Η λάθος απόφαση του κ. Παπανδρέου, τον Μάιο του 2010, έπρεπε να έχει γίνει μάθημα

2012-10-20 14:18:12

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Το ΔΝΤ προχώρησε σε δύο κινήσεις που λίγο-πολύ αναμέναμε: Πρώτον, πρόσφερε την επιμήκυνση στην Ελλάδα, ως επιβράβευση για την προσπάθεια που καταβάλλουν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών -άλλωστε ήταν και αίτημά τους- και δεύτερον, άνοιξε το «παράθυρο» για το «κούρεμα» του χρέους που κατέχει ο δημόσιος τομέας. Η γενική διευθύντρια Κριστίν Λαγκάρντ πήρε στους ώμους της και τα δύο θέματα, καθώς φέρεται να πιστεύει πως είναι δίκαιο το ελληνικό αίτημα για επιμήκυνση, ενώ έχει πειστεί πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο χωρίς τη δραματική απομείωσή του. Και στα δύο αυτά ζητήματα αντέδρασαν οι Ευρωπαίοι, αν και όσο περνούν οι μέρες θα μειώνονται οι αντιδράσεις. Στο ίδιο έργο ήμασταν θεατές και τον Ιούνιο του 2011, για να φτάσουμε στον Οκτώβριο του ίδιου έτους, όταν λήφθηκε τα ξημερώματα της 27ης η απόφαση για «κούρεμα», ύστερα από τον εκβιασμό της κ

. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί στον ταλαιπωρημένο (από το πολύωρο «στήσιμο») Τσαρλς Νταλάρα. Την Κυριακή δημοσιοποιήθηκαν οι σκέψεις ανώτερου αξιωματούχου της ελληνικής κυβέρνησης, ο οποίος εξέφρασε την άποψη ότι επειδή δεν επιθυμεί το «κούρεμα» η Γερμανία, με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου θα τερματίσει τη χρηματοδότηση της Ελλάδας. Και χωρίς τα γερμανικά χρήματα, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει.Φοβάμαι πως ο ανώτερος αξιωματούχος προτρέχει, διότι πρώτα απ' όλα η διαδικασία του «κουρέματος», όπως την επιθυμεί το ΔΝΤ, θα καθυστερήσει ύστερα από συνεννόηση της κ. Λαγκάρντ με την καγκελάριο της Γερμανίας. Αρα, είναι ένα ζήτημα, το οποίο θα τεθεί μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων και την εκταμίευση της δόσης. Κατά δεύτερον, δεν είναι καλή δικαιολογία να μην επιδιωχθεί «κούρεμα» επειδή θα αντιδράσει η Γερμανία -η κυβέρνηση θα πρέπει να αναζητήσει άλλο επιχείρημα. Πολλοί άνθρωποι στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι το «κούρεμα» εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα και υποστηρίζουν πως είναι μία αλήθεια, την οποία γνωρίζουν και οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι, έτσι και αλλιώς, -όπως είπε και ο Στρος Καν- υλοποιούν καθυστερημένα τις αποφάσεις τους, με αποτέλεσμα να χάνουν μόνιμα τους στόχους. Το ζητούμενο απ' όλη αυτή την τραγική ιστορία της καταφυγής στον μηχανισμό, είναι η βιωσιμότητα του χρέους. Διότι εάν η Ελλάδα φτάσει στο σημείο να ισορροπήσει τα έσοδα και τα έξοδά της, δεν θα χρειάζεται τα αβάστακτα μέτρα που την κατέστρεψαν. Απλά μαθηματικά... Δεν νομίζω να υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στη χώρα μας, ο οποίος να πιστεύει ότι θα μπορέσουμε να ξεχρεώσουμε ποτέ το χρέος, το οποίο αυξάνεται αντί να μειώνεται. Μία λύση, που όμως θα κοστίσει, θα πονέσει και ίσως για ένα διάστημα να είναι «φρικτή», θα ήταν η χρεοκοπία, την οποία υποτίθεται αποφεύγουμε με τα δανεικά του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων. Η άλλη λύση είναι η δραστική μείωση του χρέους, που κατέχουν η ΕΚΤ και άλλες κεντρικές τράπεζες, και οι οποίες έχουν κερδοσκοπήσει αδιάντροπα στην πλάτη της Ελλάδας. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, αρνούνται να επιλέξουν την πρώτη και ο καθένας αντιλαμβάνεται τους λόγους. Ομως, όταν ο ένας εκ των δανειστών μας, που είναι το Ταμείο, βγαίνει μπροστά και κτίζει μεθοδικά την ιδέα του «κουρέματος», η κυβέρνηση δεν πρέπει να αντιμετωπίζει την κίνηση αυτή με άρνηση. Η λάθος απόφαση του κ. Παπανδρέου, τον Μάιο του 2010, έπρεπε να έχει γίνει μάθημα.****[email protected] - Twitter: @mignatiou

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ