2012-11-12 00:00:06
«Καλά έκαναν οι δικαστές και συνεδρίασαν χθες για να γνωμοδοτήσουν περί της συνταγματικότητας της περικοπής των αποδοχών τους. Θα ήταν όμως καλύτερα αν με την ίδια ταχύτητα εκδώσουν αποφάσεις και για άλλους κλάδους».
«Εγκυρες Πηγές», εφημερίδα «δημοκρατία», 8 Νοεμβρίου 2012, σελ. 10
Αν το κείμενο του συναδέλφου στη «δημοκρατία» το μετατρέψετε σε εικόνα, τότε μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας έναν λόγο για να χαμογελάσει πικρά. Αγέρωχοι σνομπ κύριοι και στυφές κυρίες, με τα χρόνια της εξουσίας που ασκούν να βαραίνουν στους ώμους τους, σπεύδουν σε έναν χώρο για να «δικάσουν» (ατύπως έστω) μια υπόθεση που αφορά το πορτοφόλι τους. Δίχως πολλές περιστροφές καταλήγουν ότι έχουν... δίκιο! Την ίδια στιγμή που αποφαίνονται ότι η μνημονιακή νομοθεσία είναι άδικη απέναντί τους, κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους (στο Συμβούλιο της Επικρατείας) σκέφτονται πόσο... δίκιο είχαν που έλαβαν την απόφαση ότι το πρώτο Μνημόνιο είναι νόμιμο και συνταγματικό! Ενας απ' αυτούς, ο κ. Πικραμμένος, πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, είχε την... τύχη να διατελέσει υπηρεσιακός πρωθυπουργός.
Ετσι έχει η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Αυτή είναι. Με εξωτερικό χρέος που αγγίζει τα 400 δισ. ευρώ, σκάνδαλα Χρηματιστηρίου και εξοπλιστικών προγραμμάτων, Ολυμπιακούς Αγώνες και κατασκευές... χάρτινες, ο μόνος υπουργός που βρέθηκε... κατάλληλος για φυλάκιση είναι ο Ακης Τσοχατζόπουλος!
Στις προτεραιότητες, καθώς φαίνεται, των λειτουργών αυτού του σπουδαίου θεσμού δεν περιλαμβάνονταν κινητοποιήσεις για τον κατάπτυστο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Ούτε απεργίες και παραστάσεις διαμαρτυρίας για το προδοτικό Μνημόνιο, που διέλυσε και υποδούλωσε τη χώρα. Το μοναδικό απαράδεκτο φαινόμενο ήταν η περικοπή του μισθού τους. Ολα τα άλλα ήταν δικαιολογημένα ή -έστω- ανεκτά Μαφιοζοποίηση
Ενα από τα βασικά αίτια του παταγώδους κραχ της ελληνικής κοινωνίας, οικονομίας και κρατικής λειτουργίας είναι η μαφιοζοποίηση του δημόσιου βίου σ' όλες τις εκδηλώσεις του. Ούτε ένας πυλώνας από τις λειτουργίες της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας δεν έχει μείνει άθικτος από τη μεταδοτική και θανατηφόρα ασθένεια της ιδιοτέλειας και της περιφρόνησης του κοινού καλού - όταν το τελευταίο «συγκρούεται» με το ατομικό συμφέρον.
Η μαφιοζοποίηση δεν έχει να κάνει μόνο με την παραβατικότητα, τα πληρωμένα συμβόλαια θανάτου, τον τζόγο, το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και λευκής σαρκός. Πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα σχετίζεται άμεσα και εκπηγάζει από τα δυσώδη έλη της αντικατάστασης του ήθους από την αίσθηση ισχύος και της υποκατάστασης της συνείδησης από την υπερπληθώρα υλικών ανέσεων. Η παρακμή δεν καταλαμβάνει ζώντες ανθρώπους. Σε άδεια κουφάρια κατοικοεδρεύει. Σε σάρκες απ' όπου έχουν αποδράσει η αγάπη, η αλληλεγγύη, η αφοσίωση στον συνάνθρωπο, ο πατριωτισμός και η διάθεση για αυτοθυσία. Το αγαθό, όταν τελείται εκ του ασφαλούς, αποτελεί λογιστική πράξη. Δεν συνιστά απόδειξη αρετής. Ακόμα και οι νονοί της Σικελίας, του Παλέρμο ή της Νέας Υόρκης κάνουν δώρα και διοργανώνουν φιλανθρωπικές δεξιώσεις - όποτε θέλουν να ενισχύσουν τη θέση τους με το προπέτασμα καπνού που προσφέρει η εικόνα του «καλού» ανθρώπου.
Ομως, όταν τα συμφέροντά τους συγκρουστούν με κάποιο πρόσωπο ή κοινωνική ομάδα, η βιτρίνα του «ενάρετου» θρυμματίζεται άμεσα και ο «κονσιλιέρε» (ο συμβουλάτορας) λαμβάνει οδηγίες εξόντωσης των αντιπάλων. Οι νονοί, οι οποίοι εκκλησιάζονται συχνά, ουδέποτε μπαίνουν στον κόπο να σκεφτούν αν αξίζει οποιαδήποτε διακινδύνευση της δύναμής τους για λόγους «ηθικούς» ή ιδεολογικούς.
Αυτοθυσία
Αγάπη, προσφορά και αλληλεγγύη σημαίνουν διακινδύνευση. Πάντοτε συνοδεύονται από την ανάγκη υποχώρησης του αδηφάγου «εγώ» προς τον συνάνθρωπο. Δεν ήταν ούτε είναι εφικτό για κάποιον να παραμένει ηθικά ακέραιος και ενσυνείδητα κοινωνικός, χωρίς να ρισκάρει. Η αρετή έχει αντίτιμο. Τις περισσότερες φορές είναι υλικό και μπορεί να φτάσει η αξία του ίσα με τη ζωή εκείνου που θέλει να ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο. Το σπουδαιότερο παράδειγμα που εισέφερε στην ανθρωπότητα ο αρχαίος ελληνικός κόσμος είναι ο Σωκράτης. Η χριστιανική Δύση θεμελίωσε την πολιτισμική πρωτοπορία και την τεχνολογική και οικονομική ακμή της πάνω στον διαλυμένο τάφο του Αναστάντος Χριστού, που θυσιάστηκε για όλους μας. Οι μεγαλύτερες δωρεές που έχει λάβει το είδος μας ήταν οι αυτοθυσίες των ενάρετων.
Οταν, όμως, εκλείπει η θέληση για την προσφορά στο σύνολο και τα έθνη κατακερματίζονται σε πρόσωπα που επιδιώκουν (παντί τρόπω) μόνο την ύλη, τότε προκύπτει η φαινομενικά παράδοξη εξέλιξη: Ο ατομισμός καταστρέφει τα σύνολα και κατ' επέκταση τα άτομα που υποτίθεται ότι εξυπηρετεί.
Οι δικαστές αποφαίνονται «καλώς» για το Μνημόνιο, το οποίο τελικά τους εξαθλιώνει...
Παναγιώτης Λιάκος
Πηγή
logioshermes
«Εγκυρες Πηγές», εφημερίδα «δημοκρατία», 8 Νοεμβρίου 2012, σελ. 10
Αν το κείμενο του συναδέλφου στη «δημοκρατία» το μετατρέψετε σε εικόνα, τότε μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας έναν λόγο για να χαμογελάσει πικρά. Αγέρωχοι σνομπ κύριοι και στυφές κυρίες, με τα χρόνια της εξουσίας που ασκούν να βαραίνουν στους ώμους τους, σπεύδουν σε έναν χώρο για να «δικάσουν» (ατύπως έστω) μια υπόθεση που αφορά το πορτοφόλι τους. Δίχως πολλές περιστροφές καταλήγουν ότι έχουν... δίκιο! Την ίδια στιγμή που αποφαίνονται ότι η μνημονιακή νομοθεσία είναι άδικη απέναντί τους, κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους (στο Συμβούλιο της Επικρατείας) σκέφτονται πόσο... δίκιο είχαν που έλαβαν την απόφαση ότι το πρώτο Μνημόνιο είναι νόμιμο και συνταγματικό! Ενας απ' αυτούς, ο κ. Πικραμμένος, πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, είχε την... τύχη να διατελέσει υπηρεσιακός πρωθυπουργός.
Ετσι έχει η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Αυτή είναι. Με εξωτερικό χρέος που αγγίζει τα 400 δισ. ευρώ, σκάνδαλα Χρηματιστηρίου και εξοπλιστικών προγραμμάτων, Ολυμπιακούς Αγώνες και κατασκευές... χάρτινες, ο μόνος υπουργός που βρέθηκε... κατάλληλος για φυλάκιση είναι ο Ακης Τσοχατζόπουλος!
Στις προτεραιότητες, καθώς φαίνεται, των λειτουργών αυτού του σπουδαίου θεσμού δεν περιλαμβάνονταν κινητοποιήσεις για τον κατάπτυστο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Ούτε απεργίες και παραστάσεις διαμαρτυρίας για το προδοτικό Μνημόνιο, που διέλυσε και υποδούλωσε τη χώρα. Το μοναδικό απαράδεκτο φαινόμενο ήταν η περικοπή του μισθού τους. Ολα τα άλλα ήταν δικαιολογημένα ή -έστω- ανεκτά Μαφιοζοποίηση
Ενα από τα βασικά αίτια του παταγώδους κραχ της ελληνικής κοινωνίας, οικονομίας και κρατικής λειτουργίας είναι η μαφιοζοποίηση του δημόσιου βίου σ' όλες τις εκδηλώσεις του. Ούτε ένας πυλώνας από τις λειτουργίες της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας δεν έχει μείνει άθικτος από τη μεταδοτική και θανατηφόρα ασθένεια της ιδιοτέλειας και της περιφρόνησης του κοινού καλού - όταν το τελευταίο «συγκρούεται» με το ατομικό συμφέρον.
Η μαφιοζοποίηση δεν έχει να κάνει μόνο με την παραβατικότητα, τα πληρωμένα συμβόλαια θανάτου, τον τζόγο, το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και λευκής σαρκός. Πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα σχετίζεται άμεσα και εκπηγάζει από τα δυσώδη έλη της αντικατάστασης του ήθους από την αίσθηση ισχύος και της υποκατάστασης της συνείδησης από την υπερπληθώρα υλικών ανέσεων. Η παρακμή δεν καταλαμβάνει ζώντες ανθρώπους. Σε άδεια κουφάρια κατοικοεδρεύει. Σε σάρκες απ' όπου έχουν αποδράσει η αγάπη, η αλληλεγγύη, η αφοσίωση στον συνάνθρωπο, ο πατριωτισμός και η διάθεση για αυτοθυσία. Το αγαθό, όταν τελείται εκ του ασφαλούς, αποτελεί λογιστική πράξη. Δεν συνιστά απόδειξη αρετής. Ακόμα και οι νονοί της Σικελίας, του Παλέρμο ή της Νέας Υόρκης κάνουν δώρα και διοργανώνουν φιλανθρωπικές δεξιώσεις - όποτε θέλουν να ενισχύσουν τη θέση τους με το προπέτασμα καπνού που προσφέρει η εικόνα του «καλού» ανθρώπου.
Ομως, όταν τα συμφέροντά τους συγκρουστούν με κάποιο πρόσωπο ή κοινωνική ομάδα, η βιτρίνα του «ενάρετου» θρυμματίζεται άμεσα και ο «κονσιλιέρε» (ο συμβουλάτορας) λαμβάνει οδηγίες εξόντωσης των αντιπάλων. Οι νονοί, οι οποίοι εκκλησιάζονται συχνά, ουδέποτε μπαίνουν στον κόπο να σκεφτούν αν αξίζει οποιαδήποτε διακινδύνευση της δύναμής τους για λόγους «ηθικούς» ή ιδεολογικούς.
Αυτοθυσία
Αγάπη, προσφορά και αλληλεγγύη σημαίνουν διακινδύνευση. Πάντοτε συνοδεύονται από την ανάγκη υποχώρησης του αδηφάγου «εγώ» προς τον συνάνθρωπο. Δεν ήταν ούτε είναι εφικτό για κάποιον να παραμένει ηθικά ακέραιος και ενσυνείδητα κοινωνικός, χωρίς να ρισκάρει. Η αρετή έχει αντίτιμο. Τις περισσότερες φορές είναι υλικό και μπορεί να φτάσει η αξία του ίσα με τη ζωή εκείνου που θέλει να ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο. Το σπουδαιότερο παράδειγμα που εισέφερε στην ανθρωπότητα ο αρχαίος ελληνικός κόσμος είναι ο Σωκράτης. Η χριστιανική Δύση θεμελίωσε την πολιτισμική πρωτοπορία και την τεχνολογική και οικονομική ακμή της πάνω στον διαλυμένο τάφο του Αναστάντος Χριστού, που θυσιάστηκε για όλους μας. Οι μεγαλύτερες δωρεές που έχει λάβει το είδος μας ήταν οι αυτοθυσίες των ενάρετων.
Οταν, όμως, εκλείπει η θέληση για την προσφορά στο σύνολο και τα έθνη κατακερματίζονται σε πρόσωπα που επιδιώκουν (παντί τρόπω) μόνο την ύλη, τότε προκύπτει η φαινομενικά παράδοξη εξέλιξη: Ο ατομισμός καταστρέφει τα σύνολα και κατ' επέκταση τα άτομα που υποτίθεται ότι εξυπηρετεί.
Οι δικαστές αποφαίνονται «καλώς» για το Μνημόνιο, το οποίο τελικά τους εξαθλιώνει...
Παναγιώτης Λιάκος
Πηγή
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ Ο ΛΙΝΕΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΑΡΗ ΤΟΝ ΖΑΡΝΤΙΜ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
