2012-10-09 09:00:12
του Adam Balcer
http://capital.gr/
Αντί να αιωρούνται γύρω από τα διάφορα άλυτα και ακανθώδη πολιτικά εμπόδια που υπάρχουν στο δρόμο για την επίλυση της επανένωσης της Κύπρου, οι ελπίδες θα πρέπει να στρέφονται προς τη δημιουργία επιχειρηματικής συνεργασίας μεταξύ των επιχειρηματικών κοινοτήτων της Κύπρου, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Το πολιτικό αδιέξοδο στο ζήτημα της Κύπρου έχει φθάσει πλέον στο χαμηλότερο σημείο του εδώ και χρόνια. Η πρόσφατη ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στα χωρικά ύδατα της Κύπρου, χαιρετίστηκε από κάποιους εμπειρογνώμονες ως ένα σημαντικό παράθυρο ευκαιρίας και για τις δύο πλευρές, για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μέσω συμφωνιών για την εκμετάλλευση αυτών των πόρων.
Ωστόσο, η δυσπιστία μεταξύ της Τουρκίας και της Κύπρου είναι τόσο βαθιά που καθιστά αυτή την ιδέα ευσεβή πόθο. Ως εκ τούτου, η οικοδόμηση εμπιστοσύνης στην οικονομική σφαίρα θα πρέπει να ξεκινήσει από το χαμηλότερο σημείο του πιο βασικού επιπέδου, δηλαδή μεταξύ των επιχειρηματικών κοινοτήτων. Δεν θα πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν καθώς η Ελλάδα έχει ήδη συστήσει σχετικά καλά αναπτυγμένες οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία και επίσης είναι στενά συνδεδεμένη με την Κύπρο.
Η κατάσταση θέτει την ελληνική επιχειρηματική κοινότητα σε ευνοϊκή θέση προκειμένου να παίξει έναν ρόλο ως ενδιάμεσος μεταξύ των Κυπρίων και των Τούρκων. Παραδόξως, οι αρνητικές οικονομικές εξελίξεις στην περιφέρεια της ευρωζώνης δίνουν κάποιες ελπίδες. Σοβαρή οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα και την Κύπρο, μπορεί να τις υποχρεώσει να επανεξετάσουν την προσέγγιση τους προς την Τουρκία, και συγκεκριμένα με την υποστήριξη της περισσότερης συνεργασίας με την Άγκυρα, στην περίπτωση της Ελλάδας, και την έναρξή/καθιέρωσή της στην περίπτωση της Κύπρου.
Η καθιέρωση της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ της Κίνας και της Ταϊβάν, είχε απορριφθεί πριν από μια δεκαετία ως αδιανόητη. Ωστόσο σήμερα, μια κινεζό-ταϊβανέζικη οικονομική προσέγγιση παρουσιάζεται ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς οι πολιτικές εντάσεις μπορεί να καταπραϋνθούν με την εξέλιξη του εμπορίου, των επενδύσεων και του τουρισμού. Πραγματικά, υπάρχουν διάφοροι παραλληλισμοί στις σχέσεις μεταξύ Κίνας-Ταϊβάν και Τουρκίας-Κύπρου: η απουσία της πολιτικής διμερούς αναγνώρισης, το ανεπίλυτο ζήτημα του status και μακρές περιόδους μη οικονομικής συνεργασίας.
Η Τουρκία ως ατμομηχανή
Η επιστροφή σε μια πορεία ταχείας οικονομικής ανάπτυξης, συνιστά μία από τις πιο βασικές προϋποθέσεις για να σωθούν οι Ελλάδα και Κύπρος από την κατάρρευση. Ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα που απορρέει από τα χαμηλά επίπεδα εξαγωγών, συνιστά μια πρόκληση-κλειδί και για τις δύο χώρες. Είναι αναπόφευκτο ότι η Τουρκία, ως η πιο δυναμική και μεγαλύτερη οικονομία στην Ανατολική Μεσόγειο, και εξαιτίας του πόσο ανοιχτή είναι, θα παίξει σημαντικό ρόλο ως κύριο προορισμό για τις εξαγωγές τους.
Μια πολιτική συμφιλίωση μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, η οποία ξεκίνησε το 1999 αλλά έχασε το momentum προσφάτως, αρχικά ξεκίνησε από μια σημαντική αύξηση στην οικονομική συνεργασία. Αυτοί οι οικονομικοί δεσμοί αποτελούν την καλύτερη προστασία από τις απότομες επιδεινώσεις των πολιτικών σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών. Χάρη στις επενδύσεις που έλαβαν χώρα στο διάστημα 2005-2007, η Ελλάδα κατέλαβε την τρίτη θέση μεταξύ των μεγαλύτερων ξένων επενδυτών στην Τουρκία (σε άμεσες ξένες επενδύσεις). Η τουρκική αγορά έχει γίνει ο κύριος προορισμός των ελληνικών επενδύσεων στο εξωτερικό. Επιπλέον, στη διάρκεια της κρίσης, η Τουρκία έχει γίνει ένας από τους πιο βασικούς προορισμούς για τις ελληνικές εξαγωγές. Στο διάστημα μεταξύ 2009-2011, οι ελληνικές εξαγωγές στην Τουρκία είχαν αυξηθεί 2,5 φορές. Αυτή η τάση συνεχίστηκε το 2012. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η αξία των ελληνικών εξαγωγών είναι πολύ πιθανό να αγγίξει νέο ρεκόρ φέτος, υπερβαίνοντας τα 3,5 δις. δολάρια. Αυτό που είναι ακόμη πιο σημαντικό, είναι ότι η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο πλεόνασμα στις εμπορικές της συναλλαγές με την Τουρκία, ένα σπάνιο φαινόμενο για τις εμπορικές σχέσεις της Ελλάδα με τους κυριότερους εταίρους της.
Ωστόσο, εξαιτίας των διμερών εδαφικών διαφορών και του προβλήματος της Κύπρου, η Τουρκία και η Ελλάδα εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να αξιοποιήσουν πλήρως τη δυναμική της διμερούς οικονομικής συνεργασίας. Ο όγκος των εξαγωγών τόσο της Βουλγαρίας όσο και της Ρουμανίας στην Τουρκία, είναι –αναλογικά- σημαντικά μεγαλύτερος από τον όγκο των εξαγωγών από την Ελλάδα στην Τουρκία. Η συνεργασία στον τομέα των κατασκευών μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας είναι ελάχιστη, αν και ο κλάδος μπορεί να χαρακτηριστεί «η σπεσιαλιτέ του καταστήματος» για την τουρκική οικονομία. Η Τουρκία κατατάσσεται δεύτερη μετά από την Κίνα, στον αριθμό των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό, στη λίστα των «Κορυφαίων 225 εργολάβων» του περιοδικού Engineering News Record.
Εν τω μεταξύ, στην τελευταία έκθεση McKinsey με τίτλο, «Greece 10 years Ahead», αναγνωρίζεται ότι η δημιουργία των κατάλληλων τουριστικών υποδομών είναι μία από τις πιο βασικές προϋποθέσεις για την τόνωση της τουριστικής βιομηχανίας της χώρας, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει ένας από τους βασικούς τουριστικούς κλάδους της οικονομίας. Είναι εντυπωσιακό, ότι η συνολική αξία των συμβάσεων έργων κατασκευής που αναλαμβάνονται από τουρκικές εταιρείες στην Ελλάδα, είναι αμελητέα (περίπου 3 εκατ. δολάρια). Είναι περίπου 2.000 φορές μικρότερη από την αξία των συμβάσεων που έχουν πραγματοποιηθεί από τις τουρκικές επιχειρήσεις στη Ρουμανία.
Η βελτίωση της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ της Τουρκίας και της Κύπρου, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις σχεδόν ανύπαρκτες οικονομικές σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Λευκωσίας. Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό σε σχέση με τη στενή οικονομική συμβίωση που επικρατεί μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Άλλο ένα απογοητευτικό γεγονός είναι η πολύ αδύναμη οικονομική συνεργασία μεταξύ της ελληνοκυπριακής και της κατεχόμενης πλευράς της Κύπρου, η οποία έρχεται σε έντονη αντίθεση με το μεγάλο κύκλο εργασιών του εμπορίου μεταξύ της Σερβίας και του Κοσσυφοπεδίου, που αντιμετωπίζεται από το Βελιγράδι ως αναπόσπαστο τμήμα της επικράτειάς του.
Είναι η οικονομία, ανόητοι!
Το σημείο-εκκίνησης από το οποίο η ενθάρρυνση στενότερων Τουρκό-Ελληνό-Κυπριακών οικονομικών σχέσεων θα ξεκινούσε, φαίνεται να είναι μια αναδιοργάνωση και μια επέκταση των μελών του Ελληνοτουρκικού Οικονομικού Φόρουμ, ώστε να γίνει μια συγκέντρωση επιχειρηματικών κοινοτήτων από την Ελλάδα, την Τουρκία, την Κύπρο και την κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου. Αυτό το όργανο θα υποστηριζόταν από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές ενώσεις της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας, χωρίς καμία οποιαδήποτε άμεση εμπλοκή των πολιτικών ελίτ. Απαραίτητη προϋπόθεση θα ήταν να εξασφαλιστεί η πλήρης απουσία παρεμβολών από τις πολιτικές αρχές της Αθήνας, της Λευκωσίας και της Άγκυρας. Το να πειστούν να ανεχθούν αυτή την πρωτοβουλία, θα πρέπει να είναι το καθήκον των φίλων της Τουρκίας, δηλαδή των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποστηρίζουν την ένταξη της Τουρκίας, π.χ. της Ιταλίας, της Πολωνίας, της Ισπανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Σουηδίας.
Στην πραγματικότητα, αυτός ο στόχος θα ήταν πιο εύκολο να επιτευχθεί εάν συμμετείχαν στην πρωτοβουλία και εταιρείες από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Φόρουμ θα πρέπει να επικεντρωθεί στην ενίσχυση ή στην καθιέρωση της συνεργασίας των τριών χωρών σε τομείς όπως ο τουρισμός (η δημιουργία εξειδικευμένων τουριστικών εγκαταστάσεων όπως sea/yacht tοurism, υγειονομικός τουρισμός, συνεδριακός τουρισμός), στο εμπόριο και στις άμεσες ξένες επενδύσεις, ιδιαίτερα μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας μέσω της Ελλάδας, στις κατασκευές (ιδιαίτερα υποδομές στην Ελλάδα) και στην ενέργεια (η τουρκική και ελληνική εμπλοκή στην ενθάρρυνση των ελληνοκυπρίων και των αρχών του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου, να συνεργαστούν στην κοινή εξόρυξη του φυσικού αερίου).
Τα στοιχεία από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της πρόσφατης ελληνοτουρκικής προσέγγισης, υποδηλώνουν ότι η εδραίωση της οικονομικής συνεργασίας μπορεί να διευκολύνει μια πολιτική προσέγγιση μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας ή τουλάχιστον να αποτρέψει την αύξηση των εντάσεων. Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, εξαιτίας της οικονομικής αλληλεξάρτησης, η οικονομική συνεργασία μεταξύ της Τουρκίας, της Ελλάδα και της Κύπρου θα είναι επίσης ευεργετική για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
Πηγή:www.capital.gr
http://capital.gr/
Αντί να αιωρούνται γύρω από τα διάφορα άλυτα και ακανθώδη πολιτικά εμπόδια που υπάρχουν στο δρόμο για την επίλυση της επανένωσης της Κύπρου, οι ελπίδες θα πρέπει να στρέφονται προς τη δημιουργία επιχειρηματικής συνεργασίας μεταξύ των επιχειρηματικών κοινοτήτων της Κύπρου, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Το πολιτικό αδιέξοδο στο ζήτημα της Κύπρου έχει φθάσει πλέον στο χαμηλότερο σημείο του εδώ και χρόνια. Η πρόσφατη ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στα χωρικά ύδατα της Κύπρου, χαιρετίστηκε από κάποιους εμπειρογνώμονες ως ένα σημαντικό παράθυρο ευκαιρίας και για τις δύο πλευρές, για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μέσω συμφωνιών για την εκμετάλλευση αυτών των πόρων.
Ωστόσο, η δυσπιστία μεταξύ της Τουρκίας και της Κύπρου είναι τόσο βαθιά που καθιστά αυτή την ιδέα ευσεβή πόθο. Ως εκ τούτου, η οικοδόμηση εμπιστοσύνης στην οικονομική σφαίρα θα πρέπει να ξεκινήσει από το χαμηλότερο σημείο του πιο βασικού επιπέδου, δηλαδή μεταξύ των επιχειρηματικών κοινοτήτων. Δεν θα πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν καθώς η Ελλάδα έχει ήδη συστήσει σχετικά καλά αναπτυγμένες οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία και επίσης είναι στενά συνδεδεμένη με την Κύπρο.
Η κατάσταση θέτει την ελληνική επιχειρηματική κοινότητα σε ευνοϊκή θέση προκειμένου να παίξει έναν ρόλο ως ενδιάμεσος μεταξύ των Κυπρίων και των Τούρκων. Παραδόξως, οι αρνητικές οικονομικές εξελίξεις στην περιφέρεια της ευρωζώνης δίνουν κάποιες ελπίδες. Σοβαρή οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα και την Κύπρο, μπορεί να τις υποχρεώσει να επανεξετάσουν την προσέγγιση τους προς την Τουρκία, και συγκεκριμένα με την υποστήριξη της περισσότερης συνεργασίας με την Άγκυρα, στην περίπτωση της Ελλάδας, και την έναρξή/καθιέρωσή της στην περίπτωση της Κύπρου.
Η καθιέρωση της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ της Κίνας και της Ταϊβάν, είχε απορριφθεί πριν από μια δεκαετία ως αδιανόητη. Ωστόσο σήμερα, μια κινεζό-ταϊβανέζικη οικονομική προσέγγιση παρουσιάζεται ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς οι πολιτικές εντάσεις μπορεί να καταπραϋνθούν με την εξέλιξη του εμπορίου, των επενδύσεων και του τουρισμού. Πραγματικά, υπάρχουν διάφοροι παραλληλισμοί στις σχέσεις μεταξύ Κίνας-Ταϊβάν και Τουρκίας-Κύπρου: η απουσία της πολιτικής διμερούς αναγνώρισης, το ανεπίλυτο ζήτημα του status και μακρές περιόδους μη οικονομικής συνεργασίας.
Η Τουρκία ως ατμομηχανή
Η επιστροφή σε μια πορεία ταχείας οικονομικής ανάπτυξης, συνιστά μία από τις πιο βασικές προϋποθέσεις για να σωθούν οι Ελλάδα και Κύπρος από την κατάρρευση. Ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα που απορρέει από τα χαμηλά επίπεδα εξαγωγών, συνιστά μια πρόκληση-κλειδί και για τις δύο χώρες. Είναι αναπόφευκτο ότι η Τουρκία, ως η πιο δυναμική και μεγαλύτερη οικονομία στην Ανατολική Μεσόγειο, και εξαιτίας του πόσο ανοιχτή είναι, θα παίξει σημαντικό ρόλο ως κύριο προορισμό για τις εξαγωγές τους.
Μια πολιτική συμφιλίωση μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, η οποία ξεκίνησε το 1999 αλλά έχασε το momentum προσφάτως, αρχικά ξεκίνησε από μια σημαντική αύξηση στην οικονομική συνεργασία. Αυτοί οι οικονομικοί δεσμοί αποτελούν την καλύτερη προστασία από τις απότομες επιδεινώσεις των πολιτικών σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών. Χάρη στις επενδύσεις που έλαβαν χώρα στο διάστημα 2005-2007, η Ελλάδα κατέλαβε την τρίτη θέση μεταξύ των μεγαλύτερων ξένων επενδυτών στην Τουρκία (σε άμεσες ξένες επενδύσεις). Η τουρκική αγορά έχει γίνει ο κύριος προορισμός των ελληνικών επενδύσεων στο εξωτερικό. Επιπλέον, στη διάρκεια της κρίσης, η Τουρκία έχει γίνει ένας από τους πιο βασικούς προορισμούς για τις ελληνικές εξαγωγές. Στο διάστημα μεταξύ 2009-2011, οι ελληνικές εξαγωγές στην Τουρκία είχαν αυξηθεί 2,5 φορές. Αυτή η τάση συνεχίστηκε το 2012. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η αξία των ελληνικών εξαγωγών είναι πολύ πιθανό να αγγίξει νέο ρεκόρ φέτος, υπερβαίνοντας τα 3,5 δις. δολάρια. Αυτό που είναι ακόμη πιο σημαντικό, είναι ότι η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο πλεόνασμα στις εμπορικές της συναλλαγές με την Τουρκία, ένα σπάνιο φαινόμενο για τις εμπορικές σχέσεις της Ελλάδα με τους κυριότερους εταίρους της.
Ωστόσο, εξαιτίας των διμερών εδαφικών διαφορών και του προβλήματος της Κύπρου, η Τουρκία και η Ελλάδα εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να αξιοποιήσουν πλήρως τη δυναμική της διμερούς οικονομικής συνεργασίας. Ο όγκος των εξαγωγών τόσο της Βουλγαρίας όσο και της Ρουμανίας στην Τουρκία, είναι –αναλογικά- σημαντικά μεγαλύτερος από τον όγκο των εξαγωγών από την Ελλάδα στην Τουρκία. Η συνεργασία στον τομέα των κατασκευών μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας είναι ελάχιστη, αν και ο κλάδος μπορεί να χαρακτηριστεί «η σπεσιαλιτέ του καταστήματος» για την τουρκική οικονομία. Η Τουρκία κατατάσσεται δεύτερη μετά από την Κίνα, στον αριθμό των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό, στη λίστα των «Κορυφαίων 225 εργολάβων» του περιοδικού Engineering News Record.
Εν τω μεταξύ, στην τελευταία έκθεση McKinsey με τίτλο, «Greece 10 years Ahead», αναγνωρίζεται ότι η δημιουργία των κατάλληλων τουριστικών υποδομών είναι μία από τις πιο βασικές προϋποθέσεις για την τόνωση της τουριστικής βιομηχανίας της χώρας, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει ένας από τους βασικούς τουριστικούς κλάδους της οικονομίας. Είναι εντυπωσιακό, ότι η συνολική αξία των συμβάσεων έργων κατασκευής που αναλαμβάνονται από τουρκικές εταιρείες στην Ελλάδα, είναι αμελητέα (περίπου 3 εκατ. δολάρια). Είναι περίπου 2.000 φορές μικρότερη από την αξία των συμβάσεων που έχουν πραγματοποιηθεί από τις τουρκικές επιχειρήσεις στη Ρουμανία.
Η βελτίωση της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ της Τουρκίας και της Κύπρου, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις σχεδόν ανύπαρκτες οικονομικές σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Λευκωσίας. Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό σε σχέση με τη στενή οικονομική συμβίωση που επικρατεί μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Άλλο ένα απογοητευτικό γεγονός είναι η πολύ αδύναμη οικονομική συνεργασία μεταξύ της ελληνοκυπριακής και της κατεχόμενης πλευράς της Κύπρου, η οποία έρχεται σε έντονη αντίθεση με το μεγάλο κύκλο εργασιών του εμπορίου μεταξύ της Σερβίας και του Κοσσυφοπεδίου, που αντιμετωπίζεται από το Βελιγράδι ως αναπόσπαστο τμήμα της επικράτειάς του.
Είναι η οικονομία, ανόητοι!
Το σημείο-εκκίνησης από το οποίο η ενθάρρυνση στενότερων Τουρκό-Ελληνό-Κυπριακών οικονομικών σχέσεων θα ξεκινούσε, φαίνεται να είναι μια αναδιοργάνωση και μια επέκταση των μελών του Ελληνοτουρκικού Οικονομικού Φόρουμ, ώστε να γίνει μια συγκέντρωση επιχειρηματικών κοινοτήτων από την Ελλάδα, την Τουρκία, την Κύπρο και την κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου. Αυτό το όργανο θα υποστηριζόταν από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές ενώσεις της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας, χωρίς καμία οποιαδήποτε άμεση εμπλοκή των πολιτικών ελίτ. Απαραίτητη προϋπόθεση θα ήταν να εξασφαλιστεί η πλήρης απουσία παρεμβολών από τις πολιτικές αρχές της Αθήνας, της Λευκωσίας και της Άγκυρας. Το να πειστούν να ανεχθούν αυτή την πρωτοβουλία, θα πρέπει να είναι το καθήκον των φίλων της Τουρκίας, δηλαδή των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποστηρίζουν την ένταξη της Τουρκίας, π.χ. της Ιταλίας, της Πολωνίας, της Ισπανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Σουηδίας.
Στην πραγματικότητα, αυτός ο στόχος θα ήταν πιο εύκολο να επιτευχθεί εάν συμμετείχαν στην πρωτοβουλία και εταιρείες από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Φόρουμ θα πρέπει να επικεντρωθεί στην ενίσχυση ή στην καθιέρωση της συνεργασίας των τριών χωρών σε τομείς όπως ο τουρισμός (η δημιουργία εξειδικευμένων τουριστικών εγκαταστάσεων όπως sea/yacht tοurism, υγειονομικός τουρισμός, συνεδριακός τουρισμός), στο εμπόριο και στις άμεσες ξένες επενδύσεις, ιδιαίτερα μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας μέσω της Ελλάδας, στις κατασκευές (ιδιαίτερα υποδομές στην Ελλάδα) και στην ενέργεια (η τουρκική και ελληνική εμπλοκή στην ενθάρρυνση των ελληνοκυπρίων και των αρχών του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου, να συνεργαστούν στην κοινή εξόρυξη του φυσικού αερίου).
Τα στοιχεία από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της πρόσφατης ελληνοτουρκικής προσέγγισης, υποδηλώνουν ότι η εδραίωση της οικονομικής συνεργασίας μπορεί να διευκολύνει μια πολιτική προσέγγιση μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας ή τουλάχιστον να αποτρέψει την αύξηση των εντάσεων. Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, εξαιτίας της οικονομικής αλληλεξάρτησης, η οικονομική συνεργασία μεταξύ της Τουρκίας, της Ελλάδα και της Κύπρου θα είναι επίσης ευεργετική για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
Πηγή:www.capital.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
