2012-09-30 18:15:05
Φωτογραφία για Η πολιτική παρακμή
(Tου Κωστα Iορδανιδη)

Το πολιτικό σύστημα κλονίζεται επικίνδυνα. Οχι διότι δημοσιοποιείται το περιεχόμενο φακέλων του ΣΔΟΕ ή διερευνάται το «πόθεν έσχες» τριάντα δύο βουλευτών. Η κρίση που πλήττει βάναυσα τον Ελληνα πολίτη δεν επιτρέπει τη διατήρηση ενός πολιτικού συστήματος, που ευθύνεται άμεσα για τη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.

Η διαπίστωση ότι το σύστημα της μεταπολιτεύσεως κλείνει οριστικά τον κύκλο του αποτελεί πλέον κοινό τόπο. Η κρίση, όμως, του συστήματος δεν αφορά την τελευταία φάση του, αλλά σε αυτή καθ’ αυτή την εκκίνησή του. Η κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος δεν ανέδειξε νέες πολιτικές δυνάμεις. Επανέφερε το παλαιό καθεστώς που διαχείμαζε επί επταετία στην Ευρώπη. Το σύστημα της μεταπολιτεύσεως ήταν απλώς μια αναπαλαίωση των εκπροσώπων του παλαιού καθεστώτος.

Συνετελέσθησαν σημαντικότατες αλλαγές είναι αλήθεια. Η ένταξη της χώρας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες ήταν δίχως αμφιβολία τεράστιας σημασίας. Αλλά επειδή τα στοιχεία της ιδιοσυστασίας των αναπαλαιωθέντων πολιτικών παρέμειναν αναλλοίωτα, τα αποτελέσματα μιας μείζονος πράγματι εξελίξεως δεν ήσαν τα φυσιολογικώς αναμενόμενα.


Οι πελατειακές σχέσεις διατηρήθηκαν και διευρύνθηκαν. Η επιχειρηματική κοινότητα δεν αξιοποίησε την πρόκληση. Οι επιχειρήσεις της εποχής εκείνης παρήκμασαν και έκλεισαν. Οι κρατικοποιήσεις της Ολυμπιακής και του Ομίλου Ανδρεάδη αποτέλεσαν το πρόσχημα για την κρατικοποίηση της ελληνικής οικονομίας, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου κατέκτησε την εξουσία.

Διά της πελατειακής μεθόδου και της πολιτικής εύνοιας δημιουργήθηκε επί Ανδρέα Παπανδρέου νέα επιχειρηματική τάξη· η τάση συνεχίσθηκε επί των κυβερνήσεων του κ. Κώστα Σημίτη, ενώ με την ένταξη της χώρας στο ευρώ και τον φθηνό δανεισμό ολοκληρώθηκε η καταστροφή.

Θεωρούμενο από το σημείο αυτό, το σύστημα της μεταπολιτεύσεως προσομοιάζει με φάρσα. Αλλά η ατμόσφαιρα αναψυκτηρίου, η γενική ελευθεριότης, η κατάργηση κάθε έννοιας ιεραρχίας, η απίστευτη αυθάδεια, την κατέστησαν προσφιλή στην κοινωνία. Το σύστημα που όφειλε να είναι μηχανισμός ελέγχου, ιεραρχίας και αναπτύξεως υπονομεύθηκε και οι πάσης φύσεως εκπρόσωποί του μεταβλήθηκαν σε κορυφαίους ενός χορού φτηνού μελοδράματος ή οπερέτας, κατά περίπτωση.

Αντίθετα, στη γειτονική Τουρκία, μετά το τέλος της δικτατορίας του στρατηγού Κενάν Εβρέν, ανεδείχθη από τις εκλογές του Δεκεμβρίου 1983 πρωθυπουργός ο Τουργκούτ Οζάλ, ο μεγαλύτερος πολιτικός αυτής της χώρας. Το μέγα επίτευγμα του Οζάλ ήταν ότι ενίσχυσε μια νέα επιχειρηματική κοινότητα από την κεντρική Ανατολία, που σήμερα κυριαρχεί στον οικονομικό τομέα.

Στην παλαιά Ελλάδα η ανάδειξη νέων ηγετών προέκυπτε από πρωτοβουλία του Στέμματος. Ο Γεώργιος Α΄ επέβαλε εκών άκων τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ο βασιλέας Παύλος τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αμφότεροι υπονόμευσαν τη μοναρχία, στην οποία όφειλαν την ανάδειξή τους.

Στη σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχει μηχανισμός αναδείξεως νέου ηγέτη. Και επειδή το σύστημα παραμένει παρωχημένο και απροσάρμοστο θα φθίνει διαρκώς. Τα δεινά που υφίσταται η ελληνική κοινωνία οφείλονται στην αδυναμία μεταλλάξεως της πολιτικής τάξεως της χώρας. Τόσο απλά.

(Καθημερινή της Κυριακής)
online-pressblog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWSNOWGR.COM
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ