2012-11-04 19:26:04
Γράφει ο Γιώργος Καισάριος
Θα ήθελα να συνεχίσω λίγο την χτεσινή κουβέντα. Κατ΄ αρχάς, έχω την αίσθηση ότι ορισμένοι νομίζουν πως είμαι ενάντια στους πλειστηριασμούς. Η απάντηση είναι ότι δεν είμαι. Ουδέποτε έχω πει ότι δεν θα πρέπει να βγαίνει σε πλειστηριασμό το ενέχυρο βάσει του οποίου κάποιος έχει δανειστεί, είτε είναι πρώτη κατοικία ή το οτιδήποτε.
Και γιατί δεν είμαι κατά; Διότι αν η τράπεζα είχε κάνει σωστή δουλειά και είχε αξιολογήσει σωστά την αξία του ενεχύρου, βάσει του οποίου είχε χορηγήσει ένα δάνειο, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Και δεν θα υπήρχε πρόβλημα, διότι θα μπορούσε να βγάλει το ενέχυρο προς πώληση ανά πάσα στιγμή και θα έπαιρνε τα λεφτά της πίσω, ή το πολύ πολύ να είχε μια οριακή χασούρα.
Και όπως είπα χτες, αν τα δάνεια των τραπεζών ήταν non-recourse, τότε αναγκαστικά οι τράπεζες θα έδιναν πολύ μεγαλύτερη προσοχή σε ποιους δάνειζαν και πόσα λεφτά έδιναν έναντι του όποιου ενεχύρου και όσον αφορά τα προβληματικά δάνεια τουλάχιστον, δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν έχουν γίνει έτσι τα πράγματα. Δεν έχουν τηρηθεί οι κανόνες της αγοράς και του Lombard Lending αν θέλετε και δεν βγαίνουν τα νούμερα, έτσι ώστε να μπορούν να πάρουν πίσω οι τράπεζες αυτά τα ενέχυρα, έτσι ώστε να ξεδιπλώσουν όλα αυτά τα προβληματικά δάνεια συντεταγμένα.
Και πολλές φορές, αν κάνεις κάτι μη συντεταγμένα, άναρχα και χωρίς κανόνες, η ζημιά που θα προκληθεί είναι πολλαπλάσια.
Ερχόμαστε τώρα στο θέμα των προβληματικών παγίων των ελληνικών τραπεζών. Όπως είπα, δεν είμαι κατά του να γίνουν πλειστηριασμοί, αν νόμιζα ότι με αυτό τον τρόπο θα έλυνε το πρόβλημα. Αλλά επειδή τα δάνεια αξίζουν πολύ περισσότερο από τα ενέχυρα που έχουν δοθεί (ένα ακίνητο για παράδειγμα) δεν μπορεί να ξεδιπλώσουν αυτά τα προβληματικά πάγια, έτσι ώστε το τραπεζικό σύστημα να μην υποστεί τεράστια ζημιά αντί της οριακής ζημίας, που θα είχε υποστεί, αν τα δάνεια είχαν χορηγηθεί με βάση σωστούς κανόνες.
Άρα το να βγάλεις τα ακίνητα στον πλειστηριασμό, είναι μεν σωστό από ηθικής άποψης (και όπως είπα δεν έχω πρόβλημα να γίνει κάτι τέτοιο), αλλά δεν θα λύσεις το βασικό σου πρόβλημα, που είναι να ξεδιπλώσουν αυτά τα δάνεια, έτσι ώστε να διασωθεί το τραπεζικό σύστημα (όχι οι τράπεζες και οι μέτοχοι αυτών –ξέρετε την άποψή μου εδώ).
Άρα βάζοντας το θέμα της ηθικής στην άκρη –που όπως είπα χτες, θα έπρεπε να είχαμε κάνει κουβέντα προ δεκαετίας– τι μπορείς να κάνεις για να λύσεις το πρόβλημά σου;
Εδώ τώρα έχεις ορισμένες επιλογές. Ή κάνεις αυτό που έκαναν (και κάνουν) οι Αμερικανοί, ή κάτι άλλο, που όμως αποσκοπεί στο να λύσει το πρόβλημα. Αν μοναδικό κριτήριο, για να μην κάνεις τίποτα, είναι ότι δεν είναι ηθικό να γίνει κάτι τέτοιο, διότι εγώ δεν δανείστηκα τίποτα και άρα, δεν θα ωφεληθώ καθόλου, τότε με το συμπάθιο, δεν θα μας λυθεί κανένα πρόβλημα.
Επίσης, αν, όπως ορισμένοι μου λένε συνέχεια, “ας γίνει στάχτη αυτή η χώρα, αρκεί να μην χαριστεί ούτε ένα ευρώ” σας βρίσκει σύμφωνους, με το συμπάθιο έμενα δεν με βρίσκει.
Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος άλλος που να έχει τονίσει τόσο πολύ ότι θα πρέπει να ακολουθούμε τους κανόνες της αγοράς, διότι μόνο με τους κανόνες της αγοράς μπορεί να λειτουργήσει σωστά η αγορά και η οικονομία κτλ.
Αλλά, από την στιγμή που δεν έχουμε ακολουθήσει αυτούς τους κανόνες της αγοράς, που θα επέτρεπαν στην αγορά να κάνει την κάθαρση μόνη της, τότε αυτή η κάθαρση θα πρέπει δυστυχώς να γίνει οργανωμένα και συντεταγμένα και με διαφορετικούς κανόνες από τους κανόνες της αγοράς, διότι ακριβώς δεν ακολουθήσαμε τους κανόνες της αγοράς εξαρχής.
Τονίζω ξανά, κανόνες ηθικής δεν υπάρχουν όταν παλεύεις για την επιβίωσή σου. Το ποιος φταίει και τι έπρεπε να γίνει και τι κανόνες θα πρέπει να υπάρχουν από δω και μπρος, είναι μια άλλη κουβέντα, που πρέπει να γίνει, όταν θα πάρουμε ανάσα και θα μπορούμε να σκεφτούμε ψύχραιμα.
Το να αρνιόμαστε όμως να λύσουμε ένα πρόβλημα, μόνο και μόνο επειδή προσκρούει σε κανόνες ηθικής, όταν το πλαισίου εξαρχής ήταν ανήθικο, νομίζω δεν έχει νόημα.
Αν αυτή η ρευστοποίηση προβληματικών παγίων και δανείων γίνει συντεταγμένα, τότε το κόστος θα είναι Χ - αν γίνει άναρχα, το κόστος θα είναι 2Χ. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι θα έχει κόστος, διότι δεν τηρήθηκαν εξαρχής οι κανόνες της αγοράς.
Τέλος, το γεγονός ότι η εφορία έχει την πρώτη κυριότητα πάνω σε περιουσιακά στοιχεία όταν κάποιος πολίτης χρωστά (το οποίο το βρίσκω σωστό), είναι κάτι που επίσης πρέπει να συζητηθεί, διότι έτσι και η εφορία εξασκήσει μαζικά αυτό το δικαίωμα, δεν χρειάζεται να σας πω ότι τίποτα από αυτά που σας είπα, δεν θα έχουν κανένα νόημα.
market-talk.net
Θα ήθελα να συνεχίσω λίγο την χτεσινή κουβέντα. Κατ΄ αρχάς, έχω την αίσθηση ότι ορισμένοι νομίζουν πως είμαι ενάντια στους πλειστηριασμούς. Η απάντηση είναι ότι δεν είμαι. Ουδέποτε έχω πει ότι δεν θα πρέπει να βγαίνει σε πλειστηριασμό το ενέχυρο βάσει του οποίου κάποιος έχει δανειστεί, είτε είναι πρώτη κατοικία ή το οτιδήποτε.
Και γιατί δεν είμαι κατά; Διότι αν η τράπεζα είχε κάνει σωστή δουλειά και είχε αξιολογήσει σωστά την αξία του ενεχύρου, βάσει του οποίου είχε χορηγήσει ένα δάνειο, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Και δεν θα υπήρχε πρόβλημα, διότι θα μπορούσε να βγάλει το ενέχυρο προς πώληση ανά πάσα στιγμή και θα έπαιρνε τα λεφτά της πίσω, ή το πολύ πολύ να είχε μια οριακή χασούρα.
Και όπως είπα χτες, αν τα δάνεια των τραπεζών ήταν non-recourse, τότε αναγκαστικά οι τράπεζες θα έδιναν πολύ μεγαλύτερη προσοχή σε ποιους δάνειζαν και πόσα λεφτά έδιναν έναντι του όποιου ενεχύρου και όσον αφορά τα προβληματικά δάνεια τουλάχιστον, δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν έχουν γίνει έτσι τα πράγματα. Δεν έχουν τηρηθεί οι κανόνες της αγοράς και του Lombard Lending αν θέλετε και δεν βγαίνουν τα νούμερα, έτσι ώστε να μπορούν να πάρουν πίσω οι τράπεζες αυτά τα ενέχυρα, έτσι ώστε να ξεδιπλώσουν όλα αυτά τα προβληματικά δάνεια συντεταγμένα.
Και πολλές φορές, αν κάνεις κάτι μη συντεταγμένα, άναρχα και χωρίς κανόνες, η ζημιά που θα προκληθεί είναι πολλαπλάσια.
Ερχόμαστε τώρα στο θέμα των προβληματικών παγίων των ελληνικών τραπεζών. Όπως είπα, δεν είμαι κατά του να γίνουν πλειστηριασμοί, αν νόμιζα ότι με αυτό τον τρόπο θα έλυνε το πρόβλημα. Αλλά επειδή τα δάνεια αξίζουν πολύ περισσότερο από τα ενέχυρα που έχουν δοθεί (ένα ακίνητο για παράδειγμα) δεν μπορεί να ξεδιπλώσουν αυτά τα προβληματικά πάγια, έτσι ώστε το τραπεζικό σύστημα να μην υποστεί τεράστια ζημιά αντί της οριακής ζημίας, που θα είχε υποστεί, αν τα δάνεια είχαν χορηγηθεί με βάση σωστούς κανόνες.
Άρα το να βγάλεις τα ακίνητα στον πλειστηριασμό, είναι μεν σωστό από ηθικής άποψης (και όπως είπα δεν έχω πρόβλημα να γίνει κάτι τέτοιο), αλλά δεν θα λύσεις το βασικό σου πρόβλημα, που είναι να ξεδιπλώσουν αυτά τα δάνεια, έτσι ώστε να διασωθεί το τραπεζικό σύστημα (όχι οι τράπεζες και οι μέτοχοι αυτών –ξέρετε την άποψή μου εδώ).
Άρα βάζοντας το θέμα της ηθικής στην άκρη –που όπως είπα χτες, θα έπρεπε να είχαμε κάνει κουβέντα προ δεκαετίας– τι μπορείς να κάνεις για να λύσεις το πρόβλημά σου;
Εδώ τώρα έχεις ορισμένες επιλογές. Ή κάνεις αυτό που έκαναν (και κάνουν) οι Αμερικανοί, ή κάτι άλλο, που όμως αποσκοπεί στο να λύσει το πρόβλημα. Αν μοναδικό κριτήριο, για να μην κάνεις τίποτα, είναι ότι δεν είναι ηθικό να γίνει κάτι τέτοιο, διότι εγώ δεν δανείστηκα τίποτα και άρα, δεν θα ωφεληθώ καθόλου, τότε με το συμπάθιο, δεν θα μας λυθεί κανένα πρόβλημα.
Επίσης, αν, όπως ορισμένοι μου λένε συνέχεια, “ας γίνει στάχτη αυτή η χώρα, αρκεί να μην χαριστεί ούτε ένα ευρώ” σας βρίσκει σύμφωνους, με το συμπάθιο έμενα δεν με βρίσκει.
Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος άλλος που να έχει τονίσει τόσο πολύ ότι θα πρέπει να ακολουθούμε τους κανόνες της αγοράς, διότι μόνο με τους κανόνες της αγοράς μπορεί να λειτουργήσει σωστά η αγορά και η οικονομία κτλ.
Αλλά, από την στιγμή που δεν έχουμε ακολουθήσει αυτούς τους κανόνες της αγοράς, που θα επέτρεπαν στην αγορά να κάνει την κάθαρση μόνη της, τότε αυτή η κάθαρση θα πρέπει δυστυχώς να γίνει οργανωμένα και συντεταγμένα και με διαφορετικούς κανόνες από τους κανόνες της αγοράς, διότι ακριβώς δεν ακολουθήσαμε τους κανόνες της αγοράς εξαρχής.
Τονίζω ξανά, κανόνες ηθικής δεν υπάρχουν όταν παλεύεις για την επιβίωσή σου. Το ποιος φταίει και τι έπρεπε να γίνει και τι κανόνες θα πρέπει να υπάρχουν από δω και μπρος, είναι μια άλλη κουβέντα, που πρέπει να γίνει, όταν θα πάρουμε ανάσα και θα μπορούμε να σκεφτούμε ψύχραιμα.
Το να αρνιόμαστε όμως να λύσουμε ένα πρόβλημα, μόνο και μόνο επειδή προσκρούει σε κανόνες ηθικής, όταν το πλαισίου εξαρχής ήταν ανήθικο, νομίζω δεν έχει νόημα.
Αν αυτή η ρευστοποίηση προβληματικών παγίων και δανείων γίνει συντεταγμένα, τότε το κόστος θα είναι Χ - αν γίνει άναρχα, το κόστος θα είναι 2Χ. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι θα έχει κόστος, διότι δεν τηρήθηκαν εξαρχής οι κανόνες της αγοράς.
Τέλος, το γεγονός ότι η εφορία έχει την πρώτη κυριότητα πάνω σε περιουσιακά στοιχεία όταν κάποιος πολίτης χρωστά (το οποίο το βρίσκω σωστό), είναι κάτι που επίσης πρέπει να συζητηθεί, διότι έτσι και η εφορία εξασκήσει μαζικά αυτό το δικαίωμα, δεν χρειάζεται να σας πω ότι τίποτα από αυτά που σας είπα, δεν θα έχουν κανένα νόημα.
market-talk.net
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πανιώνιος - ΠΑΟΚ 1-2
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
