2012-09-30 18:11:28
Διαβάζοντας το σημερινό ρεπορτάζ του ΒΗΜΑτος για το "πραξικόπημα που δεν έγινε", έμαθα πολύ λιγότερα από όσα περίμενα, ίσως γιατί ήμουν ανάμεσα σε εκείνους (και είναι αρκετοί) που έχουν ακούσει αυτή την ιστορία ξανά.
Παραδόξως, έμαθα πολύ περισσότερα από τις αντιδράσεις που προκάλεσε το δημοσίευμα οι οποίες κι ανέδειξαν για ακόμα ...μια φορά τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα.
Ας ξεκινήσουμε όμως με το ίδιο το δημοσίευμα του οποίου Νο1 εχθρός αποδείχθηκε το πρωτοσέλιδο της ίδιας της εφημερίδας που το φιλοξένησε. Όσοι το διάβασαν, υποθέτω πως θα διαπίστωσαν ότι ο συντάκτης δεν ισχυρίζεται ότι κάποιοι σχεδίασαν πραξικόπημα αλλά ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας έκρινε εκείνη την εποχή ότι οι κινήσεις ορισμένων ανώτατων αξιωματικών συνιστούσαν προετοιμασία για την παρέμβαση του στρατού στα πολιτικά πράγματα.
Συμβάλλοντας με τις δικές μου πληροφορίες στην αναζήτηση της αλήθειας, εκτιμώ ότι τα όσα καταγράφει το ρεπορτάζ είναι απόλυτα αληθή
. Πράγματι, ένας στενός κύκλος ανθρώπων που βρίσκονταν εκείνο τον καιρό στο πλευρό του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου πίστευαν ότι κάποιοι επιθυμούν την αποσταθεροποίηση της χώρας μέσω ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Αυτό είναι κάτι που έγινε γνωστό από τις δικές τους αφηγήσεις στις οποίες κι εμμένουν. Δεν έτυχε γι παράδειγμα να διαβάσω κάποια διάψευση του ρεπορτάζ από τον κ.Πάνο Μπεγλίτη.
Υπήρξαν πράγματι κάποιοι εθνικιστικοί κύκλοι που σχεδίαζαν να καταλάβουν με τα όπλα την εξουσία; Η δική μου απάντηση θα ήταν "περίπου". Υπήρξαν ανώτεροι αξιωματικοί και "παράγοντες" εθνικιστικών κύκλων που πίστεψαν σε μια τέτοια λύση. Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα δεν το έκρυψαν και ποτέ.
Το παράξενο της υπόθεσης είναι ότι ίδιοι δεν πιστεύουν ότι τη λύση θα έδινε ένα απολυταρχικό καθεστώς τύπου Επταετίας, γι' αυτό και η προσωπική τους ονείρωξη ήταν ένα νέο Γουδί, με τον Στρατό να λειτουργεί ως καταλύτης υπέρ μιας "εθνικής" και "πατριωτικής" κυβέρνησης πολιτικών. Όπως σωστά αναφέρεται στο ρεπορτάζ, υπήρξαν επαφές και με πολιτικά πρόσωπα, ένα εκ των οποίων ακόμα και τώρα που το άστρο του έσβησε, εκφράζεται με τα καλύτερα λόγια για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τους ανώτατους αξιωματικούς.
Ήταν ο Φραγκούλης Φράγκος ο εγκέφαλος του σχεδίου; Προσωπικά, το βρίσκω ελάχιστα πιθανό. Ο συντάκτης του ΒΗΜΑτος τον παρομοιάζει με τον Χριστόδουλο, θεωρώντας την επιρροή του στο στράτευμα αντίστοιχη με αυτήν του πρώην αρχιεπισκόπου στην Εκκλησία. Βρίσκω την παρομοίωση εξαιρετικά πετυχημένη. Ο στρατηγός Φράγκος είχε πράγματι αξιολογηθεί από το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων ως μια χαρισματική προσωπικότητα του χώρου και των αξιών του.
Θα θεωρούσα, λοιπόν, πολύ πιο πιθανό κάποιοι να πρότειναν στον Φράγκο να ηγηθεί "φύσει" και "θέσει" του πραξικοπήματος αλλά περιορισμένα πιθανό να έχει αποδεχθεί εξ' αρχής με θέρμη έναν τέτοιο ρόλο. Εξάλλου, ο στρατηγός Φράγκος δεν αποτελεί "ξένο σώμα" για τη Μεταπολίτευση καθώς το υφιστάμενο "καθεστώς" ήταν αυτό που τον ανέδειξε αλλά και αυτό που προσέλαβε κάποτε την κόρη του στην ΕΡΤ. Ένας αποδεδειγμένα ευφυής άνθρωπος δεν θα ακολουθούσε τόσο εύκολα ένα μάτσο υπερφίαλων απόστρατων, παραθρησκευτικών οργανώσεων και γραφικών δημοσιογράφων.
Συνολικά, πιστεύω ότι πράγματι υπήρξαν και ίσως υπάρχουν ακόμα ομάδες ανθρώπων στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας που θεώρησαν μια κάποια λύση στην Ελλάδα του Μνημονίου και των Αγανακτισμένων ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, ένα "νέο Γουδί".
Γνωρίζοντας την (όποια) ποιότητα των περισσότερων ανθρώπων που περιστοίχιζαν τότε τον Γιώργο Παπανδρέου, εκτιμώ ότι αν ήταν 100% βέβαιοι ότι ένα πραξικόπημα βρισκόταν προ των πυλών, δεν θα έμεναν απλώς στην αποτροπή του μέσω προληπτικών αποστρατειών αλλά θα προχωρούσαν (ως όφειλαν) και σε δημόσια καταγγελία της υπόθεσης, κάτι που δύσκολα δεν θα τους απέφερε πολιτικά οφέλη.
Εξάλλου, αν μια ομάδα ανώτατων στρατηγών έχει αποκτήσει εντός των Ενόπλων Δυνάμεων δύναμη ικανή για να προκαλέσει πραξικόπημα, η αποστρατεία τους από μια κυβέρνηση -της οποίας τη δημοκρατική νομιμοποίηση πίστευαν ότι θα μπορούσαν αποτελεσματικά να αμφισβητήσουν- δεν θα ήταν αρκετή για να τους ανατρέψει τα σχέδια.
Θα μου επιτρέψετε όμως, πριν ολοκληρώσω τη σκέψη μου, να σταθώ λίγο και στις αντιδράσεις που προκάλεσε το ρεπορτάζ του ΒΗΜΑτος. Παρατηρώ ότι πολλοί είναι εκείνοι που δεν πιστεύουν λέξη κι αρκετοί εκείνοι που αδιαφορούν για την ουσία και στέκονται στο "γιατί να το γράφει τώρα το ΒΗΜΑ;".
Αυτοί που δεν πιστεύουν λέξη, θα χρειαστεί να αιτιολογήσουν τη στάση του. Το "σιγά μην γίνονται πραξικοπήματα τώρα πια" δεν αρκεί ως απάντηση. Αν κάτι έχει αποδειχθεί τα τελευταία δυο χρόνια στην Ελλάδα, είναι ότι όλα -δυστυχώς- μπορεί να συμβούν. Ποιος περίμενε να δει δεκάδες χιλιάδες Έλληνες να πολιορκούν στη Βουλή; Ποιος περίμενε να διαλυθούν παρελάσεις; Ποιος περίμενε να δει φασίστες και αριστερούς να τραγουδούν αγκαλιά κάτω από τις κρεμάλες; Ποιος περίμενε ότι η Χρυσή Αυγή θα κατάφερνε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να φτάσει στο 7%; Θα σας έκανε εντύπωση να βγουν εκείνη την εποχή τα τανκς στους δρόμους; Εμένα όχι!
Υπάρχει κι ένα 2ο επιχείρημα, αυτό που έχει να κάνει με την αξιοπιστία του ΒΗΜΑτος όπως και σχεδόν όλων των ελληνικών ΜΜΕ. Προσωπικά, δεν το θεωρώ επιχείρημα αλλά χρήσιμη καχυποψία. Το "αφού το γράφει το ΒΗΜΑ, θα ισχύει" δεν είναι σωστό αλλά ούτε και το "αφού το γράφει το ΒΗΜΑ, θα είναι μπούρδα" ανταποκρίνεται πάντα στην πραγματικότητα.
Λογική βάση προβληματισμού διαθέτει το "γιατί το ΒΗΜΑ τώρα". Προσωπικά, αδιαφορώ. Υπάρχουν ακατάλληλες στιγμές να δημοσιεύσει κανείς ένα ρεπορτάζ που περιγράφει πραγματικά γεγονότα; Αν το ΒΗΜΑ και η κάθε εφημερίδα μπορούν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, αυτό είναι πρόβλημα της χώρας, όχι των ΜΜΕ.
Αντίστοιχα, το πρόβλημα δεν είναι ότι η Realnews και το Πρώτο Θέμα ενδεχομένως παίζουν παιχνίδια με την επιλεκτική αποκάλυψη σκανδάλων. Το πρόβλημα είναι ότι διαθέτουμε διεφθαρμένους κι εκβιάσιμους πολιτικούς των οποίων η καριέρα ανά πάσα στιγμή μπορεί να...συνεχισθεί εντός Κορυδαλλού.
Δεν θα απαιτούσα ποτέ από μια ιδιωτική επιχείρηση όπως το ΒΗΜΑ να συμβάλλει στη σταθεροποίηση της χώρας, όπως εγώ την ορίζω. Αν το σημερινό ρεπορτάζ μου γέννησε κάποια απαίτηση, αυτή είναι μια και βασική: Γιατί κ.Παπανδρέου να το μάθουμε από τις εφημερίδες ένα χρόνο μετά;
Parapolitiki.com
Παραδόξως, έμαθα πολύ περισσότερα από τις αντιδράσεις που προκάλεσε το δημοσίευμα οι οποίες κι ανέδειξαν για ακόμα ...μια φορά τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα.
Ας ξεκινήσουμε όμως με το ίδιο το δημοσίευμα του οποίου Νο1 εχθρός αποδείχθηκε το πρωτοσέλιδο της ίδιας της εφημερίδας που το φιλοξένησε. Όσοι το διάβασαν, υποθέτω πως θα διαπίστωσαν ότι ο συντάκτης δεν ισχυρίζεται ότι κάποιοι σχεδίασαν πραξικόπημα αλλά ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας έκρινε εκείνη την εποχή ότι οι κινήσεις ορισμένων ανώτατων αξιωματικών συνιστούσαν προετοιμασία για την παρέμβαση του στρατού στα πολιτικά πράγματα.
Συμβάλλοντας με τις δικές μου πληροφορίες στην αναζήτηση της αλήθειας, εκτιμώ ότι τα όσα καταγράφει το ρεπορτάζ είναι απόλυτα αληθή
Υπήρξαν πράγματι κάποιοι εθνικιστικοί κύκλοι που σχεδίαζαν να καταλάβουν με τα όπλα την εξουσία; Η δική μου απάντηση θα ήταν "περίπου". Υπήρξαν ανώτεροι αξιωματικοί και "παράγοντες" εθνικιστικών κύκλων που πίστεψαν σε μια τέτοια λύση. Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα δεν το έκρυψαν και ποτέ.
Το παράξενο της υπόθεσης είναι ότι ίδιοι δεν πιστεύουν ότι τη λύση θα έδινε ένα απολυταρχικό καθεστώς τύπου Επταετίας, γι' αυτό και η προσωπική τους ονείρωξη ήταν ένα νέο Γουδί, με τον Στρατό να λειτουργεί ως καταλύτης υπέρ μιας "εθνικής" και "πατριωτικής" κυβέρνησης πολιτικών. Όπως σωστά αναφέρεται στο ρεπορτάζ, υπήρξαν επαφές και με πολιτικά πρόσωπα, ένα εκ των οποίων ακόμα και τώρα που το άστρο του έσβησε, εκφράζεται με τα καλύτερα λόγια για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τους ανώτατους αξιωματικούς.
Ήταν ο Φραγκούλης Φράγκος ο εγκέφαλος του σχεδίου; Προσωπικά, το βρίσκω ελάχιστα πιθανό. Ο συντάκτης του ΒΗΜΑτος τον παρομοιάζει με τον Χριστόδουλο, θεωρώντας την επιρροή του στο στράτευμα αντίστοιχη με αυτήν του πρώην αρχιεπισκόπου στην Εκκλησία. Βρίσκω την παρομοίωση εξαιρετικά πετυχημένη. Ο στρατηγός Φράγκος είχε πράγματι αξιολογηθεί από το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων ως μια χαρισματική προσωπικότητα του χώρου και των αξιών του.
Θα θεωρούσα, λοιπόν, πολύ πιο πιθανό κάποιοι να πρότειναν στον Φράγκο να ηγηθεί "φύσει" και "θέσει" του πραξικοπήματος αλλά περιορισμένα πιθανό να έχει αποδεχθεί εξ' αρχής με θέρμη έναν τέτοιο ρόλο. Εξάλλου, ο στρατηγός Φράγκος δεν αποτελεί "ξένο σώμα" για τη Μεταπολίτευση καθώς το υφιστάμενο "καθεστώς" ήταν αυτό που τον ανέδειξε αλλά και αυτό που προσέλαβε κάποτε την κόρη του στην ΕΡΤ. Ένας αποδεδειγμένα ευφυής άνθρωπος δεν θα ακολουθούσε τόσο εύκολα ένα μάτσο υπερφίαλων απόστρατων, παραθρησκευτικών οργανώσεων και γραφικών δημοσιογράφων.
Συνολικά, πιστεύω ότι πράγματι υπήρξαν και ίσως υπάρχουν ακόμα ομάδες ανθρώπων στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας που θεώρησαν μια κάποια λύση στην Ελλάδα του Μνημονίου και των Αγανακτισμένων ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, ένα "νέο Γουδί".
Γνωρίζοντας την (όποια) ποιότητα των περισσότερων ανθρώπων που περιστοίχιζαν τότε τον Γιώργο Παπανδρέου, εκτιμώ ότι αν ήταν 100% βέβαιοι ότι ένα πραξικόπημα βρισκόταν προ των πυλών, δεν θα έμεναν απλώς στην αποτροπή του μέσω προληπτικών αποστρατειών αλλά θα προχωρούσαν (ως όφειλαν) και σε δημόσια καταγγελία της υπόθεσης, κάτι που δύσκολα δεν θα τους απέφερε πολιτικά οφέλη.
Εξάλλου, αν μια ομάδα ανώτατων στρατηγών έχει αποκτήσει εντός των Ενόπλων Δυνάμεων δύναμη ικανή για να προκαλέσει πραξικόπημα, η αποστρατεία τους από μια κυβέρνηση -της οποίας τη δημοκρατική νομιμοποίηση πίστευαν ότι θα μπορούσαν αποτελεσματικά να αμφισβητήσουν- δεν θα ήταν αρκετή για να τους ανατρέψει τα σχέδια.
Θα μου επιτρέψετε όμως, πριν ολοκληρώσω τη σκέψη μου, να σταθώ λίγο και στις αντιδράσεις που προκάλεσε το ρεπορτάζ του ΒΗΜΑτος. Παρατηρώ ότι πολλοί είναι εκείνοι που δεν πιστεύουν λέξη κι αρκετοί εκείνοι που αδιαφορούν για την ουσία και στέκονται στο "γιατί να το γράφει τώρα το ΒΗΜΑ;".
Αυτοί που δεν πιστεύουν λέξη, θα χρειαστεί να αιτιολογήσουν τη στάση του. Το "σιγά μην γίνονται πραξικοπήματα τώρα πια" δεν αρκεί ως απάντηση. Αν κάτι έχει αποδειχθεί τα τελευταία δυο χρόνια στην Ελλάδα, είναι ότι όλα -δυστυχώς- μπορεί να συμβούν. Ποιος περίμενε να δει δεκάδες χιλιάδες Έλληνες να πολιορκούν στη Βουλή; Ποιος περίμενε να διαλυθούν παρελάσεις; Ποιος περίμενε να δει φασίστες και αριστερούς να τραγουδούν αγκαλιά κάτω από τις κρεμάλες; Ποιος περίμενε ότι η Χρυσή Αυγή θα κατάφερνε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να φτάσει στο 7%; Θα σας έκανε εντύπωση να βγουν εκείνη την εποχή τα τανκς στους δρόμους; Εμένα όχι!
Υπάρχει κι ένα 2ο επιχείρημα, αυτό που έχει να κάνει με την αξιοπιστία του ΒΗΜΑτος όπως και σχεδόν όλων των ελληνικών ΜΜΕ. Προσωπικά, δεν το θεωρώ επιχείρημα αλλά χρήσιμη καχυποψία. Το "αφού το γράφει το ΒΗΜΑ, θα ισχύει" δεν είναι σωστό αλλά ούτε και το "αφού το γράφει το ΒΗΜΑ, θα είναι μπούρδα" ανταποκρίνεται πάντα στην πραγματικότητα.
Λογική βάση προβληματισμού διαθέτει το "γιατί το ΒΗΜΑ τώρα". Προσωπικά, αδιαφορώ. Υπάρχουν ακατάλληλες στιγμές να δημοσιεύσει κανείς ένα ρεπορτάζ που περιγράφει πραγματικά γεγονότα; Αν το ΒΗΜΑ και η κάθε εφημερίδα μπορούν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, αυτό είναι πρόβλημα της χώρας, όχι των ΜΜΕ.
Αντίστοιχα, το πρόβλημα δεν είναι ότι η Realnews και το Πρώτο Θέμα ενδεχομένως παίζουν παιχνίδια με την επιλεκτική αποκάλυψη σκανδάλων. Το πρόβλημα είναι ότι διαθέτουμε διεφθαρμένους κι εκβιάσιμους πολιτικούς των οποίων η καριέρα ανά πάσα στιγμή μπορεί να...συνεχισθεί εντός Κορυδαλλού.
Δεν θα απαιτούσα ποτέ από μια ιδιωτική επιχείρηση όπως το ΒΗΜΑ να συμβάλλει στη σταθεροποίηση της χώρας, όπως εγώ την ορίζω. Αν το σημερινό ρεπορτάζ μου γέννησε κάποια απαίτηση, αυτή είναι μια και βασική: Γιατί κ.Παπανδρέου να το μάθουμε από τις εφημερίδες ένα χρόνο μετά;
Parapolitiki.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
