξεχάσουν ότι την εποχή εκείνη το ίδιο το ελληνικό κράτος υπό το φόβο του «κομμουνιστικού κινδύνου» και τη «νατοϊκή» αντίληψη της τότε μοναρχίας, υποχρέωσε ουσιαστικά τη μουσουλμανική μειονότητα να ονομάζεται Τουρκική και άνοιξε τα περισσότερα θέματα (εκπαίδευσης και εθνικού προσδιορισμού) που σήμερα αποτελούν πληγές στις σχέσεις με τη μειονότητα, αφού ελληνικά χέρια έδειξαν το δρόμο του εναγκαλισμού με τη γείτονα και του εθνικού προσδιορισμού ως "Τουρκικής" για το σύνολο της μειονότητας.
Η «Τουρκοκρατία» και άλλες ιστορίες
Στην πόλη της Ξάνθης ακούστηκαν φήμες ακόμη και για φωτογραφία από την εποχή της Τουρκοκρατίας και μάλιστα έγιναν βαθυστόχαστες ιστορικές αναλύσεις (και εκτέθηκαν αρκετοί) για να στοιχειοθετηθεί το «αδίκημα» αγνοώντας ίσως το πιο βασικό στοιχείο, ότι τα βουνά της Ξάνθης εικονίζονται με βλάστηση, άρα έχει τουλάχιστον παρέλθει η δεκαετία του 1930 όταν η μεταξική νεολαία φύτεψε το σημερινό περιαστικό δάσος.
Διδακτική όσο και εύθυμη η ιστορία, είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η βιομηχανία έντασης από ακραίους και των δύο πλευρών. Αυτό που ενδεχομένως θα αρκούσε ως επισήμανση είναι ότι η επιλογή του δώρου, προφανώς και ήταν ατυχής και ενέχει –ακόμη και μετά την αποκάλυψη της απάτης- ένα μικρό πλην υπαρκτό χαρακτήρα πρόκλησης.
Όσο για την «απάτη» του «φωτομοντάζ» για να καλυφθεί το ρολόι της Ξάνθης με μια τουρκική σημαία θα πρέπει να αναζητηθούν οι υπεύθυνοι της ελληνικής κυβέρνησης του 1952 -για τον «πατριωτισμό» των οποίων προφανώς και δεν τίθεται αμφισβήτηση (!)- και να καταδικαστούν μετά θάνατον, ώστε να εξιλεωθεί ο πρόθυμος όχλος που ζητάει «να ξεπλυθεί η ντροπή»
Γιάννης Σιδηρόπουλος/XanthiPress.gr [email protected]
Η εικόνα έκανε το γύρο του διαδικτύου και προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις για τη μεγίστη "πρόκληση". Αν παραβλέψει κανείς την εντυπωσιακή σύμπτωση ότι ένα μήνα μετά την επίσκεψη του Τούρκου πολιτικού, η φωτογραφία δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα σε διάφορες πηγές, είναι αξιοσημείωτα τα αποτελέσματα μιας πρόχειρης έρευνας για την ύπαρξη ή μη μιας τέτοιας εικόνας στην Ξάνθη και τι μπορεί να συμβολίζει. Έτσι μετά από αναλύσεις επί αναλύσεων και ιστορίες που πέρασαν τα όρια του μεταφυσικού, φτάνοντας μέχρι και το 19ο αιώνα, που ξεπήδησαν από διάφορες πηγές σωστές και λανθασμένες, το XanthiPress.gr παρουσιάζει την πραγματική εικόνα και διάσταση των γεγονότων:
Πραγματική εικόνα η τουρκική σημαία . Την τοποθέτησαν Έλληνες το 1952 !
Καταρχάς, το προφανές είναι ότι δεν δωρίζεται μια φωτογραφία αλλά μια ζωγραφική αποτύπωση μιας στιγμής επικαιρότητας του προηγούμενου αιώνα, αντεγραμμένη από την αυθεντική φωτογραφία που φαίνεται στην εικόνα 1. Κατά δεύτερο λόγο το περιστατικό είναι πραγματικό και έχει εξιστορηθεί – όπως και η πραγματική φωτογραφία- σε βιβλία έγκυρων ιστορικών της περιοχής της Ξάνθης. Η φωτογραφία περιγράφει ένα γεγονός πασίγνωστο για την περιοχή της Ξάνθης, την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού Τζελάλ Μπαγιάρ στην Ξάνθη και την Κομοτηνή το 1952. (βλ. εικόνες 3-4 από το σχετικό γκρουπ του facebook)
Στη γνωστή επίσκεψη κατά την οποία τον υποδέχτηκαν το βασιλικό ζεύγος Παύλου-Φρειδερίκης, θεμελιώθηκε ένα σημαντικό κεφάλαιο ελληνοτουρκικής προσέγγισης, πασίγνωστο σε όλους, που επισφραγίστηκε με την ονομασία του μειονοτικού γυμνασίου (τότε "Τουρκικού") της Κομοτηνής ως «Tζελάλ Μπαγιάρ» (εικόνα 5). Στις 2 Δεκεμβρίου 1952 στο ρολόι της Ξάνθς πράγματι οι Έλληνες διοργανωτές είχαν τοποθετήσει μια τουρκική σημαία ενώ όλη η υπόλοιπη πλατεία ήταν γεμάτη τουρκικές και ελληνικές σημαίες σε ένδειξη συμφιλίωσης για το σημαντικό επισκέπτη.
Πως στήνεται μια ευφάνταση ιστορία στο διαδίκτυο
Αυτό το πραγματικό περιστατικό, από ιστορική άγνοια ή εσκεμμένα, αγνοήθηκε προκειμένου να δημιουργηθεί θόρυβος. Βέβαια όλη η Ελλάδα γνωρίζει πια (μέσω των αμέτρητων posts που έγιναν σε εθνικιστικά blogs και σε μέσα κοινωνική δικτύωσης και μάλιστα εν μέσω απεργία των δημοσιογράφων) την απατηλή εικόνα και εκδοχή ενός ακόμη διαδικτυακού fake γεγονότος. Ενός γεγονότος όμως που βόλεψε όσους πιθανόν θα ήθελαν να συντηρήσουν την ένταση και να επενδύσουν σε αυτή, όπως συνήθως στη Θράκη.
Ενδεχομένως και να ήθελαν να ξεχάσουν ότι την εποχή εκείνη το ίδιο το ελληνικό κράτος υπό το φόβο του «κομμουνιστικού κινδύνου» και τη «νατοϊκή» αντίληψη της τότε μοναρχίας, υποχρέωσε ουσιαστικά τη μουσουλμανική μειονότητα να ονομάζεται Τουρκική και άνοιξε τα περισσότερα θέματα (εκπαίδευσης και εθνικού προσδιορισμού) που σήμερα αποτελούν πληγές στις σχέσεις με τη μειονότητα, αφού ελληνικά χέρια έδειξαν το δρόμο του εναγκαλισμού με τη γείτονα και του εθνικού προσδιορισμού ως "Τουρκικής" για το σύνολο της μειονότητας.
Η «Τουρκοκρατία» και άλλες ιστορίες
Στην πόλη της Ξάνθης ακούστηκαν φήμες ακόμη και για φωτογραφία από την εποχή της Τουρκοκρατίας και μάλιστα έγιναν βαθυστόχαστες ιστορικές αναλύσεις (και εκτέθηκαν αρκετοί) για να στοιχειοθετηθεί το «αδίκημα» αγνοώντας ίσως το πιο βασικό στοιχείο, ότι τα βουνά της Ξάνθης εικονίζονται με βλάστηση, άρα έχει τουλάχιστον παρέλθει η δεκαετία του 1930 όταν η μεταξική νεολαία φύτεψε το σημερινό περιαστικό δάσος.
Διδακτική όσο και εύθυμη η ιστορία, είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η βιομηχανία έντασης από ακραίους και των δύο πλευρών. Αυτό που ενδεχομένως θα αρκούσε ως επισήμανση είναι ότι η επιλογή του δώρου, προφανώς και ήταν ατυχής και ενέχει –ακόμη και μετά την αποκάλυψη της απάτης- ένα μικρό πλην υπαρκτό χαρακτήρα πρόκλησης.
Όσο για την «απάτη» του «φωτομοντάζ» για να καλυφθεί το ρολόι της Ξάνθης με μια τουρκική σημαία θα πρέπει να αναζητηθούν οι υπεύθυνοι της ελληνικής κυβέρνησης του 1952 -για τον «πατριωτισμό» των οποίων προφανώς και δεν τίθεται αμφισβήτηση (!)- και να καταδικαστούν μετά θάνατον, ώστε να εξιλεωθεί ο πρόθυμος όχλος που ζητάει «να ξεπλυθεί η ντροπή»
Γιάννης Σιδηρόπουλος/XanthiPress.gr [email protected]
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Ατελιέ ραπτικής" στα υπόγεια του νοσοκομείου Βόλου;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι νοσηλευτές απεργούν...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
