2012-10-02 09:00:19
Αν η Κύπρος ενταχθεί στην Ε.Ε. χωρίς να επανενωθεί, τότε το κοινοτικό δίκαιο, στα μάτια πολλών, θα υπερσκελίσει τις συμφωνίες, οι οποίες δεν τηρήθηκαν ακόμη και πριν από την τουρκική εισβολή του 1974. Γι’ αυτόν το λόγο, η Βρετανία, η Τουρκία και οι ΗΠΑ θέλουν να υπονομεύσουν τη μελλοντική εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου στην Κύπρο, επιμένοντας να υπογράψουν τα εμπλεκόμενα μέρη στο ζήτημα της Κύπρου τη Θεμελιώδη Συμφωνία του Σχεδίου Ανάν - Χάνεϊ».
ΤΟΥΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Ητουρκική πλευρά εξαρχής επιχειρούσε να υπονομεύσει το κυπριακό κράτος. Από τα πρώτα του βήματα, η Άγκυρα χρησιμοποιώντας τους Τουρκοκυπρίους προσπαθούσε να οδηγήσει σε αδιέξοδα, ώστε να διευκολυνθεί ο σχεδιασμός της για διχοτόμηση του νησιού. Σε αυτό το παιχνίδι δεν απουσίαζαν οι Βρετανοί, που όπως προκύπτει από στοιχεία και γεγονότα, λειτούργησαν υποβοηθητικά προς την κατεύθυνση εφαρμογής των τουρκικών σχεδίων
. Στην ελληνοκυπριακή πλευρά, πολλοί δεν πίστεψαν στη νέα κατάσταση πραγμάτων, παρέμειναν προσηλωμένοι στο όραμα της ένωσης. Την ίδια ώρα, όμως, δεν υπήρξε από ελληνικής πλευράς ένα ολοκληρωμένο σχέδιο είτε προς την κατεύθυνση της εδραίωσης του κράτους είτε για συνέχιση της πορείας για την ένωση. Γι’ αυτό και έγιναν τραγικά λάθη. Οι τουρκικές μεθοδεύσεις σε πολιτικό επίπεδο για υπονόμευση του νεοσύστατου κράτους, ο εξοπλισμός και η εκπαίδευση των Τ/Κ στα όπλα, εντάσσονταν σε ένα συνολικό σχεδιασμό.
Ενδεικτικό και η απόρρητη αναφορά της ελληνικής ΚΥΠ (Το απόρρητο Ημερολόγιο της ΚΥΠ για την Κύπρο, Μάνος Ηλιάδης εκδόσεις Σιδέρη). Στο απόρρητο δελτίο πληροφοριών, ημερομηνίας 25/8-1/9/1959, καταγράφονται οι τουρκικές δραστηριότητες εκείνης της περιόδου. Σύμφωνα με την αναφορά αυτή, η ομοσπονδία Τουρκικών Σωματείων, αγόρασε το κτήμα αγελαδοτροφίας ΝΕWΜΑΝ, στην επαρχία Κερύνειας, έναντι 15.000 λιρών. Το σχόλιο της ελληνικής ΚΥΠ για την ενέργεια αυτή ήταν ενδεικτική των τουρκικών προθέσεων: «Η δυνατότης και η σπουδή των Τουρκοκυπρίων να καταβάλουν σημαντικά χρηματικά ποσά διά την εξαγορά ελληνικών και βρετανικών περιουσιών εν Κύπρω, κατά πολύ υπερβαίνοντα την πραγματικήν αξία αυτών, μαρτυρεί αφενός το μεγάλον ενδιαφέρον τους διά την δημιουργίαν καθαρώς τουρκικών περιοχών εις το γειτνιάζον με την Τουρκία τμήμα του νησιού και αφετέρου την οικονομική ενίσχυση της Τουρκίας προς αυτούς».
Περαιτέρω στο ίδιο έγγραφο σημειώνεται πως η Ομοσπονδία Τουρκικών Σωματείων Κύπρου, διά εγγράφου της προς τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, εζήτησε όπως επιτραπεί ο διαχωρισμός του Ερυθρού Σταυρού Κύπρου εις τουρκικό και ελληνικό. Πώς εξηγείται τούτο από την υπηρεσία; «Οι Τούρκοι, εν προκειμένω, προέβαλλον λόγους θρησκευτικούς, πλην όμως δεν ευσταθούν ούτοι δεδομένου ότι επί σειρά ετών, μέχρι σήμερον, εις ουδεμίαν διαμαρτυρίαν προέβησαν επί του θέματος τούτου. Η ενέργεια των αυτή περιλαμβάνεται εντός των πλαισίων της όλης των προσπάθειας διά τον πλήρη διαχωρισμό της κοινότητός των εκ της ελληνικής τοιαύτης».
Ακόμη, την ίδια περίοδο που εξετάζει το έγγραφο, ο Ραούφ Ντενκτάς ίδρυσε ειδικό ταμείο για τη συλλογή χρημάτων προς εξοπλισμό των Τούρκων της νήσου. Σύμφωνα με την αναφορά, καθημερινώς δημιουργούνται και νέα επεισόδια και από τις ενέργειες αυτές αποδεικνύεται ότι οι Τουρκοκύπριοι κατέχουν οπλισμό αλλά και συνεχίζουν εντατικώς τον εφοδιασμό των με οπλισμό (δίνεται παράδειγμα η εκφόρτωση 4 κιβωτίων με πυρομαχικά στην παραλία του χωριού Ξερός, από πλοιάριο προερχομένου από την Τουρκία με πλοίαρχο τον Τουρκοκύπριο, Φαράζ). Στο σχόλιο της ελληνικής ΚΥΠ αναφέρεται ότι εσημειώθησαν πολλές αφίξεις πλοιαρίων και εκφορτώσεις πυρομαχικών σε διάφορες ακτές και ενίοτε υπό το φως του ήλιου. Οι Βρετανοί δεν εμπόδιζαν την παράνομη εκφόρτωση οπλισμού στο νησί ενώ Τουρκοκύπριοι που συλλαμβάνονται να οπλοφορούν αφήνονται ελεύθεροι.
«Πάντα τα ανωτέρω προϋποθέτουν πιθανή συμμετοχή ή απλώς ανοχή των βρετανικών Αρχών της νήσου έναντι του εξοπλισμού των Τουρκοκυπρίων», αναφέρει η έκθεση, η οποία καταλήγει σημειώνοντας ότι «Τουρκοκύπριοι αστυνομικοί συμμετέχουν των τουρκικών, εν Κύπρω, οργανώσεων κατέχοντες επικαίρους θέσεις και πολλάκις χρησιμοποιούμενοι ως εκπαιδευταί των ομοθρήσκων των εις χρήσιν των όπλων…»
Απόρρητη συνομιλία για πρώτα βήματα Κ.Δ.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟτων προβλημάτων που υπήρχαν στη μεταβίβαση της κυριαρχίας από τη βρετανική αποικιοκρατική δύναμη στο νέο κράτος, είναι η αναφορά του πρόξενου της Ελλάδας στην Κύπρο, Χριστόπουλου, το 1959 για συνομιλία του με το σερ Χιου Φουτ. Η συνάντηση έγινε τον Ιούνιο του 1959. Πρώτο ζήτημα ήταν η οικονομική βοήθεια από τη Βρετανία στην Κύπρο, αλλά και η ανησυχία του σερ Χιου Φουτ για τυχόν σύγκρουση Μακαρίου-Γρίβα. Ο Έλληνας διπλωμάτης ήταν καθησυχαστικός σε σχέση με το ενδεχόμενο αντιπαράθεσης των δύο.
«Όσον αφορά τας σχέσεις των Ελλήνων και Τούρκων Κυπρίων έχει την εντύπωσιν (ο Φουτ) ότι τελευταίως παρατηρείται ύφεσις και ότι ο Ντενκτάς φαίνεται περισσότερον διαλλακτικός. Επωφελήθην της ευκαιρίας διά να τονίσω ότι από τουρκικής πλευράς ασκούνται απαράδεκτοι μέθοδοι και ότι οι Τούρκοι απροκαλύπτως προπαγανδίζουν υπέρ της πλήρους αυτών απομονώσεως και διακοπής πάσης οικονομικής συνεργασίας και κοινωνικής ακόμη επαφής με τους Έλληνες.
…Εν συνεχεία ο κυβερνήτης συνέστησεν όπως οι Κύπριοι αποφασίσουν συντόμως εάν θα παραμείνουν ή όχι εις την Κοινοπολιτεία και την περιοχήν της στερλίνας, εξηγήσας ότι η αβεβαιότης αυτή δημιουργεί οικονομικάς ανωμαλίας, μοι ανέφερεν δε ότι περιωρίσθησαν αι παραγγελίαι επί πιστώσει εις Αγγλίαν, δεδομένου δεν είναι γνωστόν εις ποιόν νόμισμα θα γίνουν αι πληρωμαί.
Το Λονδίνο εναντίον της συμμετοχής Κύπρου στο ΝΑΤΟ Ο ΠΡΩΗΝΒρετανός διπλωμάτης Ουίλιαμ Μάλινσον, λίγα 24ωρα πριν την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. και μερικές ημέρες μετά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν (Το παρασκηνιακό πόκερ στο Κυπριακό 25/4/2004) έγραφε μεταξύ άλλων πως «κάτω από όλους τους περίπλοκους διπλωματικούς ελιγμούς και τη μυστική πολιτική δύναμης, υπάρχει η λύση του αινίγματος. Η ανάγκη του ΝΑΤΟ να εμποδίσει την Κύπρο από το να γίνει ένα πλήρως ανεξάρτητο μέλος της Ε.Ε.: οι μη τηρούμενες συμφωνίες του 1960, οι οποίες «εφηύραν» τη Δημοκρατία της Κύπρου ως ένα μόνο εν μέρει κυρίαρχο κράτος δεν συμβαδίζουν με το κοινοτικό δίκαιο».
Σημείωνε δε με νόημα πως πάνω από τη μισή Συνθήκη Εγκαθίδρυσης του 1960, μήκους 103 σελίδων, ήταν αφιερωμένη όχι στο λαό της Κύπρου, αλλά στις στρατιωτικές βάσεις της Βρετανίας.
Αν η Κύπρος ενταχθεί στην Ε.Ε. χωρίς να επανενωθεί, τότε το κοινοτικό δίκαιο, στα μάτια πολλών, θα υπερσκελίσει τις συμφωνίες, οι οποίες δεν τηρήθηκαν ακόμη και πριν από την τουρκική εισβολή του 1974. Γι’ αυτόν το λόγο, η Βρετανία, η Τουρκία και οι ΗΠΑ θέλουν να υπονομεύσουν τη μελλοντική εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου στην Κύπρο, επιμένοντας να υπογράψουν τα εμπλεκόμενα μέρη στο ζήτημα της Κύπρου τη Θεμελιώδη Συμφωνία του Σχεδίου Ανάν - Χάνεϊ».
Σύμφωνα με τον Βρετανό διπλωμάτη, η Ιστορία εξηγεί το πραγματικό παρασκηνιακό πόκερ: από το 1963 ακόμη, η Βρετανία ανησυχούσε αρκετά για το Σύνταγμα της Κύπρου (εξαρτώμενο από τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης), ώστε να βοηθήσει ουσιαστικά τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να καταθέσει τις περίφημες «Δεκατρείς Τροποποιήσεις» του, πράγμα το οποίο οδήγησε στη σχεδόν άμεση διάλυση του Συντάγματος, το οποίο ήταν ήδη ανέφικτο, και στην περαιτέρω παγίωση της διαίρεσης του νησιού. Η Ιστορία επίσης αποκαλύπτει ότι η Βρετανία ήταν εναντίον της συμμετοχής της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, καθώς σε αυτή την περίπτωση θα έπαυε ο λόγος ύπαρξης των βρετανικών Βάσεων. Το 1967, το υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας έφτασε στο σημείο να παραδεχθεί (αν και κατ’ ιδίαν) ότι η Συνθήκη Εγγύησης αντιτασσόταν στο Άρθρο 2.4 του Χάρτη του ΟΗΕ και υπερσκελιζόταν πλήρως από το Άρθρο 103.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας παραδέχτηκε (και πάλι μυστικά) ότι «οτιδήποτε αμφισβητούσε τη διευθέτηση του 1960 συνολικά, θα μας εξέθετε (τη Βρετανία) σε πίεση εναντίον του ηθικού (σε αντίθεση με το νομικό) δικαιώματός μας (της Βρετανίας) να διατηρήσουμε τις περιοχές μας (βάσεις)».
InfoGnomon
ΤΟΥΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Ητουρκική πλευρά εξαρχής επιχειρούσε να υπονομεύσει το κυπριακό κράτος. Από τα πρώτα του βήματα, η Άγκυρα χρησιμοποιώντας τους Τουρκοκυπρίους προσπαθούσε να οδηγήσει σε αδιέξοδα, ώστε να διευκολυνθεί ο σχεδιασμός της για διχοτόμηση του νησιού. Σε αυτό το παιχνίδι δεν απουσίαζαν οι Βρετανοί, που όπως προκύπτει από στοιχεία και γεγονότα, λειτούργησαν υποβοηθητικά προς την κατεύθυνση εφαρμογής των τουρκικών σχεδίων
Ενδεικτικό και η απόρρητη αναφορά της ελληνικής ΚΥΠ (Το απόρρητο Ημερολόγιο της ΚΥΠ για την Κύπρο, Μάνος Ηλιάδης εκδόσεις Σιδέρη). Στο απόρρητο δελτίο πληροφοριών, ημερομηνίας 25/8-1/9/1959, καταγράφονται οι τουρκικές δραστηριότητες εκείνης της περιόδου. Σύμφωνα με την αναφορά αυτή, η ομοσπονδία Τουρκικών Σωματείων, αγόρασε το κτήμα αγελαδοτροφίας ΝΕWΜΑΝ, στην επαρχία Κερύνειας, έναντι 15.000 λιρών. Το σχόλιο της ελληνικής ΚΥΠ για την ενέργεια αυτή ήταν ενδεικτική των τουρκικών προθέσεων: «Η δυνατότης και η σπουδή των Τουρκοκυπρίων να καταβάλουν σημαντικά χρηματικά ποσά διά την εξαγορά ελληνικών και βρετανικών περιουσιών εν Κύπρω, κατά πολύ υπερβαίνοντα την πραγματικήν αξία αυτών, μαρτυρεί αφενός το μεγάλον ενδιαφέρον τους διά την δημιουργίαν καθαρώς τουρκικών περιοχών εις το γειτνιάζον με την Τουρκία τμήμα του νησιού και αφετέρου την οικονομική ενίσχυση της Τουρκίας προς αυτούς».
Περαιτέρω στο ίδιο έγγραφο σημειώνεται πως η Ομοσπονδία Τουρκικών Σωματείων Κύπρου, διά εγγράφου της προς τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, εζήτησε όπως επιτραπεί ο διαχωρισμός του Ερυθρού Σταυρού Κύπρου εις τουρκικό και ελληνικό. Πώς εξηγείται τούτο από την υπηρεσία; «Οι Τούρκοι, εν προκειμένω, προέβαλλον λόγους θρησκευτικούς, πλην όμως δεν ευσταθούν ούτοι δεδομένου ότι επί σειρά ετών, μέχρι σήμερον, εις ουδεμίαν διαμαρτυρίαν προέβησαν επί του θέματος τούτου. Η ενέργεια των αυτή περιλαμβάνεται εντός των πλαισίων της όλης των προσπάθειας διά τον πλήρη διαχωρισμό της κοινότητός των εκ της ελληνικής τοιαύτης».
Ακόμη, την ίδια περίοδο που εξετάζει το έγγραφο, ο Ραούφ Ντενκτάς ίδρυσε ειδικό ταμείο για τη συλλογή χρημάτων προς εξοπλισμό των Τούρκων της νήσου. Σύμφωνα με την αναφορά, καθημερινώς δημιουργούνται και νέα επεισόδια και από τις ενέργειες αυτές αποδεικνύεται ότι οι Τουρκοκύπριοι κατέχουν οπλισμό αλλά και συνεχίζουν εντατικώς τον εφοδιασμό των με οπλισμό (δίνεται παράδειγμα η εκφόρτωση 4 κιβωτίων με πυρομαχικά στην παραλία του χωριού Ξερός, από πλοιάριο προερχομένου από την Τουρκία με πλοίαρχο τον Τουρκοκύπριο, Φαράζ). Στο σχόλιο της ελληνικής ΚΥΠ αναφέρεται ότι εσημειώθησαν πολλές αφίξεις πλοιαρίων και εκφορτώσεις πυρομαχικών σε διάφορες ακτές και ενίοτε υπό το φως του ήλιου. Οι Βρετανοί δεν εμπόδιζαν την παράνομη εκφόρτωση οπλισμού στο νησί ενώ Τουρκοκύπριοι που συλλαμβάνονται να οπλοφορούν αφήνονται ελεύθεροι.
«Πάντα τα ανωτέρω προϋποθέτουν πιθανή συμμετοχή ή απλώς ανοχή των βρετανικών Αρχών της νήσου έναντι του εξοπλισμού των Τουρκοκυπρίων», αναφέρει η έκθεση, η οποία καταλήγει σημειώνοντας ότι «Τουρκοκύπριοι αστυνομικοί συμμετέχουν των τουρκικών, εν Κύπρω, οργανώσεων κατέχοντες επικαίρους θέσεις και πολλάκις χρησιμοποιούμενοι ως εκπαιδευταί των ομοθρήσκων των εις χρήσιν των όπλων…»
Απόρρητη συνομιλία για πρώτα βήματα Κ.Δ.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟτων προβλημάτων που υπήρχαν στη μεταβίβαση της κυριαρχίας από τη βρετανική αποικιοκρατική δύναμη στο νέο κράτος, είναι η αναφορά του πρόξενου της Ελλάδας στην Κύπρο, Χριστόπουλου, το 1959 για συνομιλία του με το σερ Χιου Φουτ. Η συνάντηση έγινε τον Ιούνιο του 1959. Πρώτο ζήτημα ήταν η οικονομική βοήθεια από τη Βρετανία στην Κύπρο, αλλά και η ανησυχία του σερ Χιου Φουτ για τυχόν σύγκρουση Μακαρίου-Γρίβα. Ο Έλληνας διπλωμάτης ήταν καθησυχαστικός σε σχέση με το ενδεχόμενο αντιπαράθεσης των δύο.
«Όσον αφορά τας σχέσεις των Ελλήνων και Τούρκων Κυπρίων έχει την εντύπωσιν (ο Φουτ) ότι τελευταίως παρατηρείται ύφεσις και ότι ο Ντενκτάς φαίνεται περισσότερον διαλλακτικός. Επωφελήθην της ευκαιρίας διά να τονίσω ότι από τουρκικής πλευράς ασκούνται απαράδεκτοι μέθοδοι και ότι οι Τούρκοι απροκαλύπτως προπαγανδίζουν υπέρ της πλήρους αυτών απομονώσεως και διακοπής πάσης οικονομικής συνεργασίας και κοινωνικής ακόμη επαφής με τους Έλληνες.
…Εν συνεχεία ο κυβερνήτης συνέστησεν όπως οι Κύπριοι αποφασίσουν συντόμως εάν θα παραμείνουν ή όχι εις την Κοινοπολιτεία και την περιοχήν της στερλίνας, εξηγήσας ότι η αβεβαιότης αυτή δημιουργεί οικονομικάς ανωμαλίας, μοι ανέφερεν δε ότι περιωρίσθησαν αι παραγγελίαι επί πιστώσει εις Αγγλίαν, δεδομένου δεν είναι γνωστόν εις ποιόν νόμισμα θα γίνουν αι πληρωμαί.
Το Λονδίνο εναντίον της συμμετοχής Κύπρου στο ΝΑΤΟ Ο ΠΡΩΗΝΒρετανός διπλωμάτης Ουίλιαμ Μάλινσον, λίγα 24ωρα πριν την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. και μερικές ημέρες μετά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν (Το παρασκηνιακό πόκερ στο Κυπριακό 25/4/2004) έγραφε μεταξύ άλλων πως «κάτω από όλους τους περίπλοκους διπλωματικούς ελιγμούς και τη μυστική πολιτική δύναμης, υπάρχει η λύση του αινίγματος. Η ανάγκη του ΝΑΤΟ να εμποδίσει την Κύπρο από το να γίνει ένα πλήρως ανεξάρτητο μέλος της Ε.Ε.: οι μη τηρούμενες συμφωνίες του 1960, οι οποίες «εφηύραν» τη Δημοκρατία της Κύπρου ως ένα μόνο εν μέρει κυρίαρχο κράτος δεν συμβαδίζουν με το κοινοτικό δίκαιο».
Σημείωνε δε με νόημα πως πάνω από τη μισή Συνθήκη Εγκαθίδρυσης του 1960, μήκους 103 σελίδων, ήταν αφιερωμένη όχι στο λαό της Κύπρου, αλλά στις στρατιωτικές βάσεις της Βρετανίας.
Αν η Κύπρος ενταχθεί στην Ε.Ε. χωρίς να επανενωθεί, τότε το κοινοτικό δίκαιο, στα μάτια πολλών, θα υπερσκελίσει τις συμφωνίες, οι οποίες δεν τηρήθηκαν ακόμη και πριν από την τουρκική εισβολή του 1974. Γι’ αυτόν το λόγο, η Βρετανία, η Τουρκία και οι ΗΠΑ θέλουν να υπονομεύσουν τη μελλοντική εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου στην Κύπρο, επιμένοντας να υπογράψουν τα εμπλεκόμενα μέρη στο ζήτημα της Κύπρου τη Θεμελιώδη Συμφωνία του Σχεδίου Ανάν - Χάνεϊ».
Σύμφωνα με τον Βρετανό διπλωμάτη, η Ιστορία εξηγεί το πραγματικό παρασκηνιακό πόκερ: από το 1963 ακόμη, η Βρετανία ανησυχούσε αρκετά για το Σύνταγμα της Κύπρου (εξαρτώμενο από τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης), ώστε να βοηθήσει ουσιαστικά τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να καταθέσει τις περίφημες «Δεκατρείς Τροποποιήσεις» του, πράγμα το οποίο οδήγησε στη σχεδόν άμεση διάλυση του Συντάγματος, το οποίο ήταν ήδη ανέφικτο, και στην περαιτέρω παγίωση της διαίρεσης του νησιού. Η Ιστορία επίσης αποκαλύπτει ότι η Βρετανία ήταν εναντίον της συμμετοχής της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, καθώς σε αυτή την περίπτωση θα έπαυε ο λόγος ύπαρξης των βρετανικών Βάσεων. Το 1967, το υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας έφτασε στο σημείο να παραδεχθεί (αν και κατ’ ιδίαν) ότι η Συνθήκη Εγγύησης αντιτασσόταν στο Άρθρο 2.4 του Χάρτη του ΟΗΕ και υπερσκελιζόταν πλήρως από το Άρθρο 103.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας παραδέχτηκε (και πάλι μυστικά) ότι «οτιδήποτε αμφισβητούσε τη διευθέτηση του 1960 συνολικά, θα μας εξέθετε (τη Βρετανία) σε πίεση εναντίον του ηθικού (σε αντίθεση με το νομικό) δικαιώματός μας (της Βρετανίας) να διατηρήσουμε τις περιοχές μας (βάσεις)».
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ακόμα ένας πρώην βουλευτής δεν πήγε χαμένος
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
