2012-10-14 11:22:00
Δώρον άδωρον καθιστά η Τρόικα την επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής έως το 2016, παρότι επισήμως το θέμα παραμένει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση, οι οποίες συνεχίζονται σήμερα.
Η εμμονή των εκπροσώπων των δανειστών μας σε ένα απολύτως εμπροσθοβαρές πακέτο μέτρων, το οποίο θα προβλέπει περικοπές και πρόσθετα φορολογικά έσοδα συνολικού ύψους 9,2 δισ. ευρώ το 2013, εξουδετερώνει τα οφέλη που επιδίωκε να αντλήσει η χώρα από τη χρονική παράταση του Μνημονίου. Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας σε δηλώσεις του μετά το Eurogroup της περασμένης Δευτέρας χαρακτήρισε υπερβολικές τις απαιτήσεις της Τρόικας για λήψη του 70% των μέτρων κατά την προσεχή χρονιά και παραδέχθηκε ότι κάτι τέτοιο ακυρώνει τα οφέλη της επιμήκυνσης.
Το ελληνικό αίτημα για διετή παράταση του προγράμματος προσαρμογής είχε δύο βασικές συνιστώσες: (α) να διευρυνθεί το χρονικό περιθώριο που έχει στη διάθεσή της η χώρα, προκειμένου να επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν τεθεί και (β) να ανακατανεμηθούν τα μέτρα των 13,5 δισ
. ευρώ, τα οποία αφορούν τη διετία 2013-2014, ώστε να εφαρμοστούν σταδιακά σε βάθος τετραετίας, δηλαδή έως το 2016. Η δεύτερη αυτή διάσταση ήταν και η σημαντικότερη για την ελληνική πλευρά, η οποία εκτιμά ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις των μέτρων, να περιοριστεί η ύφεση και, κατά συνέπεια, να βελτιωθούν οι προοπτικές μείωσης του δημοσίου χρέους.
O πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όσο και ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έχουν επανειλημμένα ζητήσει να επιμεριστούν τα μέτρα των 13,5 δισ. ευρώ σε τέσσερα χρόνια χωρίς να πέφτει όλο το βάρος στο 2013. Μάλιστα, την περασμένη εβδομάδα απέκτησαν ως σύμμαχο στην προσπάθειά τους αυτή την Goldman Sachs, οι αναλυτές της οποίας τάχθηκαν υπέρ ενός «πιο οπισθοβαρούς προγράμματος». «Να δοθεί περισσότερος χρόνος στην Ελλάδα και την Ισπανία και να μην τους επιβληθεί ένα όργιο λιτότητας», ζήτησε και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.
Παρ’ όλα αυτά, η τριμερής εμφανίζεται αδιάλλακτη. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε κορυφαίο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου, «για το 2013 είναι δύσκολο να πέσει το πακέτο κάτω από τα 9 δισ. ευρώ». Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι θα απομείνουν μόνο 4,5 από τα 13,5 δισ. ευρώ για να επιμεριστούν σε τρία χρόνια, αντί για ένα.
Ωστόσο, την ίδια ώρα που η Τρόικα επέμενε στις περικοπές-μαμούθ για το 2013, σημειώνονταν δύο φαινομενικά οξύμωρες εξελίξεις: η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρνττασσόταν ανοιχτά υπέρ της διετούς παράτασης και το Eurogroup εξουσιοδοτούσε τον κ. Στουρνάρα να υποβάλει προτάσεις για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού που συνεπάγεται η επιμήκυνση.
Η στάση τόσο της κ. Λαγκάρντ όσο και του Eurogroup δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση, καθώς οι δανειστές απορρίπτουν μεν την ανακατανομή των μέτρων σε βάθος τετραετίας, αλλά αναγνωρίζουν πως αν η Ελλάδα δεν λάβει παράταση δύο χρόνων δεν θα μπορέσει να πιάσει τους στόχους του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και η αποτυχία θα στιγματίσει τους ίδιους.
Το πρόβλημα είναι πως περισσότερος χρόνος σημαίνει και περισσότερα χρήματα. Το χρηματοδοτικό κενό που δημιουργείται από τη διετή επιμήκυνση του Μνημονίου υπολογίζεται από την ελληνική πλευρά στα 12 δισ. ευρώ, ενώ άλλες εκτιμήσεις το ανεβάζουν ακόμα υψηλότερα. Η «τρύπα» αυτή δεν μπορεί να καλυφθεί με πρόσθετους δανειακούς πόρους, γι’ αυτό και έχουν τεθεί επί τάπητος οι πιθανότητες επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων που έλαβε η Ελλάδα από την Τρόικα, μετακύλισης της αποπληρωμής των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ έως το 2020, ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών απευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) ή ακόμα και «κουρέματος» του ελληνικού δημόσιου χρέους που κατέχει ο επίσημος τομέας (OSI).
(από τον Τύπο της Κυριακής)
liberals10
Η εμμονή των εκπροσώπων των δανειστών μας σε ένα απολύτως εμπροσθοβαρές πακέτο μέτρων, το οποίο θα προβλέπει περικοπές και πρόσθετα φορολογικά έσοδα συνολικού ύψους 9,2 δισ. ευρώ το 2013, εξουδετερώνει τα οφέλη που επιδίωκε να αντλήσει η χώρα από τη χρονική παράταση του Μνημονίου. Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας σε δηλώσεις του μετά το Eurogroup της περασμένης Δευτέρας χαρακτήρισε υπερβολικές τις απαιτήσεις της Τρόικας για λήψη του 70% των μέτρων κατά την προσεχή χρονιά και παραδέχθηκε ότι κάτι τέτοιο ακυρώνει τα οφέλη της επιμήκυνσης.
Το ελληνικό αίτημα για διετή παράταση του προγράμματος προσαρμογής είχε δύο βασικές συνιστώσες: (α) να διευρυνθεί το χρονικό περιθώριο που έχει στη διάθεσή της η χώρα, προκειμένου να επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν τεθεί και (β) να ανακατανεμηθούν τα μέτρα των 13,5 δισ
O πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όσο και ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έχουν επανειλημμένα ζητήσει να επιμεριστούν τα μέτρα των 13,5 δισ. ευρώ σε τέσσερα χρόνια χωρίς να πέφτει όλο το βάρος στο 2013. Μάλιστα, την περασμένη εβδομάδα απέκτησαν ως σύμμαχο στην προσπάθειά τους αυτή την Goldman Sachs, οι αναλυτές της οποίας τάχθηκαν υπέρ ενός «πιο οπισθοβαρούς προγράμματος». «Να δοθεί περισσότερος χρόνος στην Ελλάδα και την Ισπανία και να μην τους επιβληθεί ένα όργιο λιτότητας», ζήτησε και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.
Παρ’ όλα αυτά, η τριμερής εμφανίζεται αδιάλλακτη. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε κορυφαίο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου, «για το 2013 είναι δύσκολο να πέσει το πακέτο κάτω από τα 9 δισ. ευρώ». Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι θα απομείνουν μόνο 4,5 από τα 13,5 δισ. ευρώ για να επιμεριστούν σε τρία χρόνια, αντί για ένα.
Ωστόσο, την ίδια ώρα που η Τρόικα επέμενε στις περικοπές-μαμούθ για το 2013, σημειώνονταν δύο φαινομενικά οξύμωρες εξελίξεις: η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρνττασσόταν ανοιχτά υπέρ της διετούς παράτασης και το Eurogroup εξουσιοδοτούσε τον κ. Στουρνάρα να υποβάλει προτάσεις για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού που συνεπάγεται η επιμήκυνση.
Η στάση τόσο της κ. Λαγκάρντ όσο και του Eurogroup δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση, καθώς οι δανειστές απορρίπτουν μεν την ανακατανομή των μέτρων σε βάθος τετραετίας, αλλά αναγνωρίζουν πως αν η Ελλάδα δεν λάβει παράταση δύο χρόνων δεν θα μπορέσει να πιάσει τους στόχους του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και η αποτυχία θα στιγματίσει τους ίδιους.
Το πρόβλημα είναι πως περισσότερος χρόνος σημαίνει και περισσότερα χρήματα. Το χρηματοδοτικό κενό που δημιουργείται από τη διετή επιμήκυνση του Μνημονίου υπολογίζεται από την ελληνική πλευρά στα 12 δισ. ευρώ, ενώ άλλες εκτιμήσεις το ανεβάζουν ακόμα υψηλότερα. Η «τρύπα» αυτή δεν μπορεί να καλυφθεί με πρόσθετους δανειακούς πόρους, γι’ αυτό και έχουν τεθεί επί τάπητος οι πιθανότητες επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων που έλαβε η Ελλάδα από την Τρόικα, μετακύλισης της αποπληρωμής των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ έως το 2020, ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών απευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) ή ακόμα και «κουρέματος» του ελληνικού δημόσιου χρέους που κατέχει ο επίσημος τομέας (OSI).
(από τον Τύπο της Κυριακής)
liberals10
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ... ΦΕΤΕΛ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
