2012-11-01 18:27:02
Η κρίση της ευρωζώνης έρχεται από μακριά (Lehman Brothers) και φαίνεται ότι πάει μακριά, καθώς τα ισχυρά μέλη της (Γερμανία-Γαλλία) διστάζουν να απαντήσουν θεσμικά, «επινοώντας δημιουργικά» ad hoc μηχανισμούς λύσης και τρόπους... διακυβέρνησης, προκειμένου να «μπαλώσουν» τις τρύπες του Μάαστριχτ, χωρίς να επιμεριστούν (αμοιβαιοποιήσουν) τα χρέη του Νότου.
Μέσα στην τρικυμία της ευρωζώνης, με τις «τεχνητές καθυστερήσεις», τα αναποτελεσματικά πακέτα με τις υφεσιακές παρενέργειες και το PSI, το μεγάλο όπλο της Ελλάδας λέγεται «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» και σ' αυτό πρέπει να ποντάρει, ώστε τα επόμενα δύο χρόνια να σταθεί και πάλι στα πόδια της.
Σ' αυτές τις βασικές γραμμές θα μπορούσε να συνοψιστεί η διάλεξη που έδωσε ο Γάλλος οικονομολόγος, Ελί Κοέν, σε εκδήλωση στο αμφιθέατρο Θ. Αγγελόπουλος του Γαλλικού Ινστιτούτου, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το EΛΙΑΜΕΠ, παρουσία του πρέσβη της Γαλλίας Ζαν-Λου Κιουν Ντελφόρζ.
Ο κ. Κοέν μας αφηγήθηκε μία «γοητευτική ιστορία με τραγικές πτυχές», είπε ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, Λ. Τσούκαλης, στη συζήτηση που ακολούθησε με τον Γάλλο οικονομολόγο.
Μία «τραγική πτυχή» στην αφήγηση του Ελί Κοέν ήταν το πώς χάθηκε το στοίχημα της σύγκλισης Βορρά-Νότου, πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε το ευρώ. Αντιθέτως, οι αποκλίσεις στα 10 χρόνια ζωής του ευρώ μεγάλωσαν και αναδείχθηκαν ιδιαίτερα με την κρίση.
Αναδείχθηκε, επίσης, η ελλιπής αρχιτεκτονική του κοινού νομίσματος, που διέθετε μια μεγάλη κοινή αγορά, αλλά και μια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μη εξουσιοδοτημένη να δανείζει τράπεζες και ένα Σύμφωνο Σταθερότητας, του οποίου το όριο για το έλλειμμα στο 3% παραβιάστηκε, πρωτίστως, από τους πρωτεργάτες της ευρωζώνης (Γερμανία και Γαλλία).
Αν λειτούργησε η ευρωζώνη για 10 χρόνια χωρίς προβλήματα ήταν γιατί υπήρξε «ροή κεφαλαίων», από τα οποία επωφελήθηκαν κυρίως οι ελλειμματικές και αποβιομηχανοποιημένες χώρες του Νότου, υπογράμμισε ο Γάλλος οικονομολόγος.
Ώσπου ήρθε η ώρα της αλήθειας, που κρίνεται η φερεγγυότητα κάθε κράτους, πρόσθεσε. Μετά την κατάρρευση της Lehman, η ευρωζώνη έδειξε αδυναμία να απαντήσει με μία «δύναμη κρούσης» που θα αναχαίτιζε την επέλαση της κρίσης στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Καθυστέρησε σοβαρά με την περίπτωση της Ελλάδας, αποδίδοντας αρχικά την κρίση στις ανισορροπίες του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, παραπέμποντας στον "ειδικό", δηλαδή το ΔΝΤ, ώσπου ν' αποφασίσει τελικά ένα πρώτο πακέτο βασισμένο σε διμερή δάνεια και υψηλά επιτόκια.
Συνέχισε με τη δημιουργία των μηχανισμών EFSF και ESM, ενώ, η απόφαση Μέρκελ - Σαρκοζί, τον Οκτώβρη του 2010 για συμμετοχή των ιδιωτών στην κρίση, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου για την άνοδο των σπρεντς σε όλο τον Νότο. Η εφαρμογή αυτής της ιδέας στην Ελλάδα ήταν το PSI, που τραυμάτισε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του έχει ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης. Το χρέος των κρατών ενεπλάκη σε έναν φαύλο κύκλο με το χρέος των τραπεζών.
Οι κρίσιμες αποφάσεις τα τελευταία τρία χρόνια λαμβάνονταν από έκτακτα συμβούλια κορυφής, μετά από γαλλογερμανική συμφωνία, κατόπιν γερμανικών προτάσεων και «ενορχήστρωση» Χέρμαν Βαν Ρομπέι, λέει ο κ. Κοέν, χαρακτηρίζοντας την εν λόγω διακυβέρνηση «εκτελεστική ομοσπονδία».
Μετά από εμπειρία τριών χρόνων, επιτέλους, το Συμβούλιο του Ιουνίου 2012 αποφάσισε να δημιουργηθούν τέσσερις ενώσεις, αφήνοντας να αχνοφέγγει η πρόθεση των εταίρων προς μια ενοποιημένη Ευρώπη. 'Ενωση για τον προϋπολογισμό, Τραπεζική Ένωση, Οικονομική και Νομισματική Ένωση και Πολιτική Ένωση.
Για τον προϋπολογισμό προτάθηκε ένας υπερ-επίτροπος. Για την Ένωση των Τραπεζών ένας ενιαίος εποπτικός Μηχανισμός εντός ΕΚΤ, ενώ, για την Πολιτική Ένωση μένει ανοιχτό αν θα διατηρηθεί το υπάρχον σύστημα, προς μια σταδιακή εξέλιξη των θεσμών ή αν θα πάμε προς μια ομοσπονδία που απαιτεί μεταβίβαση πόρων, μια προοπτική που δεν ενθουσιάζει τη γερμανική πλευρά.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε, ο κ. Τσούκαλης, ως κύριες αιτίες δημιουργίας της κρίσης, ανέφερε μία διεθνή, την κατάρρευση της Lehman και μία ευρωπαϊκή, που είναι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ευρωζώνης, ενώ για το ευρώ, ανέφερε ότι είναι «ένα νόμισμα χωρίς κράτος».
Η λύση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα, τόνισε, είναι δύσκολη λόγω της απόκλισης των ευρωπαϊκών οικονομιών, του αυξανόμενου λαϊκισμού και εθνικισμού που δημιουργεί ένα «εκρηκτικό μίγμα» και, τέλος, γιατί «δεν έχει αποφασιστεί ποιος θα πληρώσει την κρίση».
Ερωτηθείς για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, ο κ. Κοέν απάντησε, ότι αφού ούτε αποκλείστηκε από την ευρωζώνη, ούτε ανέλαβαν την ευθύνη της εξ ολοκλήρου, μένουν τα εργαλεία που έχουν θέσει στη διάθεσή της οι θεσμικοί εταίροι της.
Αλλά, το μοντέλο της εσωτερικής υποτίμησης δεν λειτουργεί, οι μισθοί πέφτουν αλλά οι τιμές όχι, γιατί είναι μια οικονομία υπηρεσιών, αποβιομηχανοποιημένη, με κλειστούς και προστατευμένους τομείς. Το μεγάλο της όπλο, λοιπόν, στο οποίο πρέπει να ρίξει το βάρος της τα επόμενα χρόνια είναι θεσμικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κατέληξε ο γάλλος οικονομολόγος.
agelioforos.gr
Μέσα στην τρικυμία της ευρωζώνης, με τις «τεχνητές καθυστερήσεις», τα αναποτελεσματικά πακέτα με τις υφεσιακές παρενέργειες και το PSI, το μεγάλο όπλο της Ελλάδας λέγεται «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» και σ' αυτό πρέπει να ποντάρει, ώστε τα επόμενα δύο χρόνια να σταθεί και πάλι στα πόδια της.
Σ' αυτές τις βασικές γραμμές θα μπορούσε να συνοψιστεί η διάλεξη που έδωσε ο Γάλλος οικονομολόγος, Ελί Κοέν, σε εκδήλωση στο αμφιθέατρο Θ. Αγγελόπουλος του Γαλλικού Ινστιτούτου, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το EΛΙΑΜΕΠ, παρουσία του πρέσβη της Γαλλίας Ζαν-Λου Κιουν Ντελφόρζ.
Ο κ. Κοέν μας αφηγήθηκε μία «γοητευτική ιστορία με τραγικές πτυχές», είπε ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, Λ. Τσούκαλης, στη συζήτηση που ακολούθησε με τον Γάλλο οικονομολόγο.
Μία «τραγική πτυχή» στην αφήγηση του Ελί Κοέν ήταν το πώς χάθηκε το στοίχημα της σύγκλισης Βορρά-Νότου, πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε το ευρώ. Αντιθέτως, οι αποκλίσεις στα 10 χρόνια ζωής του ευρώ μεγάλωσαν και αναδείχθηκαν ιδιαίτερα με την κρίση.
Αναδείχθηκε, επίσης, η ελλιπής αρχιτεκτονική του κοινού νομίσματος, που διέθετε μια μεγάλη κοινή αγορά, αλλά και μια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μη εξουσιοδοτημένη να δανείζει τράπεζες και ένα Σύμφωνο Σταθερότητας, του οποίου το όριο για το έλλειμμα στο 3% παραβιάστηκε, πρωτίστως, από τους πρωτεργάτες της ευρωζώνης (Γερμανία και Γαλλία).
Αν λειτούργησε η ευρωζώνη για 10 χρόνια χωρίς προβλήματα ήταν γιατί υπήρξε «ροή κεφαλαίων», από τα οποία επωφελήθηκαν κυρίως οι ελλειμματικές και αποβιομηχανοποιημένες χώρες του Νότου, υπογράμμισε ο Γάλλος οικονομολόγος.
Ώσπου ήρθε η ώρα της αλήθειας, που κρίνεται η φερεγγυότητα κάθε κράτους, πρόσθεσε. Μετά την κατάρρευση της Lehman, η ευρωζώνη έδειξε αδυναμία να απαντήσει με μία «δύναμη κρούσης» που θα αναχαίτιζε την επέλαση της κρίσης στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Καθυστέρησε σοβαρά με την περίπτωση της Ελλάδας, αποδίδοντας αρχικά την κρίση στις ανισορροπίες του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, παραπέμποντας στον "ειδικό", δηλαδή το ΔΝΤ, ώσπου ν' αποφασίσει τελικά ένα πρώτο πακέτο βασισμένο σε διμερή δάνεια και υψηλά επιτόκια.
Συνέχισε με τη δημιουργία των μηχανισμών EFSF και ESM, ενώ, η απόφαση Μέρκελ - Σαρκοζί, τον Οκτώβρη του 2010 για συμμετοχή των ιδιωτών στην κρίση, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου για την άνοδο των σπρεντς σε όλο τον Νότο. Η εφαρμογή αυτής της ιδέας στην Ελλάδα ήταν το PSI, που τραυμάτισε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του έχει ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης. Το χρέος των κρατών ενεπλάκη σε έναν φαύλο κύκλο με το χρέος των τραπεζών.
Οι κρίσιμες αποφάσεις τα τελευταία τρία χρόνια λαμβάνονταν από έκτακτα συμβούλια κορυφής, μετά από γαλλογερμανική συμφωνία, κατόπιν γερμανικών προτάσεων και «ενορχήστρωση» Χέρμαν Βαν Ρομπέι, λέει ο κ. Κοέν, χαρακτηρίζοντας την εν λόγω διακυβέρνηση «εκτελεστική ομοσπονδία».
Μετά από εμπειρία τριών χρόνων, επιτέλους, το Συμβούλιο του Ιουνίου 2012 αποφάσισε να δημιουργηθούν τέσσερις ενώσεις, αφήνοντας να αχνοφέγγει η πρόθεση των εταίρων προς μια ενοποιημένη Ευρώπη. 'Ενωση για τον προϋπολογισμό, Τραπεζική Ένωση, Οικονομική και Νομισματική Ένωση και Πολιτική Ένωση.
Για τον προϋπολογισμό προτάθηκε ένας υπερ-επίτροπος. Για την Ένωση των Τραπεζών ένας ενιαίος εποπτικός Μηχανισμός εντός ΕΚΤ, ενώ, για την Πολιτική Ένωση μένει ανοιχτό αν θα διατηρηθεί το υπάρχον σύστημα, προς μια σταδιακή εξέλιξη των θεσμών ή αν θα πάμε προς μια ομοσπονδία που απαιτεί μεταβίβαση πόρων, μια προοπτική που δεν ενθουσιάζει τη γερμανική πλευρά.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε, ο κ. Τσούκαλης, ως κύριες αιτίες δημιουργίας της κρίσης, ανέφερε μία διεθνή, την κατάρρευση της Lehman και μία ευρωπαϊκή, που είναι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ευρωζώνης, ενώ για το ευρώ, ανέφερε ότι είναι «ένα νόμισμα χωρίς κράτος».
Η λύση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα, τόνισε, είναι δύσκολη λόγω της απόκλισης των ευρωπαϊκών οικονομιών, του αυξανόμενου λαϊκισμού και εθνικισμού που δημιουργεί ένα «εκρηκτικό μίγμα» και, τέλος, γιατί «δεν έχει αποφασιστεί ποιος θα πληρώσει την κρίση».
Ερωτηθείς για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, ο κ. Κοέν απάντησε, ότι αφού ούτε αποκλείστηκε από την ευρωζώνη, ούτε ανέλαβαν την ευθύνη της εξ ολοκλήρου, μένουν τα εργαλεία που έχουν θέσει στη διάθεσή της οι θεσμικοί εταίροι της.
Αλλά, το μοντέλο της εσωτερικής υποτίμησης δεν λειτουργεί, οι μισθοί πέφτουν αλλά οι τιμές όχι, γιατί είναι μια οικονομία υπηρεσιών, αποβιομηχανοποιημένη, με κλειστούς και προστατευμένους τομείς. Το μεγάλο της όπλο, λοιπόν, στο οποίο πρέπει να ρίξει το βάρος της τα επόμενα χρόνια είναι θεσμικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κατέληξε ο γάλλος οικονομολόγος.
agelioforos.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αχ, αυτή η βουλή πόσο με πληγώνει…!!!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
