2012-11-01 11:16:39
Ομολόγησε 56 φόνους. 34 από τα θύματα του ήταν ανήλικα. Το νεαρότερο θύμα του ήταν μόλις... 7 ετών. Ο «Χασάπης του Rostov» για περισσότερα από 12 χρόνια αποτελούσε τον Νο 1 δημόσιο κίνδυνο στη Ρωσία. Η αγριότητα των εγκλημάτων του ήταν τόσο αποτρόπαια, ώστε να μουδιάσει η παγκόσμια κοινή γνώμη Μέχρι και σήμερα,18 χρόνια μετά από την εκτέλεση του, ο διαβόητος serial killer Andrei Chikatilo εξακολουθεί να στοιχειώνει τις μνήμες όσων παρακολούθησαν την υπόθεση.
Το πρώτο αίμα
24 Δεκεμβρίου 1978. Η μικρή κοινωνία της πόλης Shakhty , της επαρχίας Rostov συγκλονίζεται από ένα μακάβριο εύρημα. Το πτώμα ενός μικρού κοριτσιού βρίσκεται στις όχθες του ποταμού που διασχίζει την πόλη. Στο άψυχο κορμάκι της βρέθηκαν πολλαπλές μαχαιριές στην κοιλιά καθώς και ίχνη που μαρτυρούσαν ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά. Η Yelena Zakotnova θα γίνει το πρώτο θύμα στη μακριά λίστα του μανιακού δολοφόνου. Ήταν μόλις 9 ετών.
Ο πρώτος φόνος, όπως θα ομολογήσει ο ίδιος ο δράστης περίπου 12 χρόνια μετά, έγινε κοντά στο σπίτι που είχε ο ίδιος νοικιάσει. Ο Chikatilo είχε παρασύρει το νεαρό κορίτσι με σκοπό να το βιάσει. Όταν το κορίτσι αντιστάθηκε το μαχαίρωσε τρείς φορές στην κοιλιά εκσπερματώνοντας στο πτώμα του. Τα λόγια του θα προκαλέσουν αποστροφή και αηδία ακόμη και στους πιο έμπειρους και ψύχραιμους αστυνομικούς. Ο πρώτος φόνος ήταν γεγονός, από εδώ και πέρα ένας απάνθρωπος κύκλος αίματος θα ξεκινήσει για να ικανοποιήσει τον άρρωστο νου ενός κατά συρροή δολοφόνου.
Η Larisa Tkachenko, 17 ετών μαθήτρια, θα γίνει το δεύτερο θύμα του «χασάπη». Το κορίτσι απήχθη το Σεπτέμβριο του 1981. Η νεαρή μαθήτρια οδηγήθηκε σε δύσβατη δασική περιοχή, όπου προσπάθησε να τη βιάσει. Όταν απέτυχε να ολοκληρώσει το βιασμό, ο Ckikatilo την σκότωσε με γυμνά χέρια (δεν έφερε μαζί του μαχαίρι). Με τα δόντια του ο δολοφόνος ξέσκισε κομμάτια από τη σάρκα της Larisa. Ο φρικτός τρόπος της δολοφονίας και οι ενδείξεις κανιβαλισμού προκάλεσαν φρίκη και αποτροπιασμό σε ολόκληρη τη χώρα.
Οκτώβριος 1982, το πτώμα μιας 13χρονης εντοπίζεται σε δύσβατη δασική περιοχή. Η κοπέλα είχε εξαφανιστεί τον Ιούνιο του ιδίου έτους, καθώς επέστρεφε από αγορές στη πόλη. Οι αστυνομικοί που εξέτασαν το σώμα της διαπίστωσαν ότι είχε δεχτεί βάναυσα χτυπήματα στο κεφάλι από αιχμηρό αντικείμενο. Τα μάτια της κοπέλας είχαν καταστραφεί με μαχαίρι, ενώ είχε δεχτεί μαχαιριές στα πλευρά και στα γεννητικά της όργανα. Αν και οι δολοφονίες στην ΕΣΣΔ δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο, το μένος του χασάπη του Rostovήταν πρωτόγνωρο. Η τοπική αστυνομία που διεξήγαγε αρχικώς τις έρευνες σάστισε. Από τον Ιούλιο μέχρι το Δεκεμβρίου του 1982, άλλα 6 θύματα, ηλικίας από 9 μέχρι 19 ετών θα βρουν φρικτό θάνατο από τη λεπίδα του «χασάπη». Πλέον δεν δίσταζε…Ο Chikatilo είχε αποκτήσει τρομερή αυτοπεποίθηση, ήταν σίγουρος ότι κανείς δεν θα τον εντόπιζε. Η νεκροψία του τελευταίου θύματος του 1982, της 10χρονης Olga Stalmachenok, πρόδιδε πως ο δολοφόνος έκρυβε τρομερό μίσος μέσα του. Η Olga είχε μαχαιρωθεί πάνω από 50 φορές στο σώμα και το κεφάλι, ενώ από το πτώμα είχε αφαιρέσει τη μήτρα, τμήμα του εντέρου και είχε ανοίξει μια βαθιά τομή στο στήθος της.
Η αστυνομία αναζητά το «χασάπη του Rostov»
Μια ομάδα επίλεκτων αστυνομικών από τη Μόσχα με επικεφαλής τον ταγματάρχη Mikhail Fetisov εγκαθίσταται στο Rostov. Για την αστυνομία η διαλεύκανση της υπόθεσης του, ήταν κάτι παραπάνω από θέμα τιμής. Στη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 80, ο όρος κατά συρροήν δολοφόνος ήταν συνδεδεμένος με το έγκλημα της «πτωχευμένης», ηθικά και αξιακά, Δύσης. Ο Fetisov ξεκινά εκτεταμένες έρευνες, δεκάδες ανακρίσεις υπόπτων ακολουθούν. Ίσως γι’αυτό το λόγο ο Chikatilo σταμάτησε το φρικιαστικό έργο του για αρκετούς μήνες. Οι έρευνες των αστυνομικών όμως στρέφονται κυρίως σε πρόσωπα του περιθωρίου. Σεσημασμένοι βιαστές, παιδόφιλοι, ψυχικά ασθενείς, κακοποιοί και άστεγοι βρίσκονται στο μικροσκόπιο της αστυνομίας.
Κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί πως τέτοια εγκλήματα μπορούν να διαπραχθούν από πολίτες υπέρ άνω υποψίας. Τρείς ύποπτοι με βεβαρημένο ποινικό μητρώο αυτοκτονούν κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, ενώ ένας ακόμη ύποπτος και τελικά άσχετος με την υπόθεση, θα καταδικαστεί σε θάνατο. Το καλοκαίρι του 1983 οκτώ στυγερές δολοφονίες έρχονται να προκαλέσουν νέο πονοκέφαλο στις αστυνομικές αρχές. Οι εγκληματολόγοι πλέον καταλαβαίνουν πως ο δράστης διαλέγει εύκολα θύματα. Μικρά αγόρια και κορίτσια και άστεγες πόρνες είναι η λεία του χασάπη, ενώ επιλέγει προσεκτικά δασικές περιοχές κατά μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου, για να τελέσει τα εγκλήματα του, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο να τον δει κάποιος περαστικός. Το μίσος του παραμένει αμείωτο, η σεξουαλική του διαστροφή ολοκληρώνεται μόνο όταν σφαγιάσει το θύμα του. Για λίγο καιρό ηρεμεί και ξαναχτυπά στην ευρύτερη περιοχή. Ο δολοφόνος έχει εμμονή με τα μάτια των θυμάτων του, συνήθως τα κόβει με το μαχαίρι του ή τα αφαιρεί άτσαλα. Ο Chikatilo κατά τη διάρκεια των πρώτων εκτεταμένων ερευνών φαίνεται να παρακολουθεί στενά τις κινήσεις της αστυνομίας.
Όμως παρά την ασφυκτική πίεση δεν πτοείται.Για την ακρίβεια ο Chikatilo στις 13 Σεπτεμβρίου του 1984, ακριβώς μια εβδομάδα μετά τη δολοφονία του 13ου θύματος του, συλλαμβάνεται στο Rostov προσπαθώντας να αποπλανήσει μια νεαρή γυναίκα σε στάση λεωφορείου. Κατά την σύλληψη του, βρέθηκε πάνω του ένα κουζινομάχαιρο και ένα κομμάτι σκοινί και βαζελίνη. Όμως τελικά καταδικάστηκε μόνο για μια κλοπή, που είχε προηγηθεί και εξέτισε ποινή μόλις τριών μηνών. Μετά την αποφυλάκιση του ο μανιακός Chikatilo σκοτώνει το επόμενο θύμα του σε ένα αλσύλλιο κοντά στο αεροδρόμιο της Μόσχας. Οι αστυνομικοί, υπέθεσαν σωστά ότι ο δολοφόνος ήταν ο χασάπης του Rostov. Έψαξαν όλα τα στοιχεία όσων είχαν ταξιδέψει με αεροπλάνο από το Rostov στη Μόσχα, εκείνο το διάστημα. Όμως ο Chikatilo είχε επισκεφτεί τη Μόσχα με τραίνο, αποφεύγοντας την εγγραφή του ονόματος του στις καταστάσεις επιβατών. Έτσι για ακόμη μια φορά ο «χασάπης» ξεγελά την αστυνομία.Τα μόνα στοιχεία που είχαν οι αρχές ήταν το προφίλ του δολοφόνου που είχαν σκιαγραφήσει οι ειδικοί, καθώς και δείγμα από το γενετικό του υλικό (σπέρμα και σάλιο) το οποίο είχε βρεθεί πάνω στα θύματα του. Το εγκληματολογικό εργαστήριο της Μόσχας μπόρεσε να βρει τον τύπο αίματος του «χασάπη» (ομάδα ΑΒ), γεγονός που βοήθησε τις αρχές να περιορίσουν τις λίστες των υπόπτων. Το 1986 οι έρευνες και η αστυνόμευση είχαν ενταθεί τόσο, ώστε μάλλον απέτρεψαν το μανιακό δολοφόνο από το να πραγματοποιήσει νέο φόνο.
Οι φόνοι συνεχίζονται Ενώ, το 1986, ο Chikatilo παραμένει ανενεργός, την επόμενη χρονιά ξεκινά και πάλι την τερατώδη δράση του. Το 1987 δολοφονεί τρία ανήλικα αγόρια. Η υπογραφή του δράστη είναι η ίδια, κατακρεουργεί και ακρωτηριάζει τα θύματα του και ασελγεί πάνω τους. Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι ο δράστης απομακρύνεται από την περιοχή Rostov και χτυπά σε περιοχές απομακρυσμένες. Πολλές φορές κάποια όργανα απουσιάζουν από το θύματα, γεγονός που ενισχύει τις υποψίες της αστυνομίας περί κανιβαλισμού. Επίσης από το 1987 μέχρι και το 1990, όταν και θα συλληφθεί, πραγματοποιεί 19 δολοφονίες, εκ των οποίων οι 14 είναι νεαρών αγοριών.
Ο χασάπης σταδιακά περιορίζει και πάλι την ακτίνα δράσης του γύρω από το Rostov. Ενώ το πάθος του με τα νεαρά αγόρια όλο και μεγαλώνει, ο Chikatilo γίνεται όλο και πιο προκλητικός. Στις 14 Αυγούστου ο 11χρονος Ivan Fomin πηγαίνει για κολύμπι στην όχθη του ποταμού στην περιοχή Novocherkassk. Το μέρος είναι πολυσύχναστο τους καλοκαιρινούς μήνες και η περιοχή θεωρείται ασφαλής. Τρεις μέρες αργότερα το πτώμα του ανήλικου θα βρεθεί κατακρεουργημένο με 42 μαχαιριές ενώ ο «χασάπης» έχει αφαιρέσει από το σώμα τα γεννητικά όργανα. Ο Chikatilo επιστρέφει στον ίδιο γεωγραφικό χώρο δράσης, από όπου ξεκίνησε τους φόνους.
Η κοινωνία πιέζει την αστυνομία
Η κοινωνική κατακραυγή ασκεί μεγάλη πίεση στην αστυνομία της παραπαίουσας Σοβιετικής Ένωσης. Η σύλληψη του δράστη αποτελεί πλέον μείζον θέμα για την εθνική ασφάλεια. Πολιτικές θεωρίες συνομωσίας, περί δράσης ξένων μυστικών υπηρεσιών που παραγγέλνουν τους φόνους, μπλέκονται με αστικούς μύθους περί ύπαρξης λυκανθρώπων και συμμοριών κανιβάλων. Πλέον δεν απειλείται μόνο η ζωή των κατοίκων του Rostov, αλλά και το ήδη εύθραυστο πολιτικό σύστημα. Οι υπηρεσίες που είχαν αναλάβει την υπόθεση καταστρώνουν ένα νέο σχέδιο. Θα προσπαθήσουν να περιορίσουν το χώρο δράσης του δολοφόνου. Εντείνουν τις περιπολίες με ένστολους αστυνομικούς σε πολυσύχναστες περιοχές, αφήνοντας αφύλακτες κάποιες άλλες, σπρώχνοντας το δράστη να κινηθεί προς τα εκεί. Στην ουσία αυτές οι αφύλακτες περιοχές ήταν η «φάκα», καθώς δεκάδες αστυνομικοί παρακολουθούσαν κάθε κίνηση ντυμένοι με πολιτικά. Και η φάκα τελικά λειτούργησε.
6 Νοεμβρίου 1990.Ο Chikatilo εμφανίζεται στο σταθμό του Donleskhoz. Ξεπήδησε ξαφνικά μέσα από κάτι θάμνους και έπλυνε τα χέρια του σε μια βρύση. Είχε μόλις σκοτώσει με φρικτό τρόπο το τελευταίο του θύμα, την 22χρονη Svetlana Korostik. Ένας αστυνομικός προσεγγίζει το «χασάπη». Του έχει τραβήξει την προσοχή η εμφάνιση του άνδρα. Τα ρούχα του ήταν λερωμένα με γρασίδι. Του ζητάει τα χαρτιά του και εκείνος τα δίνει με απόλυτη ψυχραιμία. Δεν έχει λόγο να τον συλλάβει, φαίνεται φυσιολογικός. Όταν ο αστυνομικός επιστρέφει στο τμήμα, συντάσσει μια έκθεση ρουτίνας, όπου αναφέρει και τον έλεγχο στον Andrei Chikatilo.
Το τέρας συλλαμβάνεται
Στις 13 Νοεμβρίου εντοπίζεται το σώμα της Korostik. Ο αστυνομικός που είχε υπό τον έλεγχο του το σταθμό του Donleskhoz, κλήθηκε να καταθέσει, επίσης ανοίγονται όλες οι εκθέσεις με τα πρόσωπα που ελέγχθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στο σταθμό. Το όνομα Andrei Chikatilo μπαίνει στο μικροσκόπιο, η αστυνομία εντοπίζει την παλαιότερη σύλληψη του. Ένας αγώνας χρόνου ξεκινά για τις αρχές. Πρέπει να βρουν τις απαραίτητες ενδείξεις και στοιχεία που θα οδηγήσουν τον Chikatilo σε δίκη. Οι καταθέσεις συναδέλφων του, καταρρίπτουν το προφίλ του «φυσιολογικού» και νομοταγή πολίτη.
Στο παρελθόν, όταν ο Chikatilo δούλευε ως δάσκαλος, είχε δεχτεί κατηγορίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης, από τους γονείς των μαθητών και είχε απομακρυνθεί από τη θέση του. Από τις 14 Νοεμβρίου ο «χασάπης του Rostov» βρίσκεται υπό παρακολούθηση. Για αρκετές ημέρες οι αστυνομικοί παρατηρούν τον 54χρονο ύποπτο να προσεγγίζει μικρά παιδιά, άστεγα κορίτσια και πόρνες, κατά μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου.
Στις 20 Νοεμβρίου ο Chikatilo φεύγει από το σπίτι του, κρατώντας ένα μπουκάλι μπύρα. Φτάνει στο σιδηροδρομικό σταθμό, προσπαθεί να πιάσει κουβέντα με ένα μοναχικό παιδί. Όταν αυτό διακόπτει την κουβέντα ο «χασάπης» μένει για λίγο σαστισμένος, το βλέμμα του περιπλανιέται στο κενό για λίγα λεπτά. Στη συνέχεια συνεχίζει την προσπάθεια , προσεγγίζοντας ένα άλλο αγόρι. Φτάνει στο Novocherkassk και μπαίνει σε μια καφετέρια. Η αστυνομία είναι πλέον σίγουρη, δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Τον συλλαμβάνει αμέσως μόλις βγαίνει από το κατάστημα.
Από τη σωματική έρευνα που έγινε, βρέθηκε ένα καλά ακονισμένο κουζινομάχαιρο. Το ίδιο μαχαίρι που αφαίρεσε τη ζωή από δεκάδες ανθρώπους, κυρίως παιδιά. Επίσης οι ντετέκτιβ παρατήρησαν ότι ένα νύχι του υπόπτου έλειπε. Αργότερα θα αποδειχθεί πως το είχε αφαιρέσει με τα δόντια του ένα από τα θύματα του, κατά τη διάρκεια της πάλης. Ξεκινάει η ανάκριση. Η αστυνομία γνωρίζει πως έχει μόλις 10 μέρες μπροστά της προκειμένου να του απαγγείλει κατηγορίες ή να τον αφήσει ελεύθερο, βάσει νόμου. Η ομολογία ήταν αναγκαία προκειμένου να προχωρήσει η υπόθεση. Η τακτική των αστυνομικών είναι απλή. Προσπαθούν να πείσουν τον ύποπτο πως είναι ψυχικά άρρωστος και χρειάζεται βοήθεια. Θέλουν να τον κάνουν να πιστέψει πως μπορεί να γλυτώσει τη θανατική ποινή λόγω παράνοιας. Τις επόμενες μέρες ο Chikatilo είναι έτοιμος, ομολογεί 36 από τους 42 φόνους που αποδίδονται στο «χασάπη του Rostov».
Η πορεία προς τη δίκη- το τέρας συγκλονίζει
Σταδιακά ο Chikatilo αρχίζει και δίνει στοιχεία για τους φόνους. Αναφέρει τις τοποθεσίες των επιθέσεων, τη στάση που είχαν τα πτώματα καθώς τα εγκατέλειπε. Οι λεπτομέρειες που αναφέρει στις καταθέσεις του είναι συγκλονιστικές. Περιγράφει με κυνικό τρόπο τις τελευταίες στιγμές αγωνίας των θυμάτων του. Χαρακτηριστικά αναφέρει πως όταν σκότωνε τη 19χρονη Anna Lemesheva, εκείνη πρόλαβε να του πει πως γι’ αυτό που της κάνει θα τον εκδικηθεί ο “Bars”. Από την έρευνα προέκυψε πως “Bars” ήταν το ψευδώνυμο του αγοριού του θύματος. Σε ένα άλλο σημείο της ομολογίας , σχετικά με το φόνο της 16χρονης Olga Kuprina, ο Chikatilo αναφέρει με απάθεια : “ Το κλάμα του κοριτσιού και ο τρόπος με τον οποίο σπαρταρούσε την ώρα που τη μαχαίρωνα με οδήγησε σε μια κατάσταση σεξουαλικής φρενίτιδας…”
Με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια ο Cikatilo ομολογεί μέχρι τις 20 Αυγούστου 1991 όλους τους φόνους που είχε διαπράξει. Στην συνέχεια τον στέλνουν στη Μόσχα προκειμένου να εξετασθεί από ειδικό κλιμάκιο ψυχιάτρων σχετικά με αν έχει την ικανότητα να οδηγηθεί σε δίκη. Το κλιμάκιο τον χαρακτηρίζει ικανό να οδηγηθεί σε δίκη.
Η πολύκροτη δίκη του Andrei Romanovich Chikatilo, ξεκίνησε στις 14 Απριλίου 1994 στο Rostov, στην περιοχή όπου 16 χρόνια πριν, ο κατά συρροή δολοφόνος είχε ξεκινήσει να αφαιρεί τις ζωές αθώων και ανυποψίαστων θυμάτων, κυρίως παιδιών, ηλικίας 7-16 ετών.
“ Το κλάμα του κοριτσιού και ο τρόπος με τον οποίο σπαρταρούσε την ώρα που τη μαχαίρωνα με οδήγησε σε μια κατάσταση σεξουαλικής φρενίτιδας…”
Κατά τη διάρκεια της δίκης ο Chikatilo άλλαζε στάση και συμπεριφορά. Συχνά γινόταν εριστικός, άλλες φορές πάλι ο δικαστής αναγκαζόταν να τον απομακρύνει από την αίθουσα. Σε ένα από τα ξεσπάσματα του, κατεβάζει το παντελόνι του, επιδεικνύοντας τα γεννητικά του όργανα στο δικαστή. Τις περισσότερες φορές όμως παρακολουθούσε απαθής τις καταθέσεις των συγγενών των θυμάτων, οι οποίοι με δάκρυα στα μάτια απαιτούσαν δικαίωση.
Στις 15 Οκτωβρίου 1992 ο Andrei Romanovich Chikatilo κρίνεται ένοχος για 52 δολοφονίες. Επίσης κρίθηκε ένοχος για 5 περιπτώσεις σεξουαλικής επίθεσης , οι οποίες είχαν διαπραχθεί τη δεκαετία του ’70, όταν ακόμη ήταν δάσκαλος. Καταδικάζεται σε θάνατο για κάθε έναν από τους φόνους. Στο άκουσμα της απόφασης ο Chikatilo ξεσπά με θυμό. Κλωτσά βίαια μια καρέκλα που υπήρχε εντός του ειδικού κελιού από το οποίο παρακολουθούσε τη δίκη. Του δόθηκε η δυνατότητα να κάνει μία τελευταία δήλωση σχετικά με την απόφαση, όμως παρέμεινε σιωπηλός. Ο δικαστής κλείνει την υπόθεση με τα εξής λόγια: “Λαμβάνοντας υπόψιν τα τερατώδη εγκλήματα που διέπραξε ο κατηγορούμενος , αυτό το δικαστήριο δεν έχει άλλη επιλογή από το να του επιβάλει την μόνη ποινή που του αρμόζει. Καταδικάζεται σε θάνατο”.
Αν και ο Chikatilo έκανε έφεση κατά της απόφασης, αυτή δεν έγινε δεκτή. Στις 14 Φεβρουαρίου 1994 εκτελέστηκε στις φυλακές του Novocherkassk. Πυροβολήθηκε πίσω από το δεξί αυτί με μία σφαίρα.
Ποιος ήταν ο “χασάπης του Rostov’’
Γεννημένος το 1936 στο χωριό Yabluchne της Ουκρανίας , ο Andrei Romanovich Chikatilo μεγάλωσε σε μια δύσκολη περίοδο. Τα παιδικά του χρόνια στιγματίστηκαν από το μεγάλο λιμό της Ουκρανίας που προκάλεσε η κολεκτιβοποίηση της αγροτικής παραγωγής. Μάλιστα ο ίδιος στο δικαστήριο ανέφερε πως ο μεγαλύτερος αδερφός του είχε κανιβαλιστεί από εξαθλιωμένους χωρικούς. Παρόλο που ο κανιβαλισμός δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο κατά τη διάρκεια του ουκρανικού λιμού, δεν αποδείχθηκε ποτέ πως το «παιδικό τραύμα» του Chikatilo ήταν αληθινό. Ιστορικοί υποστηρίζουν πως ενώ τα φαινόμενα κανιβαλισμού ήταν όντως διαδεδομένα στην Ουκρανική ύπαιθρο, οι περιπτώσεις θανάτωσης ανθρώπων προκειμένου να φαγωθούν ήταν σπάνιες. Κυρίως πτώματα κανιβαλίζονταν. Το σπίτι όπου διέμενε ο ίδιος με την αδερφή του και τη μητέρα του διέθετε μόνο ένα δωμάτιο. Ο πατέρας του Roman Chikatilo είχε καταταχθεί στον «Κόκκινο Στρατό» κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Πολέμου.
Ο ίδιος περιγράφοντας τη σκληρότητα των παιδικών του χρόνων, αναφέρει πως είχε εξαναγκαστεί να παρακολουθήσει το βιασμό της μητέρας του από γερμανούς στρατιώτες. Σαν μαθητής ήταν φιλομαθής, χωρίς ωστόσο να διαπρέπει. Μεγαλώνοντας απέκτησε πάθος με το διάβασμα, κυρίως σοβιετικής λογοτεχνίας. Αν και ήταν ντροπαλός με τις γυναίκες δυσκολευόταν να έχει επαφή μαζί τους. Στα 17 του χρόνια επιτέθηκε σε μία 11χρονη συμμαθήτρια της αδερφής του, ήταν η πρώτη του σεξουαλική εμπειρία. Το 1953 τελείωσε το σχολείο και επιχείρησε να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο, όμως οι βαθμοί του ήταν δεν ήταν αρκετά υψηλοί.
Το 1963 θα παντρευτεί. Ο γάμος θα προκύψει από προξενιό της αδερφής του. Απέκτησε δυο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη. Ο ίδιος αναφέρει πως αντιμετώπιζε σεξουαλικά προβλήματα που τον καθιστούσαν ανίκανο να έχει ολοκληρωμένες επαφές. Αυτό το γεγονός θα επισημανθεί και στο δικαστήριο ως πηγή της διαστροφής του. Μέχρι το 1981 θα διδάσκει λογοτεχνία σε σχολεία, όταν και θα απομακρυνθεί μετά από καταγγελίες γονέων για σεξουαλική παρενόχληση των παιδιών τους.
globalomen.com
Το πρώτο αίμα
24 Δεκεμβρίου 1978. Η μικρή κοινωνία της πόλης Shakhty , της επαρχίας Rostov συγκλονίζεται από ένα μακάβριο εύρημα. Το πτώμα ενός μικρού κοριτσιού βρίσκεται στις όχθες του ποταμού που διασχίζει την πόλη. Στο άψυχο κορμάκι της βρέθηκαν πολλαπλές μαχαιριές στην κοιλιά καθώς και ίχνη που μαρτυρούσαν ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά. Η Yelena Zakotnova θα γίνει το πρώτο θύμα στη μακριά λίστα του μανιακού δολοφόνου. Ήταν μόλις 9 ετών.
Ο πρώτος φόνος, όπως θα ομολογήσει ο ίδιος ο δράστης περίπου 12 χρόνια μετά, έγινε κοντά στο σπίτι που είχε ο ίδιος νοικιάσει. Ο Chikatilo είχε παρασύρει το νεαρό κορίτσι με σκοπό να το βιάσει. Όταν το κορίτσι αντιστάθηκε το μαχαίρωσε τρείς φορές στην κοιλιά εκσπερματώνοντας στο πτώμα του. Τα λόγια του θα προκαλέσουν αποστροφή και αηδία ακόμη και στους πιο έμπειρους και ψύχραιμους αστυνομικούς. Ο πρώτος φόνος ήταν γεγονός, από εδώ και πέρα ένας απάνθρωπος κύκλος αίματος θα ξεκινήσει για να ικανοποιήσει τον άρρωστο νου ενός κατά συρροή δολοφόνου.
Η Larisa Tkachenko, 17 ετών μαθήτρια, θα γίνει το δεύτερο θύμα του «χασάπη». Το κορίτσι απήχθη το Σεπτέμβριο του 1981. Η νεαρή μαθήτρια οδηγήθηκε σε δύσβατη δασική περιοχή, όπου προσπάθησε να τη βιάσει. Όταν απέτυχε να ολοκληρώσει το βιασμό, ο Ckikatilo την σκότωσε με γυμνά χέρια (δεν έφερε μαζί του μαχαίρι). Με τα δόντια του ο δολοφόνος ξέσκισε κομμάτια από τη σάρκα της Larisa. Ο φρικτός τρόπος της δολοφονίας και οι ενδείξεις κανιβαλισμού προκάλεσαν φρίκη και αποτροπιασμό σε ολόκληρη τη χώρα.
Οκτώβριος 1982, το πτώμα μιας 13χρονης εντοπίζεται σε δύσβατη δασική περιοχή. Η κοπέλα είχε εξαφανιστεί τον Ιούνιο του ιδίου έτους, καθώς επέστρεφε από αγορές στη πόλη. Οι αστυνομικοί που εξέτασαν το σώμα της διαπίστωσαν ότι είχε δεχτεί βάναυσα χτυπήματα στο κεφάλι από αιχμηρό αντικείμενο. Τα μάτια της κοπέλας είχαν καταστραφεί με μαχαίρι, ενώ είχε δεχτεί μαχαιριές στα πλευρά και στα γεννητικά της όργανα. Αν και οι δολοφονίες στην ΕΣΣΔ δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο, το μένος του χασάπη του Rostovήταν πρωτόγνωρο. Η τοπική αστυνομία που διεξήγαγε αρχικώς τις έρευνες σάστισε. Από τον Ιούλιο μέχρι το Δεκεμβρίου του 1982, άλλα 6 θύματα, ηλικίας από 9 μέχρι 19 ετών θα βρουν φρικτό θάνατο από τη λεπίδα του «χασάπη». Πλέον δεν δίσταζε…Ο Chikatilo είχε αποκτήσει τρομερή αυτοπεποίθηση, ήταν σίγουρος ότι κανείς δεν θα τον εντόπιζε. Η νεκροψία του τελευταίου θύματος του 1982, της 10χρονης Olga Stalmachenok, πρόδιδε πως ο δολοφόνος έκρυβε τρομερό μίσος μέσα του. Η Olga είχε μαχαιρωθεί πάνω από 50 φορές στο σώμα και το κεφάλι, ενώ από το πτώμα είχε αφαιρέσει τη μήτρα, τμήμα του εντέρου και είχε ανοίξει μια βαθιά τομή στο στήθος της.
Η αστυνομία αναζητά το «χασάπη του Rostov»
Μια ομάδα επίλεκτων αστυνομικών από τη Μόσχα με επικεφαλής τον ταγματάρχη Mikhail Fetisov εγκαθίσταται στο Rostov. Για την αστυνομία η διαλεύκανση της υπόθεσης του, ήταν κάτι παραπάνω από θέμα τιμής. Στη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 80, ο όρος κατά συρροήν δολοφόνος ήταν συνδεδεμένος με το έγκλημα της «πτωχευμένης», ηθικά και αξιακά, Δύσης. Ο Fetisov ξεκινά εκτεταμένες έρευνες, δεκάδες ανακρίσεις υπόπτων ακολουθούν. Ίσως γι’αυτό το λόγο ο Chikatilo σταμάτησε το φρικιαστικό έργο του για αρκετούς μήνες. Οι έρευνες των αστυνομικών όμως στρέφονται κυρίως σε πρόσωπα του περιθωρίου. Σεσημασμένοι βιαστές, παιδόφιλοι, ψυχικά ασθενείς, κακοποιοί και άστεγοι βρίσκονται στο μικροσκόπιο της αστυνομίας.
Κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί πως τέτοια εγκλήματα μπορούν να διαπραχθούν από πολίτες υπέρ άνω υποψίας. Τρείς ύποπτοι με βεβαρημένο ποινικό μητρώο αυτοκτονούν κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, ενώ ένας ακόμη ύποπτος και τελικά άσχετος με την υπόθεση, θα καταδικαστεί σε θάνατο. Το καλοκαίρι του 1983 οκτώ στυγερές δολοφονίες έρχονται να προκαλέσουν νέο πονοκέφαλο στις αστυνομικές αρχές. Οι εγκληματολόγοι πλέον καταλαβαίνουν πως ο δράστης διαλέγει εύκολα θύματα. Μικρά αγόρια και κορίτσια και άστεγες πόρνες είναι η λεία του χασάπη, ενώ επιλέγει προσεκτικά δασικές περιοχές κατά μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου, για να τελέσει τα εγκλήματα του, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο να τον δει κάποιος περαστικός. Το μίσος του παραμένει αμείωτο, η σεξουαλική του διαστροφή ολοκληρώνεται μόνο όταν σφαγιάσει το θύμα του. Για λίγο καιρό ηρεμεί και ξαναχτυπά στην ευρύτερη περιοχή. Ο δολοφόνος έχει εμμονή με τα μάτια των θυμάτων του, συνήθως τα κόβει με το μαχαίρι του ή τα αφαιρεί άτσαλα. Ο Chikatilo κατά τη διάρκεια των πρώτων εκτεταμένων ερευνών φαίνεται να παρακολουθεί στενά τις κινήσεις της αστυνομίας.
Όμως παρά την ασφυκτική πίεση δεν πτοείται.Για την ακρίβεια ο Chikatilo στις 13 Σεπτεμβρίου του 1984, ακριβώς μια εβδομάδα μετά τη δολοφονία του 13ου θύματος του, συλλαμβάνεται στο Rostov προσπαθώντας να αποπλανήσει μια νεαρή γυναίκα σε στάση λεωφορείου. Κατά την σύλληψη του, βρέθηκε πάνω του ένα κουζινομάχαιρο και ένα κομμάτι σκοινί και βαζελίνη. Όμως τελικά καταδικάστηκε μόνο για μια κλοπή, που είχε προηγηθεί και εξέτισε ποινή μόλις τριών μηνών. Μετά την αποφυλάκιση του ο μανιακός Chikatilo σκοτώνει το επόμενο θύμα του σε ένα αλσύλλιο κοντά στο αεροδρόμιο της Μόσχας. Οι αστυνομικοί, υπέθεσαν σωστά ότι ο δολοφόνος ήταν ο χασάπης του Rostov. Έψαξαν όλα τα στοιχεία όσων είχαν ταξιδέψει με αεροπλάνο από το Rostov στη Μόσχα, εκείνο το διάστημα. Όμως ο Chikatilo είχε επισκεφτεί τη Μόσχα με τραίνο, αποφεύγοντας την εγγραφή του ονόματος του στις καταστάσεις επιβατών. Έτσι για ακόμη μια φορά ο «χασάπης» ξεγελά την αστυνομία.Τα μόνα στοιχεία που είχαν οι αρχές ήταν το προφίλ του δολοφόνου που είχαν σκιαγραφήσει οι ειδικοί, καθώς και δείγμα από το γενετικό του υλικό (σπέρμα και σάλιο) το οποίο είχε βρεθεί πάνω στα θύματα του. Το εγκληματολογικό εργαστήριο της Μόσχας μπόρεσε να βρει τον τύπο αίματος του «χασάπη» (ομάδα ΑΒ), γεγονός που βοήθησε τις αρχές να περιορίσουν τις λίστες των υπόπτων. Το 1986 οι έρευνες και η αστυνόμευση είχαν ενταθεί τόσο, ώστε μάλλον απέτρεψαν το μανιακό δολοφόνο από το να πραγματοποιήσει νέο φόνο.
Οι φόνοι συνεχίζονται Ενώ, το 1986, ο Chikatilo παραμένει ανενεργός, την επόμενη χρονιά ξεκινά και πάλι την τερατώδη δράση του. Το 1987 δολοφονεί τρία ανήλικα αγόρια. Η υπογραφή του δράστη είναι η ίδια, κατακρεουργεί και ακρωτηριάζει τα θύματα του και ασελγεί πάνω τους. Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι ο δράστης απομακρύνεται από την περιοχή Rostov και χτυπά σε περιοχές απομακρυσμένες. Πολλές φορές κάποια όργανα απουσιάζουν από το θύματα, γεγονός που ενισχύει τις υποψίες της αστυνομίας περί κανιβαλισμού. Επίσης από το 1987 μέχρι και το 1990, όταν και θα συλληφθεί, πραγματοποιεί 19 δολοφονίες, εκ των οποίων οι 14 είναι νεαρών αγοριών.
Ο χασάπης σταδιακά περιορίζει και πάλι την ακτίνα δράσης του γύρω από το Rostov. Ενώ το πάθος του με τα νεαρά αγόρια όλο και μεγαλώνει, ο Chikatilo γίνεται όλο και πιο προκλητικός. Στις 14 Αυγούστου ο 11χρονος Ivan Fomin πηγαίνει για κολύμπι στην όχθη του ποταμού στην περιοχή Novocherkassk. Το μέρος είναι πολυσύχναστο τους καλοκαιρινούς μήνες και η περιοχή θεωρείται ασφαλής. Τρεις μέρες αργότερα το πτώμα του ανήλικου θα βρεθεί κατακρεουργημένο με 42 μαχαιριές ενώ ο «χασάπης» έχει αφαιρέσει από το σώμα τα γεννητικά όργανα. Ο Chikatilo επιστρέφει στον ίδιο γεωγραφικό χώρο δράσης, από όπου ξεκίνησε τους φόνους.
Η κοινωνία πιέζει την αστυνομία
Η κοινωνική κατακραυγή ασκεί μεγάλη πίεση στην αστυνομία της παραπαίουσας Σοβιετικής Ένωσης. Η σύλληψη του δράστη αποτελεί πλέον μείζον θέμα για την εθνική ασφάλεια. Πολιτικές θεωρίες συνομωσίας, περί δράσης ξένων μυστικών υπηρεσιών που παραγγέλνουν τους φόνους, μπλέκονται με αστικούς μύθους περί ύπαρξης λυκανθρώπων και συμμοριών κανιβάλων. Πλέον δεν απειλείται μόνο η ζωή των κατοίκων του Rostov, αλλά και το ήδη εύθραυστο πολιτικό σύστημα. Οι υπηρεσίες που είχαν αναλάβει την υπόθεση καταστρώνουν ένα νέο σχέδιο. Θα προσπαθήσουν να περιορίσουν το χώρο δράσης του δολοφόνου. Εντείνουν τις περιπολίες με ένστολους αστυνομικούς σε πολυσύχναστες περιοχές, αφήνοντας αφύλακτες κάποιες άλλες, σπρώχνοντας το δράστη να κινηθεί προς τα εκεί. Στην ουσία αυτές οι αφύλακτες περιοχές ήταν η «φάκα», καθώς δεκάδες αστυνομικοί παρακολουθούσαν κάθε κίνηση ντυμένοι με πολιτικά. Και η φάκα τελικά λειτούργησε.
6 Νοεμβρίου 1990.Ο Chikatilo εμφανίζεται στο σταθμό του Donleskhoz. Ξεπήδησε ξαφνικά μέσα από κάτι θάμνους και έπλυνε τα χέρια του σε μια βρύση. Είχε μόλις σκοτώσει με φρικτό τρόπο το τελευταίο του θύμα, την 22χρονη Svetlana Korostik. Ένας αστυνομικός προσεγγίζει το «χασάπη». Του έχει τραβήξει την προσοχή η εμφάνιση του άνδρα. Τα ρούχα του ήταν λερωμένα με γρασίδι. Του ζητάει τα χαρτιά του και εκείνος τα δίνει με απόλυτη ψυχραιμία. Δεν έχει λόγο να τον συλλάβει, φαίνεται φυσιολογικός. Όταν ο αστυνομικός επιστρέφει στο τμήμα, συντάσσει μια έκθεση ρουτίνας, όπου αναφέρει και τον έλεγχο στον Andrei Chikatilo.
Το τέρας συλλαμβάνεται
Στις 13 Νοεμβρίου εντοπίζεται το σώμα της Korostik. Ο αστυνομικός που είχε υπό τον έλεγχο του το σταθμό του Donleskhoz, κλήθηκε να καταθέσει, επίσης ανοίγονται όλες οι εκθέσεις με τα πρόσωπα που ελέγχθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στο σταθμό. Το όνομα Andrei Chikatilo μπαίνει στο μικροσκόπιο, η αστυνομία εντοπίζει την παλαιότερη σύλληψη του. Ένας αγώνας χρόνου ξεκινά για τις αρχές. Πρέπει να βρουν τις απαραίτητες ενδείξεις και στοιχεία που θα οδηγήσουν τον Chikatilo σε δίκη. Οι καταθέσεις συναδέλφων του, καταρρίπτουν το προφίλ του «φυσιολογικού» και νομοταγή πολίτη.
Στο παρελθόν, όταν ο Chikatilo δούλευε ως δάσκαλος, είχε δεχτεί κατηγορίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης, από τους γονείς των μαθητών και είχε απομακρυνθεί από τη θέση του. Από τις 14 Νοεμβρίου ο «χασάπης του Rostov» βρίσκεται υπό παρακολούθηση. Για αρκετές ημέρες οι αστυνομικοί παρατηρούν τον 54χρονο ύποπτο να προσεγγίζει μικρά παιδιά, άστεγα κορίτσια και πόρνες, κατά μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου.
Στις 20 Νοεμβρίου ο Chikatilo φεύγει από το σπίτι του, κρατώντας ένα μπουκάλι μπύρα. Φτάνει στο σιδηροδρομικό σταθμό, προσπαθεί να πιάσει κουβέντα με ένα μοναχικό παιδί. Όταν αυτό διακόπτει την κουβέντα ο «χασάπης» μένει για λίγο σαστισμένος, το βλέμμα του περιπλανιέται στο κενό για λίγα λεπτά. Στη συνέχεια συνεχίζει την προσπάθεια , προσεγγίζοντας ένα άλλο αγόρι. Φτάνει στο Novocherkassk και μπαίνει σε μια καφετέρια. Η αστυνομία είναι πλέον σίγουρη, δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Τον συλλαμβάνει αμέσως μόλις βγαίνει από το κατάστημα.
Από τη σωματική έρευνα που έγινε, βρέθηκε ένα καλά ακονισμένο κουζινομάχαιρο. Το ίδιο μαχαίρι που αφαίρεσε τη ζωή από δεκάδες ανθρώπους, κυρίως παιδιά. Επίσης οι ντετέκτιβ παρατήρησαν ότι ένα νύχι του υπόπτου έλειπε. Αργότερα θα αποδειχθεί πως το είχε αφαιρέσει με τα δόντια του ένα από τα θύματα του, κατά τη διάρκεια της πάλης. Ξεκινάει η ανάκριση. Η αστυνομία γνωρίζει πως έχει μόλις 10 μέρες μπροστά της προκειμένου να του απαγγείλει κατηγορίες ή να τον αφήσει ελεύθερο, βάσει νόμου. Η ομολογία ήταν αναγκαία προκειμένου να προχωρήσει η υπόθεση. Η τακτική των αστυνομικών είναι απλή. Προσπαθούν να πείσουν τον ύποπτο πως είναι ψυχικά άρρωστος και χρειάζεται βοήθεια. Θέλουν να τον κάνουν να πιστέψει πως μπορεί να γλυτώσει τη θανατική ποινή λόγω παράνοιας. Τις επόμενες μέρες ο Chikatilo είναι έτοιμος, ομολογεί 36 από τους 42 φόνους που αποδίδονται στο «χασάπη του Rostov».
Η πορεία προς τη δίκη- το τέρας συγκλονίζει
Σταδιακά ο Chikatilo αρχίζει και δίνει στοιχεία για τους φόνους. Αναφέρει τις τοποθεσίες των επιθέσεων, τη στάση που είχαν τα πτώματα καθώς τα εγκατέλειπε. Οι λεπτομέρειες που αναφέρει στις καταθέσεις του είναι συγκλονιστικές. Περιγράφει με κυνικό τρόπο τις τελευταίες στιγμές αγωνίας των θυμάτων του. Χαρακτηριστικά αναφέρει πως όταν σκότωνε τη 19χρονη Anna Lemesheva, εκείνη πρόλαβε να του πει πως γι’ αυτό που της κάνει θα τον εκδικηθεί ο “Bars”. Από την έρευνα προέκυψε πως “Bars” ήταν το ψευδώνυμο του αγοριού του θύματος. Σε ένα άλλο σημείο της ομολογίας , σχετικά με το φόνο της 16χρονης Olga Kuprina, ο Chikatilo αναφέρει με απάθεια : “ Το κλάμα του κοριτσιού και ο τρόπος με τον οποίο σπαρταρούσε την ώρα που τη μαχαίρωνα με οδήγησε σε μια κατάσταση σεξουαλικής φρενίτιδας…”
Με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια ο Cikatilo ομολογεί μέχρι τις 20 Αυγούστου 1991 όλους τους φόνους που είχε διαπράξει. Στην συνέχεια τον στέλνουν στη Μόσχα προκειμένου να εξετασθεί από ειδικό κλιμάκιο ψυχιάτρων σχετικά με αν έχει την ικανότητα να οδηγηθεί σε δίκη. Το κλιμάκιο τον χαρακτηρίζει ικανό να οδηγηθεί σε δίκη.
Η πολύκροτη δίκη του Andrei Romanovich Chikatilo, ξεκίνησε στις 14 Απριλίου 1994 στο Rostov, στην περιοχή όπου 16 χρόνια πριν, ο κατά συρροή δολοφόνος είχε ξεκινήσει να αφαιρεί τις ζωές αθώων και ανυποψίαστων θυμάτων, κυρίως παιδιών, ηλικίας 7-16 ετών.
“ Το κλάμα του κοριτσιού και ο τρόπος με τον οποίο σπαρταρούσε την ώρα που τη μαχαίρωνα με οδήγησε σε μια κατάσταση σεξουαλικής φρενίτιδας…”
Κατά τη διάρκεια της δίκης ο Chikatilo άλλαζε στάση και συμπεριφορά. Συχνά γινόταν εριστικός, άλλες φορές πάλι ο δικαστής αναγκαζόταν να τον απομακρύνει από την αίθουσα. Σε ένα από τα ξεσπάσματα του, κατεβάζει το παντελόνι του, επιδεικνύοντας τα γεννητικά του όργανα στο δικαστή. Τις περισσότερες φορές όμως παρακολουθούσε απαθής τις καταθέσεις των συγγενών των θυμάτων, οι οποίοι με δάκρυα στα μάτια απαιτούσαν δικαίωση.
Στις 15 Οκτωβρίου 1992 ο Andrei Romanovich Chikatilo κρίνεται ένοχος για 52 δολοφονίες. Επίσης κρίθηκε ένοχος για 5 περιπτώσεις σεξουαλικής επίθεσης , οι οποίες είχαν διαπραχθεί τη δεκαετία του ’70, όταν ακόμη ήταν δάσκαλος. Καταδικάζεται σε θάνατο για κάθε έναν από τους φόνους. Στο άκουσμα της απόφασης ο Chikatilo ξεσπά με θυμό. Κλωτσά βίαια μια καρέκλα που υπήρχε εντός του ειδικού κελιού από το οποίο παρακολουθούσε τη δίκη. Του δόθηκε η δυνατότητα να κάνει μία τελευταία δήλωση σχετικά με την απόφαση, όμως παρέμεινε σιωπηλός. Ο δικαστής κλείνει την υπόθεση με τα εξής λόγια: “Λαμβάνοντας υπόψιν τα τερατώδη εγκλήματα που διέπραξε ο κατηγορούμενος , αυτό το δικαστήριο δεν έχει άλλη επιλογή από το να του επιβάλει την μόνη ποινή που του αρμόζει. Καταδικάζεται σε θάνατο”.
Αν και ο Chikatilo έκανε έφεση κατά της απόφασης, αυτή δεν έγινε δεκτή. Στις 14 Φεβρουαρίου 1994 εκτελέστηκε στις φυλακές του Novocherkassk. Πυροβολήθηκε πίσω από το δεξί αυτί με μία σφαίρα.
Ποιος ήταν ο “χασάπης του Rostov’’
Γεννημένος το 1936 στο χωριό Yabluchne της Ουκρανίας , ο Andrei Romanovich Chikatilo μεγάλωσε σε μια δύσκολη περίοδο. Τα παιδικά του χρόνια στιγματίστηκαν από το μεγάλο λιμό της Ουκρανίας που προκάλεσε η κολεκτιβοποίηση της αγροτικής παραγωγής. Μάλιστα ο ίδιος στο δικαστήριο ανέφερε πως ο μεγαλύτερος αδερφός του είχε κανιβαλιστεί από εξαθλιωμένους χωρικούς. Παρόλο που ο κανιβαλισμός δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο κατά τη διάρκεια του ουκρανικού λιμού, δεν αποδείχθηκε ποτέ πως το «παιδικό τραύμα» του Chikatilo ήταν αληθινό. Ιστορικοί υποστηρίζουν πως ενώ τα φαινόμενα κανιβαλισμού ήταν όντως διαδεδομένα στην Ουκρανική ύπαιθρο, οι περιπτώσεις θανάτωσης ανθρώπων προκειμένου να φαγωθούν ήταν σπάνιες. Κυρίως πτώματα κανιβαλίζονταν. Το σπίτι όπου διέμενε ο ίδιος με την αδερφή του και τη μητέρα του διέθετε μόνο ένα δωμάτιο. Ο πατέρας του Roman Chikatilo είχε καταταχθεί στον «Κόκκινο Στρατό» κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Πολέμου.
Ο ίδιος περιγράφοντας τη σκληρότητα των παιδικών του χρόνων, αναφέρει πως είχε εξαναγκαστεί να παρακολουθήσει το βιασμό της μητέρας του από γερμανούς στρατιώτες. Σαν μαθητής ήταν φιλομαθής, χωρίς ωστόσο να διαπρέπει. Μεγαλώνοντας απέκτησε πάθος με το διάβασμα, κυρίως σοβιετικής λογοτεχνίας. Αν και ήταν ντροπαλός με τις γυναίκες δυσκολευόταν να έχει επαφή μαζί τους. Στα 17 του χρόνια επιτέθηκε σε μία 11χρονη συμμαθήτρια της αδερφής του, ήταν η πρώτη του σεξουαλική εμπειρία. Το 1953 τελείωσε το σχολείο και επιχείρησε να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο, όμως οι βαθμοί του ήταν δεν ήταν αρκετά υψηλοί.
Το 1963 θα παντρευτεί. Ο γάμος θα προκύψει από προξενιό της αδερφής του. Απέκτησε δυο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη. Ο ίδιος αναφέρει πως αντιμετώπιζε σεξουαλικά προβλήματα που τον καθιστούσαν ανίκανο να έχει ολοκληρωμένες επαφές. Αυτό το γεγονός θα επισημανθεί και στο δικαστήριο ως πηγή της διαστροφής του. Μέχρι το 1981 θα διδάσκει λογοτεχνία σε σχολεία, όταν και θα απομακρυνθεί μετά από καταγγελίες γονέων για σεξουαλική παρενόχληση των παιδιών τους.
globalomen.com
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μιχάλης Κασσής: Δεν είμαι πια στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
